Interpretacja indywidualna z dnia 17 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.21.2023.2.SR

Ustalenie obowiązku podatkowego w Polsce - przychody z tytułu zawartych z polskimi pracodawcami umów zlecenie/o dzieło, które są wykonywana zdalnie na terytorium Norwegii

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2023 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 10 marca 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 6 sierpnia 2020 r. przeprowadziła się Pani do Norwegii, aby zamieszkać ze swoim partnerem, który jest obywatelem Norwegii i z którym pozostaje Pani w związku od 2016 r. Mają Państwo długoterminową umowę najmu oraz planują Państwo wzięcie kredytu i zakup nieruchomości w Norwegii. Przed wyjazdem złożyła Pani zgłoszenie aktualizacyjne (formularz ZAP-3) do urzędu skarbowego z informacją o nowym miejscu zamieszkania oraz poinformowała Pani o zmianie pracodawców. Posiada Pani mieszkanie w … (które było darowizną), jest Pani w nim zameldowana, nie jest ono wynajmowane – jest doglądane przez Pani rodziców i zajmowane przez Panią w czasie krótkich wizyt w Polsce (w okresie świąt Bożego Narodzenia, wakacji oraz sporadycznych wizyt, łącznie około 3-7 tygodni w roku, długość jednej wizyty nie przekracza 2,5 tygodnia). Posiada Pani konto bankowe zarówno w Polsce, jak i w Norwegii. Na konto w Polsce wpływają należności z tytułu wykonanej pracy na rzecz pracodawców w Polsce, na konto norweskie – wynagrodzenia osiągnięte w Norwegii. W Norwegii został nadany Pani stały numer personalny (odpowiednik polskiego numeru PESEL). Od momentu przeprowadzki Norwegia pozostaje Pani centrum interesów osobistych, w Norwegii znajduje się Pani centrum towarzyskie, spędza Pani w Norwegii zdecydowaną większość czasu wolnego, uprawia hobby, nawiązuje znajomości, uczestniczy w kursach. Od II kwartału 2022 r., gdy zaczęła Pani pracować na rzecz norweskich pracodawców, Norwegia jest również Pani centrum gospodarczym, a konto norweskie Pani podstawowym kontem. Konto polskie używane jest przez Panią w czasie wizyt i zakupów prezentów online dla rodziny i przyjaciół mieszkających w Polsce. W Polsce korzysta Pani okazjonalnie z usług medycznych ze względu na chęć kontynuacji konsultacji z lekarzami, pod których opieką pozostaje Pani od lat, ale zaczęła Pani przenosić dokumentację medyczną i rozpoczęła konsultacje medyczne również na terenie Norwegii (na związek z polskimi usługami medycznymi ma wpływ głównie cena, dostępność i jakość, a nie kwestia związku z Polską jako krajem, nie jest Pani objęta leczeniem na terenie żadnego z krajów). Przed przeprowadzką współpracowała Pani ze … oraz … prowadząc … i … oraz świadczyła Pani usługi …. Od momentu wybuchu pandemii, Pani praca na rzecz polskich pracodawców ma charakter wyłącznie zdalny (od czasu przeprowadzki wykonywana jest na terytorium Norwegii). Przygotowując się do przeprowadzki, zakończyła Pani działalność swojego start-upu (który prowadzony był w ramach …) i pracuje Pani na umowy o dzieło/zlecenia z podmiotami z którymi współpracowała Pani wcześniej. W momencie przeprowadzki kontynuowała Pani nauczanie zdalne, gdyż pozwalało ono Pani na otrzymywanie wynagrodzenia nim znajdzie Pani pracę na terenie Norwegii. Pracę udało się Pani zdobyć dopiero na początku maja 2022 r., od tego czasu systematycznie redukuje Pani liczbę godzin pracy w Polsce, głównym źródłem zarobków jest praca wykonywana na rzecz norweskich pracodawców. Praca zdalna wykonywana na terenie Norwegii dla pracodawców polskich, o czym wspominała Pani wcześniej, rozliczana jest w Polsce a wynagrodzenie przelewane jest w PLN na Pani konto bankowe w Polsce. W 2020 r. spędziła Pani w Norwegii mniej niż 183 dni w związku z tym w całości rozliczała się Pani w Polsce. W 2021 r. była Pani objęta system PAYE w Norwegii i po wielu konsultacjach z norweskim urzędem skarbowym ma Pani pisemną opinie, że zgodnie z systemem Pay As You Earn w Norwegii powinna Pani rozliczyć się tylko z zarobków osiągniętych w Norwegii na rzecz norweskich pracodawców (których Pani nie osiągnęła), a w Polsce z polskich. W 2022 r. ze względu na rozpoczęcie pracy w Norwegii i rezygnację z systemu PAYE wraz z norweskim zeznaniem podatkowym będzie Pani składać informację o zarobkach osiągniętych w Polsce oraz potrąceniach. Strona norweska dopuszcza takie rozliczenie z ewentualnym dopłaceniem różnicy, jeśli podatki w Polsce okażą się niższe, niż te obowiązujące Panią w Norwegii, niemniej jednak urząd skarbowy w Norwegii uważa, że praca wykonywana na terenie Norwegii powinna być rozliczana w kraju, w którym jest Pani rezydentem podatkowym (czyli w Norwegii). Księgowe zatrudnione przez firmy z którymi Pani współpracuje w Polsce, po konsultacji z Krajową Informacją Skarbową uznały, że fakt, iż ma Pani nieruchomość w Polsce oznacza, że ma Pani ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce i powinna Pani być rozliczana z zarobków na zasadach ogólnych w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że:

