Interpretacja indywidualna z dnia 17 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.95.2023.1.KM

Dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca może uznać wszelkie wydatki związane z użytkowaniem wskazanych we wniosku samochodów osobowych, w 100% jako koszt uzyskania przychodu, używając ich wyłącznie do działalności gospodarczej bez prowadzenia dodatkowej ewidencji przebiegu pojazdów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca może uznać wszelkie wydatki związane z użytkowaniem wskazanych we wniosku samochodów osobowych, w 100% jako koszt uzyskania przychodu, używając ich wyłącznie do działalności gospodarczej bez prowadzenia dodatkowej ewidencji przebiegu pojazdów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca - Bank posiada osobowość prawną i jest spółdzielnią prowadzącą swoją działalność na podstawie ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, a także ustawy z dnia 18 września 1982 r. Prawo spółdzielcze.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółdzielni, działając na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym, o czym mowa w art. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2324 z późn. zm.). Zgodnie ze statutem Banku, prowadzi on działalność bankową na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, jeżeli posiadają zdolność prawną. Przedmiot działania Banku obejmuje m.in. przyjmowanie wkładów pieniężnych, prowadzenie rachunków bankowych, udzielanie kredytów, udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych, udzielania pożyczek pieniężnych, operacje czekowe i wekslowe itp.

Wnioskodawca świadczy usługi zwolnione przedmiotowo z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38, 39, 40 i 41, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku m.in.:

-usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (pkt 38);

-usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (pkt 39);

-usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług (pkt 40);

-usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie (pkt 41).

Na potrzeby prowadzenia działalności Wnioskodawca wykorzystuje dwa samochody służbowe, z których jeden stanowi środek trwały Banku, a drugi jest przedmiotem leasingu operacyjnego. Wskazane samochody wykorzystywane są wyłącznie do prowadzenia działalności, do celów związanych z tą działalnością. Samochody będące przedmiotem wniosku są samochodami osobowym w rozumieniu art. 4a pkt 9a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.p.).

Wnioskodawca nie będąc czynnym płatnikiem VAT, nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów. Koszty związane z eksploatacją samochodów w prowadzonej działalności, np. paliwo, części samochodowe, koszty serwisu Wnioskodawca rozlicza w całości w kosztach uzyskania przychodów. Jednocześnie, jako podatnik zwolniony z VAT, Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy może uznać wydatki związane z użytkowaniem wskazanych we wniosku samochodów osobowych (jeden stanowiący środek trwały wpisany do ewidencji środków trwałych, a drugi obecnie leasingowany) w 100% jako koszt uzyskania przychodu, używając ich wyłącznie do działalności gospodarczej, bez prowadzenia dodatkowej ewidencji przebiegu pojazdów (która ma zastosowanie wyłącznie do podatników podatku od towarów i usług).

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegów pojazdów, w rozumieniu art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Samochody są wykorzystywane do realizacji zadań statutowych i celów prowadzonej działalności Wnioskodawcy, w tym m.in. do realizacji przejazdów służbowych.

Pytanie

Czy Wnioskodawca może uznać wszelkie wydatki związane z użytkowaniem wskazanych we wniosku samochodów osobowych, w 100% jako koszt uzyskania przychodu, używając ich wyłącznie do działalności gospodarczej bez prowadzenia dodatkowej ewidencji przebiegu pojazdów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy wszelkie wydatki związane z eksploatacją i użytkowaniem samochodów osobowych, będącego zarówno środkiem trwałym w Banku, jak i przedmiotem umowy leasingu operacyjnego, można zaliczać w 100% do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności, w przypadku braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla celów podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., spełniać łącznie następujące warunki:

-pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu;

-nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

-być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Zgodnie z art. 16 ust. 5f u.p.d.o.p., w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 5g u.p.d.o.p., przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. b tej ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ustawodawca w u.p.d.o.p. nie odniósł się do lit. b w art. 86a ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc do podatnika niebędącego czynnym podatnikiem VAT. Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 100% wydatków z tytułu używania samochodu osobowego dotyczy zatem wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik zobowiązany jest prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzającą wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej.

W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Zasady tej jednak nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, który nie dotyczy Wnioskodawcy, tj. gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Z całokształtu przytoczonych przepisów u.p.d.o.p. wynika zatem, że podatnik nie musi prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, jeżeli na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest zobowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, np. w przypadku, gdy podatnik nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, gdyż w takiej sytuacji podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Innymi słowy, jeżeli podatnik nie ma obowiązku prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, to również na gruncie podatku dochodowego dla zaliczenia 100% wartości wydatków eksploatacyjnych z tytułu używania samochodu osobowego zaliczonego do środków trwałych lub będącego przedmiotem leasingu, nie jest wymagane prowadzenie takiej ewidencji.

