Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2000 r., sygn. I SA/Ka 1850/98

1. Nie podlega odliczeniu podatek od zakupów towarów i usług, które związane są ze sprzedażą zwolnioną od podatku, a także ze sprzedażą nieopodatkowaną.

2. Niemożność wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną z podatku musi przy tym mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami konkretnej sprawy. Zatem o dopuszczalności stosowania metody rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną w żadnym razie nie mogą decydować względy natury pragmatycznej czy też celowościowej.

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego są adresowane do Zakładów Azotowych S.A. w C. dwie decyzje Izby Skarbowej w K. z dnia 11 września 1998 r. (...).

Pierwszą z nich (...) utrzymano w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w C. z dnia 15 kwietnia 1997 r. (...) w sprawie określenia kwoty podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do grudnia 1994 r. w wysokości 1.912.230,70 zł wraz z należnymi odsetkami od dnia następnego po upływie terminu płatności.

W podstawie prawnej rozstrzygnięcia powołano przepisy art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa w zw. z art. 335 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. W uzasadnieniu wyjaśniono natomiast, że w wyniku przeprowadzonej kontroli podatkowej stwierdzono, że Spółka pomniejszała podatek należny o podatek naliczony z faktur dokumentujących prowizję od poniesionych przez PUH "A." kosztów związanych z utrzymaniem budynków mieszkalnych, oddanych w administrowanie temu Przedsiębiorstwu. W związku z tym Inspektor Kontroli Skarbowej uznał, że zgodnie z poz. 6 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatek naliczony z zakwestionowanych faktur nie podlega odliczeniu. Z tego względu ustalił przypis podatku od towarów i usług w wysokości 11.021,00 zł, a także w oparciu o przepis art. 27 ust. 5 pkt 2 ww. ustawy ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku VAT w łącznej wysokości 33.021,90 zł, stanowiące kwotę trzykrotności zawyżenia podatku naliczonego za kontrolowany okres. W związku z tym Spółka wniosła żądanie skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych, w którym podniosła, iż sprzedaż przedmiotowych, zwolnionych od podatku VAT usług, dokonywana była przez Spółkę "A.", a nie - jak stwierdził Inspektor - przez stronę niniejszego postępowania. W konsekwencji tego uznała, iż nie naruszyła norm określonych w art. 27 ust. 4 ww. ustawy, przez co nie było podstaw do naliczenia opodatkowania sankcyjnego na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 2. W związku z powyższym organ pierwszej instancji przeprowadził w Spółce kontrolę, która potwierdziła ustalenia Inspektora Kontroli Skarbowej. Powołując się w tym stanie rzeczy na przepis art. 20 ust. 2 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT Urząd Skarbowy zakwestionował odliczenie przez Spółkę podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Spółkę "A.". Nadto w oparciu o art. 19 ust. 3 cyt. ustawy zakwestionował także dokonane przez Spółkę w miesiącach lipcu, wrześniu i grudniu 1994 r. obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach zakupu, które otrzymała w miesiącu następnym w stosunku do miesiąca rozliczeniowego. Z tego względu Urząd Skarbowy wydał przedstawioną na wstępie decyzję, która zaskarżona została do Izby Skarbowej. Wskazano przy tym, że w odwołaniu podniesiono, iż w przedmiotowej sprawie Spółka miała prawo w oparciu o art. 20 ust. 3 ustawy do odliczenia podatku naliczonego.