Interpretacja indywidualna z dnia 30 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1-3.4012.816.2018.9.MPA

Brak obowiązku opodatkowania sprzedaży działki gruntu.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 19 listopada 2018 r. (data wpływu 5 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wBydgoszczy z 8 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Bd 189/19 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 6 marca 2023 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnegoz 7 grudnia 2022 r. sygn. akt I FSK 1939/19 (data wpływu orzeczenia – 13 lutego 2023 r.) i,

2)stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 grudnia 2018 r. wpłynął Pani wniosek z 29 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działki gruntu. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 stycznia 2019 r. (wpływ 4 stycznia 2019 r.):

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Sprzedana nieruchomość została nabyta w 2006 r. Z treści aktu notarialnego nabycia nieruchomości wynika, że jest Pani wraz z mężem właścicielem rodzinnego gospodarstwa rolnego, a przedmiotowe nieruchomości nabywane były z zamiarem powiększenia tego gospodarstwa. Nieruchomość podlegała scaleniu i podzieleniu. W 2009 r. dokonała Pani ostatniej sprzedaży działek. Od tamtej pory nie dokonywała Pani żadnej sprzedaży nieruchomości. Nie były dokonywane żadne czynności takie jak: ich dalszy podział lub scalanie, czy też podejmowanie jakichkolwiek działań, które miałyby na celu sprzedaż działek. Nie dokonywała Pani żadnych ogłoszeń ani nie podejmowała Pani żadnych innych działań marketingowych, które miałyby na celu sprzedaż nieruchomości. W 2016 r. jednoosobowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jednej z gmin, która realizuje działania publiczne, zgłosiła się do Pani z ofertą nabycia działki. Z uwagi na lokalizację nieruchomości nabywca wskazał, że będzie tam mógł zrealizować swoją inwestycję. Przed ostateczną sprzedażą nieruchomości, z uwagi na konieczność rozpoczęcia realizacji inwestycji oraz prośbę nabywcy, została zawarta umowa dzierżawy „za symboliczny czynsz”, która miała na celu umożliwienie rozpoczęcia procesu inwestycyjno-budowlanego przez przyszłego nabywcę. Zbyta nieruchomość, jak i inne Pani nieruchomości, nigdy wcześniej nie były przedmiotem jakichkolwiek innych umów. Z uwagi na przeznaczenie gruntów w ewidencji gruntów jako lasy, na nieruchomości nie była prowadzona typowa działalność rolnicza.

Z ostrożności dokonała Pani zapłaty podatku VAT od sprzedaży nieruchomości na podstawie aktu notarialnego z 8 października 2018 r. Sprzedaż ta miała jednorazowy charakter i nie planuje Pani sprzedaży innych nieruchomości.

Pytanie

Czy przeniesienie własności nieruchomości w przedstawionym stanie faktycznym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w przypadku gdy nie prowadzi Pani działalności w zakresie obrotu nieruchomościami?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – dalej uptu – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 uptu stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zgodnie z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 uptu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 uptu, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 uptu, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 uptu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT.

W ustawie o podatku od towarów i usług, brak jest jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z możliwości określonej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, na podstawie której za podatnika należy uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT, w szczególności dokonując pojedynczej dostawy gruntu. W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo wskazała Pani, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową sprzedaż pojedynczych nieruchomości.

W Pani ocenie, należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności będzie Pani działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Brak jest podstaw do „automatycznego” uznania Pani za podatnika tylko ze względu na fakt uprzednio wydanej decyzji za inny okres, tj. 2009 r. i dotyczącej innych działek.

Zatem Pani zdaniem, brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym wystąpił w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami.

