Interpretacja indywidualna z dnia 20 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.231.2023.4.MJ

Skutki podatkowe sprzedaży gruntu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lutego 2023 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z 17 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 kwietnia 2023 r. (wpływ 6 kwietnia 2023 r.) oraz pismem z 15 kwietnia 2023 r. (data wpływu 15 kwietnia 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W roku 1956 Pana rodzice nabyli działkę rolną położoną nr (…) obręb (…) mapa (…) ul. (…) o powierzchni (…) mkw. W roku 1971 działka z mocy samego prawa stała się własnością po 1/2 udziałów Pana mamy i Pana. W roku 2004 aktem notarialnym została nieodpłatnie zniesiona współwłasność z mamy na Pana. Stał się Pan jedynym właścicielem nieruchomości gruntowej rolnej. W latach 1997-2012 działka była dzierżawiona i była wystawiana faktura VAT. Prowadzi Pan działalność gospodarczą i jest Pan zarejestrowany do podatku VAT. Do końca roku 2019 główną Pana działalnością był transport towarów. Na przestrzeni lat 2019/2020 zakupił Pan lokale użytkowe, które są obecnie wynajmowane w ramach działalności gospodarczej. Działka gruntowa nigdy nie była wpisana do środków trwałych firmy. Jak również nie były podjęte żadne działania w kierunku uzbrojenia działki w media. Jak również nie została ogrodzona. Stan działki jaki był zastany w momencie nabycia do dnia dzisiejszego się nie zmienił. Nieruchomość w żaden sposób nigdy nie służyła działalności gospodarczej przez Pana prowadzonej. W grudniu 2022 roku opisana nieruchomość gruntowa została sprzedana i jako, że jest Pan zarejestrowany do VAT to wystawił Pan na tą czynność fakturę VAT.

Uzupełnienie

Do roku 2020 w ramach prowadzonej działalności wykonywał Pan usługi transportowe samochodami ciężarowymi o ładowności powyżej 2 ton. Ze względu na stan zdrowia, musiał Pan zmienić profil swojej działalności. W roku 2019, 2020 zakupił Pan lokale usługowe, które obecnie Pan wynajmuje.

Dnia 12 czerwca 1992 r. Sąd Rejonowy dla (…) wydział (…) wydał postanowienie o uregulowaniu własności gospodarstwa rolnego, sygn. akt: (…) (numer podstawy wpisu prawa w Księdze Wieczystej)

Sąd stwierdził, że M. M. i W. M. z dniem 4 listopada 1971 roku z mocy samego prawa nabyli na zasadach wspólności - każdy z nich w 1/2 udziału w nieruchomości położonej w Z. (wypis w załączeniu).

Dnia 17 grudnia 2004 r. przed Notariuszem (...) została sporządzona umowa zniesienia współwłasności akt notarialny Rep. A Nr (…), w której stał się Pan jedynym właścicielem. Działka stanowi Pana osobisty majątek.

Dzierżawiona jest cała działka. Działkę dzierżawiła firma B. Sp. z o.o. (…) Sp. k. (…) ul. (…) NIP (…).

Jest Pan płatnikiem podatku VAT i na dzierżawę była wystawiana faktura VAT i rozliczana razem z działalnością gospodarczą. Natomiast działka nigdy nie była ujęta w środkach trwałych firmy, stanowiła odrębny majątek osobisty.

Na pytanie w jaki sposób w całym okresie posiadania (od momentu nabycia do momentu zbycia) wykorzystywał Pan tę działkę wskazał Pan, że do momentu wydzierżawienia działki nigdy w żaden sposób nie była wcześniej wykorzystywana przez Pana. W dniu 18 grudnia 1997 r. podpisał Pan umowę na czas określony do dnia 17 grudnia 2012 r. na dzierżawę gruntu. Jednakże firma, która dzierżawiła wykorzystywała teren jako zaplecze terenu przy budowie centrum handlowego (…). Na działce nie było dokonanych żadnych działań inwestycyjnych. W roku 2013 podpisał Pan umowę dzierżawy na 36 mkw. gruntu z firmą A. sp. z o.o. na postawienie pylonu reklamowego. Umowa w listopadzie 2022 roku została wypowiedziana i nastąpiło zakończenie najmu.

Przed zniesieniem współwłasności był Pan właścicielem w 1/2 udziału w nieruchomości gruntowej, natomiast po zniesieniu współwłasności stał się Pan jedynym właścicielem.