-Chciałaby Pani uzyskać indywidualną interpretację podatkową za 2022 r. oraz dotyczącą sytuacji bieżącej/przyszłej (2023 r. i lata kolejne) ze względu na plany pozostania w Norwegii.

-W Norwegii został Pani nadany stały numer personalny (…) oraz posiada Pani kartę podatkową. Złożyła Pani wniosek o certyfikat rezydencji podatkowej (jeśli go Pani otrzyma w ciągu 7 dni prześle Pani niezbędne informacje). Posiada Pani zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu w krajowym rejestrze, data rejestracji (w Norwegii) to 27 listopada 2020 r. (…) oraz zaświadczenie o wpisaniu do Ewidencji Ludności z dnia 19 lutego 2021 r.

-Wynagrodzenie z tytułu pracy na rzecz polskich pracodawców jest wypłacane przez pracodawców/w imieniu pracodawców, którzy mają miejsca zamieszkania oraz siedziby w Polsce.

-Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej. Zawarte umowy zlecenie/o dzieło nie są wykonywane przez Panią w ramach działalności gospodarczej. Przed przeprowadzką do Norwegii prowadziła Pani start-up w ramach … (w okresie sierpień 2014 r. – czerwiec 2020 r.). W ramach startupu prowadziła Pani … oraz … (indywidualnie oraz we współpracy ze … i …) oraz zajmowała się Pani … i ….

Pytanie

Czy dochód z tytułu pracy na rzecz polskich pracodawców (wypłacany w PLN na konto w Polsce) powinien być rozliczany w kraju, w którym posiada Pani rezydencję podatkową i na terenie którego wykonuje Pani zlecone zadania (tj. w Norwegii), czy w Polsce (jeśli w Polsce, to na jakich zasadach)?

Pani stanowisko w sprawie

Bazując na uzyskanych informacjach zakłada Pani, że ma ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, który rozumie przez rozliczanie zarobków na rzecz polskich pracodawców na zasadach ogólnych w Polsce, odprowadzanie od tych zarobków podatków w Polsce oraz wykazywanie ich w zeznaniu podatkowym w Norwegii, oraz że nie mam obowiązku wykazywania zarobków osiągniętych w Norwegii w rozliczeniu w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że:

Przesłanki uznania danej osoby fizycznej za mającą miejsce zamieszkania w Polsce zostały określone jako tzw. alternatywa łączna (w postaci spójnika „lub”). Zatem spełnienie choćby jednego z ww. warunków jest wystarczające dla uznania, że podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu omawianego przepisu, a więc podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie danej osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. warunek stanowi samodzielną podstawę do uznania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania przez nich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych.

