Interpretacja indywidualna z dnia 14 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.85.2023.1.RH

Dotyczy ustalenia, czy wartość darowizn Produktu dla innych podmiotów niebędących organizacjami pożytku publicznego, które realizują różne cele społeczne (np. domy pomocy społecznej, szkoły, przedszkola, różne stowarzyszenia) będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 lutego 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wartość darowizn Towaru dla innych podmiotów niebędących organizacjami pożytku publicznego, które realizują różne cele społeczne (np. domy pomocy społecznej, szkoły, przedszkola, różne stowarzyszenia) będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 kwietnia 2023 r. (data wpływu 13 kwietnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie produkcji i dystrybucji (…) (dalej: „Produkt”). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca dokonuje przekazań swoich Produktów dla podmiotów realizujących cele charytatywne/społeczne, (np. domy pomocy społecznej, szkoły, przedszkola, różne stowarzyszenia). Podmioty - obdarowani, którzy otrzymują Produkty nie mają statusu organizacji pożytku publicznego. Produkty mają charakter produktów niepełnowartościowych nienadających się do sprzedaży. Jednak przekazywane Produkty nadają się do konsumpcji.

Spółka z tytułu przekazania powyższych darowizn otrzymuje od niektórych podmiotów podziękowania w formie mailowej lub dyplomu. Zdarza się, iż Spółka chwali się prowadzonymi działaniami na swoich stronach internetowych. Niemniej jednak nie ma takiej praktyki w odniesieniu do każdej dokonanej darowizny. Podmioty, które otrzymują Produkty nie mają statusu organizacji pożytku publicznego.

Jednorazowy koszt wytworzenia przekazanego 1 Produktu jest mniejszy niż 20 zł. Łączna ilość jednorazowo przekazywanych darowizn dla danego podmiotu może wahać się od 100 do 3500 sztuk.

Pytanie

Czy wartość darowizn Produktu dla innych podmiotów niebędących organizacjami pożytku publicznego, które realizują różne cele społeczne (np. domy pomocy społecznej, szkoły, przedszkola, różne stowarzyszenia) będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca jest zdania, iż wartość darowizn Produktu dla innych podmiotów niebędących organizacjami pożytku publicznego, które realizują różne cele społeczne (np. domy pomocy społecznej, szkoły, przedszkola, różne stowarzyszenia) będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

W opinii Wnioskodawcy, zaistniały wszystkie wskazane poniżej warunki, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów tj.:

 1) wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesionego wydatku z potencjalną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

 2) prawidłowego udokumentowania poniesionego wydatku,

 3) wydatek (koszt) nie może być wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT,

 4) wydatek winien dokumentować realne zdarzenie.

Wszystkie powyższe warunki są spełnione w zakresie opisanego stanu przyszłego (winno być: stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego). Spółka jest zdania, iż opisane w stanie faktycznym działania służą nie tylko filantropii, ale też tworzeniu i realizacji strategii zarządzania firmą. Wnioskodawca jest przekonany, że opisane działania przekładają się na wzrost konkurencyjności firmy dzięki uruchomieniu różnych zasobów wykorzystywanych w projektach CSR, podniesienie motywacji pracowników oraz ich identyfikacji z wartościami firmy, możliwość bezpośredniego wykorzystania informacji o działaniach CSR w akcjach reklamowych.

Zdaniem Wnioskodawcy prowadzenie przedsiębiorstwa w sposób społecznie odpowiedzialny nie tylko w pozytywny sposób oddziałuje na otoczenie firmy, ale przede wszystkim stymuluje wzrost i stabilny rozwój samego przedsiębiorstwa, czego implikacją jest wzrost zaufania do firmy, poprawa relacji z interesariuszami, akceptacja ze strony władz lokalnych, społeczności lokalnych, liderów opinii publicznej, pozyskiwanie partnerów i klientów, którzy przywiązują wagę do działań CSR oraz wzmocnienie ich lojalności.

Zdaniem Wnioskodawcy opisane w stanie faktycznym działania mogą być uznane za działania z obszaru CSR. W rozwiniętych krajach Europy Zachodniej i Ameryki Północnej praktyki CSR są powszechnie przyjętą metodą reklamy i promocji podmiotów gospodarczych, oraz wspomagają przedsiębiorcę w budowaniu dobrego wizerunku firmy, które następnie przekładają się na jej pozytywne postrzeganie a w konsekwencji przychylność nie tylko pracowników, lokalnych władz, ale i konsumentów.

Jednocześnie, należy wskazać, iż przekazanie Produktów organizacjom pożytku publicznego oznacza dla Wnioskodawcy oszczędność na kosztach utylizacji takich Produktów, co przyczynia się do zaoszczędzenia kosztów Wnioskodawcy co przedkłada się na większy dochód. Ponadto, opisane działanie Spółki nakierunkowane na ograniczenie marnowania żywności można uznać także za przejaw działalności CSR.

