Interpretacja indywidualna z dnia 21 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.97.2021.10.MK

Brak możliwości opodatkowania dochodów preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 29 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 3 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Bd 566/21 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 października 2022 r. sygn. akt II FSK 151/22, i

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym o osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 stycznia 2021 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 kwietnia 2021 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzi działalność i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; dalej: ustawa o PIT). Wnioskodawca jest przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców. Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, przede wszystkim w zakresie świadczenia usług związanych z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki i usług powiązanych (scharakteryzowanych w sekcji J, dziale 62 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU); Dz. U. z 2015 r., poz. 1676 ze zm.; oraz w sekcji J, dziale 62 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU); Dz. U. z 2008 r., nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Wnioskodawca zawarł ze swoim kontrahentem umowę o świadczenie usług informatycznych (dalej: Umowa). Zgodnie z przedmiotową Umową za świadczenie usług informatycznych uznaje się w szczególności:

1)tworzenie oprogramowania zgodnie z wytycznymi kontrahenta lub podmiotów wskazanych przez kontrahenta;

2)projektowanie systemów zgodnie z wymaganiami kontrahenta lub podmiotów wskazanych przez kontrahenta;

3)sporządzanie opinii technicznych;

4)projektowanie i tworzenie algorytmów;

5)sporządzanie dokumentacji projektowej;

6)informowanie o postępie prac programistycznych;

7)udział we wdrożeniu wytworzonego oprogramowania u podmiotów wskazanych przez kontrahenta;

8)analiza, walidacja i sporządzanie dokumentacji technicznej;

9)serwisowanie urządzeń i oprogramowania;

10)testowanie systemu komputerowego;

11)przeprowadzanie konsultacji i szkoleń użytkowników systemów.

W ramach świadczonych usług Wnioskodawca tworzy kod źródłowy (dalej: „prace programistyczne”). Wnioskodawca w prowadzonych pracach programistycznych wykorzystuje nową i istniejącą wiedzę w celu tworzenia nowych rozwiązań (metod, aplikacji, elementów kodu źródłowego programu). Prace te prowadzone są w systematyczny sposób - wg z góry zdefiniowanych celów (zakładających stworzenie określonych funkcjonalności/efektów w zakładanym czasie). Mają one także charakter twórczy - w ich wyniku powstaje nowy w skali jego przedsiębiorstwa, a także w skali przedsiębiorstwa kontrahenta kod źródłowy. W zakresie wykonywanej działalności Wnioskodawca współpracuje z zespołem kontrahenta, przy czym w ramach takiej współpracy odpowiada za wykonanie określonego obszaru i wytwarza zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy kodu źródłowego. Elementy te mają charakter indywidualny i są utrwalone w postaci zapisu w repozytorium kodu, a zatem spełniają definicję utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: ustawa o IP).

Wykonując swoje prace Wnioskodawca nie podlega kierownictwu kontrahenta. Zgodnie z postanowieniami Umowy, jeżeli Wnioskodawca w związku z realizacją Umowy wytworzy utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to w ramach przedmiotowej Umowy oraz ustalonych w niej warunków współpracy, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli, Wnioskodawca przenosi na kontrahenta prawa autorskie majątkowe do utworów powstałych w wyniku wykonywania Umowy, w tym prawa zależne i pokrewne, bez ograniczeń czasowych i terytorialnych. Zgodnie z przedmiotową Umową kontrahent nabywa majątkowe prawa autorskie do utworów będących przedmiotem prawa autorskiego stworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku wykonywania Umowy z chwilą przyjęcia utworu. Z chwilą przyjęcia utworu kontrahent nabywa również prawo własności przedmiotu, na którym utwór utrwalono, wszelkich egzemplarzy utworu, kodu źródłowego i dokumentacji dotyczącej utworu. Umowa reguluje również, które pola eksploatacji utworów obejmuje przeniesienie autorskich praw majątkowych w ramach przedmiotowej Umowy.

W praktyce współpracy Wykonawcy z kontrahentem przyjęcie utworu następuje w momencie zdeponowania kodu w repozytorium, w efekcie w tym momencie Wykonawca zbywa autorskie prawo do programu komputerowego. Wnioskodawca przedstawia kontrahentowi miesięczne zestawienie liczby godzin świadczenia usług informatycznych na rzecz kontrahenta, a także liczby godzin pozostawania w gotowości do ich świadczenia. Zestawienie, zgodnie z Umową, powinno wykazywać co najmniej: ilość godzin spędzonych na świadczeniu danej usługi, ilość godzin spędzonych na pozostawaniu w gotowości do świadczenia danej usługi, dane identyfikujące realizowany projekt oraz rodzaj czynności (usług informatycznych) składających się na dany projekt. Zestawienie zaakceptowane przez kontrahenta stanowi podstawę do naliczenia i wypłaty wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy przez kontrahenta. Z tytułu świadczenia usług informatycznych i pozostawania w gotowości do ich świadczenia kontrahent zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia, stanowiącego iloczyn godzin wynikających z zaakceptowanego zestawienia ilości godzin oraz określonej stawki godzinowej. Zgodnie z Umową wynagrodzenie należne Wnioskodawcy od kontrahenta z tytułu świadczenia usług informatycznych zawiera w sobie element wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów wytworzonych przez Wnioskodawcę w ramach wykonywania Umowy w wysokości 80% całości wynagrodzenia za faktyczne świadczenie usług (tj. z wyłączeniem wynagrodzenia za gotowość do świadczenia usługi).

Wyżej wskazana część wynagrodzenia nie obejmuje wynagrodzenia za rutynowe zmiany oprogramowania istniejącego, a jedynie za wytworzenie nowego oprogramowania. W związku z powyższym, w ramach wykonywania usług informatycznych na podstawie Umowy Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe będące przedmiotem autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego w rozumieniu art. 74 ustawy o IP. Wnioskodawca, również w ramach przedmiotowej Umowy, przenosi odpłatnie (za wynagrodzeniem) przedmiotowe autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego na rzecz kontrahenta. Ponadto kontrahent udostępnia Wnioskodawcy odpłatnie tzw. zaplecze techniczne. W ramach Umowy, przez okres świadczenia usług informatycznych, kontrahent zobowiązuje się zapewnić Wnioskodawcy:

1)możliwość korzystania z biura kontrahenta w celu świadczenia usług na podstawie przedmiotowej Umowy,

2)możliwość używania komputera osobistego wraz z oprogramowaniem,

3)możliwość korzystania z infrastruktury technicznej kontrahenta (dostęp do serwera, usług telekomunikacyjnych itp.),

4)obsługę sekretarską.

