Interpretacja indywidualna z dnia 28 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.77.2023.2.ENB

Możliwość skorzystania z ulgi na powrót.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lutego 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – 16 marca 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od października 2006 r. mieszkał Pan w Wielkiej Brytanii. W 2019 r. rozpoczął Pan studia w Wielkiej Brytanii, które miały zakończyć się w 2023 r. W grudniu 2020 r. przyjechał Pan do Polski na święta, niestety przez sytuację związaną z COVID-19 (problemy z lotami, kwarantanny, szczepienie dla Pana grupy wiekowej zrealizowano dopiero w maju 2021 r. itd.), a dodatkowo dzięki temu że zajęcia i tak odbywały się zdalnie pozostał Pan w Polsce. W tym czasie też otrzymał Pan ostatnie płatności od pracodawcy w Wielkiej Brytanii, jak również za pracę zdalną dla Uniwersytetu, na którym Pan studiował i pracował. Dochody te rozliczył Pan w PIT-36 za rok 2021. W czerwcu 2021 r. podjął Pan pracę zarobkową w Polsce. Ponieważ decyzje o możliwości otwarcia gospodarki zmieniały się dynamicznie, a na uczelni nikt nie był w stanie zagwarantować czy zajęcia w roku 2021/22 odbędą się stacjonarnie czy online, dlatego w sierpniu lub wrześniu 2021 r. podjął Pan decyzję o skorzystaniu z urlopu dziekańskiego. W czerwcu 2022 r. aplikował Pan o kredyt studencki w Wielkiej Brytanii, a w lipcu lub sierpniu złożył Pan wypowiedzenie z pracy. Dopiero negocjacje z pracodawcą, w sierpniu 2022 r., który zgodził się na opłacenie studiów w Polsce, sprawiły że zdecydował się Pan na stałe osiedlenie w Polsce i rezygnację z kredytu studenckiego w Wielkiej Brytanii.

W uzupełnieniu wniosku potwierdził Pan, że w latach 2019-2021 miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W 2021 r. przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. W latach 2019-2021 miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Od grudnia 2020 r. zamieszkiwał Pan w Polsce we własnym mieszkaniu, które traktował Pan jako lokatę kapitału. Nie ma Pan żony ani dzieci, większość znajomych posiada Pan w Wielkiej Brytanii. W latach 2019-2021 uzyskiwał Pan dochody z pracy wykonywanej wyłącznie na terytorium Wielkiej Brytanii, w Polsce i Wielkiej Brytanii posiadał Pan oszczędności – w podobnej proporcji, w obu krajach posiadał Pan konta bankowe. W Polsce uzyskiwał Pan dochody z tytułu najmu miejsca postojowego, oraz od czerwca 2021 r. dochody z pracy w Polsce.

Pracę zdalną na rzecz Uniwersytetu wykonywał Pan w ramach kontraktu godzinowego w zależności od potrzeb 14 września 2020 r. – 16 kwietnia 2021 r., potem w związku z zamiarem powrotu okres przedłużono: 19 sierpnia 2021 r. – 2 kwietnia 2022 r., i ponownie przedłużono 9 września 2022 r. – 7 października 2022 r. Jednak w ostatnim okresie praca ta nie była już wykonywana. W latach 2019-2021 aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską prowadził Pan w Wielkiej Brytanii. W latach 2019-2020 zazwyczaj Pan przebywał w Wielkiej Brytanii, natomiast w 2021 r. zazwyczaj Pan przebywał w Polsce.

W PIT-36 składanym za 2021 r. rozliczył Pan dochody z Uniwersytetu w Wielkiej Brytanii, wynagrodzenie za pracę w Wielkiej Brytanii w (...), wynagrodzenie ze stosunku pracy w Polsce w (...).

15 września 2022 r. wycofał Pan złożony w czerwcu 2022 r. wniosek o kredyt studencki w Wielkiej Brytanii. Równocześnie złożył Pan wniosek o skreślenie z listy studentów na uniwersytecie w Wielkiej Brytanii i zrezygnował Pan z pracy, którą miał wykonywać w czasie roku akademickiego w Wielkiej Brytanii. Uważa Pan, że tę datę można uznać za datę przeniesienia interesów życiowych do Polski, ponieważ wtedy zdecydował Pan o tym że zostanie w Polsce na stałe. Dodatkowo 12 października 2022 r. odwiedził Pan Wielką Brytanię w celu odebrania swoich rzeczy, a resztę oszczędności przelał Pan na polskie konto bankowe w marcu 2023 r.

W okresie od stycznia do sierpnia 2022 r. nie miał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W okresie tym nie miał Pan żony ani dzieci, większość znajomych mieszkała w Wielkiej Brytanii ponieważ mieszkał Pan tam od 2006 r. W okresie od stycznia do sierpnia 2022 r. posiadał Pan mieszkanie w Polsce, a w czerwcu 2022 r. z oszczędności za pracę w Wielkiej Brytanii dokupił Pan w Polsce drugie mieszkanie. W okresie od stycznia do sierpnia 2022 r. uzyskiwał Pan dochody wyłącznie w Polsce z pracy najemnej i najmu. Część oszczędności do marca 2023 r. miał Pan w Wielkiej Brytanii. W okresie od stycznia do sierpnia 2022 r. aktywność społeczną, polityczną, kulturalną i obywatelską prowadził Pan głównie w Polsce. Nadal jednak miał Pan zawartą umowę zlecenia z Uniwersytetem. W tym okresie zazwyczaj Pan przebywał w Polsce, gdzie zamieszkiwał Pan we własnym mieszkaniu.

W okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miał Pan miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, natomiast w okresie od początku roku, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miał Pan miejsce zamieszkania w Polsce.

W wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Posiada Pan obywatelstwo polskie i brytyjskie. Nie posiada Pan brytyjskiego certyfikatu rezydencji, natomiast posiada Pan „P-60” od 2016 r. Chciałby Pan skorzystać z ulgi od 2022 r. przez 4 kolejne lata podatkowe, uzyskuje Pan dochody z tytułu umowy o pracę, które przekraczają kwotę 85.528 zł w roku podatkowym.

Pytanie

Czy może Pan skorzystać z tzw. ulgi na powrót?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie na podstawie obowiązujących przepisów przysługuje Panu prawo do ulgi na powrót. W związku z tym, że decyzja o stałym powrocie została podjęta w 2022 r. należy uznać że zmiana rezydencji podatkowej nastąpiła w roku 2022. Pobyt od grudnia 2020 r. do lipca/sierpnia 2022 r. należy uznać za pobyt tymczasowy ze względów losowych, ponieważ planowano dalsze zamieszkiwanie na terenie Wielkiej Brytanii co najmniej do końca studiów, tj., co najmniej kolejne 2 lata.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27,art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

–w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

–nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

–na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że od października 2006 r. mieszkał Pan w Wielkiej Brytanii. W 2019 r. rozpoczął Pan studia w Wielkiej Brytanii. W grudniu 2020 r. przyjechał Pan do Polski na święta, lecz przez sytuację związaną z COVID-19 pozostał Pan w Polsce. W tym czasie też otrzymał Pan ostatnie płatności od pracodawcy w Wielkiej Brytanii, jak również za pracę zdalną dla Uniwersytetu na którym Pan studiował i pracował. Dochody te rozliczył Pan w PIT-36 za rok 2021. W czerwcu 2021 r. podjął Pan pracę zarobkową w Polsce. W sierpniu lub wrześniu 2021 r. podjął Pan decyzję o skorzystaniu z urlopu dziekańskiego. Negocjacje z pracodawcą, w sierpniu 2022 r., w zakresie opłacenia studiów w Polsce, sprawiły że zdecydował się Pan na stałe osiedlenie w Polsce.

W latach 2019-2021 miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W 2021 r. przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni. W latach 2019-2021 miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Od grudnia 2020 r. zamieszkiwał Pan w Polsce we własnym mieszkaniu, które traktował Pan jako lokatę kapitału. Nie ma Pan żony ani dzieci, większość znajomych posiada Pan w Wielkiej Brytanii. W latach 2019-2021 uzyskiwał Pan dochody z pracy wykonywanej wyłącznie na terytorium Wielkiej Brytanii, w Polsce i Wielkiej Brytanii posiadał Pan oszczędności – w podobnej proporcji, w obu krajach posiadał Pan konta bankowe. W Polsce uzyskiwał Pan dochody z tytułu najmu miejsca postojowego, oraz od czerwca 2021 r. dochody z pracy w Polsce.

Pracę zdalną na rzecz Uniwersytetu wykonywał Pan w ramach kontraktu godzinowego w zależności od potrzeb 14 września 2020 r. – 16 kwietnia 2021 r., potem w związku z zamiarem powrotu okres przedłużono: 19 sierpnia 2021 r. – 2 kwietnia 2022r. , i ponownie przedłużono 9 września 2022 r. – 7 października 2022 r. Jednak w ostatnim okresie praca ta nie była już wykonywana. W latach 2019-2021 aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską prowadził Pan w Wielkiej Brytanii. W latach 2019-2020 zazwyczaj Pan przebywał w Wielkiej Brytanii, natomiast w 2021 r. zazwyczaj Pan przebywał w Polsce.

W PIT-36 składanym za 2021 r. rozliczył Pan dochody z Uniwersytetu w Wielkiej Brytanii, wynagrodzenie za pracę w Wielkiej Brytanii w (...), wynagrodzenie ze stosunku pracy w Polsce w (...).

15 września 2022 r. wycofał Pan złożony w czerwcu 2022 r. wniosek o kredyt studencki w Wielkiej Brytanii. Równocześnie złożył Pan wniosek o skreślenie z listy studentów na uniwersytecie w Wielkiej Brytanii i zrezygnował Pan z pracy, którą miał wykonywać w czasie roku akademickiego w Wielkiej Brytanii. Uważa pan, że tę datę można uznać za datę przeniesienia interesów życiowych do Polski, ponieważ wtedy zdecydował Pan o tym że zostanie w Polsce na stałe. Dodatkowo 12 października 2022 r. odwiedził Pan Wielką Brytanię w celu odebrania swoich rzeczy, a resztę oszczędności przelał Pan na polskie konto bankowe w marcu 2023 r.

W okresie od stycznia do sierpnia 2022 r. nie miał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W okresie tym nie miał Pan żony ani dzieci, większość znajomych mieszkała w Wielkiej Brytanii ponieważ mieszkał Pan tam od 2006 r. W okresie od stycznia do sierpnia 2022 r. posiadał Pan mieszkanie w Polsce, a w czerwcu 2022 r. z oszczędności za pracę w Wielkiej Brytanii dokupił Pan w Polsce drugie mieszkanie. W okresie od stycznia do sierpnia 2022 r. uzyskiwał Pan dochody wyłącznie w Polsce z pracy najemnej i najmu. Część oszczędności do marca 2023 r. miał Pan w Wielkiej Brytanii. W okresie od stycznia do sierpnia 2022 r. aktywność społeczną, polityczną, kulturalną i obywatelską prowadził Pan głównie w Polsce. Nadal jednak miał Pan zawartą umowę zlecenia z Uniwersytetem. W tym okresie zazwyczaj Pan przebywał w Polsce, gdzie zamieszkiwał Pan we własnym mieszkaniu.

W okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miał Pan miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, natomiast w okresie od początku roku, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miał Pan miejsce zamieszkania w Polsce.

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pan być uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Z przedstawionych przez Pana okoliczności wynika, że w 2021 r. spędził Pan w Polsce powyżej 183 dni, co oznacza, że w świetle art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2021 r. był Pan osobą mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Jednakże, mając na uwadze, że w Wielkiej Brytanii w 2021 r. również był Pan traktowany jako osoba mająca miejsce zamieszkania w tym kraju, ustalając Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisówKonwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 tej Konwencji:

W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Na podstawie art. 4 ust. 2 Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W treści uzupełnienia wyjaśnił Pan, że w 2021 r. posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, jednakże przedstawione we wniosku okoliczności – w szczególności fakt, iż cały rok podatkowy zamieszkiwał Pan w Polsce we własnym mieszkaniu, wskazują, że w 2021 r. posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania również w Polsce.

W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Mając na uwadze, że ścisłe powiązania gospodarcze łączyły Pana zarówno z Polską jak i z Wielką Brytanią bowiem w Polsce, w 2021 r. osiągał Pan dochody z pracy, dochody z najmu miejsca postojowego, posiadał Pan konto bankowe i część oszczędności był Pan właścicielem mieszkania, natomiast w Wielkiej Brytanii posiadał Pan źródło dochodów związane z wykonywaną zdalnie pracą, konto bankowe oraz część oszczędności nie sposób w oparciu o powyższe okoliczności ustalić w którym z państw w roku 2021 znajdowało się Pana centrum interesów życiowych.

W takiej sytuacji Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w 2021 r. należy określić na podstawie art. 4 ust. 2 pkt b) Konwencji. Stosownie do tego przepisu, jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Mając zatem na uwadze, że – jak Pan wyjaśnił – w roku 2021 przebywał zazwyczaj w Polsce, uznać należy, że w tym roku Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o ww. normy kolizyjne była Polska.

Przedstawione przez Pana okoliczności nie pozwalają zatem na uznanie, że przeniósł Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r. Miejsce zamieszkania w Polsce posiadał Pan bowiem już w 2021 r.

Ponadto nawet gdyby przyjąć Pana argumentację i uznać, że faktyczne przeniesienie miejsca zamieszkania nastąpiło w drugiej połowie 2022 r. – w związku z decyzją o stałym powrocie –to nadal nie zostałyby spełnione warunki w postaci braku miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym nastąpiła zmiana miejsca zamieszkania na Polskę jak i w okresie od początku roku, w którym nastąpiła zmiana miejsca zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień zmiany miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują bowiem na posiadanie miejsca zamieszkania w Polsce w 2021 r., a także na posiadanie miejsca zamieszkania w Polsce od początku 2022 r. Wskazał Pan bowiem, że w okresie od stycznia do sierpnia 2022 r. nie miał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, lecz w Polsce.

Powyższe oznacza, że niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Pana przypadku zmiana miejsca zamieszkania nie nastąpiła bowiem po dniu wskazanym w art. 53 ustawy zmieniającej, tj. po 31 grudnia 2021 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).