Interpretacja indywidualna z dnia 5 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.103.2023.2.KW

CIT - w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na prezenty przekazywane kontrahentom.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

‒Prezenty 1 przekazywane kontrahentom - jest prawidłowe;

‒Prezenty 2 przekazywane kontrahentom - jest nieprawidłowe;

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na Prezenty 1 i Prezenty 2 przekazywane kontrahentom.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim dystrybutorem paliw ciekłych, operatorem stacji paliwowych własnych (prowadzonych przez Wnioskodawcę) oraz stacji franczyzowych (prowadzonych przez inne podmioty). Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i dokonuje sprzedaży opodatkowanej VAT zatem co do zasady w związku z transakcjami nabycia podlegającymi VAT korzysta z pełnego prawa do odliczenia VAT naliczonego.

W związku z prowadzoną działalnością, Spółka przekazuje swoim kontrahentom nieodpłatnie prezenty (dalej: „Prezenty”). Do kontrahentów Spółka zalicza przede wszystkim franczyzobiorców oraz ajentów prowadzących stacje paliwowe pod marką Spółki (na rzecz których Spółka dokonuje sprzedaży opodatkowanej VAT), przy czym należą do nich również innego rodzaju partnerzy biznesowi (np. usługodawcy).

Prezenty wręczane są okolicznościowo, według własnego uznania Spółki (np. w okresie świątecznym), a ich celem jest głównie promowanie i budowanie marki Spółki, a także utrzymanie bądź zintensyfikowanie relacji z kontrahentami. Prezenty na rzecz kontrahentów realizują bowiem wszechstronne cele marketingowe i mają się przyczynić m.in. do reklamy, promocji, zwiększenia rozpoznawalności marki Spółki i w dalszej kolejności rozszerzenia współpracy ze Spółką. Dlatego też Spółka wskazuje na Prezentach / opakowaniach Prezentów logo związane ze Spółką / marką Spółki, tak aby przekazany Prezent kojarzył się ze Spółką. Zabieg w postaci umieszczania logo na Prezentach może również zwiększyć jego rozpoznawalność wśród osób trzecich, będących potencjalnymi nowymi kontrahentami Spółki (np. tankującymi na jej stacjach).

Wskazane wyżej cele mają w założeniu przełożyć się pośrednio na wzrost przychodów Spółki (sprzedaży opodatkowanej VAT). Przychód Spółki zależny jest bowiem m.in. od poziomu sprzedaży realizowanej przez franczyzobiorców i ajentów oraz zakupów dokonywanych przez nich od Spółki, jak również od rezultatów współpracy z innymi kontrahentami.

Prezenty stanowią zatem towary przekazywane w celu marketingowym. Spółka przekazuje w szczególności:

a)towary opatrzone logotypem marki Spółki - gadżety takie, jak np. długopisy, kalendarze, notesy, broszury, ulotki, kubki (dalej: „Prezenty 1”);

b)towary, które przekazywane są w opakowaniu z logotypem marki Spółki (zazwyczaj wraz z ww. gadżetami) - np. słodycze, artykuły spożywcze, alkohole (dalej: „Prezenty 2”);

Spółka podkreśla przy tym, że rodzaje produktów wchodzących w skład Prezentów 1 są przekazywane bardzo szerokiemu (bliżej nieokreślonemu na moment zakupu) gronu odbiorców w różnych okolicznościach. Innymi słowy, towary opatrzone logotypem Spółki przekazywane są nie tylko jako Prezenty dla określonych kontrahentów Spółki. Nabywając towary wchodzące w zakres Prezentów 1 Spółka zazwyczaj nie wie, w jaki konkretny sposób zostaną one w celu marketingowym wykorzystane. W przypadku natomiast Prezentów 2, nabycie jest związane z przekazywaniem Prezentów określonym kontrahentom, niemniej ich wysyłka ma charakter masowy i zakres tych kontrahentów można w ocenie Spółki uznać za bardzo szeroki (szerokie grono franczyzobiorców, ajentów, innych partnerów biznesowych).

Przekazywane na rzecz danego kontrahenta Prezenty mają z perspektywy Spółki charakter upominków o niewielkiej wartości (o czym świadczą m.in. wskazane wyżej rodzaje przekazywanych Prezentów).