Sprzęt komputerowy wraz z oprogramowaniem oraz infrastrukturą techniczną, o której mowa powyżej, pozostaje w pełni własnością kontrahenta. Udostępnienie przez kontrahenta tzw. zaplecza technicznego w sposób odpłatny daje Wnioskodawcy możliwość wyboru sposobu, w jaki świadczyć będzie usługi objęte przedmiotem Umowy. Wnioskodawca może świadczyć usługi z wykorzystaniem własnych aktywów (w tym środków trwałych), albo skorzystać z tzw. zaplecza technicznego kontrahenta i wydzierżawić potrzebne aktywa od kontrahenta w zamian za należne mu wynagrodzenie (czynsz). Wnioskodawca wskazuje, że korzysta z tzw. zaplecza technicznego i ponosi wydatki z nim związane. Korzystanie z wysokiej jakości komputerów wraz z oprogramowaniem, którego indywidualny zakup wiązałby się z wysokimi kosztami, umożliwia zwiększenie efektywności kosztowej (zmniejszenia kosztów) prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Indywidualny zakup komputerów tego typu wraz ze specjalistycznym oprogramowaniem wiązałby się z bardzo wysokim, jednorazowym wydatkiem oraz również wysokimi kosztami licencji na oprogramowanie. Z kolei odpłatne korzystanie z tego typu komputera osobistego wraz ze specjalistycznym oprogramowaniem za miesięcznym czynszem jest dla Wnioskodawcy korzystniejszą ekonomicznie formą finansowania aktywów potrzebnych do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rozwoju oprogramowania.

Wnioskodawca wykorzystuje komputer osobisty z oprogramowaniem bezpośrednio w pracach programistycznych opisanych powyżej. Analogicznie, korzystanie z wysokiej jakości środowiska do tworzenia i testowania oprogramowania, na które składają się m.in. serwery, daje możliwości zwiększenia efektywności kosztowej (zmniejszenia kosztów) prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Stworzenie takiego środowiska cyfrowego do tworzenia i testowania oprogramowania we własnym zakresie wiązałoby się z bardzo wysokim jednorazowym wydatkiem oraz również wysokimi kosztami licencji. Z kolei odpłatne korzystanie z tego typu środowiska za miesięcznym wynagrodzeniem jest dla Wnioskodawcy korzystniejszą ekonomicznie formą finansowania aktywów potrzebnych do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rozwoju oprogramowania.

Wnioskodawca wykorzystuje infrastrukturę informatyczną bezpośrednio w pracach programistycznych opisanych powyżej. Ponadto kontrahent w ramach zawartej z nim Umowy na świadczenie usług informatycznych umożliwia, za odpłatnością, korzystanie z obsługi sekretarskiej, a także możliwość odpłatnego korzystania z biura kontrahenta w celu świadczenia usług. Skorzystanie z takiej możliwości umożliwia zwiększenia efektywności kosztowej (zmniejszenia kosztów) prowadzonej działalności gospodarczej. Koszty obsługi sekretarskiej ponoszone są przez Wnioskodawcę w celu ułatwienia i usprawnienia organizacji prowadzonej działalności gospodarczej (m.in. umawianie spotkań, odbiór korespondencji). Odpłatne korzystanie z obsługi sekretarskiej zapewnionej przez kontrahenta za miesięcznym wynagrodzeniem niższym niż w przypadku zatrudnienia takiej osoby na pełny etat jest dla Wnioskodawcy korzystniejszą ekonomicznie formą zwiększenia efektywności i organizacji prowadzonej działalności gospodarczej. Analogicznie korzystanie przestrzeni biurowej kontrahenta w wysokim standardzie pozwala na zwiększenie efektywności kosztowej w porównaniu do samodzielnego wynajmu analogicznego biura. Faktura za korzystanie z zaplecza technicznego zawiera jako wyodrębnioną pozycję wartość wynagrodzenia za możliwość używania komputera osobistego wraz z oprogramowaniem oraz możliwość korzystania z infrastruktury technicznej Usługobiorcy (dostęp do serwera, usług telekomunikacyjnych).

W związku z wejściem w życie przepisu art. 30ca ustawy o PIT Wnioskodawca powziął wątpliwość co do tego, czy norma zawarta w tym przepisie znajdzie zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym. W szczególności, czy wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę w zamian za przeniesienie autorskiego prawa do programu komputerowego będzie stanowiło podstawę do obliczenia dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. Ponadto Wnioskodawca powziął wątpliwości co do sposobu ustalania wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Pomimo powyższych wątpliwości Wnioskodawca pragnie podkreślić, że na podstawie art. 30cb ustawy o PIT, oprócz ewidencji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w odrębnej ewidencji Wnioskodawca od początku okresu objętego wnioskiem (tj. od poniesienia pierwszych wydatków na wytworzenie będącego przedmiotem wniosku oprogramowania):

1)wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

2)prowadzi księgę przychodów i rozchodów wraz z ewidencją dodatkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej od innych podmiotów w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Wnioskodawca wskazuje również, że nie nabywa kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Uzupełnienie wniosku

Kod źródłowy jest tworzony przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług informatycznych (programistycznych). Wnioskodawca w prowadzonych pracach programistycznych wykorzystuje aktualną wiedzę i umiejętności (m.in. z zakresu narzędzi informatycznych) w celu tworzenia nowych rozwiązań informatycznych (metod, aplikacji, elementów kodu źródłowego programu). Przy czym prace te nie mają charakteru prac polegających na rutynowych i okresowych zmianach w produktach informatycznych lub usługach informatycznych. Prace te prowadzone są w systematyczny sposób - wg z góry zdefiniowanych celów (zakładających stworzenie określonych funkcjonalności/efektów w zakładanym czasie). Mają one także charakter twórczy - w ich wyniku powstaje nowy w skali jego przedsiębiorstwa, a także w skali przedsiębiorstwa kontrahenta kod źródłowy. Podsumowując, działalność, którą prowadzi Wnioskodawca, jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, która, zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, obejmuje prace rozwojowe w rozumieniu art. 5a pkt 40 ustawy o PIT.

Współpraca Wnioskodawcy z zespołem kontrahenta oznacza, że Wnioskodawca wykonując zlecone mu prace programistyczne uczestniczy równocześnie w pracach nad projektami realizowanymi przez swojego kontrahenta wraz z innymi programistami. Projekt realizowane przez kontrahenta są projektami złożonymi, które wymagają angażowania znacznej ilości programistów. Prace nad takimi projektami koordynuje kontrahent, zaś Wnioskodawca wykonuje tylko zlecone mu prace programistyczne. W ramach takiej współpracy Wnioskodawca odpowiada za wykonanie określonego obszaru i wytwarza zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy kodu źródłowego. Elementy te mają charakter indywidualny i są utrwalone w postaci zapisu w repozytorium kodu, a zatem spełniają definicję utworu w rozumieniu ustawy o IP.

Wykonując swoje prace Wnioskodawca nie podlega kierownictwu kontrahenta. Zgodnie z postanowieniami Umowy, jeżeli Wnioskodawca w związku z realizacją Umowy wytworzy utwory w rozumieniu ustawy o IP, to w ramach przedmiotowej Umowy oraz ustalonych w niej warunków współpracy, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli, Wnioskodawca przenosi na kontrahenta prawa autorskie majątkowe do utworów powstałych w wyniku wykonywania Umowy, w tym prawa zależne i pokrewne, bez ograniczeń czasowych i terytorialnych. Zgodnie z przedmiotową Umową kontrahent nabywa majątkowe prawa autorskie do utworów będących przedmiotem prawa autorskiego stworzonych przez Wnioskodawcę w wyniku wykonywania Umowy z chwilą przyjęcia utworu. Z chwilą przyjęcia utworu kontrahent nabywa również prawo własności przedmiotu, na którym utwór utrwalono, wszelkich egzemplarzy utworu, kodu źródłowego i dokumentacji dotyczącej utworu.

Podsumowując, Wnioskodawca wytwarza samodzielne elementy kodu źródłowego (a więc zestawu instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio na komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu), które stanowią program komputerowy w rozumieniu ustawy o IP. Prawa do programu komputerowego Wnioskodawca przenosi następnie na kontrahenta w zamian za honorarium autorskie. Zatem pomimo tego, że prace nad projektami są koordynowane przez kontrahenta i wymagają współpracy z innymi programistami wykonującymi inne części systemu komputerowego, to programy komputerowe wytwarzane w ramach takich projektów przez Wnioskodawcę stanowią samodzielny utwór w rozumieniu ustawy o IP, który jest własnością Wnioskodawcy do momentu jego zbycia na rzecz kontrahenta

Wszystkie wymienione we Wniosku efekty prac (w szczególności: kod źródłowy), będące przedmiotem Wniosku, stanowią odrębne programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy IP.

Przy czym Wnioskodawca wskazuje, że nie wszystkie przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy pochodzą ze sprzedaży autorskich praw do programów komputerowych, bowiem, jak to zostało wskazane w opisie stanu faktycznego Wniosku, Wnioskodawca świadczy również odpłatnie usługi informatyczne, które nie prowadzą do powstania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Działalność, którą prowadzi Wnioskodawca, jest działalnością twórczą polegającą na wykorzystaniu aktualnej wiedzy i umiejętności (m.in. z zakresu narzędzi informatycznych) w celu tworzenia nowych rozwiązań informatycznych (metod, aplikacji, elementów kodu źródłowego programu). Nowe lub ulepszone oprogramowanie jest na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących w praktyce przedsiębiorstwa Wnioskodawcy lub jego kontrahenta. Przy czym prace te nie mają charakteru prac polegających na rutynowych i okresowych zmianach w produktach informatycznych lub usługach informatycznych.

Wszystkie efekty prac programistycznych, w związku z którymi Wnioskodawca uzyskuje dochody, których dotyczy Wniosek, zostały wytworzone przez Wnioskodawcę w związku z działalnością obejmującą ww. działania.

Wnioskodawca zamierza stosować preferencyjną stawkę 5% tylko do wynagrodzenia ze przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego (tzw. honorarium autorskiego), które zgodnie z Umową zawartą z kontrahentem stanowi 80% wynagrodzenia otrzymywanego od kontrahenta za prowadzenie prac programistycznych.

Zdarza się, ze Wnioskodawca ulepsza lub modyfikuje oprogramowanie komputerowe na zlecenie kontrahenta. W przypadku, gdy Wnioskodawca ulepsza lub modyfikuje oprogramowanie komputerowe lub jego część, o którym mowa we wniosku, to Wnioskodawca działa na zlecenie podmiotu będącego właścicielem tego oprogramowania. Kontrahent (właściciel oprogramowania) udostępnia Wnioskodawcy własne oprogramowanie, zaś Wnioskodawca tworzy nowe linie kodu źródłowego do udostępnionego mu oprogramowania. Tworzony przez Wnioskodawcę w takich warunkach kod źródłowy spełnia definicję utworu w rozumieniu ustawy o IP, będącego przedmiotem autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego w rozumieniu art. 74 ustawy o IP. Podsumowując, kod źródłowy, będący ulepszeniem lub modyfikacją programu komputerowego kontrahenta, stworzony przez Wnioskodawcę na zlecenie tegoż kontrahenta w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikowany jest jako autorskie prawo do programu komputerowego i jako takie jest następnie sprzedawane na rzecz kontrahenta w ramach Umowy. Wnioskodawca ulepsza lub modyfikuje oprogramowanie komputerowe w ten sposób, że kontrahent (właściciel oprogramowania) udostępnia Wnioskodawcy własne oprogramowanie, zaś Wnioskodawca tworzy nowe linie kodu źródłowego do udostępnionego mu oprogramowania. Zmiany wprowadzane przez Wnioskodawcę do ulepszanego lub modyfikowanego oprogramowania nie mają charakter zmian rutynowych ani okresowych.

Wnioskodawca wskazuje, że korzysta z tzw. zaplecza technicznego i ponosi wydatki z nim związane. Korzystanie z wysokiej jakości komputerów wraz z oprogramowaniem, którego indywidualny zakup wiązałby się z wysokimi kosztami, umożliwia zwiększenie efektywności kosztowej (zmniejszenia kosztów) prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej. Indywidualny zakup komputerów tego typu wraz ze specjalistycznym oprogramowaniem wiązałby się z bardzo wysokim, jednorazowym wydatkiem oraz również wysokimi kosztami licencji na oprogramowanie. Z kolei odpłatne korzystanie z tego typu komputera osobistego wraz ze specjalistycznym oprogramowaniem za miesięcznym czynszem jest dla Wnioskodawcy korzystniejszą ekonomicznie formą finansowania aktywów potrzebnych do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie rozwoju oprogramowania. Komputer osobisty wraz z oprogramowaniem są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu tworzenia programów komputerowych, w związku ze świadczeniem usług informatycznych - brak możliwości skorzystania z tych elementów uniemożliwiłby lub znacząco utrudnił wytworzenie oprogramowania będącego przedmiotem zbywanego prawa autorskiego do programu komputerowego. Wnioskodawca wykorzystuje komputer osobisty z oprogramowaniem bezpośrednio w pracach programistycznych, opisanych powyżej, ale nie w sposób wyłączny. Jednak faktura za korzystanie z zaplecza technicznego zawiera jako wyodrębnioną pozycję wartość wynagrodzenia za możliwość używania komputera osobistego wraz z oprogramowaniem. W związku z tym Wnioskodawca jest w stanie w sposób precyzyjny wyliczyć wartość wydatków poniesionych na wynagrodzenie za używanie komputera osobistego wraz z oprogramowaniem. Ponadto Wnioskodawca prowadzi również szczegółową ewidencję czasu pracy. Dlatego też Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów, o których mowa we wniosku do wytworzenia, ulepszenia czy modyfikacji konkretnego prawa własności intelektualnej – oprogramowania.

Ewidencja odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, o której mowa we wniosku, jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP. Jest ona także prowadzona na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30cb ustawy o PIT, związanych z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP.

Pytania

1.Czy autorskie prawo do programu komputerowego, wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach Umowy, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?

2.Czy wydatki faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu możliwości używania komputera osobistego wraz z oprogramowaniem oraz dostęp do infrastruktury informatycznej (dostęp do serwera, usług telekomunikacyjnych), w ramach tzw. zaplecza technicznego, są kosztami kwalifikowanymi do litery „a” na gruncie art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT?

3.Czy pozostała część wydatków faktycznie ponoszonych przez Wnioskodawcę na opłacenie tzw. zaplecza technicznego, dotycząca wydatków na: (i) możliwość korzystania z biura kontrahenta w celu świadczenia usług na podstawie przedmiotowej Umowy, (ii) obsługę sekretarską jest kosztem kwalifikowanym do litery „a” na gruncie art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT?

4.Czy dochód (strata) Wnioskodawcy, jaki uzyskuje on w związku z odpłatnym przeniesieniem autorskiego prawa do programu komputerowego na rzecz kontrahenta w ramach Umowy, jest dochodem (stratą) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Autorskie prawo do programu komputerowego, wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach Umowy, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Ad 2

Wydatki faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu możliwości używania komputera osobistego wraz z oprogramowaniem oraz dostęp do infrastruktury informatycznej (dostęp do serwera, usług telekomunikacyjnych), w ramach tzw. zaplecza technicznego, są kosztami kwalifikowanymi do litery „a” na gruncie art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Ad 3

Pozostała część wydatków faktycznie ponoszonych przez Wnioskodawcę na opłacenie tzw. zaplecza technicznego, dotycząca wydatków na: (i) możliwość korzystania z biura kontrahenta w celu świadczenia usług na podstawie przedmiotowej Umowy, (ii) obsługę sekretarską nie jest kosztem kwalifikowanym do litery „a” na gruncie art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT jako koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Jednak wydatki te zostaną uwzględnione przy obliczaniu dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Ad 4

Dochód (strata) Wnioskodawcy, jaki uzyskuje on w związku z odpłatnym przeniesieniem autorskiego prawa do programu komputerowego na rzecz kontrahenta w ramach Umowy, jest dochodem (stratą) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W ramach wykonywania usług informatycznych na podstawie Umowy Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe. Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. (i) autorskie prawo do programu komputerowego, jeżeli (ii) podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, a także (iii) jego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej (art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).

Program komputerowy jest przedmiotem autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego (art. 1 ust. 2 w związku z art. 1 ust. 1 ustawy o IP). Zdaniem Wnioskodawcy autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego, o którym mowa w ustawie o IP, należy utożsamić z autorskim prawem do programu komputerowego, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. W związku z tym pierwsza przesłanka do uznania programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę w ramach Umowy (będących przedmiotem autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego) za kwalifikowane prawo własności intelektualnej jest spełniona. Ponadto program komputerowy podlega ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o IP. W związku z tym druga przesłanka do uznania programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę w ramach Umowy (będących przedmiotem autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego) za kwalifikowane prawo własności intelektualnej jest spełniona.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Definicja legalna prac rozwojowych zawarta w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT odsyła do definicji prac rozwojowych zawartej w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z tym przepisem, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wnioskodawca w ramach świadczenia usług informatycznych na podstawie Umowy będzie m.in. tworzył oprogramowanie zgodnie z wytycznymi kontrahenta lub podmiotów wskazanych przez kontrahenta. Bazując na dostępnej aktualnie wiedzy i własnych umiejętnościach (przede wszystkim w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania) Wnioskodawca będzie, w sposób twórczy, projektował i tworzył zmienione, ulepszone lub nowo wytworzone produkty informatyczne, procesy i usługi informatyczne (programy komputerowe). Prace nad programami komputerowymi Wnioskodawca prowadzi w sposób systematyczny (w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej), a celem tych prac jest wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań dla rozwiązań informatycznych (produktów, procesów i usług). W rezultacie przesłanki uznania działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową należy w jego ocenie uznać za spełnione (działalność twórcza, obejmująca prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny, w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań).

W związku z powyższym Wnioskodawca w ramach świadczenia usług informatycznych na podstawie Umowy, polegających m.in. na (i) tworzeniu oprogramowania zgodnie z wytycznymi kontrahenta lub podmiotów wskazanych przez kontrahenta; (ii) projektowaniu systemów zgodnie z wymaganiami kontrahenta lub podmiotów wskazanych przez kontrahenta; (iii) projektowaniu i tworzeniu algorytmów, będzie rozwijał programy komputerowe w ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej.

Ponadto Wnioskodawca pragnie wskazać, że w stanach faktycznych podobnych do stanu faktycznego będącego przedmiotem wniosku, w których osoby fizyczne w ramach działalności gospodarczej zajmowały się tworzeniem programów komputerowych, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał taką działalność za wytwarzanie, rozwijanie lub ulepszanie programów komputerowych w ramach prowadzonej przez podatników działalności badawczo-rozwojowej - przykładowo, w interpretacjach indywidualnych: z 7 listopada 2019 r. o sygn. 0112-KDIL3-3.4011.315.2019.2.WS; z 9 października 2019 r. o sygn. 0114-KDIP3-1.4011.358.2019.3.MT; z 23 września 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.402.2019.2.IR; z 9 września 2019 r. o sygn. 0114-KDIP3-1.4011.318.2019.3.MG.

Mając na uwadze powyższe, autorskie prawo do programu komputerowego, wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach Umowy, należy uznać w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT za kwalifikowane prawo własności intelektualnej podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: ((a+b)*1,3)/(a+b+c+d), w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na: prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3, nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4, nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Autorskie prawo do programu komputerowego, wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach Umowy, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej podlegającym ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT. Wnioskodawca, w związku z prowadzeniem działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (w związku ze świadczeniem usług informatycznych na podstawie Umowy), ponosi również wydatki. Wydatki te obejmują m.in. koszty tzw. zaplecza technicznego, udostępnionego mu przez kontrahenta. Na ten wydatek składa się m.in. wynagrodzenia za możliwość używania komputera osobistego wraz z oprogramowaniem oraz dostęp do infrastruktury technicznej usługobiorcy (dostęp do serwera i usług telekomunikacyjnych). Wnioskodawca jest w stanie w sposób precyzyjny wyliczyć wartość wydatków poniesionych na wynagrodzenie za używanie komputera osobistego wraz z oprogramowaniem oraz infrastruktury technicznej. Komputer osobisty wraz z oprogramowaniem oraz infrastruktura techniczna (serwer, usługi komunikacyjne) są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu tworzenia programów komputerowych w związku ze świadczeniem usług informatycznych - brak możliwości skorzystania z tych elementów uniemożliwiłby lub znacząco utrudnił wytworzenie oprogramowania będącego przedmiotem zbywanego prawa autorskiego do programu komputerowego.

Dlatego też koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę z tego tytułu należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (autorskim prawem do programu komputerowego). Przy obliczaniu wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4, koszty te powinny zostać rozpoznane we wzorze pod literą (zmienną) „a”.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo: w interpretacji indywidualnej z 7 listopada 2019 r. o sygn. 0112-KDIL3-3.4011.315.2019.2.WS; w interpretacji indywidualnej z 9 października 2019 r. o sygn. 0114- KDIP3-1.4011.358.2019.3.MT; w interpretacji indywidualnej z 23 września 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.402.2019.2.IR; w interpretacji indywidualnej z 9 września 2019 r. o sygn. 0114-KDIP3-1.4011.318.2019.3.MG.

Co prawda w stanach faktycznych powyżej przytoczonych interpretacji indywidualnych wnioskodawcy ponosili wydatki na zakup komputera osobistego wraz z oprogramowaniem, jednak z punktu widzenia art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT nie ma znaczenia, czy koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej zostały poniesione w ramach umowy sprzedaży czy w ramach umowy dzierżawy lub innej podobnej. Ponadto Wnioskodawca pragnie zauważyć, że koszty korzystania z oprogramowania używanego do tworzenia programów komputerowych nie powinny zostać zakwalifikowane jako wydatki na nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (lit. d we wzorze z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT), ponieważ Wnioskodawca nie nabywa (wydzierżawia) tego oprogramowania w celu jego rozwinięcia lub ulepszenia, aby tak rozwinięte lub ulepszone oprogramowanie sprzedać (lub uzyskać z niego dochód w inny sposób), ale Wnioskodawca nabywa przedmiotowe oprogramowanie w celu wytworzenia własnego programu komputerowego, tj. nabyte (wydzierżawione) oprogramowanie służy Wnioskodawcy jako narzędzie do tworzenia autorskich programów komputerowych.

Podsumowując, wydatki na dzierżawę komputera osobistego wraz z oprogramowaniem oraz dostęp do infrastruktury sieciowej (serwera) w ramach tzw. zaplecza technicznego są kosztami faktycznie poniesionymi przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. W związku z powyższym wydatki faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę na działalność badawczo-rozwojową prowadzoną przez niego w ramach świadczenia usług informatycznych na podstawie Umowy, które są związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wytworzonym w ramach tej działalności (autorskim prawem do programu komputerowego), są wydatkami, o których mowa w art. 30ca ust. 4, ponieważ (i) są faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę (ii) na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową (iii) związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien uwzględnić wartość przedmiotowych wydatków we wskaźniku, o którym mowa w art. 30ca ust. 4, pod literą (zmienną) „a” przedmiotowego wzoru.

Do kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT). W cenie tzw. zaplecza technicznego Wnioskodawca ponosi również wydatki na: (i) możliwość korzystania z biura kontrahenta w celu świadczenia usług na podstawie przedmiotowej Umowy; (ii) obsługę sekretarską. Wydatki te, w przekonaniu Wnioskodawcy, nie są wydatkami poniesionymi bezpośrednio na działalność badawczo- rozwojową Wnioskodawcy związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 16 października 2019 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.563.2019.1.RR.

Jednakże wydatki te stanowią ogólny koszt prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy (w tym działalności związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej), w związku z czym koszty te zostaną uwzględnione przy obliczaniu dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty m.in. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Co do zasady, zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 zd. 2 ustawy o PIT).

Z uwagi na powyższe pozostała część wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na opłacenie tzw. zaplecza technicznego, dotycząca wydatków na: (i) możliwość korzystania z biura kontrahenta w celu świadczenia usług na podstawie przedmiotowej Umowy, (ii) obsługę sekretarską nie jest kosztem bezpośrednio związanym z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w związku z czym nie zalicza się ich do kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Jednak wydatki te zostaną uwzględnione przy obliczaniu dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty m.in. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W związku ze świadczeniem usług informatycznych na rzecz kontrahenta Wnioskodawca wytwarza m.in. programy komputerowe, do których autorskie prawa majątkowe są przenoszone odpłatnie na rzecz kontrahenta na podstawie Umowy. Wnioskodawca przenosi na kontrahenta autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o IP. Kontrahent zobowiązany jest, na podstawie Umowy, do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia (ceny) za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

W związku z tym, w stanie faktycznym dochodzi do sprzedaży przez Wnioskodawcę kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kwota wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych określona jest w umowie oraz każdorazowo wyodrębniona na fakturze. Mając na uwadze powyższe dochód (strata) Wnioskodawcy, jaki uzyskuje on w związku z odpłatnym przeniesieniem autorskiego prawa do programu komputerowego na rzecz kontrahenta w ramach Umowy, jest dochodem (stratą) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia

Postanowieniem z 5 maja 2021 r. znak 0115-KDIT1.4011.97.2021.2.MK pozostawiłem Pana wniosek bez rozpatrzenia. Uznałem, że Pana wniosek i jego uzupełnienie nie pozwalają na merytoryczne rozpatrzenie Pana sprawy.

Wniósł Pan zażalenie na to postanowienie.

Postanowieniem z 12 lipca 2021 r. znak 0115-KDIT1.4011.97.2021.3.MR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej utrzymał w mocy skarżone postanowienie I instancji.

Skarga na postanowienie o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia

12 sierpnia 2021 r. wniósł Pan skargę na postanowienie II instancji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Wniósł Pan o uchylenie obu postanowień.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił skarżone postanowienie oraz postanowienie I instancji – wyrokiem z 3 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/Bd 566/21.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 6 października 2022 r. sygn. akt II FSK 151/22 – oddalił skargę kasacyjną.

Tym samym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, który uchylił postanowienia, stał się prawomocny od 6 października 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w ww. wyroku;

•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Preferencyjna stawka opodatkowania 5% (tzw. ulga IP-Box)

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Przedmiotem opodatkowania preferencyjną stawką opodatkowania 5% (tzw. ulga IP-Box) jest dochód, który łącznie spełnia następujące warunki:

•został osiągnięty w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc działalności która spełnia warunki określone w art. 5a pkt 6 w zw. z art. 5b ustawy;

•jest „kwalifikowanym dochodem z kwalifikowanych praw własności intelektualnej”.

Aby wyjaśnić znaczenie pojęcia „kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej” należy odnieść się do:

•art. 30ca ust. 2 ustawy, który określa, czym jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

•art. 30ca ust. 7 ustawy, który wyjaśnia, jakie kategorie dochodów mogą być uznane za dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, oraz

•art. 30ca ust. 4, który określa, w jaki sposób ustala się kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej

I tak, zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (tzw. kwalifikowanym IP) jest więc prawo własności intelektualnej, które spełnia wszystkie następujące warunki:

•jest jednym z rodzajów praw własności intelektualnej, które ustawodawca wymienił w art. 30ca ust. 2;

•podlega ochronie prawnej na podstawie odrębnych przepisów;

•jego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego jako kwalifikowane IP

Jednym z rodzajów praw własności intelektualnej wymienionych w art. 30ca ust. 2 ustawy jest autorskie prawo do programu komputerowego.

Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji „programu komputerowego” ani też nie odsyła w tym zakresie do żadnych konkretnych regulacji. W języku powszechnym program komputerowy to zestaw instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych, przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów. Program komputerowy jest więc pewną odrębną całością, która pozwala użytkownikowi komputera na realizację określonych działań.

Co istotne, tak rozumiany program komputerowy jest przedmiotem prawa autorskiego, jeśli spełnia definicję „utworu” będącego przedmiotem prawa autorskiego z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stosownie do tego przepisu, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie definiuje „programu komputerowego”. Wymienia „programy komputerowe” jako rodzaj utworów będących przedmiotem prawa autorskiego wyrażanych słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (art. 1 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy Rozdziału 7 ustawy nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Ochronie nie podlegają natomiast idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego (art. 74 ust. 2 ww. ustawy).

A zatem program komputerowy zawsze jest funkcjonalną całością. Jednak nie każdy tak rozumiany program polega ochronie prawno-autorskiej. Program, który jest napisany z wykorzystaniem powtarzalnych schematów, którego wytworzenie wymagało wiedzy i umiejętności programistycznych, ale nie wiązało się z prowadzeniem działań twórczych o indywidualnym charakterze, nie będzie przedmiotem praw autorskich.

Autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy wyłącznie wówczas, gdy przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. A zatem warunkiem skorzystania z omawianej preferencji IP Box jest:

•prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej przez podatnika, który chce skorzystać z tej preferencji;

•wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie przez podatnika przedmiotu ochrony autorskim prawem do programu komputerowego w ramach tej działalności badawczo-rozwojowej.

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej

Definicje ustawowe

Znaczenie pojęcia „działalność badawczo-rozwojowa” zostało wyjaśnione w art. 5a pkt 38 ustawy – jest to:

działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przy czym znaczenia pojęć „badania naukowe” i „prace rozwojowe” zostały określone odpowiednio w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy.

I tak, stosownie do art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć jest w niej mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668 ze zm.), a więc:

prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli:

prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Pracami rozwojowymi, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych są natomiast – zgodnie z art. 5a pkt 40 tej ustawy – prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli:

działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Łącząc te elementy można stwierdzić, że działalnością badawczo-rozwojową jest działalność twórcza obejmująca:

•badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, a więc prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; lub

•badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń; lub

•prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń,

podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Twórczy charakter działalności badawczo-rozwojowej

Działalność badawczo-rozwojowa musi być działalnością twórczą. Twórczy to „mający na celu tworzenie”. Synonimy pojęcia twórczy (pomysł, praca) to „konstruktywny, kreatywny, kreacyjny, kreatorski, koncepcyjny”. Należy przy tym zwrócić uwagę na różnicę znaczeniową pojęcia „tworzyć” - określające czynność, której istotą jest element kreacyjny i „wytwarzać”, czyli „zrobić, wyprodukować coś”. Wytwarzanie także prowadzi do powstania rzeczy lub praw, ale nie ma w sobie indywidualnego elementu kreacyjnego – jest to proces wymagający wiedzy i umiejętności, ale nie prowadzi do powstania efektów niepowtarzalnych.

Badania podstawowe

Działalność badawczo-rozwojowa może obejmować badania podstawowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, a więc:

•prace empiryczne – czyli prace doświadczalne lub

•prace teoretyczne – czyli oparte na teorii naukowej, a nie na doświadczeniu,

mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne.

Co istotne, aby prowadzone przez podmiot działania miały status badań podstawowych w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym, muszą być prowadzone z zachowaniem odpowiednich standardów. Nie każde przeprowadzone doświadczenie jest badaniem podstawowym. Prace empiryczne muszą być prowadzone w odpowiednich warunkach (w odpowiednim środowisku), w oparciu o określoną metodę działań. Powinny być przeprowadzone w odpowiedniej próbie, uwzględniać stopień powtarzalności wyników. Prace te powinny być odpowiednio zarejestrowane lub opisane. Szczegółowe standardy prowadzenia prac empirycznych są uzależnione od przedmiotu badania.