W konsekwencji stwierdzić należy, że w związku z tym, że Wnioskodawca używa samochodów osobowych wyłącznie do działalności gospodarczej, a przy tym nie jest on czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (w konsekwencji nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu), to Wnioskodawca może 100% wydatków związanych z eksploatacją i używaniem samochodów osobowych zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

-interpretacja z dnia 8 kwietnia 2019 r., Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.72.2019.2.AP;

-interpretacja z dnia 10 czerwca 2019 r., Znak: 0112-KDIL3-3.4011.138.2019.2.AA;

-interpretacja z dnia 17 kwietnia 2020 r., Znak: 0115-KDIT3.4011.20.2020.2.AWO;

-interpretacja z dnia 10 lipca 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.173.2020.2.DK.

Jak wskazano w ostatniej z przywołanych interpretacji „Reasumując, jeżeli Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie cytowanego powyżej art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. b tej ustawy oraz jak podkreślił Wnioskodawca, samochód osobowy służy wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, to Wnioskodawca może zaliczyć 100% wydatków związanych z eksploatacją samochodu do kosztów uzyskania przychodów”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Powyższy przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj.:

- zostały poniesione przez podatnika,

- są definitywne, a więc bezzwrotne,

- pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- ich poniesienie miało na celu osiągnięcia przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

- nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

- zostały właściwie udokumentowane.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą, należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. na podstawie ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159), zmieniły się m.in. zasady rozliczania w podatkowych kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z wykorzystywaniem samochodów osobowych w działalności gospodarczej.

Na wstępie wskazać należy, że zgodnie z art. 4a pkt 9a ustawy o CIT,

Ponadto, od 1 stycznia 2019 r. dodane zostały do ustawy o CIT poniższe przepisy z których wnika, że:

- nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika – art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT;

- w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika – art. 16 ust. 5f ustawy o CIT;

- zgodnie z art. 16 ust. 5g ustawy o CIT, przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług;

- w przypadku ustalenia, że podatnik, niezgodnie ze stanem faktycznym, nie stosował ograniczenia wynikającego z ust. 1 pkt 51, przepis ten stosuje się od dnia rozpoczęcia używania przez podatnika danego samochodu osobowego – art. 16 ust. 5h ustawy o CIT.

Analizując wskazane powyżej przepisy stwierdzić należy, że od 1 stycznia 2019 r. samochody osobowe, z punktu widzenia rozliczania kosztów używania w kosztach uzyskania przychodów, podzielić można na dwie grupy.

Pierwszą grupę stanowią samochody osobowe, które są używane w sposób mieszany, tj. częściowo wykorzystywane są na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, częściowo zaś do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą przez podatnika. Ze znowelizowanych przepisów wynika, że w przypadku takich samochodów do kosztów uzyskania przychodów można będzie zaliczać 75% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania takich samochodów (przy czym kwota tych wydatków obejmuje także VAT, który na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony VAT, w tej części, w jakiej podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy VAT – art. 16 ust. 5a ustawy o CIT), gdyż 25% tych wydatków nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów (co wynika z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT). Przy czym, przez wykorzystywanie samochodu na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą podatnika, należy rozumieć wykorzystywanie samochodu na cele prywatne.

Do drugiej grupy należą samochody osobowe, które są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą podatnika. Ze znowelizowanych przepisów wynika, że w przypadku takich samochodów do kosztów uzyskania przychodów zaliczać będzie można całość wydatków z tytułu kosztów używania takich samochodów.

Z cyt. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem, że jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej.

Ponadto, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Zasady tej nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych w odniesieniu do których, podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółdzielni. Zgodnie ze statutem Banku, prowadzi on działalność bankową na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, jeżeli posiadają zdolność prawną. Przedmiot działania Banku obejmuje m.in. przyjmowanie wkładów pieniężnych, prowadzenie rachunków bankowych, udzielanie kredytów, udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych, udzielania pożyczek pieniężnych, operacje czekowe i wekslowe itp. Na potrzeby prowadzenia działalności Wnioskodawca wykorzystuje dwa samochody służbowe, z których jeden stanowi środek trwały Banku, a drugi jest przedmiotem leasingu operacyjnego. Wskazane samochody wykorzystywane są wyłącznie do prowadzenia działalności, do celów związanych z tą działalnością. Wnioskodawca nie będąc czynnym płatnikiem VAT, nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów. Koszty związane z eksploatacją samochodów w prowadzonej działalności, np. paliwo, części samochodowe, koszty serwisu Wnioskodawca rozlicza w całości w kosztach uzyskania przychodów. Jednocześnie, jako podatnik zwolniony z VAT, Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości uznania wszelkich wydatków związanych z użytkowaniem wskazanych we wniosku samochodów osobowych, w 100% jako koszt uzyskania przychodu, używając ich wyłącznie do działalności gospodarczej bez prowadzenia dodatkowej ewidencji przebiegu pojazdów.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że skoro jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w odniesieniu do samochodów osobowych nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w rozumieniu art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie powyżej cytowanego art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. b tej ustawy oraz jak podkreślił Wnioskodawca, samochody osobowe wykorzystywane są wyłącznie do prowadzenia działalności, to Wnioskodawca może zaliczyć 100% wydatków związanych z eksploatacją samochodów do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).