W chwili sprzedaży działka rolna nie stanowiła gospodarstwa rolnego.

Nieruchomość zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który Rada Miasta (…) uchwaliła uchwałą nr (…) z dnia (…) w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta (…) - rejon ulicy (…) nie jest przeznaczona na cele rolne oraz nie jest przeznaczona na cele leśne w rozumieniu właściwych przepisów, zgodnie zaś z informacjami zawartymi w ewidencji gruntów, nieruchomość jest oznaczona symbolem ŁV-łąki trwałe.

Nieruchomość nie ma zapewnionego bezpośredniego dostępu do drogi publicznej.

Nieruchomość zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwałą nr (…) z dnia (…) jest następująca:

‒działka nr (…) znajduje się na obszarze o czterech różnych przeznaczeniach (1) teren od strony wschodniej - ul. (…), (2) Teren trójkąta od zachodniej strony – (…), (3) teren południowo- zachodni – (…), (4) trójkąt w północno-wschodnim krańcu działki – (…), rozbudowa drogi wewnętrznej (…);

‒obszar (…) przeznaczono pod tereny zabudowy usługowej i obiekty handlowe o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 mkw., obszar (…) przeznaczono pod tereny dróg publicznych klasy drogi lokalnej, obszar (…) i (…) przeznaczono pod tereny dróg wewnętrznych.

Kupujący zgodnie z zapisem w akcie notarialnym ma zamiar wybudować salon sprzedaży samochodów osobowych wraz z częścią do serwisowania pojazdów oraz zapleczem biurowym i przyległymi parkingami, zatoką postojową, drogami wjazdowymi oraz drogami wewnętrznymi.

Nie dokonywał Pan żadnej sprzedaży nieruchomości.

Posiada Pan inne nieruchomości, lecz nie zamierza Pan ich w najbliższej przyszłości sprzedawać. Nieruchomości nie były kupowane w celach handlowych.

Na pytanie od kiedy prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie najmu odpowiedział, Pan, że działka, na której mieści się Pana dom mieszkalny składa się z dwóch połączonych działek, na których oprócz domu były wybudowane budynki gospodarcze jeden o pow. 100 mkw., drugi 240 mkw., które pierwotnie wykorzystywane były w Pana działalności transportowej. Mieściło się tam biuro, jak również był warsztat do naprawy samochodów ciężarowych. Działalność transportowa, którą Pan prowadził była uciążliwa dla Pana sąsiadów i zmuszony był Pan do wynajęcia innego terenu jako zaplecza transportowego i naprawczego. W związku z czym te dwa budynki wynajął Pan w 2009 r.

Umowa dzierżawy gruntu pod pylon reklamowy była zawarta z Panem jako osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i rozliczana razem z działalnością gospodarczą. Ponieważ działalność, którą prowadził Pan była opodatkowana podatkiem VAT to z uzyskanych informacji wydzierżawienie kawałka gruntu dla firmy pod pylon reklamowy musiał Pan opodatkować podatkiem VAT. Z tego też wynikało zawarcie umowy w ramach działalności gospodarczej.

Działka, nigdy nie była wykorzystywana w firmie, ponieważ nie było dostępu, wjazdu na działkę.

Działka nie była wpisana środki trwałe firmy i stanowiła majątek osobisty, który odziedziczył Pan w spadku po ojcu, a 1/2 działki przekazała Panu mama.

Umowa sprzedaży gruntu została zawarta z firmą C. Spółka z o.o. z siedzibą w (…)  ul. (…) NIP (…).

Nie jest Pan w żaden sposób powiązany z firmą C. Sp. z o.o. NIP (….), ani nigdy wcześniej nie współpracował Pan z tą firmą.

Pytanie

Czy sprzedaż działki gruntu niezabudowanego, który był dzierżawiony, lecz niewpisany do środków trwałych, ani nie był wykorzystywany na działalność gospodarczą, będzie korzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym, z uwagi na sprzedaż po upływie okresu pięcioletniego od dnia nabycia?

