Interpretacja indywidualna z dnia 17 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.70.2023.2.KW

Spółka nie będzie miała możliwości skorzystania z tzw. ulgi prowzrostowej na podstawie art. 18eb ust. 1-10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych gdyż produktów kosmetycznych sprzedawanych przez A. pod własną marką nie można uznać za produkty wytworzone przez Wnioskodawcę.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka może skorzystać z ulgi podatkowej, o której mowa w art. 18eb Ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 marca 2023 r. (data wpływu 8 marca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcą jest A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana w dalszej części wniosku: "Wnioskodawcą" lub "A"), z siedzibą w (…), przy ul. (…) zarejestrowana przez sąd rejonowy (…), wydział gospodarczy krajowego rejestru sądowego. Wnioskodawca występuje w obrocie gospodarczym i prawnym pod następującymi danymi KRS: (…), NIP: (…), REGON: (…).

Według odpisu aktualnego informacji o Wnioskodawcy, pobranego z bazy danych Krajowego Rejestru Sądowego, przedmiotem przeważającej działalności A. jest PKD 72.19.Z, a zatem są to BADANIA NAUKOWE I PRACE ROZWOJOWE W DZIEDZINIE POZOSTAŁYCH NAUK PRZYRODNICZYCH I TECHNICZNYCH. Ponadto, zgodnie z danymi widniejącymi w powołanym dokumencie do pozostałej działalności Wnioskodawcy należy PKD 20.42.Z., a więc PRODUKCJA WYROBÓW KOSMETYCZNYCH I TOALETOWYCH. W ramach opisu stanu faktycznego, będącego przedmiotem wniosku, warto również zaznaczyć, że A zajmuje się działalnością sprzedażową. Wynika to z faktu, że w ramach pozostałej działalności Wnioskodawcy znajduje się także PKD 47.91.Z. SPRZEDAŻ DETALICZNA PROWADZONA PRZEZ DOMY SPRZEDAŻY WYSYŁKOWEJ LUB INTERNET, jak również PKD 46.45.Z. SPRZEDAŻ HURTOWA PERFUM I KOSMETYKÓW.

Wnioskodawca zajmuje się wytwarzaniem produktów kosmetycznych pod marką A., które następnie oferuje do sprzedaży hurtowej i detalicznej. Zarówno na rynku krajowym, jak i zagranicznym. Produkty kosmetyczne można zakupić zarówno na stronie internetowej A., jak i w sklepach (drogeriach) podmiotów trzecich, które nabywają ww. towary od Wnioskodawcy.

W ramach swojej działalności, co wynika z podanego PKD, A. zajmuje się zarówno, produkcją rzeczy (wyrobów kosmetycznych wysokiej klasy, umieszczonych w ekologicznych opakowaniach), jak i ich sprzedażą (dystrybucją). Potwierdza to sprawozdanie finansowe Wnioskodawcy za rok 2021 (również dostępne w Krajowym Rejestrze Sądowym), w którym przychody netto ze sprzedaży wynoszą dokładnie (…) PLN.

Z punktu widzenia przedmiotu niniejszego wniosku, ważnym jest, aby dokładnie opisać w jaki sposób wytwarzane są wyroby kosmetyczne sprzedawane przez Wnioskodawcę. Stąd też, dalsza część opisu stanu faktycznego będzie sprowadzała się do wyjaśnienia strategii A. w zakresie produkcji.

Przede wszystkim, należy podkreślić, że Wnioskodawca nie dysponuje parkiem maszynowym. Dlatego też czynności związane z wypełnieniem opakowań produktem muszą zostać oddelegowane do zewnętrznego, wyspecjalizowanego podmiotu, który posiada odpowiednią infrastrukturę przemysłową z certyfikowanym systemem GMP, zapewniającym najwyższą jakość procesu wytwórstwa. Podmiot ten zajmuje się czynnościami marginalnymi i pobieżnymi, które nie mają znaczącego wpływu na kształt oraz funkcjonalność ostatecznego produktu. Mianowicie, zgodnie z zawartymi przez A. i podmiot trzeci umowami, kontraktor jest zobowiązany do zastosowania posiadanej infrastruktury technicznej w celu wypełnienia opakowań z produktem (wedle informacji zawartych na podanej stronie internetowej Wnioskodawcy, wybór opakowań również stoi po jego stronie. Pragnie on bowiem, aby były odpowiadały w 100% założonym koncepcjom produktu i były one jak najbardziej neutralne dla środowiska) odpowiednim wkładem. Receptura wkładu (czyli danego wyrobu kosmetycznego, np. szamponu) jest natomiast w całości opracowana przez A., jako podmiot dysponujący odpowiednim know-how.