Podobnie, nie każde rozważania prowadzone w oparciu o teorie naukowe będą miały status prac teoretycznych w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace teoretyczne w rozumieniu tej ustawy także muszą spełniać określone standardy, w tym dotyczące metodologii badan naukowych, komparatystyki, zasad wnioskowania.

Badania aplikacyjne

Działalność badawczo-rozwojowa może również obejmować badania aplikacyjne w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Aplikacja to m.in. „zastosowanie czegoś w praktyce”. Przedmiotem badań aplikacyjnych jest więc pozyskanie nowej wiedzy i umiejętności (opartych na wiedzy i doświadczeniu) dla potrzeb praktyki produkcyjnej lub usługowej w określonym zakresie. Podmiot podejmujący prace aplikacyjne – mając wiedzę o określonych produktach, procesach lub usługach (ich cechach, wadach) – podejmuje działalność badawczą, której celem jest zdobycie nowej wiedzy i umiejętności po to, aby:

•opracować nowe produkty, procesy lub usługi lub

•wprowadzić znaczące ulepszenia do istniejących produktów, procesów lub usług.

„Nowy” to „niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony”, „taki, który zajął miejsce poprzedniego”, „spotykany po raz pierwszy, dopiero co poznany lub będący od niedawna w jakimś środowisku”, „od niedawna istniejący, właśnie wynaleziony”.

Celem prac aplikacyjnych jest zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności – czyli takiej wiedzy i takich umiejętności, których podmiot prowadzący prace (pomimo bycia specjalistą w danej dziedzinie) wcześniej nie posiadał.

Nowym produktem, procesem lub usługą może być:

•produkt, proces lub usługa, które nie istniały wcześniej, czyli takie, które zostały opracowane po raz pierwszy w wyniku badan aplikacyjnych;

•produkt, proces lub usługi, które istniały już jako rodzaj produktu, procesu lub usługi, ale w wyniku badań aplikacyjnych opracowano ich nową koncepcję.

Ulepszenie natomiast to „to, co usprawniło funkcjonowanie czegoś”. Ulepszać to „zmienić coś tak, żeby stało się bardziej użyteczne lub funkcjonalne”. Celem prac aplikacyjnych dotyczących istniejących produktów, procesów lub usług nie są jakiekolwiek ulepszenia, ale ulepszenia znaczące – czyli mające duże znaczenie, dużą wagę, istotne z punktu widzenia funkcji i dotychczasowych cech ulepszanych produktów, procesów lub usług. Jednocześnie jednak skala zmian wprowadzonych do produktu, procesu lub usługi nie powoduje, że mówimy o nowym produkcie, procesie lub usłudze, ale o produkcie, procesie lub usłudze znacząco ulepszonych.

Analogicznie jak w przypadku badań podstawowych, także badania aplikacyjne muszą być prowadzone z zachowaniem odpowiednich standardów.

Prace rozwojowe

Pojęcie działalności badawczo-rozwojowej obejmuje również prace rozwojowe w rozumieniu Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

•nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności; i

•wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

•nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

•łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzą wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;

•kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

•wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

•planowaniu produkcji oraz

•projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas), będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Systematyczność i cele działalności badawczo-rozwojowej

Działalność badawczo-rozwojowa jest podejmowana:

•w sposób systematyczny,

•w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Pojęcie „systematyczny” – w odniesieniu do procesów oznacza „zachodzący stale od dłuższego czasu”; w odniesieniu do działań oznacza „prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; planowy, metodyczny”.

Z uwagi na charakter działań, jakie obejmuje działalność badawczo-rozwojowa, pojęcia systematyczności tych działań nie należy ograniczać wyłącznie do ich zwykłego organizacyjnego uporządkowania i częstotliwości podejmowanych czynności. Znaczenie pojęcia „systematyczności” będzie także wynikową przedmiotu prowadzonych działań (badań naukowych lub prac rozwojowych) – musi uwzględniać specyfikę podejmowanych badań lub prac.

Celem działalności badawczo-rozwojowej jest: zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Punktem wyjściowym dla działalności badawczo-rozwojowej jest więc posiadanie pewnego poziomu (określonych zasobów) wiedzy w konkretnym temacie. Aby stwierdzić, czy podjęte działania prowadzą do zwiększenia poziomu wiedzy oraz służą wykorzystywaniu zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań koniecznym jest określenie poziomu wiedzy „wyjściowej” i „wyjściowego” stanu wykorzystywania zasobów wiedzy, „wyjściowego” stanu jej zastosowań. Bez takiego nakreślenia „punktu wyjścia” dla działalności badawczo-rozwojowej nie da się nakreślić celów podejmowanych działań.

Dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej

Ustawodawca określił, jakie rodzaje dochodów, które podatnik uzyskuje w ramach działalności gospodarczej, mogą być uznane za dochody z kwalifikowanych IP. Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego IP, jest zamknięty. Wśród nich ustawodawca wymienił uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy). Przepis ten dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika.

W przypadku uwzględnienia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi nie dochodzi do sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Sprzedaż kwalifikowanego IP to odrębny tytuł uzyskiwania przychodów z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy).

Co istotne, użyte przez ustawodawcę pojęcie dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej odnosi się do dochodu (straty) z konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Tym samym w celu skorzystania z ulgi IP Box podatnik nie ustala łącznego dochodu (straty) ze wszystkich posiadanych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ale odrębne dochody (straty) z poszczególnych praw.

Dochód ustala się według zasad z art. 9 ust. 2 ustawy. Przy ustalaniu przychodów należy mieć na względzie przepisy o momentach rozpoznawania przychodów. Jako koszty uzyskania przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy rozpoznać koszty funkcjonalnie związane z działalnością podatnika, które w sposób bezpośredni albo pośredni przyczyniły się do powstania takiego przychodu. Należy mieć również na względzie obowiązujące podatnika zasady potrącalności kosztów.

Kwalifikowany dochód z kwalifikowanego IP

Dochód o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy jest jednym z elementów, które służą ustaleniu przedmiotu opodatkowania preferencyjną stawką opodatkowania 5%, tj. ustaleniu kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zasadę obliczania kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej określa art. 30ca ust. 4 ustawy. Kwalifikowanym dochodem z kwalifikowanego IP jest iloczyn:

•dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i

•wskaźnika obliczonego według wzoru podanego w przepisie (tzw. wskaźnika nexus).

Dopiero tak ustalony dochód jest przedmiotem opodatkowania preferencyjną stawką 5%.

Celem wskaźnika nexus nie jest „podatkowe rozliczenie” wydatków ponoszonych przez podatników (kwestia możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu z kwalifikowanego IP jest rozstrzygana na etapie ustalania dochodu z kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy). Wskaźnik nexus służy określeniu, czy za kwalifikowany dochód z kwalifikowanego IP można uznać całość dochodu z kwalifikowanego IP, czy tylko jego część. Istotna jest tu proporcja wykazywanych przez podatnika wartości.

Podstawa opodatkowania preferencyjną stawką opodatkowania 5%

Suma ustalonych we wskazany sposób kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym jest podstawą opodatkowania preferencyjną stawką opodatkowania 5% (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Co istotne, podatnik, który chce skorzystać z ulgi IP-Box musi również spełnić obowiązki ewidencyjne, o których mowa w art. 30cb ustawy.

Ocena charakteru Pana działalności

Pana działalność opisana we wniosku nie ma charakteru badań podstawowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie prowadzi Pan prac doświadczalnych ani prac teoretycznych, których celem jest zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów, bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne.

Pana działalność nie obejmuje również badań aplikacyjnych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzi Pan działalność, która wymaga bieżącego pozyskiwania wiedzy – doszkala się Pan, zdobywa doświadczenie w zakresie rodzajów prowadzonych prac. Nie ma to jednak charakteru prowadzenia badań opartych na wiedzy z danej dziedziny i na doświadczeniu w zakresie realizowanych procesów – dla potrzeb opracowywania nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzania do nich znaczących ulepszeń.

Nie prowadzi Pan również prac rozwojowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niewątpliwie Pana działania bazują na ogólnie dostępnej wiedzy, w tym wiedzy specjalistycznej z dziedziny, którą się Pan zajmuje: nabywa Pan wiedzę i umiejętności i wykorzystuje je w swojej pracy. Przy prowadzeniu działań selekcjonuje Pan wiedzę i umiejętności i łączy je dla celów wykonania zleconych usług.

Z opisu sprawy nie wynika natomiast, że Pana działania polegają na kształtowaniu wiedzy – że ich efektem jest powstanie wartości dodanej w sferze wiedzy z zakresu tematyki tworzenia lub funkcjonowania oprogramowań.

W szczególności, podkreślane przez Pana okoliczności, że:

•w prowadzonych pracach programistycznych wykorzystuje Pan nową i istniejącą wiedzę w celu tworzenia nowych rozwiązań,

•prace te prowadzone są w systematyczny sposób, wg z góry zdefiniowanych celów,

•prace mają także charakter twórczy,

nie oznaczają jeszcze, że prowadzi Pan prace rozwojowe. Prace rozwojowe z definicji obejmują także łączenie i kształtowanie wiedzy, którego efektem powinna być wartość dodana w zakresie wiedzy i umiejętności.

To, że w toku wykonywania umowy wykorzystuje Pan nową i istniejącą wiedzę w celu tworzenia nowych rozwiązań, nie jest samo w sobie przesłanką uznania Pana działań za prace rozwojowe. Działa Pan w branży, która wymaga bieżącego aktualizowania wiedzy, nadążania za nowymi rozwiązaniami i technologiami. Bez takich działań nie utrzymałby Pan poziomu swoich kwalifikacji. Już na etapie zawierania umowy z kontrahentem musiał Pan być przygotowany – pod względem wiedzy i umiejętności – do jej wykonywania.

Podobnie, fakt że prace te prowadzone są w systematyczny sposób wg z góry zdefiniowanych celów nie oznacza, że prowadzi Pan prace rozwojowe – jest to standardowy tryb organizacji pracy przy realizacji projektów.

Powyższe wskazuje, że podejmowana przez Pana aktywność, tj. tworzenie oprogramowania zgodnie z wytycznymi kontrahenta lub podmiotów wskazanych przez kontrahenta wpisuje się w zwykłą praktykę zawodu programisty, w ramach której wykonuje Pan zlecone w ramach usług zadania, za które otrzymuje uzgodnione wynagrodzenie. Projekty nowatorskie to takie, które są nowe nie tylko dla przedsiębiorcy, ale dla całej branży, w tym przypadku branży informatycznej. To bezpośrednio łączy się możliwością ich przeniesienia. Przy czym nie chodzi o możliwość przeniesienia autorskiego prawa do programu komputerowego, ale wyników podejmowanych prac, które zostały wykorzystane w danym programie komputerowym.

Potwierdzeniem stanowiska organu, że Pana działalność to standardowa działalność usługowa jest Pana uzupełnienie wniosku:

Współpraca Wnioskodawcy z zespołem kontrahenta oznacza, że Wnioskodawca wykonując zlecone mu prace programistyczne uczestniczy równocześnie w pracach nad projektami realizowanymi przez swojego kontrahenta wraz z innymi programistami. Projekt realizowane przez kontrahenta są projektami złożonymi, które wymagają angażowania znacznej ilości programistów. Prace nad takimi projektami koordynuje kontrahent, zaś Wnioskodawca wykonuje tylko zlecone mu prace programistyczne. W ramach takiej współpracy Wnioskodawca odpowiada za wykonanie określonego obszaru i wytwarza zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy kodu źródłowego. Elementy te mają charakter indywidualny i są utrwalone w postaci zapisu w repozytorium kodu, a zatem spełniają definicję utworu w rozumieniu ustawy o IP.

W rezultacie całość opisanych przez Pana działań, tj. zarówno działania wytwarzania przez Pana oprogramowania, jak i pozostałe działania nie są działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowanie

Podsumowując, w ramach opisanej działalności nie prowadzi Pan działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie wytwarza Pan kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Nie spełnia Pan zatem podstawowych warunków dla skorzystania z ulgi IP-Box.

W konsekwencji, w opisanych okolicznościach sprawy:

•nie jest Pan uprawniony do uznania Pana dochodów za dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnejw rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

•żadne z wymienionych przez Pana wydatków nie są kosztami uzyskania przychodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 w zw. z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych);

•nie ma podstaw do uwzględnia wyliczonych przez Pana wydatków dla potrzeb ustalania wskaźnika Nexus, ponieważ wskaźnik ten w ogóle nie jest/nie będzie w opisanej sytuacji wyliczany (art. 30ca ust. 4 ustawy);

•Pana dochody nie mogą podlegać opodatkowaniu według preferencyjnej 5% stawki podatku, o której mowa w art. 30ca ustawy;

•nie ma Pan obowiązku prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm).