Interpretacja indywidualna z dnia 5 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.68.2023.2.ICZ

Czy przyjęty mechanizm ustalania kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zaprezentowany powyżej jest zgodny z ustawą o VAT, tj. czy Spółka uprawniona będzie do odliczenia całości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych w przypadku uwzględniania całości kwoty odpisów amortyzacyjnych w bazie kosztowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko jest prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przyjęty mechanizm ustalania kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zaprezentowany powyżej jest zgodny z ustawą o VAT, tj. czy Spółka uprawniona będzie do odliczenia całości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych w przypadku uwzględniania całości kwoty odpisów amortyzacyjnych w bazie kosztowej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 marca 2023 r. (wpływ 22 marca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

P. sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest czynnym podatnikiem podatku VAT i polskim rezydentem podatkowym. Spółka wchodzi w skład grupy kapitałowej działającej w branży gospodarowania odpadami. Spółka w grupie kapitałowej pełni funkcję centrum zakupowego, tj. dokonuje zakupów towarów i usług dla innych podmiotów z grupy kapitałowej. Typowymi dla Spółki zakupami są zakupy sprzętu komputerowego, usług doradczych, usług marketingowych, najem powierzchni biurowej, artykuły biurowe, usługi telekomunikacyjne oraz inne typowe dla centrum usług wspólnych zakupy.

Spółka jest również centrum usług wspólnych, tj. pełni rolę doradczą, nadzorczą oraz prowadzi rozliczenia podatkowo - księgowe innych podmiotów z grupy. W skład grupy kapitałowej wchodzą również spółki operacyjne działające w branży gospodarowania odpadami i utylizacji odpadów.

W związku ze swoją funkcją w grupie kapitałowej, Spółka odpłatnie świadczy usługi na rzecz podmiotów z grupy. Koszty towarów i usług nabywanych przez Spółkę w związku ze świadczonymi przez siebie usługami są przenoszone na podmioty z grupy na dwa sposoby:

1. w drodze refaktur bezpośrednich (dla usług) albo odsprzedaży (dla towarów);

2. są uwzględniane w bazie kosztowej świadczonych usług (cena za usługi jest kalkulowana na zasadzie koszt plus). Usługi świadczone przez Spółkę podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

W przeszłości Spółka zaciągnęła kredyt w banku, a następnie udzieliła kilku pożyczek podmiotom z grupy kapitałowej. Udzielanie pożyczek jest działalnością zwolnioną z opodatkowanemu podatkiem od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 38) w związku z czym Spółka zobowiązana jest stosować proporcję w odliczaniu naliczonego podatku VAT. Spółka na tę okoliczność uzyskała w dniu 22 czerwca 2020 r. interpretację indywidualną o znaku 0111-KDIB3-1.4012.209.2020.2.ICZ.

Incydentalnie Spółka świadczy również inne usługi zwolnione od opodatkowania podatkiem VAT, tj.:

- usługi ubezpieczeniowe (refaktury), o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT;

- usługi medyczne, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18) ustawy o VAT (badania COVID);

- usługi edukacyjne, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 28) ustawy o VAT (kursy językowe).

Względem nabywanych usług odnoszących się bezpośrednio do usługowego udzielania pożyczek, np. doradztwo prawne, doradztwo podatkowe czy dodatkowe opłaty bankowe, Spółka nie odlicza podatku naliczonego z uwagi na bezpośrednią kwalifikację jako zakupy związane z czynnościami zwolnionymi od opodatkowania. Tożsamą praktykę Spółka stosuje względem nabywanych towarów i usług odnoszących się do świadczenia innych usług zwolnionych od opodatkowania podatkiem VAT.

W zakresie określenia wysokości prawa do odliczenia podatku naliczonego Spółka w dniu 1 lutego 2021 r. uzyskała interpretację indywidualną o sygnaturze 111-KDIB3-1.4012.846.2020.2.ICZ.

Spółka powzięła wątpliwość w zakresie możliwości odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego od nabytych i nabywanych w przyszłości środków trwałych podlegających amortyzacji, których przeznaczeniem jest wykorzystywanie ich przez Spółkę wyłącznie na potrzeby prowadzenia swojej działalności gospodarczej w zakresie centrum usług wspólnych. Wątpliwość ta dotyczy ustalenia wysokości prawa do odliczenia podatku naliczonego, w sytuacji, w której kwota odpisu amortyzacyjnego uwzględniana jest w bazie kosztowej (metoda koszt plus) świadczonych przez Spółkę usług na rzecz podmiotów powiązanych. Świadczone usługi opodatkowane są stawką 23%.