Ponadto, Wnioskodawca wykonuje szereg niezbędnych zadań, na etapie poprzedzającym produkcję, etapie produkcji oraz na etapie sprzedaży gotowego wyrobu, które dopiero łącznie składają się na wytworzenie określonego wyrobu kosmetycznego. Są to następujące czynności:

a)opracowanie koncepcji na produkt, np. szampon lub odżywkę do włosów;

b)wykonanie badań rynkowych, które mają odpowiedzieć na pytanie, czy nowy produkt będzie się cieszył popytem wśród konsumentów;

c)opracowanie składu ilościowego i jakościowego nowego produktu. W szczególności A. dba o to, aby wytwarzane produkty kosmetyczne zawierały odpowiednie grupy składników aktywnych, gdyż są one niezbędne do właściwej pielęgnacji włosów;

d)opracowanie receptury, bowiem na podstawie regulacji unijnych Wnioskodawca jako producent kosmetyków, jest zobowiązany do tego, aby w składzie wyrobów nie znajdowały się substancje należące do grupy CMR lub inne niedozwolone lub ograniczone substancje wymienione w Rozporządzeniu PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych.

e)wyszukiwanie dostawców surowców niezbędnych do produkcji danego wyrobu kosmetycznego, jak również pozyskanie ofert odnoszących się do dostawy tych surowców;

f)zakupienie części surowców niezbędnej do produkcji danego wyrobu kosmetycznego;

g)zaprojektowanie opakowania, w którym kontraktor A umieści dany wyrób kosmetyczny, jak również zaprojektowanie etykiety, która znajdzie się na tym opakowaniu. W rezultacie to Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe do grafik stanowiących poszczególne etykiety;

h)wyszukanie dostawców opakowań oraz etykiet, którzy wykonają je zgodnie z projektem A;

i)przeprowadzenia badań aplikacyjnych produktu w ramach działalności Wnioskodawcy, jak również koordynowanie przez A takich samych badań w zewnętrznym laboratorium. Warto podkreślić, że do przeprowadzenia badań aplikacyjnych poszczególnych wyrobów kosmetycznych Wnioskodawca jest zobowiązany na podstawie ogólnej normy art. 4 ust. 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych (wersja przekształcona) (Dz. U. UE. L. z 2009 r. Nr 342, str. 59 z późn. zm.) - zwanego dalej: "Rozporządzeniem w sprawie produktów kosmetycznych";

j)rejestrowanie poszczególnych produktów w portalu zgłaszania produktów kosmetycznych (Cosmetic Products Notification Portal - w skrócie CPNP), do czego A. jest zobowiązany na podstawie art. 13 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie produktów kosmetycznych;

k)opracowywanie raportu bezpieczeństwa oraz dossier poszczególnych produktów kosmetycznych na podstawie art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie produktów kosmetycznych;

l)opracowywanie kampanii reklamowej, przez co należy rozumieć nawiązywanie przez Wnioskodawcę współpracy np. z infulencerami w celu poszerzania rynków zbytu produktów A;

m) prowadzenie wszelkich innych, oprócz wskazanych przykładowo powyżej, działań marketingowych i promocyjnych związanych z wprowadzeniem danego produktu kosmetycznego na rynek oraz utrzymaniem jego sprzedaży na optymalnym poziomie;

n)opracowanie strategii sprzedaży dla poszczególnych produktów kosmetycznych;

o)sprzedawanie produktów kosmetycznych przez Wnioskodawcę do klientów detalicznych (B2C) oraz hurtowych (B2B).

Jak wynika z powyższego, co wielokrotnie zaznaczono w stanie faktycznym wniosku, zdecydowana większość procesu produkcji (wytwarzania produktów kosmetycznych) leży po stronie Wnioskodawcy. Gdyby bowiem wyeliminować z procesu produkcji czynności realizowane przez A., to produkt kosmetyczny nie mógłby powstać. Same marginalne i pobieżne czynności techniczne, polegające na wypełnieniu opakowań wkładem kosmetycznym, nie powodują bowiem, że powstaje konkretny produkt kosmetyczny. Do tego niezbędne są takie czynności, jak opracowanie samej koncepcji na produkt, jego receptury oraz dopełnienie licznych obowiązków formalno-prawnych, które wynikają m.in. z Rozporządzenia w sprawie produktów kosmetycznych.

Ostatecznie, warto podkreślić, bowiem ma to znaczenie dla przedmiotu wniosku, że A. osiąga przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych. W zasadzie, jak wynika ze sprawozdania finansowego Wnioskodawcy, jedyne przychody z zysków kapitałowych Wnioskodawcy to przychody z odsetek w wysokości 97,73 PLN (stan na koniec 2021 r.).

Produkty kosmetyczne wytworzone przez Wnioskodawcę stanowią materialne części przyrody w stanie przetworzonym, które, dzięki umieszczeniu ich w opakowaniu, mogą być traktowane w stosunkach społeczno-gospodarczych jako dobra samoistne. Są zatem rzeczami w rozumieniu art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z póżn. zm.).

Spółka prowadzi działania promocyjno-informacyjne na szeroką skalę, których celem pozostaje dotarcie do jak największej grupy potencjalnych klientów. Z tego względu podejmowane są działania tradycyjne, takie jak udział w targach oraz przygotowanie materiałów reklamowych poprzez działania w sieci Internet, które znacznie zwiększają możliwości promocji produktów.

Kończąc opis stanu faktycznego, należy również wskazać, że przychody ze sprzedaży produktów kosmetycznych przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu CIT w Polsce. A. posiada bowiem siedzibę, jak i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem podlega w tym kraju opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca nie korzysta również z tzw. zwolnienia strefowego z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z póżn. zm.) - zwanej dalej: "Ustawą o CIT", jak również z tzw. zwolnienia PSI, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

W związku z przedstawionym powyżej opisem stanu faktycznego, Wnioskodawca formułuje do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej następujące pytania.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

AD. 1 Odpowiadając na to pytanie numer 1 Spółka wskazuję, że zamierza w przyszłości skorzystać ze wszystkich zwolnień wskazanych przez tut. Organ w pkt 1 lit. a)-c) wezwania wynikających z art. 18eb ustawy o CIT tj.;

a)z uwagi na zwiększenie przychodu ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów

b)z uwagi na osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych;

c)z uwagi na osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju;

AD. 2 Spółka nie korzysta ze zwolnienia podatkowego opisanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 (specjalna strefa ekonomiczna) lub w art. 17 ust. 1 pkt 34a (polska strefa inwestycji) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

AD. 3 Koszty, o których mowa we wniosku poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów nie zostały Spółce zwrócone w żadnej postaci i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

AD. 4 Spółka będąca Wnioskodawcą nie jest jedynie twórcą receptury i projektantem wzorów. Wnioskodawca oprócz czynności szczegółowo opisanych we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej całościowo i holistycznie zajmuje się całym procesem komercjalizacji produktu według autorskich pomysłów i receptur. Spółka podejmuje czynności związane z dopuszczeniem produktu do obrotu oraz spełnieniem wymogów formalnych. Spółka zatrudnia pracowników celem realizacji zadań na etapie poprzedzającym produkcję (B+R, recepturowanie, zlecanie badań aplikacyjnych, mikrobiologicznych, starzeniowych itd.), ale także na etapie sprzedaży gotowego produktu (marketing, dział sprzedaży, dział magazynowania, dział logistyki). Nadto, czynności zawiązane z wytwarzaniem i sprzedażą produktów wykonywane pozostają przez przedstawicieli spółki oraz osoby rerpezentujące spółkę. Spółka nie wytwarza masy i nie napełnia opakowań. Spółka realizuje cały proces wytwórczy zaczynając od pomysłu, wdrożenia, wprowadzenia do obrotu i marketingu oraz sprzedaży. Spółka fizycznie nie wytwarza masy i nie realizuje konfekcji z powodu braku certyfikowanego parku maszynowego. Działania podejmowane przez Spółkę pozostają charakterystyczne dla całej branży kosmetycznej działającej w tożsamy sposób.

AD. 5 Spółka wykonuje całościowo prace na etapie działalności badawczo-rozwojowej związanej z opracowaniem koncepcji produktu, jego recepturowania (składu), brandingiem oraz finalnym wyglądem. Spółka będąca Wnioskodawcą selekcjonuje, wybiera i kontraktuje surowce do produkcji. Spółka wybiera opakowania bezpośrednie i pośrednie, bierze udział w badaniu kompatybilności opakowań. Spółka bierze całkowitą odpowiedzialność za urynkowienie produktów, rejestrację, sprzedaż, marketing, magazynowanie, logistykę oraz reklamę. Spółka podejmuje czynności związane ze sprzedażą, polityką marketingową, metodami wprowadzania produktów na rynek oraz reklamą wytwarzanych produktów kosmetycznych. Spółka wytwarza finalny produkt w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod własną marką „A”. Spółka zleca wykonanie prób produktowych, badań aplikacyjnych, starzeniowych, dermatologicznych, mikrobiologicznych, ponieważ wymagają one posiadania specjalistycznych zasobów oraz sprzętu laboratoryjnego.

AD. 6 Spółka dostarcza do podmiotu trzeciego określoną i opracowaną recepturę. Wnioskodawca określa stosowane surowce i wszelkie wytyczne związane z procesem produkcji oraz technologią wytwarzania, aby zgodnie z całościową procedurą produkt finalny spełniał wymagania zlecającego jak i klientów. Kontraktor nie ma możliwości wprowadzania zmian w przedstawionej recepturze lub stosowania innych surowców (zamienników).

AD. 7 Gotowe opakowania są dostarczane przez Wnioskodawcę do podmiotu trzeciego celem napełnienia produktem. Opakowania są nabywane przez Spółkę. Opakowania pozostają wytworzone zgodnie z opracowanym przez Spółkę projektem graficznym oraz zaleceniami, a także koncepcją. Opakowania nie są wytwarzane bezpośrednio przez spółkę będącą Wnioskodawcą. Opakowania są wytarzane przez podmiot zewnętrzny w oparciu o przedstawione wytyczne oraz projekt.

Podmiot trzeci napełnia dostarczone przez Spółkę opakowania, produktem wytworzonym zgodnie z recepturą i technologią dostarczoną przez Spółkę, w oparciu o surowce szczegółowo określone przez Spółkę. Surowiec zostaje zakupiony przez kontraktora zgodnie z wytycznymi Spółki. Spółka wskazuje dostawce surowca oraz pozyskuje oferty na surowiec.

Opisany sposób działania pozostaje powszechny w całej branży kosmetycznej, która skupia się na recepturowaniu, wytwarzaniu produktu końcowego i jego komercjalizacji. Opakowania (szklane czy też z tworzyw sztucznych) są wytwarzane przez firmy specjalizujące się w produkcji opakowań do produktów kosmetycznych.

AD. 8 Całość wytworzonej produkcji Spółka sprzedaje do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT).

Pytanie

Czy w ramach przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z tzw. ulgi prowzrostowej (zwanej także: "ulgą na ekspansję") na podstawie art. 18eb ust. 1-10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "p.d.o.p." lub "Ustawą o CIT"). W szczególności, czy w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko, że produkty kosmetyczne wyprodukowane i sprzedawane przez A to produkty wytworzone przez Wnioskodawcę (podatnika)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym czynności podejmowane przez A. stanowią podstawę do skorzystania z tzw. ulgi na ekspansję (zwaną także: "ulgą prowzrostową") uregulowaną w art. 18eb p.d.o.p. w zakresie kosztów uzyskania przychodu poniesionych celem zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów wprowadzanych na rynek pod marką A.

Zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT "Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym". Kolejno, zgodnie z art. 18eb ust. 2 w/w ustawy "Przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika".

Na podstawie art. 18 eb ust. 3 ustawy o CIT "Przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w ust. 1, rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt4."

W ślad za art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT" Podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju".

Następnie wobec art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT "Przy ustalaniu spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na względzie art. 18eb ust. 6 ustawy o CIT "W przypadku gdy podatnik, który skorzystał z odliczenia, nie spełni warunku, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej".

Zgodnie z art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT "Za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1)uczestnictwa w targach poniesione na:

a) organizację miejsca wystawowego,

b) zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c) zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

2)działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3)dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4)przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5)przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom".

Mając na uwadze art. 18eb ust. 8 ustawy o CIT "Podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów".

Kolejno, na podstawie ust. 9 w/w przepisu "Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia".

Zgodnie z art. 18eb ust. 10 ustawy o CIT "Koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym".

Wnioskodawca ponosi koszty działań promocyjnych oraz informacyjnych nakierowanych na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produkowanych kosmetyków. Wnioskodawca wprowadza kosmetyki na rynek i prowadzi dystrybucję, a także wszelkie działania promocyjno-reklamowe.

Na podstawie art. 18eb ust. 2 p.d.o.p. należy stwierdzić, iż "Przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika". Ustawodawca w art. 18eb ustawy o CIT nie dokonał zdefiniowania pojęcia "rzeczy". Z tego względu konieczne jest odniesienie się do regulacji ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. 2022 poz. 1360), który w art. 45 wskazuje, iż rzeczami pozostają tylko przedmioty materialne. W Wielkim Słowniku Języka Polskiego określenie "wytworzyć" oznacza "wykonać jakiś przedmiot lub produkt". Z przytoczonego przepisu wynika, iż warunkiem skorzystania z tzw. ulgi na ekspansję pozostaje wytworzenie przez podatnika rzeczy stanowiących produkty. Przepis nie zawiera ograniczeń w zakresie sposobu lub metod wytworzenia produktów. Ustawodawca posłużył się ogólnym zwrotem "wytworzone przez podatnika". Przepisy zawarte w art. 18eb ust. 1-10 ustawy o CIT nie ograniczają lub wyłączają możliwości skorzystania z ulgi prowzrostowej przez podatników, którzy korzystają z usług podmiotów zewnętrznych w ramach zlecenia wykonania określonych czynności.

Z tego względu, okoliczność związana z korzystaniem przez Wnioskodawcę z usług podmiotów zewnętrznych w zakresie wykonywana czynności polegających na wypełnieniu opakowań produktem zdaniem Wnioskodawcy nie wyłącza możliwości skorzystania z tzw. ulgi na ekspansję. Z literalnego brzmienia przytoczonych przepisów nie wynika w żadnym razie przesłanka bezpośredniości wytworzenia towarów przez podatnika lub zakaz korzystania z usług podmiotów zewnętrznych.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, iż z mechanizmu określonego w art. 18eb ust. 1-10 ustawy o CIT mogą skorzystać zarówno podatnicy wytwarzający samodzielnie produkty, jak i podatnicy wytwarzający produkt i korzystający z usług podmiotów zewnętrznych w ramach zleconych prac. Przyjęcie odmiennego poglądu pozostaje w sprzeczności z orzecznictwem sądów administracyjnych wyrażonym przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2015 roku wydanym do sygn. akt: II FSK 94/14, w którym stwierdzono, iż "wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania, a więc przy wykładni przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Tego rodzaju interpretacja kłóciłaby się bowiem z wyrażoną w art. 84 Konstytucji zasadą powszechności opodatkowania. Niemniej z całą pewnością nie jest też dopuszczalne zawężanie kręgu podmiotów uprawnionych do zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 47c u.p.d.o.f. tylko na tej podstawie, że w innym przepisie ustawodawca przewidział zwolnienie dotyczące żołnierzy. Jest to stanowisko sprzeczne z zasadą legalizmu (art. 7 Konstytucji) i zasadą demokratycznego państwa prawa (art. 2 Konstytucji)".

Kolejno, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 stycznia 2020 roku wydanego do sygn. akt: II FSK 286/18 stwierdzono, iż "Mając na uwadze zasadę lege non distiguente (...), nie powinno się wprowadzać rozróżnień tam, gdzie ustawodawca sam ich nie uczynił (...)".

W wydawanych interpretacjach indywidualnych dotyczących ulg i preferencji podatkowych akcentowana pozostaje zasada interpretacji zgodna z wykładnią językową. Przykładowo w Indywidualnej Interpretacji wydanej przez Dyrektora KIS z dnia 23 grudnia 2022 roku (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.412.2022.1.AR) wskazano, iż "z uwagi na obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania, przepisy dotyczące ulg i preferencje w opodatkowaniu należy interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni".

Ograniczenie możliwości zastosowania tzw. ulgi prowzrostowej przez podatników korzystających z usług podmiotów trzecich, które nie wynika z przepisów prawa powszechnie obowiązujących oznaczałoby niezasadne stosowanie wykładni zawężającej, które pozostaje niedopuszczalna w krajowym systemie prawa podatkowego.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wprowadza produkty kosmetyczne na rynek jako podmiot odpowiedzialny w rozumieniu przepisów o produktach kosmetycznych. Wnioskodawca ponosi ryzyko z tym związane, w szczególności ryzyko ekonomiczne, ale także cywilne, w tym odpowiedzialność za bezpieczeństwo produktu.

Wnioskodawca ponosi wszelkie koszty związane z wprowadzeniem produktu do obrotu gospodarczego oraz koszty informacyjne i promocyjne. Wnioskodawca zwiększa osiągane przychody, o których mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT. Opisane elementy korespondują bezpośrednio z warunkami skorzystania z ulgi prowzrostowej. W ocenie Wnioskodawcy, przesądza to o możliwości skorzystania z preferencji przez A.

W praktyce obrotu gospodarczego korzystanie z usług podmiotów zewnętrznych w ramach wykonywanych indywidualnie czynności pozostaje zjawiskiem powszechnym oraz popularnym. Skomplikowane procesy w zakresie wypełniania opakowań produktem oraz obowiązek zachowania wszelkich norm technicznych wymuszają na podmiotach produkujących korzystanie z usług podmiotów zewnętrznych celem zminimalizowania kosztów zakupu dodatkowego sprzętu. Regulacje prawne nie zabraniają korzystania z usług podmiotów trzecich.

Niezasadne zawężanie kręgu podmiotów mogących skorzystać z tzw. ulgi na ekspansję, które nie wynika wprost z przepisów ustawy o CIT pozostaje sprzeczne z założenia wprowadzenia systemu ulg i preferencji podatkowych stymulujących rozwój gospodarczy. Wprowadzone przepisy miały na celu zwiększenie rozwoju gospodarczego kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. "ulga na ekspansję". Celem ulgi jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu. "Celem wprowadzenia ulgi jest poprawienie kondycji społeczno-ekonomicznej rozwijających się jednostek gospodarczych. Poza walorem zachęty do rozszerzania skali działalności związanej ze sprzedażą produktów, rozwiązanie ma stanowić dla przedsiębiorców niewątpliwe wsparcie w obecnej trudnej sytuacji ekonomicznej związanej z pandemią COVID-19 i globalną sytuacją geopolityczną. Skorzystanie z ulgi daje w szczególności szansę zapełnienia luki powstałej wskutek likwidacji zagranicznych przedsiębiorstw, jak również zdobycia nowych kontraktów w związku z możliwością przenoszenia łańcuchów dostaw z państw azjatyckich do Europy" (por. P. Małecki, M. Mazurkiewicz [w:] P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz. Tom II. Art. 15-42, wyd. XIII, Warszawa 2022, art. 18eb, LEX).

Mając na względzie powyższe rozważania, w ocenie Wnioskodawcy zaprezentowane stanowisko pozostaje prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. „ulga na ekspansję”. Celem ulgi jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu.

Regulacje dotyczące tej ulgi zawiera dodany do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) art. 18eb, który w ust. 1 stanowi, że:

Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT:

Przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy:

Przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w ust. 1, rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

Podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Stosownie do art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT:

Przy ustalaniu spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 18eb ust. 6 tej ustawy:

W przypadku gdy podatnik, który skorzystał z odliczenia, nie spełni warunku, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej.

Zgodnie natomiast z art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT:

Za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1)uczestnictwa w targach poniesione na:

a)organizację miejsca wystawowego,

b)zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c)zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

2)działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3)dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4)przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5)przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółce przysługuje prawo do skorzystania z tzw. ulgi prowzrostowej (zwanej także: "ulgą na ekspansję") na podstawie art. 18eb ust. 1-10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności, czy w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko, że produkty kosmetyczne wyprodukowane i sprzedawane przez A. to produkty wytworzone przez Spółkę (podatnika).

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego w pierwszej kolejności wskazać należy, że z tzw. „ulgi na ekspansję”, o której mowa w przepisach art. 18eb ustawy o CIT, mogą skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 updop przez „produkty” rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika. Wsparciem w ramach ulgi, w świetle art. 18eb ust. 3 updop wymienionych regulacji objęte zostało odpłatne zbycie produktów wytworzonych przez podatnika, do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 updop.

Wskazać należy, że pojęcie „rzeczy” należy odnieść do definicji zawartej w art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, (Dz.U. z 2020 poz. 1740 ze zm.) w świetle którego:

rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wymaga podkreślenia, że ustawy podatkowe odwołują się odrębnie do pojęcia „rzeczy” i „praw majątkowych”.

W myśl z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie (…)”

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 1 ustawy o CIT:

Przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. (…)”

Ustawodawca nie wprowadził na potrzeby przepisu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT również definicji „wytworzenia” rzeczy, należy więc posłużyć się potocznym rozumieniem tego słowa.

Zgodnie z internetowym Słownikiem języka Polskiego (https://sjp pwn.pl) „wytworzyć” to „zrobić”, „wyprodukować coś”.

Podatnik, który zleca podmiotom trzecim produkcję wyrobów sprzedawanych pod swoją marką samodzielnie (bezpośrednio) „nie robi” ani „nie produkuje” tych wyrobów. Działania podatnika nie można więc uznać za wytworzenie produktów, w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT.

Powyższe regulacje oznaczają w sposób niewątpliwy, że intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (a zatem przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego tekstu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102). Nie ma w szczególności konieczności potrzeby sięgania po argumenty celowościowe wtedy, gdy już po zastosowaniu reguł znaczeniowych albo metody językowej i dyrektyw systemowych uda się osiągnąć właściwy wynik wykładni, to jest ustalić pozbawione cech niedorzeczności znaczenie interpretowanej normy (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2007 r., III CZP 94/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 95 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 1998 r., I CKN 664/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 7). Jeżeli przepis prawa jest jednoznaczny w swej warstwie językowej, nie zachodzi potrzeba, ani możliwość, stosowania innych metod wykładni. W innych przypadkach ustalenie treści normy prawnej zawartej w gramatycznym sformułowaniu przepisu prawa może wymagać odwołania się do dalszych metod wykładni, np. wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej. Metodami wykładni systemowej czy celowościowej nie można wykroczyć poza ramy możliwych znaczeń interpretowanego przepisu wynikające z jego wykładni gramatycznej. Wykładnia przepisu dokonana z naruszeniem tej zasady stanowi już wykładnię contra legem, a więc prowadzi do naruszenia przepisu podlegającego interpretacji.

W sprawie będącej przedmiotem Spółka zajmuje się wytwarzaniem produktów kosmetycznych pod marką A., które następnie oferuje do sprzedaży hurtowej i detalicznej, zarówno na rynku krajowym, jak i zagranicznym. Spółka nie dysponuje parkiem maszynowym. Dlatego też czynności związane z wypełnieniem opakowań produktem muszą zostać oddelegowane do zewnętrznego, wyspecjalizowanego podmiotu, który posiada odpowiednią infrastrukturę przemysłową z certyfikowanym systemem GMP, zapewniającym najwyższą jakość procesu wytwórstwa. Zgodnie z zawartymi przez A. i podmiot trzeci umowami, kontraktor jest zobowiązany do zastosowania posiadanej infrastruktury technicznej w celu wypełnienia opakowań z produktem (wedle informacji zawartych na podanej stronie internetowej Wnioskodawcy, wybór opakowań również stoi po jego stronie. Receptura wkładu (czyli danego wyrobu kosmetycznego, np. szamponu) jest natomiast w całości opracowana przez A., jako podmiot dysponujący odpowiednim know-how. Spółka wykonuje szereg niezbędnych zadań, na etapie poprzedzającym produkcję, etapie produkcji oraz na etapie sprzedaży gotowego wyrobu, które dopiero łącznie składają się na wytworzenie określonego wyrobu kosmetycznego. Spółka prowadzi działania promocyjno-informacyjne na szeroką skalę, których celem pozostaje dotarcie do jak największej grupy potencjalnych klientów. Z tego względu podejmowane są działania tradycyjne, takie jak udział w targach oraz przygotowanie materiałów reklamowych poprzez działania w sieci Internet, które znacznie zwiększają możliwości promocji produktów. Spółka nie korzysta ze zwolnienia podatkowego opisanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 (specjalna strefa ekonomiczna) lub w art. 17 ust. 1 pkt 34a (polska strefa inwestycji) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Koszty, o których mowa we wniosku poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów nie zostały Spółce zwrócone w żadnej postaci i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Spółka nie jest jedynie twórcą receptury i projektantem wzorów. Wnioskodawca oprócz czynności szczegółowo opisanych we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej całościowo i holistycznie zajmuje się całym procesem komercjalizacji produktu według autorskich pomysłów i receptur. Spółka podejmuje czynności związane z dopuszczeniem produktu do obrotu oraz spełnieniem wymogów formalnych. Spółka zatrudnia pracowników celem realizacji zadań na etapie poprzedzającym produkcję (B+R, recepturowanie, zlecanie badań aplikacyjnych, mikrobiologicznych, starzeniowych itd.), ale także na etapie sprzedaży gotowego produktu (marketing, dział sprzedaży, dział magazynowania, dział logistyki). Nadto, czynności zawiązane z wytwarzaniem i sprzedażą produktów wykonywane pozostają przez przedstawicieli spółki oraz osoby reprezentujące spółkę. Spółka nie wytwarza masy i nie napełnia opakowań. Spółka realizuje cały proces wytwórczy zaczynając od pomysłu, wdrożenia, wprowadzenia do obrotu i marketingu oraz sprzedaży. Spółka fizycznie nie wytwarza masy i nie realizuje konfekcji z powodu braku certyfikowanego parku maszynowego. Spółka będąca Wnioskodawcą selekcjonuje, wybiera i kontraktuje surowce do produkcji. Spółka wybiera opakowania bezpośrednie i pośrednie, bierze udział w badaniu kompatybilności opakowań. Spółka bierze całkowitą odpowiedzialność za urynkowienie produktów, rejestrację, sprzedaż, marketing, magazynowanie, logistykę oraz reklamę. Spółka podejmuje czynności związane ze sprzedażą, polityką marketingową, metodami wprowadzania produktów na rynek oraz reklamą wytwarzanych produktów kosmetycznych. Spółka wytwarza finalny produkt w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod własną marką „A,,. Spółka dostarcza do podmiotu trzeciego określoną i opracowaną recepturę. Wnioskodawca określa stosowane surowce i wszelkie wytyczne związane z procesem produkcji oraz technologią wytwarzania, aby zgodnie z całościową procedurą produkt finalny spełniał wymagania zlecającego jak i klientów. Kontraktor nie ma możliwości wprowadzania zmian w przedstawionej recepturze lub stosowania innych surowców (zamienników). Gotowe opakowania są dostarczane przez Wnioskodawcę do podmiotu trzeciego celem napełnienia produktem. Opakowania są nabywane przez Spółkę. Opakowania nie są wytwarzane bezpośrednio przez spółkę będącą Wnioskodawcą. Opakowania są wytarzane przez podmiot zewnętrzny w oparciu o przedstawione wytyczne oraz projekt. Podmiot trzeci napełnia dostarczone przez Spółkę opakowania, produktem wytworzonym zgodnie z recepturą i technologią dostarczoną przez Spółkę, w oparciu o surowce szczegółowo określone przez Spółkę. Surowiec zostaje zakupiony przez kontraktora zgodnie z wytycznymi Spółki. Spółka wskazuje dostawce surowca oraz pozyskuje oferty na surowiec.

Odnosząc się wprost do pytania będącego przedmiotem wniosku, tj. czy w ramach przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z tzw. ulgi prowzrostowej na podstawie art. 18eb ust. 1-10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym prawidłowe jest stanowisko, że produkty kosmetyczne wyprodukowane i sprzedawane przez A. to produkty wytworzone przez Wnioskodawcę (podatnika) należy wskazać, że nie może pozostać bez znaczenia fakt skorzystania przez Spółkę z usług podmiotów trzecich przy produkcji (wytworzenie masy, napełnianie opakowań) sprzedawanego produktu.

Zlecanie fizycznej produkcji, wytworzenia masy innemu podmiotowi oraz napełniania opakowań, jak ma to miejsce w analizowanej sprawie, niezależnie od tego czy recepturę i dobór odpowiednich opakowań przygotowali Państwo czy podmiot trzeci, służy w istocie wytwarzaniu określonych produktów nie przez Spółkę ale przez podmiot trzeci.

Zatem, Spółka nie wytwarza produktu lecz dokonuje sprzedaży gotowego produktu pod własną nazwą lub znakiem towarowym.

Przedstawiony opis sprawy prowadzi więc do wniosku, że Spółka nie wykonuje działalności produkcyjnej, lecz działalność handlową lub dystrybucyjną i zajmuje się sprzedażą gotowego już towaru handlowego a nie wytwarzaniem produktu.

Jak wskazano powyżej, intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika.

Podsumowując powyższe wyjaśnienia oraz mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy uznać, że w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka nie będzie miała możliwości skorzystania z tzw. ulgi prowzrostowej na podstawie art. 18eb ust. 1-10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych gdyż produktów kosmetycznych sprzedawanych przez A. pod własną marką nie można uznać za produkty wytworzone przez Wnioskodawcę.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).