Podsumowując, wartość darowizn Produktów dla innych podmiotów niebędących organizacjami pożytku publicznego, które realizują różne cele społeczne (np. domy pomocy społecznej, szkoły, przedszkola, różne stowarzyszenia) będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowo wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji podatkowej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT:

W świetle powyższego wartość Produktów przekazanych w darowiźnie dla innych podmiotów niebędących organizacjami pożytku publicznego, które realizują różne cele społeczne (np. domy pomocy społecznej, szkoły, przedszkola, różne stowarzyszenia) nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów po stronie Wnioskodawcy. Skoro tak został przekazany Produkt innym podmiotom to wprost znajdzie zastosowanie wyłącznie, o którym mowa w ww. przepisie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego sprawy wynika, że Spółka przekazuje darowizny swoich Produktów na rzecz podmiotów realizujących cele charytatywne lub społeczne, to na gruncie niniejszej sprawy znajdzie zastosowanie cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT.

Dodatkowo we własnym stanowisku Wnioskodawca wskazał, że dokonując kwalifikacji poniesionego przez Spółkę kosztu nie można także pomijać aspektu społecznej odpowiedzialności (CSR, Corporate Social Responsibility).

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, że ustawa o CIT nie zawiera przepisu, który pozwalałby na uznanie wydatków ponoszonych w ramach CSR niejako „automatycznie” za koszty uzyskania przychodów. W każdym przypadku ponoszenia takich wydatków podatnik musi wykazać ich związek z uzyskaniem przychodów, zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

Konieczność indywidualnej oceny każdego z wydatków ponoszonych przez przedsiębiorcę w ramach przyjętej strategii społecznej odpowiedzialności biznesu podkreślają także sądy administracyjne w wydanych orzeczeniach. Przykładowo, w wyroku NSA z 26 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2500/16 czytamy: „Pojęcie społecznej odpowiedzialności biznesu jako pewnego rodzaju jednolita struktura funkcjonuje w działalności biznesowej oraz jest dostrzegane na poziomie publicznym (np. zdefiniowanie pojęcia CSR przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną w normie ISO 26000 z 2010 roku), to jednak należy podkreślić, że nie jest ono znane jako takie ustawie podatkowej. Nie zostało ono w niej wymienione expressis verbis, brak jest także innej konstrukcji prawnej, która pozwalałaby uznać tego rodzaju wydatki całościowo. To zaś prowadzi do wniosku, że nie jest możliwe, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT dokonywanie oceny wszystkich zagregowanych w strukturze CSR wydatków tak jakby był to jeden wydatek.” Analogicznie wypowiadają się sądy na gruncie ustawy o podatku VAT i możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR: „Podejmowanie przez Spółkę działań w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu jest z pewnością pożądane chociażby ze względu na uwzględniany przez firmę interes społeczny. Nie oznacza to jednak, że we wszystkich tego typu inwestycjach przedsiębiorca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na działania CSR. Jest to uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku.” (por. wyrok NSA z 23 marca 2017 roku, sygn. akt I FSK 1458/15).

Wyjaśniając istotę programów CSR na gruncie podatkowym, sądy administracyjne podkreślają, że program CSR jest powszechnie przyjętą metodą reklamy i promocji podmiotów gospodarczych, działających zwłaszcza w takich szczególnych branżach, w których typowa reklama (telewizyjna, radiowa, internetowa) nie ma zastosowania albo jej zastosowanie nie przynosi spodziewanych efektów. W tym ujęciu wydatki na nabycie towarów i usług, poniesione w związku z realizacją społecznej odpowiedzialności biznesu mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym i mogą mieć związek z prowadzoną przez podatnika działalnością opodatkowaną (por. wyroki NSA z 2 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 561/17, z 13 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK 1606/12, z 13 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 1420/16 oraz z 26 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2500/16).

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, stwierdzić należy że opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego nasuwa wątpliwości co do przyjęcia, że ponoszone wydatki opisane we wniosku w ogóle można uznać za ponoszone w ramach CSR.

Należy zauważyć, że świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca we wniosku przedstawił, że „zdarza się, iż Spółka chwali się prowadzonymi działaniami na swoich stronach internetowych. Niemniej jednak nie ma takiej praktyki w odniesieniu do każdej dokonanej darowizny”. Z wniosku nie wynika, że Spółka zaplanowała wcześniej strategię działalności firmy dotyczącej świadomego promowania w ramach CSR, w których uwzględnione zostałyby działania pomocowe na rzecz innych podmiotów niebędących organizacjami pożytku publicznego.

Tym samym, przedmiotowe działania nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów jako element polityki CSR, ponieważ z wniosku nie wynika, żeby taka była przez Spółkę prowadzona, a samo powołanie się na społeczną odpowiedzialność biznesu nie jest wystarczające do uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów.

W konsekwencji, wartość darowizn Produktów dla innych podmiotów niebędących organizacjami pożytku publicznego, które realizują różne cele społeczne (np. domy pomocy społecznej, szkoły, przedszkola, różne stowarzyszenia) nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm).