Interpretacja indywidualna z dnia 31 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.38.2023.2.KK

Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 9 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki nr …. 

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 marca 2023 r. (wpływ 24 marca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pan …. (Wnioskodawca, Podatnik) jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca na podstawie umowy sprzedaży z dnia ….. 2019 roku nabył od osoby fizycznej nieruchomość stanowiącą działkę nr …. o łącznej powierzchni …. ha, położoną w …., przy ul. …, gmina …, powiat …, dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze …. (Nieruchomość), Przedmiotowa nieruchomość jest nieruchomością niezabudowaną o ustalonym sposobie korzystania R - grunty orne.

Dla obszaru, na którym położona jest nieruchomość nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył pozostając w związku małżeńskim, w którym obowiązywał i obowiązuje nadal ustrój rozdzielności majątkowej, za środki z majątku odrębnego i do majątku odrębnego. Wnioskodawca nie zaciągał na zakup nieruchomości kredytów ani pożyczek, sfinansował go z oszczędności.

W dacie nabycia nieruchomości Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca założył jednak, w dniu …. 2020 roku, działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług, związanych ze wsparciem sprzedaży towarów oferowanych przez sieci handlowe. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca pozostaje czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi także aktualnie działalności gospodarczej, która związana byłaby w jakikolwiek sposób z obrotem nieruchomościami, w tym nie prowadził działalności w zakresie zakupu i sprzedaży nieruchomości, pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, najmu nieruchomości itp.

Wnioskodawca nie ma w tym zakresie ani doświadczenia ani także wykształcenia.

Wnioskodawca nie podejmował jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia atrakcyjności przedmiotowej nieruchomości, tj.:

-nie dokonywał jej podziału,

-nie uzbroił działki, nie doprowadzał do niej mediów,

-nie przygotowywał projektów ani koncepcji zabudowy przedmiotowej nieruchomości,

-nie składał wniosków o wydanie pozwolenia na budowę,

-nie składał wniosków o zmianę przeznaczenia nieruchomości,

-nie przeprowadzał procesu odrolnienia nieruchomości,

-nie zawierał umów o pośrednictwo w jej sprzedaży,

-nie tworzył i nie publikował stron internetowych przedstawiających ofertę sprzedaży nieruchomości,

-poza podstawowym ogłoszeniem o jej sprzedaży, nie dokonywał jakichkolwiek czynności o charakterze marketingowym czy promocyjnym, zachęcających do jej zakupu.

W okresie od dnia nabycia do dnia złożenia niniejszego wniosku, przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie prowadzi na niej żadnej działalności i nie ponosi na nią jakichkolwiek nakładów.

W 2021 roku Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży nieruchomości z uwagi na brak możliwości jej zagospodarowania we własnym zakresie. Na skutek opublikowanego ogłoszenia, zgłosił się zainteresowany, który jednak uzależnił zawarcie umowy od uzyskania satysfakcjonującej go decyzji o warunkach zabudowy. W związku z powyższym Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie takiej decyzji i ją uzyskał. Z decyzji przedmiotowej wynika, że nieruchomość może zostać zabudowana halą magazynową. Na podstawie tej decyzji o warunkach zabudowy Wnioskodawca nie składał jednak żadnych wniosków o pozwolenie na budowę i nie zamierza takich składać. Ostatecznie jednak nie doszło do zawarcia umowy z tym kupującym. Decyzja o warunkach zabudowy jest ważna, ale można wystąpić o nową, jeśli osoba zainteresowana zakupem nieruchomości chciałaby przeznaczyć ją na inny cel, niż opisany w decyzji.

Aktualnie Wnioskodawca nadal planuje sprzedaż przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca opublikował standardowe ogłoszenie o sprzedaży, nie korzysta z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami. Wnioskodawca nie planuje przed sprzedażą podejmować żadnych czynności związanych z nieruchomością, w tym nie przewiduje jej podziału czy zmiany przeznaczenia. Nie będzie także wykorzystywał jej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca, poza przedmiotową nieruchomością, jest właścicielem jedynie jednej nieruchomości lokalowej - mieszkania. W okresie od dnia nabycia przedmiotowej nieruchomości do dnia złożenia niniejszego wniosku nie sprzedawał żadnych nieruchomości, ani też nie dokonał nabycia jakiejkolwiek nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku udzielił Pan odpowiedzi na postawione w wezwaniu pytania:

Ad. 1

W jakim celu przedmiotowa działka została przez Pana zakupiona?

Przedmiotowa działka została zakupiona jako lokata kapitału, ponieważ była w atrakcyjnej i korzystnej cenie. Zakup działki nie był związany z konkretnymi planami. Wnioskodawca rozważał możliwość jej zabudowy na cele prywatne, jednak z uwagi na brak środków nie podjął żadnych konkretnych działań w tym zakresie.

Ad. 2

Czy jest już potencjalny nabywca/nabywcy przedmiotowej działki?

Jeśli tak, to należy wskazać:

a.czy zawarł Pan umowę przedwstępną sprzedaży przedmiotowej działki z potencjalnym nabywcą/nabywcami? Jeśli tak, to jakie są konkretne postanowienia umowy przedwstępnej sprzedaży ww. działki, zawartej między Panem a potencjalnym nabywcą/nabywcami? Należy precyzyjnie i jednoznacznie opisać, czy w umowie przedwstępnej zostały określone warunki, które muszą zostać spełnione, aby doszło do zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży ww. działki (np. uzyskanie zgód, pozwoleń, opinii, decyzji itp.). Należy precyzyjnie, w sposób niebudzący wątpliwości, wskazać od spełnienia jakich warunków, uzależnione jest zawarcie ostatecznej umowy sprzedaży ww. działki, w tym od uzyskania jakich zgód i pozwoleń.

Ad. a

Nie została zawarta umowa przedwstępna.

b.czy udzielił Pan potencjalnemu nabywcy/nabywcom ww. działki (lub innemu podmiotowi) pełnomocnictwa do działania w Pana imieniu, przy czynnościach związanych ze sprzedażą ww. działki? Jeśli tak, to należy wskazać zakres tego pełnomocnictwa (zakres czynności wykonywanych na Pana rzecz przez pełnomocnika).

Ad. b

Nie zostały udzielone pełnomocnictwa.

Pytanie

Czy opisana powyżej, planowana przez Wnioskodawcę w ramach zdarzenia przyszłego, sprzedaż Nieruchomości - działki gruntu nr …, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana przez niego w ramach zdarzenia przyszłego sprzedaż Nieruchomości - działki gruntu nr …, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy oparte jest na następujących argumentach.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 powyższej ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju (art. 2 pkt 22 Ustawy o VAT).

Należy jednak podkreślić, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę towaru, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Spełniona bowiem musi zostać jeszcze jedna przesłanka - czynność może zostać opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT w świetle przywołanych wyżej przepisów jest więc spełnienie łącznie dwóch przesłanek. Po pierwsze dana czynność ujęta musi być w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Po drugie zaś - musi zostać wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Taka interpretacja przepisów Ustawy o VAT była wielokrotnie wyrażana na gruncie indywidualnych interpretacji podatkowych.

Na powyższe rozumienie przepisów wskazywano m.in. w piśmie Izby Skarbowej w Opolu z dnia 23 sierpnia 2007 r. (PP-11/44071 -29/07/ISZ), w którym analizując zbliżony stan faktyczny wskazano, że „sprzedaż (...) działek budowlanych wyodrębnionych z nieruchomości gruntowej, będącej majątkiem osobistym nie jest działalnością gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług podmiotu sprzedającego kilka działek wyodrębnionych z nieruchomości gruntowej, zwłaszcza, gdy podział warunkuje zbycie lub osiągnięcie wyższej ceny, jeżeli podatnik ten nie nabył nieruchomości w celu jej odsprzedaży”.

Podobna argumentacja została sformułowana również w interpretacji indywidualnej Izby Skarbowej w Kielcach z dnia 11 grudnia 2007 (PPI/443-148/07), gdzie uznano, iż: „wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wówczas, gdy została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Okoliczność, że podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy o VAT nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem VAT, bowiem musi działać w charakterze Podatnika, czyli podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 cytowanej ustawy. Oznacza to, że kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona Podatników VAT osoby fizyczne, które takiej działalności nie prowadzą nawet, jeśli dokonują czynności podlegających opodatkowaniu.

Z uwagi na uniwersalny charakter definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o VAT Podatnikiem jest każdy podmiot, który prowadzi samodzielnie określoną działalność w sposób zorganizowany i ciągły bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Podatnikiem staje się także ten, kto w sferze prowadzonej działalności gospodarczej, jednorazowo wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu w okolicznościach wskazujących na zamiar częstotliwego jej realizowania, niezależnie od tego czy po wykonaniu tej jednej czynności ostatecznie zaprzestanie jej wykonywania.

Przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego realizowania czynności składających się na istotę prowadzenia działalności gospodarczej. Istota częstotliwości wyczerpuje się w powtarzalności określonego działania. Bez znaczenia jest więc ilość oraz czas, w którym dokonywana jest transakcja. Oznacza to, że w każdym przypadku należy indywidualnie badać, czy intencją podmiotu wykonującego czynność, z którą łączą się skutki prawno-podatkowe, było jej wielokrotne realizowanie”.

Natomiast Izba Skarbowa w Warszawie w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 23 kwietnia 2010 r. (IPPP1 -443-318/10-4/PR) wskazała również, że: „Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie danej osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży. Mając na uwadze powyższe uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług”.

Takie stanowisko przyjął również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji z dnia 19 września 2019 r. (0113-KDIPT1-1.4012.416.2019.3.MH). Wskazał w jej treści, iż: „Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich”.

Należy więc podkreślić, że mimo iż czynność sprzedaży gruntów na płaszczyźnie podatku od towarów i usług traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, to zdaniem Wnioskodawcy, nie ziściła się druga przesłanka warunkująca opodatkowaniem podatkiem VAT transakcji opisanej w zdarzeniu przyszłym.

Wnioskodawca nie prowadził bowiem, nie prowadzi aktualnie oraz nie będzie prowadził działalności gospodarczej w zakresie świadczeń usług deweloperskich lub wykonywania usług w zbliżonym zakresie, a także działalności mającej za przedmiot odpłatne zbywanie nieruchomości czy też ich najem albo zarządzanie nimi.

Jak opisano powyżej, Wnioskodawca nabył Nieruchomość do swojego majątku prywatnego, nie będąc wówczas przedsiębiorcą. Założona przez niego w późniejszym okresie działalność gospodarcza nie jest w jakikolwiek sposób powiązana z Nieruchomością czy też z faktem jej nabycia. Nieruchomość nigdy w tej działalności nie była wykorzystywana.

W celu dokonania sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca nie planuje podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie będzie on angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Działka ta nie zostanie podzielona, ani nie zostaną podjęte przez Wnioskodawcę żadne kroki w tym celu. Wnioskodawca nie założy strony internetowej w celu reklamowania sprzedawanej Nieruchomości, nie planuje zawierania umów o pośrednictwo ani sporządzania jakichkolwiek projektów budowlanych.

Wszelkie opisane powyżej okoliczności skutkują niemożliwością uznania Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami w rozumieniu Ustawy o VAT, a więc za podatnika podatku od towarów i usług na potrzeby planowanych przez niego transakcji.

W świetle aktualnie wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnych (np. nr 0113-KDIPT1-3.4012.53.2021.4.MWJ oraz nr 0112-KDIL1- 3.4012.47.2021.2.TK) - z wykorzystywaniem nieruchomości w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej mamy do czynienia gdy na danej nieruchomości była lub jest prowadzona działalność gospodarcza sprzedającego, ale również wtedy, gdy nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży była lub jest udostępniana odpłatnie osobom trzecim (np. na podstawie umowy dzierżawy). Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie planuje wykorzystywać Nieruchomości w ten sposób, w związku z czym, w jego ocenie, sam fakt, iż pozostaje podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, nie może przesądzać o tym, że sprzedając Nieruchomość działa jako podatnik VAT.

Podsumowując, należy z całą pewnością stwierdzić, iż z całokształtu opisanych wyżej okoliczności i argumentów wynika jasno, iż sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała opodatkowaniu w zakresie podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie, w celu dokonania sprzedaży gruntów sprzedający podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia jednej z wymienionych czynności, tylko wtedy działania Sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii,czy sprzedaż działki nr … będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Nie podjął Pan ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, zawarcie umowy o pośrednictwo w sprzedaży, uzbrojenie terenu. Do chwili obecnej nie ponosił Pan żadnych nakładów zwiększających wartość przedmiotowej działki, np. uzbrojenia terenu, doprowadzenia do niej mediów. Nie planuje Pan przed sprzedażą podejmować żadnych czynności związanych z nieruchomością, w tym nie przewiduje jej podziału czy zmiany przeznaczenia. Nie wykorzystywał i nie będzie Pan wykorzystywał jej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nie prowadzi Pan na niej żadnej działalności i nie ponosi na nią jakichkolwiek nakładów. Nie podejmował Pan jakichkolwiek działań zmierzających do zwiększenia atrakcyjności przedmiotowej nieruchomości.

Ponadto nie była ona przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze; w związku z jej planowaną sprzedażą nie została zawarta umowa przedwstępna oraz nie zostały udzielone pełnomocnictwa.

Działania podjęte przez Pana tj. uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla tej działki oraz opublikowanie ogłoszenia o jej sprzedaży, nie świadczą o prowadzeniu przez Pana działalności w zakresie obrotu nieruchomościami w formie zorganizowanej, handlowej.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Pana, w zakresie sprzedaży przedmiotowej działki, za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pana majątku osobistego, a sprzedaż przedmiotowej działki będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji, sprzedaż przez Pana działki nr … nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż w związku z jej sprzedażą nie będzie Pan działał jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana zapytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

W odniesieniu do powołanych przez Pana we wniosku interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).