Spółka nabywa Prezenty albo w ramach zakupów poszczególnych Prezentów od różnych dostawców albo w ramach zakupu towarów i/lub usług od jednego podmiotu oferującego odpowiednio skompletowane pakiety upominkowe wraz z potencjalnymi usługami dodatkowymi (np. konfekcjonowanie i wysyłka na adres odbiorcy, do którego Spółka chce zaadresować paczkę). W obu przypadkach dostawcy wystawiają na Spółkę faktury dokumentujące główną czynność związaną z przekazaniem Prezentów oraz ewentualnie dodatkowe pomocnicze świadczenia związane nieodłącznie z główną czynnością.

Niezależnie od modelu, prezenty zazwyczaj przekazywane są łącznie, w ramach zestawów upominkowych. Przekazywane w ramach zestawów Prezenty mogą mieć jednostkową wartość (o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT) nieprzekraczającą, jak również przekraczającą 20 zł netto w cenie nabycia towaru (bez podatku). Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób otrzymujących Prezenty, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Wszystkie Prezenty są sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. W zamian za przekazanie na rzecz kontrahentów towarów objętych wnioskiem, Wnioskodawca nie otrzymuje jakiegokolwiek wynagrodzenia. Kontrahenci z tytułu otrzymania upominków nie są również zobowiązani do wykonywania żadnych określonych czynności.

Pytania

1.Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup Prezentów, które Spółka przekazuje następnie kontrahentom?

2.Czy w związku z przekazywaniem Prezentów kontrahentom Spółka będzie miała obowiązek naliczenia podatku należnego z tytułu odpłatnej dostawy towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT?

3.Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie Prezentów 1 przekazywanych kontrahentom mogą być uznawane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o CIT?

4.Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie Prezentów 2 przekazywanych kontrahentom mogą być uznawane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o CIT?

Przedmiotowa interpretacja została wydana w zakresie pytań nr 3 i nr 4odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 1 i nr 2 odnośnie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

3. Wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie Prezentów przekazywanych kontrahentom mogą być uznawane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o CIT, w zakresie, w jakim dotyczą Prezentów 1.

4. Wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie Prezentów przekazywanych kontrahentom mogą być uznawane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o CIT, w zakresie, w jakim dotyczą Prezentów 2.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY:

Ad 3-4

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 przywołanej ustawy.

W świetle powyższego, zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych oraz praktyką organów podatkowych, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wskazuje, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (pkt 28).

Definicja reprezentacji nie została określona w ustawach podatkowych. Z tego też względu, szczególną uwagę w tym zakresie należy zwrócić na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), a w szczególności szeroko cytowany w orzecznictwie wyrok NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 702/11. W przedmiotowym wyroku, NSA wyjaśnił, jak należy rozumieć pojęcie reprezentacji wskazując, że:

„W tej grupie orzeczeń przyjęto, że wobec braku zdefiniowania pojęcia "reprezentacji" w prawie podatkowym, prowadzącego do konieczności odwołania się do słownikowego oraz potocznego znaczenia tego pojęcia, nakazywano spory wynikające na tym tle rozstrzygać ad casum.

Aprobując ten pogląd należało zauważyć, że bezkrytyczne przyjęcie wyników wykładni językowej prowadziło do niedającego się zaaprobować wniosku, iż tylko zakup wody, i to niegazowanej, na spotkania z kontrahentami mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów. Napój to przecież "każdy płyn przeznaczony do picia, w którym oprócz wody występują inne składniki" (por. Słownik języka polskiego www.wsjp).

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie poszerzonym, na tle przedstawionego poglądu będącego wynikiem uwzględnienia wykładni językowej, zgadza się co do tego, że każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny ze względu na rodzaj konkretnych wydatków kwalifikowanych jako koszty reprezentacji wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Natomiast - podobnie jak to miało miejsce w rozpatrywanej sprawie - takimi decydującymi kwalifikatorami nie mogły być ani miejsca świadczenia usług gastronomicznych, ani też przypisana im cecha bliżej nieokreślonej "wystawności", "przepychu" czy też "okazałości".

(…)

Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

W tym celu należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio " oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy.

Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika na potrzeby ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Ponownie należy podkreślić, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

(…)

Przenosząc przedstawione rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, należało stwierdzić, że podane przez spółkę wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami muszą być uznane za koszt uzyskania przychodów, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, między poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą) a osiągniętym przychodem zachodzi związek przyczynowy. Jednocześnie wydatki te, jak podano "drobny poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata)" oraz "obiad lub inny posiłek na koszt zapraszającego", to nic innego jak wydatek mieszczący się w kategorii wydatków wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. W realiach rozpoznawanej sprawy nie było również podstaw do wskazywania, że w odniesieniu do tego rodzaju wydatków mogły zachodzić podstawy do ich pominięcia, tylko ze względu na miejsce ich świadczenia. Jednocześnie wbrew temu, co przyjął Sąd I instancji, wydatek na zakup nie każdej usługi gastronomicznej należy klasyfikować do kosztów reprezentacji wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego tylko wydatek na zakup tych usług gastronomicznych, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.”.

W zakresie cytowanego wyżej wyroku, należy zatem podkreślić następujące główne tezy NSA dotyczące definiowania reprezentacji wskazanej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT:

‒Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów;

‒Reprezentacja w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT stanowi „działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów”;

‒Tylko wydatki, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów w związku z reprezentacją;

Natomiast ze względu na brak podobnego wyłączenia dla kosztów poniesionych w celu reklamy i marketingu, takie koszty mogą w całości stanowić koszt uzyskania przychodów, w przypadku spełnienia wskazanych powyżej ogólnych warunków bazujących na treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Podobnie jak w przypadku reprezentacji, pojęcie reklamy i marketingu nie zostało zdefiniowane na gruncie ustaw podatkowych. Warto zatem w tym zakresie zwrócić uwagę na tezy płynące z orzecznictwa NSA, w tym wyrok z dnia 9 listopada 2016 r., sygn. II FSK 2293/16, zgodnie z którym na akceptację zasługuje stanowisko sądu I instancji, który wskazał, że reklamę należy definiować „nie tylko jako rozpowszechnianie wiedzy o oferowanych przez firmę wyrobach czy usługach, ale także promowanie marki firmy. W ten sposób marka firmy jest bowiem bardziej rozpoznawalna na rynku. Efektem takich działań jest jednocześnie zainteresowanie wyrobami czy usługami firmy. Promowanie marki firmy to także umieszczanie logo firmy na różnych przedmiotach. Umieszczenie na określonym przedmiocie znaku firmy powoduje, że przedmiot ten będzie traktowany jak przedmiot reklamowy" (wyrok WSA we Wrocławiu, z dnia 5 maja 2016 r. I SA/Wr 321/16).

Wobec powyższego, według NSA wydatki na drobne prezenty (w tej sprawie: długopisy, kalendarze, komplety do kawy, breloki do kluczy, etui, jedwabne krawaty ze spinkami, MP4, multinarzędzia, latarki z kompletem narzędzi, pendrive'y, portfele, ramki cyfrowe, stacje pogodowe, zegary ścienne, kubki termiczne i inne gadżety) wręczane kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom, o ile prezenty opatrzone są logo firmy, powinny stanowić koszt uzyskania przychodu. W tej samej sprawie NSA potwierdził, stanowisko WSA, że nie ma znaczenia, że prezenty nie są rozdawane masowo, a dla określonych kontrahentów („Zdaniem Sądu, skoro część spośród tych drobnych prezentów opatrzona jest logo firmy, to mają one charakter przedmiotów reklamowych, zaś wydatki poniesione na ich nabycie nie są wydatkami na reprezentację, ale na reklamę. Dodał, że nie ma znaczenia, iż nie są one rozdawane masowo, ale kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom Spółki podczas rozmów dwustronnych. (...) Zauważył, że niecelowe byłoby kierowanie reklamy firmy do podmiotów całkowicie niezainteresowanych jej działalnością. Ponadto uznał, że posługiwanie się przez kontrahentów lub potencjalnych kontrahentów gadżetami reklamowymi Spółki wpływa na promocję firmy”.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, nie powinno ulegać wątpliwości, że Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu na gruncie CIT wydatków na nabycie Prezentów 1. W tym przypadku bowiem przekazywane gadżety mają niewielką wartość oraz opatrzone są logo firmy. Ponadto, rodzaje produktów wchodzących w skład Prezentów 1 są przekazywane bardzo szerokiemu (bliżej nieokreślonemu na moment zakupu) gronu odbiorców w różnych okolicznościach, ze względu na cel reklamowy takich przekazań (ta okoliczność nie determinuje bezpośrednio uznania za wydatki reklamowe według powyższego stanowiska NSA, jednak wspiera marketingowy charakter przekazań).