W praktyce Spółka w momencie przyjęcia środka trwałego ustala, że kwoty odpisów amortyzacyjnych uwzględniane będą w bazie kosztowej w całości - wówczas Spółka odlicza podatek naliczony w całości.

Do bazy kosztowej wchodzą m.in. następujące koszty: usługi doradcze, usługi szkoleniowe, usługi remontowe, usługi naprawcze. W oparciu o bazę kosztową koszty usług wraz z marżą zysku są przenoszone w oparciu o klucz alokacji na podmioty z grupy kapitałowej. Kluczem alokacji jest współczynnik oparty na liczbie pracowników danego podmiotu z grupy operacyjnej skorygowana o współczynnik ogólnej wagi odpowiadający ogólnej ilości zatrudnionych osób w danym podmiocie. W opinii Wnioskodawcy przyjęta metoda alokacji kosztów jest dokonywana w oparciu o obiektywne kryterium i gwarantuje - zdaniem Wnioskodawcy - najwłaściwsze przyporządkowanie zakupów towarów i usług na rzecz podmiotów z grupy kapitałowej.

Poprzez odpis amortyzacyjny należy rozumieć:

1. koszt amortyzacji jednorazowej, o której mowa w art. 16f ust. 3 zdanie drugie ustawy o CIT (amortyzacja jednorazowa środka trwałego o wartości początkowej nieprzekraczającej 10 000 zł),

2. koszt amortyzacji jednorazowej, o której mowa w art. 16k ust. 14 ustawy o CIT (amortyzacja jednorazowa w przypadku nabytych fabrycznie nowych środków trwałych);

koszt amortyzacji pozostałych metod, o których mowa w art. 16h- 16m ustawy o CIT.

Pytanie

Czy przyjęty mechanizm ustalania kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zaprezentowany powyżej jest zgodny z ustawą o VAT, tj. czy Spółka uprawniona będzie do odliczenia całości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych w przypadku uwzględniania całości kwoty odpisów amortyzacyjnych w bazie kosztowej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. tj. z dnia 7 kwietnia 2022 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 931), dalej jako :„ustawa o VAT” w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z kolei zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zestawienie powyższych przepisów wskazuje, że czynni podatnicy VAT mają prawo do odliczania podatku naliczonego wyłącznie w przypadku, gdy zakupy dotyczą wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku, gdy podatnicy świadczą usługi opodatkowane podatkiem VAT, jak i zwolnione od tego podatku, to są zobowiązani odrębnie wydzielać zakupy powiązane z wykonywaniem czynności opodatkowanych (dające prawo do odliczenia podatku naliczonego) i zakupy związane z wykonywaniem czynności zwolnionych od opodatkowania (niedających prawa do odliczenia podatku naliczonego). W przypadku, gdy towary i usługi nabywane przez podatnika są wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych od opodatkowania to podatnik - z uwagi na brak możliwości ich alokacji - zobowiązany jest stosować proporcję w odliczeniu podatku naliczonego.

Podstawową zasadą wynikającą z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT jest zatem bezpośrednie przyporządkowanie poszczególnych zakupów do działalności podatnika dającej mu prawo do odliczenia, jak i niedającej takiego prawa. Dopiero w przypadku, gdy takie bezpośrednie przyporządkowanie nie jest możliwe, podatek naliczony podlega odliczeniu z zastosowaniem współczynnika sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy zgodzić się z nadal aktualnym poglądem wyrażonym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 kwietnia 2000 r., sygn. akt I SA/Ka 1850/98, że: „Niemożność wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną z podatku musi przy tym mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami konkretnej sprawy. Zatem o dopuszczalności stosowania metody rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną w żadnym razie nie mogą decydować względy natury pragmatycznej czy też celowościowej”.

Pogląd ten jest podtrzymywany w orzecznictwie dotyczącym przepisów obecnej ustawy o VAT. Przykładowo, jako potwierdzający prymat alokacji bezpośredniej na gruncie prawa krajowego można wskazać wyrok z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt I FSK 238/09, w którym NSA podkreślił, że: „Dopiero gdy nie jest możliwe takie przypisanie, tzn. nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części takich kwot, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego”.