Pana stanowisko w sprawie

Jeżeli chodzi o rozliczenie podatku dochodowego to uważa Pan, że sprzedaż gruntu powinna być zwolniona na podstawie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o PIT - odpłatne zbycie (np. sprzedaż, zamiana) nieruchomości (lub ich części oraz udziału w nieruchomości) niezwiązanej z działalnością gospodarczą jest opodatkowane podatkiem dochodowym, jeżeli to odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Jak wynika z opisanego stanu działka została nabyta w 1971 roku w związku z tym okres pięciu lat zdecydowanie upłynął.

Zdaniem NSA wyrażonym uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego (podjętej w składzie siedmiu sędziów) z 17 lutego 2014 r. (sygn. akt II FPS 8/13) w ww. uchwale, ustawodawca w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o PIT w sposób jasny (jednoznaczny) wskazuje, że niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej:

1.sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego (przesłanka pierwsza),

2.ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga).

Dlatego zdaniem NSA nawet gdyby nieruchomość była faktycznie wykorzystywana w działalności gospodarczej, a nie była wpisana (jako środek trwały) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - to jej odpłatne zbycie nie generuje przychodu z działalności gospodarczej. Zatem jest to wtedy przychód ze zbycia nieruchomości określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, korzystający ze zwolnienia w podatku dochodowym. Zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, zbycie składników majątku (nieruchomości gruntowych) uznawane jest za zbycie w wykonywaniu działalności gospodarczej na gruncie przepisów ustawy o PIT wówczas, gdy podatnik, prowadzi działalność polegającą na obrocie nieruchomościami, sprzedaż taką cechuje pewna regularność, powtarzalność, profesjonalizm, a w odniesieniu do rzeczy będących przedmiotem zbycia można użyć określenia "towary handlowe". Przykładowo, w wyroku z dnia 26 kwietnia 2006 r., sygn. akt II FSK 612/05, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: "W definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 2 ust. 1 powołanego aktu prawnego znalazły już swój normatywny wyraz cechy ciągłości i zorganizowania działalności gospodarczej, czego wnoszący skargę kasacyjną prezentując swój sposób rozumienia art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uwzględnił. Zorganizowanie i ciągłość jako cechy normatywne pojęcia działalności gospodarczej wprowadzono do nowej ustawy pod wpływem orzecznictwa i doktryny, które doprecyzowały na przestrzeni lat ogólną definicję ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. (por. chociażby uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 6 grudnia 1991 r., III CZP 117/91 - OSNCP, 1992, Nr 5, poz. 65). We wskazanej uchwale Sąd Najwyższy stwierdził, że działalność gospodarcza powinna mieć charakter zawodowy, a więc względnie trwały, podejmowane działania winny mieć charakter powtarzalny (nie okazjonalny) i podporządkowane powinny być wymogom racjonalności, a w konsekwencji przedsiębiorca uczestniczy w związku z jej prowadzeniem w obrocie gospodarczym. Działalność gospodarcza wywodzona w orzecznictwie jest zatem oparta m.in. na seryjności produkcji, standaryzacji transakcji, czy wreszcie stałej współpracy (por. K. Pawłowicz: Pojęcie działalności gospodarczej w pracy zbiorowej pod red. naukową M. Wierzbowskiego i M. Wyrzykowskiego: Prawo działalności gospodarczej. Zagadnienia administracyjne, Warszawa 2003, str. 88). Stąd nie każda czynność mająca zarobkowy charakter i podejmowana na własny rachunek będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej, a tylko taka, której można przypisać cechy powtarzalności/regularności, ciągłości i profesjonalny (zorganizowany) charakter. Nie będą mieć natomiast takiego charakteru czynności incydentalne (choćby nawet były związane z samą działalnością gospodarczą, np. służyły jej wykonywaniu), których wykonywanie nie jest trwale związane z przedmiotem działalności gospodarczej, innymi słowy - na których wykonywaniu ta działalność gospodarcza nie polega".

Tak jak napisał Pan wcześniej, działka nigdy nie służyła do działalności gospodarczej. Sprzedawana jest po upływie 5 lat od zakupu, w związku z tym uważa Pan, że powinna korzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2641 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

3.pozarolnicza działalność gospodarcza,

6.najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą,

8.odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości oraz praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym. Jeżeli natomiast ich odpłatne zbycie następuje po upływie tego okresu, przychód z tego tytułu nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

W przytoczonym art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które – w przypadku uzyskania ich przez podatnika – stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia składników majątku, tj. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) analizowanej ustawy.