Nie sposób zatem uznać, że takie towary przekazywane są w głównie w ramach reprezentacji we wskazanym wyżej rozumieniu, czyli w celu „tworzenia lub poprawy wizerunku firmy wobec innych podmiotów” czy „wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów”. Nabycie i przekazanie takich towarów z logo firmy ma natomiast główny cel w postaci promowania marki firmy, aby była bardziej rozpoznawalna na rynku i tym samym rozszerzenia współpracy z kontrahentami i wygenerowania przez Spółkę wyższego przychodu opodatkowanego CIT. Jak wskazała Spółka, cele współpracy w założeniu Spółki mają wpływać pośrednio na wzrost jej przychodów (sprzedaży opodatkowanej VAT) - przychód Spółki zależny jest bowiem m.in. od poziomu sprzedaży realizowanej przez franczyzobiorców i ajentów oraz zakupów dokonywanych przez nich od Spółki, jak również od rezultatów współpracy z innymi kontrahentami. Ponadto, umieszczenie logo na Prezentach może przyczynić się do zwiększenia rozpoznawalności wśród osób trzecich i nawiązania współpracy z nowymi kontrahentami.

Analogiczne stanowisko w ocenie Spółki należy przyjąć w zakresie Prezentów 2. Prezenty 2 podobnie jak Prezenty 1 mają z perspektywy Spółki niewielką wartość i przekazywane są szerokiemu gronu odbiorców, nie są jednak opatrzone bezpośrednio logo marki Spółki (takie logo znajduje się na opakowaniu, w ramach którego przekazywane są Prezenty 2 i potencjalnie Prezenty 1). Zdaniem Spółki nie jest to jednak okoliczność, która wykluczałaby wydatki poniesione na nabycie upominków z kosztów uzyskania przychodów w CIT - w takim przypadku zostaje bowiem ciągle zachowany reklamowy charakter przekazania Prezentów poprzez rozpowszechnianie logo marki Spółki. Konsekwentnie - nabycie i przekazanie takich towarów z logo firmy na opakowaniu ma główny cel w postaci promowania marki firmy, aby była bardziej rozpoznawalna na rynku i tym samym rozszerzenia współpracy z kontrahentami i wygenerowania przez Spółkę wyższego przychodu opodatkowanego CIT. Ponadto, należy zauważyć, że Prezenty 2 mimo iż nieoznaczone bezpośrednio logo marki Spółki będą zazwyczaj przekazywane wraz z Prezentami 1 (opatrzonymi bezpośrednio takim logo), stanowiąc niejako ich uzupełnienie.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 września 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.125.2017.1.AZ, w ramach której wnioskodawca podkreślił, że przekazywane przez niego upominki mogą być zarówno bezpośrednio opatrzone logo firmy, jak również nieoznakowane logo firmy, ale przekazywane w opakowaniu z logo firmy, wskazując, że: „Upominki wręczane Partnerom mają na celu promocję oraz reklamę Wnioskodawcy, co w dalszej kolejności powinno prowadzić do zachowania oraz zwiększenia przychodów. Dlatego też Upominki będą np. zapakowane w kopertę z logo firmy Wnioskodawcy lub będą posiadać nabitą pieczątkę z danymi Wnioskodawcy. Upominki mogą być również wręczane w torebce podarunkowej z logo firmy lub mogą być dołączane do długopisów, notesów, kalendarzy itp., które będą posiadać logo firmy”.

Organ podatkowy zaakceptował natomiast stanowisko podatnika o możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na upominki, zaznaczając że: ”Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można, wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

(…)

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie, wydatki na zakup upominków dla kontrahentów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Dokonując oceny stanowiska Spółki należy zauważyć, że działania Spółki nie zmierzają do rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, a zmierzają do: "zacieśnienia i rozszerzenia współpracy z tymi Partnerami oraz w celu reklamy i promocji swojej firmy, co w dalszej kolejności ma prowadzić do nakłonienia tych Partnerów do rozwijania współpracy z Wnioskodawcą, a co za tym idzie, do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy". (...)