W ocenie Spółki - zasada dokonania alokacji bezpośredniej, wynikająca z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT rozumiana jest jako obowiązek podatnika VAT. Jest to więc obligatoryjny sposób postępowania związany z odliczaniem podatku naliczonego, który podatnik musi zastosować, co potwierdza powołane powyżej orzecznictwo. Jednakże - dopiero w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego, podatnik może odliczyć taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 2 ustawy o VAT).

Dopiero w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie całości bądź części dokonanego zakupu nie jest możliwe, podatnik jest uprawniony do dokonania w tym zakresie odliczenia podatku z zastosowaniem współczynnika sprzedaży (proporcji). Odliczenie podatku z zastosowaniem proporcji stanowi jednak odstępstwo od zasady ogólnej, jaką jest prawo podatnika do pełnego odliczenia podatku naliczonego pozostającego w bezpośrednim związku z działalnością podlegającą opodatkowaniu.

Pojęcie związku bezpośredniego (tzw. direct and immediate link) zostało określone w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE” lub „Trybunał”). Wypracowana linia orzecznictwa została zaprezentowana między innymi w wyroku w sprawie C-4/94 (BEP Group plc).

Trybunał stwierdził m.in., że odliczenie podatku naliczonego przysługuje podatnikowi - co do zasady - jedynie w sytuacjach, gdy związek pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług a podatkiem należnym z tytułu jego działalności opodatkowanej, ma charakter bezpośredni oraz bezsporny, a zatem nie przysługuje ono podatnikowi, który wykorzystuje je w związku z transakcją zwolnioną od podatku, nawet jeżeli docelowym efektem ma być wykonanie transakcji opodatkowanej, Powyższe potwierdza, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przysługuje czynnym podatnikom VAT w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek ze zrealizowanymi/planowanymi czynnościami opodatkowanymi (dającymi prawo do odliczenia). Przy czym, jeśli podatnik prowadzi działalność mieszaną, podatnik powinien udowodnić, z jakim rodzajem sprzedaży wiąże się u niego dany zakup (szczególnie, jeśli od tego zakupu zamierza odliczyć VAT).

W praktyce oznacza to, że jeżeli podatnik jest w stanie przyporządkować w sposób bezpośredni cały podatek naliczony odpowiednio czynnościom umożliwiającym odliczenie i czynnościom niedającym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wówczas rozliczenia proporcjonalnego określonego w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT się nie stosuje. Przepis art. 90 ust. 2 ustawy o VAT zastosowanie znajdzie dopiero wówczas, gdy niemożliwym jest dokonanie alokacji bezpośredniej do grupy wykonywania czynności opodatkowanych lub grupy wykonywania czynności nieopodatkowanych.

Spółka stoi na stanowisku, że przyjęty mechanizm ustalania kwoty podatku naliczonego podlegający odliczeniu jest zgodny z ustawą o VAT, tj. Spółka uprawniona jest do odliczania całości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych w przypadku uwzględnienia w całości kwoty odpisów amortyzacyjnych w bazie kosztowej.

Uwzględnienie całości wydatku na nabycie towaru lub usługi w bazie kosztowej powinno być zrównane w skutkach podatkowych z sytuacją dokonania refaktury bezpośredniej. Spółka alokuje wydatek jako bezpośrednio związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych, wobec czego przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości. Spółka uważa, że forma przeniesienia kosztu na podmioty powiązane jest irrelewantna z punktu widzenia prawa do odliczenia podatku naliczonego, tj. skutki podatkowe refaktury bezpośredniej powinny być takie same jak refaktury pośredniej polegającej na przeniesieniu wydatku poprzez uwzględnienie go w bazie kosztowej, również w formie odpisu amortyzacyjnego. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie organów podatkowych - tak Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2020 r., znak: 0114-KDIP4-1.4012.15.2020.1.BS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, zgodnie z którym:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT:

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą, np. dalszej odprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy,

Na mocy art. 90 ust. 2 ustawy,

W myśl. art. 90 ust. 10 ustawy,

w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

 1) przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;

 2) nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Z uregulowań zawartych w art. 90 ustawy wynika, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich przyporządkowania do określonych rodzajów czynności, uprawniających do odliczenia podatku naliczonego oraz nieuprawniających do odliczenia.