Zatem, regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które spełniają ustawową definicję środka trwałego, podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe, jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

‒składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,

‒składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

‒składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Definicja środka trwałego zawarta została w art. 22a ust. 1 cyt. ustawy:

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy:

Pomimo tego, że składniki majątkowe, o których mowa w przepisie art. 22c pkt 1 ww. ustawy, nie podlegają amortyzacji podatkowej, to dotyczą ich wszelkie konsekwencje związane z ich statusem jako środków trwałych, czy też wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności podatnik ma obowiązek wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stanowi o tym przepis art. 22d ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z ww. art. 22d ust. 2 przedmiotowej ustawy:

Definicja środków trwałych - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, podlegające amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Co do zasady składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 - art. 22d ust. 2 cyt. ustawy.

Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania; późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 - art. 22n ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pana wątpliwość budzi kwestia, czy sprzedaż nieruchomości gruntowej, po upływie 5 lat licząc od daty ich nabycia, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Według Pana, przychód ze zbycia nieruchomości gruntowej nie powstanie, z uwagi na fakt, że do sprzedaży tej nieruchomości doszło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie i w konsekwencji nie powinien Pan zapłacić podatku dochodowego od tej sprzedaży.

W treści wniosku wskazał Pan, że działka gruntowa nigdy nie była wpisana do środków trwałych firmy.

Podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wymagają jednak, aby składnik majątku był przez podatnika wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Z literalnej wykładni przywołanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

Co istotne, jak wskazano wyżej, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od m.in. ujęcia go w ewidencji środków trwałych. Nieruchomość gruntowa objęta Pana wnioskiem stanowi środek trwały w rozumieniu ww. przepisów, tj. art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w analizowanej sprawie nie ma znaczenia, że nie ujął Pan nieruchomości w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Decydujący dla oceny kwestii wykorzystywania tej nieruchomości w działalności gospodarczej jest fakt, że nieruchomość ta stanowiła przedmiot dzierżawy prowadzonej w ramach działalności gospodarczej. Na dzierżawę tę wystawiał Pan fakturę VAT i rozliczał Pan ją razem z działalnością gospodarczą. Zatem samodzielnie „powiązał” Pan ww. składnik majątku z wykonywaniem działalności gospodarczej w momencie, gdy zaczął Pan osiągać przychody z dzierżawy.

Konsekwencje Pana decyzji o kwalifikacji przychodów z dzierżawy przedmiotowej nieruchomości do przychodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej znajdą odniesienie do skutków jej sprzedaży. Należy podkreślić, że nie powinno się traktować przepisów podatkowych wybiórczo i dostosowywać ich do bieżących potrzeb w zależności od okoliczności sprawy.

Skoro sam zakwalifikował Pan przychód przysługujący Panu z tytułu dzierżawynieruchomości gruntowej do przychodów uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to przychód uzyskany ze sprzedaży ww. składnika majątku w Pana przypadku należy rozpatrywać w kontekście przychodu z działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że 18 grudnia 1997 r. podpisał Pan umowę na czas określony do dnia 17 grudnia 2012 r. na dzierżawę gruntu. Na dzierżawę była wstawiana faktura VAT rozliczana była razem z działalnością gospodarczą. W roku 2013 podpisał Pan jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą umowę dzierżawy na 36 mkw. gruntu na postawienie pylonu reklamowego. Umowa w listopadzie 2022 roku została wypowiedziana i nastąpiło zakończenie najmu. Następnie w grudniu 2022 r. sprzedał Pan tę nieruchomość.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, dokonał Pan odpłatnego zbycia składnika majątku spełniającego kryteria środka trwałego podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji do przychodu uzyskanego z tego tytułu znajdzie zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego, od kiedy Pan wykorzystuje ten składnik majątku w działalności gospodarczej, od tego kiedy go Pan nabył, jak również od tego czy wprowadził go Pan, czy też nie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Podkreślić bowiem należy, że ww. przepis nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku. Zdarzeniem objętym regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uzyskanie przychodu z odpłatnego zbycia wymienionego w tym przepisie składnika majątku.

Zatem w sytuacji przedstawionej we wniosku uzyskany przez Pana przychód ze sprzedaży nieruchomości gruntowej jest przychodem ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej i podlegał będzie opodatkowaniu na zasadach właściwych dla wybranej przez Pana formy opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pan sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).