Ponadto jak już wskazano powyżej, reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy zróżnicowaniu środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Oznakowanie przedmiotów reklamowych poprzez logo firmy powoduje, że mogą one pełnić funkcje reklamowe.

W przedmiotowej sprawie, przekazywane przez Wnioskodawcę upominki opatrzone logo firmy, niosą ze sobą przekaz reklamowy, a tym samym mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. Działania Spółki mają na celu zachęcenie do podjęcia lub rozszerzenia współpracy, co w konsekwencji prowadzić ma do zakupu towarów lub usług Wnioskodawcy, co w dalszej kolejności prowadzi do zachowania oraz zwiększenia przychodów. Zatem spełniony jest podstawowy wymóg wynikający z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a mianowicie wydatki poniesione na zakup upominków dla kontrahentów poniesione są w celu osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że wymienione przez Spółkę upominki, skierowane do szerokiego grona kontrahentów, przekazywane w opakowaniach z logo firmy, w celu nakłonienia kontrahentów do zakupu towarów lub usług od Wnioskodawcy albo nawiązania współpracy, winny być traktowane jako promocja i reklama firmy. Tym samym wydatki na nabycie upominków stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie Prezentów przekazywanych kontrahentom mogą być uznawane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o CIT, w zakresie, w jakim dotyczą Prezentów 1 oraz Prezentów 2.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

‒Prezenty 1 przekazywane kontrahentom - jest prawidłowe;

‒Prezenty 2 przekazywane kontrahentom - jest nieprawidłowe;

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 updop (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Odnosząc się z kolei do kwestii wydatków poniesionych na reklamę (marketing), wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” (marketingu) wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Natomiast, wydatki poniesione na reklamę jako nie wymienione w art. 16 ust. 1 updop, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełnią kryteria określone w art. 15 ust. 1 updop.

Z wniosku wynika, że są Państwo dystrybutorem paliw ciekłych, operatorem stacji paliwowych własnych (prowadzonych przez Wnioskodawcę) oraz stacji franczyzowych (prowadzonych przez inne podmioty). Prezenty wręczane są okolicznościowo, według własnego uznania Spółki (np. w okresie świątecznym), a ich celem jest głównie promowanie i budowanie marki Spółki, a także utrzymanie bądź zintensyfikowanie relacji z kontrahentami. Prezenty na rzecz kontrahentów realizują bowiem wszechstronne cele marketingowe i mają się przyczynić m.in. do reklamy, promocji, zwiększenia rozpoznawalności marki Spółki i w dalszej kolejności rozszerzenia współpracy ze Spółką. Dlatego też Spółka wskazuje na Prezentach / opakowaniach Prezentów logo związane ze Spółką / marką Spółki. Wskazane wyżej cele mają w założeniu przełożyć się pośrednio na wzrost przychodów Spółki. Według Spółki, prezenty stanowią towary przekazywane w celu marketingowym. Spółka przekazuje w szczególności:

a)towary opatrzone logotypem marki Spółki - gadżety takie, jak np. długopisy, kalendarze, notesy, broszury, ulotki, kubki (dalej: „Prezenty 1”);

b)towary, które przekazywane są w opakowaniu z logotypem marki Spółki (zazwyczaj wraz z ww. gadżetami) - np. słodycze, artykuły spożywcze, alkohole (dalej: „Prezenty 2”);

Spółka podkreśla przy tym, że rodzaje produktów wchodzących w skład Prezentów 1 są przekazywane bardzo szerokiemu (bliżej nieokreślonemu na moment zakupu) gronu odbiorców w różnych okolicznościach. W przypadku natomiast Prezentów 2, nabycie jest związane z przekazywaniem Prezentów określonym kontrahentom, niemniej ich wysyłka ma charakter masowy i zakres tych kontrahentów można w ocenie Spółki uznać za bardzo szeroki (szerokie grono franczyzobiorców, ajentów, innych partnerów biznesowych). Przekazywane na rzecz danego kontrahenta Prezenty mają z perspektywy Spółki charakter upominków o niewielkiej wartości. Prezenty mogą mieć jednostkową wartość (o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT) nieprzekraczającą, jak również przekraczającą 20 zł netto w cenie nabycia towaru (bez podatku). Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób otrzymujących Prezenty. Wszystkie Prezenty są sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. W zamian za przekazanie na rzecz kontrahentów towarów objętych wnioskiem, Wnioskodawca nie otrzymuje jakiegokolwiek wynagrodzenia. Kontrahenci z tytułu otrzymania upominków nie są również zobowiązani do wykonywania żadnych określonych czynności.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 3 wiążą się z ustaleniem czy wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie Prezentów 1 przekazywanych kontrahentom mogą być uznawane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodu w świetle przepisów ustawy o CIT.

W przypadku Prezentów 1 o niewielkiej wartości (np. długopisy, kalendarze, notesy, broszury, ulotki, kubki) należy stwierdzić, że co do zasady, drobne gadżety nie mają charakteru reprezentacyjnego – ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się do budowy wizerunku firmy i to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania.

Innymi słowy, o ile wartość jednostkowa przedmiotowych Prezentów 1 jest niska oraz ich rozdysponowanie będzie miało miejsce na rzecz szerokiego grona odbiorców w różnych okolicznościach, to wydatki poniesione na ich zakup nie wypełniają definicji pojęcia „reprezentacji”. W konsekwencji nie mogą podlegać wyłączeniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Odnosząc powyższe rozważania oraz uregulowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wydatki poniesione na nabycie drobnych gadżetów- Prezentów 1, które są rozdawane szerokiemu gronu kontrahentów Spółki, nieodpłatnie oraz opatrzone są logo Spółki, stanowią wydatki reklamowe. W efekcie tego rodzaju wydatki jako spełniające kryteria z art. 15 ust 1 updop, mogą być w całości uznane za koszty uzyskania przychodów Spółki.

Zatem, przedstawione we wniosku stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 4 jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu także wydatków na Prezenty 2 przekazywane kontrahentom.

Odnosząc się do wydatków Spółki ponoszonych na prezenty (oraz ich konfekcjonowanie i wysyłkę na adres odbiorcy) przekazywane kontrahentom jako Prezenty 2 w celu, jak podano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, podtrzymania relacji z kontrahentem, zdaniem Organu należy je uznać za koszt reprezentacji, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Kosztami reprezentacji są wydatki, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentem. Zgodnie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, podtrzymanie relacji Spółki z kontrahentami jest celem poniesienia wydatków na nabycie Prezentów 2 (w tym alkoholu) i przekazywane kontrahentom jako Prezenty. Cel ten, w ocenie organu podatkowego, przesądza o zakwalifikowaniu ich do kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Nie można się w tym miejscu zgodzić ze Spółką, że wysyłka Prezentów 2 (zazwyczaj wraz z Prezentami 1, np. słodycze, artykuły spożywcze) miała charakter masowy, gdyż mimo dużej liczby wręczonych prezentów to nadal prezenty te przekazywane były ograniczonej grupie podmiotów (ograniczonej grupie kontrahentów Spółki), nie zaś każdemu kto byłby zainteresowany ich otrzymaniem. Powyższego nie zmienia także fakt, że są one przekazywane w opakowaniu z logo Spółki.

Kosztem uzyskania przychodu nie jest także wydatek na zakup alkoholu oraz jego konfekcjonowanie i wysyłka na adres odbiorcy. Zauważyć należy, że wydatki na zakup alkoholu nie przyczyniają się do osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te, nawet jeżeli uznawane są za zwyczajowo przyjęte nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Trudno powiązać wydatek na alkohol znajdujący się w Prezentach 2 z zakładanym celem poprawy atmosfery między Spółką a kontrahentami czy zacieśnieniem współpracy. Zdaniem Organu, Prezenty 2 w postaci m.in. alkoholu wręczanego kontrahentom od Spółki należy uznać za pozostające poza związkiem przyczynowym, którego istnienie zakłada art. 15 ust. 1 updop.

Jako argument potwierdzający stanowisko Organu należy także wskazać na art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości (Dz. U. z 2023 r. poz. 165), który stanowi, że zadania w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi wykonuje się przez odpowiednie kształtowanie polityki społecznej, w szczególności tworzenie warunków sprzyjających realizacji potrzeb, których zaspokajanie motywuje powstrzymywanie się od spożywania alkoholu.

Tym samym wydatki poniesione na zakup, konfekcjonowanie i wysyłanie Prezentów 2 nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów dla Spółki.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 4 należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

‒zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…),. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.