Natomiast osoby fizyczne, które nie spełniają żadnego z kryteriów określonych w cytowanym wyżej art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli:

1)nie posiadają na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych) ani

2)nie przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym,

nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu omawianej ustawy, a tym samym posiadają w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, czyli są zobowiązane do zapłaty podatku tylko od dochodów uzyskanych w danym roku na terytorium Polski.

Jak wskazała Pani we wniosku, w dniu 6 sierpnia 2020 r. przeprowadziła się Pani do Norwegii, aby zamieszkać ze swoim partnerem, który jest obywatelem Norwegii i z którym pozostaje Pani w związku od 2016 r. Mają Państwo długoterminową umowę najmu oraz planują Państwo wzięcie kredytu i zakup nieruchomości w Norwegii. Przed wyjazdem złożyła Pani zgłoszenie aktualizacyjne (formularz ZAP-3) do urzędu skarbowego z informacją o nowym miejscu zamieszkania oraz poinformowała Pani o zmianie pracodawców. Od momentu przeprowadzki Norwegia pozostaje Pani centrum interesów osobistych, w Norwegii znajduje się Pani centrum towarzyskie, spędza Pani w Norwegii zdecydowaną większość czasu wolnego, uprawia hobby, nawiązuje znajomości, uczestniczy w kursach. Od II kwartału 2022 r., gdy zaczęła Pani pracować na rzecz norweskich pracodawców, Norwegia jest również Pani centrum gospodarczym. Posiada Pani mieszkanie w … (które było darowizną), jest Pani w nim zameldowana, nie jest ono wynajmowane – jest doglądane przez Pani rodziców i zajmowane przez Panią w czasie krótkich wizyt w Polsce (w okresie świąt Bożego Narodzenia, wakacji oraz sporadycznych wizyt, łącznie około 3-7 tygodni w roku, długość jednej wizyty nie przekracza 2,5 tygodnia).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że posiada Pani miejsce zamieszkania w Norwegii. Zatem w Polsce podlega Pani ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy:

Przy czym, stosownie do treści art. 3 ust. 2d ww. ustawy:

Wskazana powyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Przy czym, za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą. Zatem pod pojęciem „dochody (przychody) osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” należy rozumieć również dochody (przychody) uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę mającą ograniczony obowiązek podatkowy, np. dochód z tytułu wykonywania usługi (zlecenia) za granicą przez tę osobę na rzecz podmiotu polskiego. Terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest miejscem wypłaty wynagrodzenia, które stanowi dochód podatnika. W tej sytuacji miejsce wypłaty stanowi jedno z kryteriów oceny miejsca położenia źródła przychodów.

Z informacji przedstawionych w treści wniosku wynika, że przed przeprowadzką do Norwegii współpracowała Pani ze … oraz … prowadząc … i … oraz świadczyła Pani usługi …. Od momentu wybuchu pandemii, Pani praca na rzecz polskich pracodawców ma charakter wyłącznie zdalny. Przygotowując się do przeprowadzki, zakończyła Pani działalność swojego start-upu i pracuje Pani na umowy o dzieło/zlecenia z podmiotami z którymi współpracowała Pani wcześniej. W momencie przeprowadzki kontynuowała Pani nauczanie zdalne, gdyż pozwalało ono Pani na otrzymywanie wynagrodzenia nim znajdzie Pani pracę na terenie Norwegii. Pracę udało się Pani zdobyć dopiero na początku maja 2022 r., od tego czasu systematycznie redukuje Pani liczbę godzin pracy w Polsce, głównym źródłem zarobków jest praca wykonywana na rzecz norweskich pracodawców.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że wypłata wynagrodzeń przez polskich pracodawców na Pani rzecz (jako nierezydenta) z tytułu zawartych umów zlecenie i o dzieło, które są wykonywane zdalnie na terytorium Norwegii, wypełnia znamiona dochodów (przychodów) osiąganych „ze źródeł” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należności za wykonane usługi regulowane są bowiem przez pracodawców będących polskimi rezydentami.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydenta z tytułu umowy zlecenia oraz umowy o dzieło reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Przy czym, zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podmiotach dokonujących wypłaty wynagrodzeń z powyższego tytułu ciążą natomiast obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, zgodnie z którym:

Dodatkowo stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy:

Ponadto zgodnie z art. 29 ust. 4 ww. ustawy:

Zgodnie zaś z art. 29 ust. 5 ww. ustawy:

Stosownie zaś do art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.

Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. oświadczenie w formie mailowej czy papierowej, oświadczenie podatnika, odpis z właściwego rejestru, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Uzależnienie stosowania opodatkowania przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (we wskazanym zakresie), od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, że fakt posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa, nie może być dowodzony w inny sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu.

Jeżeli zatem do przychodów uzyskiwanych przez osobę zatrudnioną na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło ma zastosowanie przepis art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik stosuje stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobiera podatku zgodnie z taką umową, jeżeli podatnik przedstawi certyfikat rezydencji potwierdzający jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym kraju.

W przypadku braku certyfikatu rezydencji płatnik dokonując wypłaty należności za wykonane na jego rzecz usługi przez osobę podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, w związku z usługami wykonanymi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, jest obowiązany do potrącenia 20% zryczałtowanego podatku dochodowego stosownie do art. 29 ust. 1 ww. ustawy.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazała Pani, że złożyła Pani wniosek o certyfikat rezydencji podatkowej i oczekuje Pani na jego wystawienie. Zatem obecnie nie posiada Pani certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce Pani zamieszkania w Norwegii.

Tym samym, zapisy umowy międzynarodowej w analizowanym przypadku nie znajdą zastosowania, a przychody uzyskiwane przez Panią z tytułu zawartych z polskimi pracodawcami umów zlecenie/o dzieło podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, podlegała Pani w 2022 r. i podlega w chwili obecnej ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski. Oznacza to, że dochody uzyskiwane przez Panią w Norwegii z tytułu pracy wykonywanej w tym kraju nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Uzyskiwane przez Panią przychody z tytułu zawartych z polskimi pracodawcami umów zlecenie/o dzieło, które są wykonywana zdalnie na terytorium Norwegii, stanowią przychody osiągane „ze źródeł” położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 7 ww. ustawy. Ponieważ nie posiada Pani certyfikatu rezydencji potwierdzającego Pani miejsce zamieszkania w Norwegii, polscy pracodawcy dokonując wypłaty należności z tytułu zawartych umów zlecenie/o dzieło, byli w 2022 r. i są w chwili obecnej obowiązani do potrącania 20% zryczałtowanego podatku dochodowego, stosownie do art. 29 ust. 1 ww. ustawy.

Powyższe ustalenia będą miały zastosowanie również do przyszłych przychodów z tytułu zawartych z polskimi pracodawcami umów zlecenie/o dzieło dopóki nie ulegnie zmianie stan faktyczny lub prawny.

Końcowo wskazać należy, że Pani stanowisko uznano za prawidłowe pomimo błędnego wskazania przez Panią we własnym stanowisku, iż podlega Pani opodatkowaniu w Polsce na zasadach ogólnych (tj. według skali podatkowej).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ w niniejszej interpretacji indywidualnej odniósł się tylko do kwestii będącej przedmiotem Pani zapytania wyłącznie w zakresie zasad wynikających z polskich przepisów prawa podatkowego.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do analizy czy oceny dołączonych do wniosku dokumentów. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).