Mając na uwadze powyższe, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany jest z czynnościami opodatkowanymi czy też zwolnionymi – czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT i polskim rezydentem podatkowym. Państwa Spółka wchodzi w skład grupy kapitałowej działającej w branży gospodarowania odpadami. Spółka w grupie kapitałowej pełni funkcję centrum zakupowego, tj. dokonuje zakupów towarów i usług dla innych podmiotów z grupy kapitałowej.

W związku ze swoją funkcją w grupie kapitałowej, Spółka odpłatnie świadczy usługi na rzecz podmiotów z grupy. Koszty towarów i usług nabywanych przez Spółkę w związku ze świadczonymi przez siebie usługami są przenoszone na podmioty z grupy na dwa sposoby:

1. w drodze refaktur bezpośrednich (dla usług) albo odsprzedaży (dla towarów);

2. są uwzględniane w bazie kosztowej świadczonych usług (cena za usługi jest kalkulowana na zasadzie koszt plus). Usługi świadczone przez Spółkę podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

Powzięli Państwo wątpliwość w zakresie możliwości odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego od nabytych i nabywanych w przyszłości środków trwałych podlegających amortyzacji, których przeznaczeniem jest wykorzystywanie ich przez Państwa wyłącznie na potrzeby prowadzenia swojej działalności gospodarczej w zakresie centrum usług wspólnych. Wątpliwość ta dotyczy ustalenia wysokości prawa do odliczenia podatku naliczonego, w sytuacji w której kwota odpisu amortyzacyjnego uwzględniana jest w bazie kosztowej (metoda koszt plus) świadczonych przez Spółkę usług na rzecz podmiotów powiązanych. Świadczone usługi opodatkowane są stawką 23%.

Jak wskazano powyżej skoro ustawodawca uznał w art. 90 ust. 2 Ustawy VAT za możliwe nie tylko przypisywanie całości kwot do konkretnych działalności (opodatkowanych lub zwolnionych z VAT), ale również ich części oznacza to, że wnioskodawca, który z poszczególnych faktur otrzymywanych od swoich kontrahentów „wydziela” część ponoszonych kosztów, która służy do świadczenia usług na rzecz usługobiorców i, która jest na nich przenoszona (i opodatkowana) w ramach wynagrodzenia za świadczone usługi, w tej części ma pełne prawo do odliczenia VAT.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy, stwierdzić że przyjęty mechanizm ustalania kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, zaprezentowany we wniosku, uprawnia Państwa do odliczenia całości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych w przypadku uwzględniania całości kwoty odpisów amortyzacyjnych w bazie kosztowej.

Należy wyjaśnić, że do tej części ponoszonych wydatków nie będzie mieć zastosowania art. 90 ust. 2 ustawy VAT, który stosuje się wtedy i tylko wtedy, gdy „nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1”, tzn. gdy nie jest możliwe wyodrębnienie części kwot podatku, co do której podatnikowi przysługuje prawo od odliczenia.

Tymczasem w opisanym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym są Państwo w stanie bezpośrednio przyporządkować konkretną część podatku naliczonego do działalności opodatkowanej - chodzi tu o tę część ponoszonych kosztów, które są następnie przenoszone na usługobiorców (podmioty z grupy). W Państwa ocenie, przyjęta metoda alokacji kosztów jest dokonywana w oparciu o obiektywne kryterium i gwarantuje – Państwa zdaniem - najwłaściwsze przyporządkowanie zakupów towarów i usług na rzecz podmiotów z grupy kapitałowej.

Przyjęty mechanizm ustalania kwoty podatku naliczonego podlegający odliczeniu, uprawnia Państwa do odliczania całości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych w przypadku uwzględnienia w całości kwoty odpisów amortyzacyjnych w bazie kosztowej. Bowiem alokują Państwo wydatek jako bezpośrednio związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych, wobec czego przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej argumenty, jak również przedstawiony przez Państwa opis sprawy, należy stwierdzić, że przysługuje/będzie przysługiwało Państwu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup środków trwałych podlegających amortyzacji, które następnie – w oparciu o bazę kosztową - koszty usług wraz z marżą zysku są przenoszone w oparciu o klucz alokacji na podmioty z grupy kapitałowej.

Zatem stosując zasady alokacji opisane we wniosku, mają /będą mieli Państwo prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach dotyczących ww. wydatków, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy VAT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy :

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej,

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej,

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.