Jak wcześniej wykazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie były to czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, dokonując dostawy korzystała Pani z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Konkludując należy stwierdzić, że odpłatne przeniesienie przez Panią własności nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W Pani ocenie, nie wypełnia Pani bowiem przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 uptu i nie wystąpiła Pani w roli podatnika podatku VAT. W konsekwencji, z tytułu dostawy działek i otrzymanej zapłaty nie ciąży na Pani obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pani wniosek – 16 stycznia 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0115-KDIT1-3.4012.816.2018.2.AT, w której uznałem Pani stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Pani 22 stycznia 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

21 lutego 2019 r. wniosła Pani skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Skarga wpłynęła do mnie 27 lutego 2019 r.

Wniosła Pani o uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił skarżoną interpretację indywidualną – wyrokiem z 8 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Bd 189/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 7 grudnia 2022 r. sygn. akt I FSK 1939/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 7 grudnia 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

‒ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy (oraz orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta, prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu VAT. Żeby taka czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika VAT.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu:

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W tym miejscu warto odwołać się do orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10. Wynika z niego, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem TSUE – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama w sobie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - w ocenie Trybunału - w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE. Takie aktywne działania mogą polegać przykładowo na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W świetle powyższego przyjęcie, iż dana osoba fizyczna, sprzedając działki działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności. Motywy przy tym jakimi kieruje się podmiot rozpoczynając działalność gospodarczą, czy pierwotny cel albo zamiar jakie mu towarzyszą przy nabywaniu nieruchomości nie są same w sobie okolicznościami decydującymi o uznaniu sprzedającego działki za czyniącego to w charakterze podatnika VAT albo za nie działającego w takim charakterze.

Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy. Istotna jest więc ocena, czy z dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się tak, jak handlowiec. Aby bowiem transakcja mogła podlegać VAT, podatnik musi działać w takim charakterze. Natomiast podatnik dokonujący transakcji prywatnie nie działa w charakterze podatnika, a transakcja nie podlega VAT. Zwykłe wykonywanie przez właściciela prawa własności nie może samo z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Pani wątpliwości dotyczącą obowiązku opodatkowania sprzedaży działki gruntu.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W analizowanej sprawie wskazała Pani, że nabyła Pani działkę z zamiarem powiększenia rodzinnego gospodarstwa rolnego. Nie dokonywała Pani żadnych ogłoszeń ani nie podejmowała Pani żadnych innych działań marketingowych, które miałyby na celu sprzedaż nieruchomości. Nie podejmowała Pani jakichkolwiek działań (uzbrojenia terenu, warunków zabudowy, podziału nieruchomości), które miały na celu zwiększenie wartości działki. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nie jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT.

Zbyta nieruchomość, jak i inne nieruchomości, nigdy wcześniej nie były przedmiotem jakichkolwiek innych umów.

Nie podejmowała Pani zatem aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami i nie angażowała Pani środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE.

Pani działania nie wiązały się z dokonywaniem jakichkolwiek nakładów inwestycyjnych. Ponadto, na aktywność w zakresie handlu nieruchomościami wskazywać musi pewien ciąg podejmowanych czynności. W rozpatrywanej sprawie taki ciąg czynności nie występuje.

W opisie sprawy wskazała Pani, że w odniesieniu do zbywanej działki została zawarta umowa dzierżawy za symboliczny czynsz, która miała na celu umożliwienie rozpoczęcia procesu inwestycyjno-budowlanego przez przyszłego nabywcę. Jak wskazał WSA w Bydgoszczy w ww. wyroku nie można uznać Pani za podatnika VAT jedynie na tej podstawie, że przed zbyciem udostępnił Pan działkę przyszłemu nabywcy na podstawie umowy dzierżawy, czynność ta nie jest w myśl też wynikających z wyroku TSUE C-180/10 i C-181/10 wystarczająca do uznania, że w odniesieniu do sprzedaży wskazanej nieruchomości zachowa się Pani jak handlowiec. Działalność Pani w związku ze sprzedażą nieruchomości nie miała charakteru zorganizowanego, powtarzalnego i stałego, co cechuje działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

W konsekwencji, w związku ze sprzedażą działki brak jest podstaw do uznania Pani za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, gdyż nie podjęła Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, przekraczających zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).