Interpretacja indywidualna z dnia 16 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.917.2022.4.AJB

Zastosowanie zwolnienia od podatku VAT dla nieodpłatnego przekazania nieruchomości do majątku osobistego wspólników oraz brak obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem ww. nieruchomości z działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla nieodpłatnego przekazania nieruchomości do majątku osobistego wspólników oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem ww. nieruchomości z działalności gospodarczej, jak również podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 marca 2023 r. (data wpływu 15 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe ... z siedzibą w ... pod adresem … KRS nr …, NIP - …, REGON … została (dalej jako „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest właścicielem nieruchomości o numerze księgi wieczystej …składającej się z jednej działki o numerze 2117 o pow. 0,1344 ha zabudowanej budynkiem o pow. zabudowy około 700 m².

Wnioskodawca w aktualnym KRS nie ma wskazanego przeważającej działalności gospodarczej Spółki.

Wnioskodawca jest spółką dwuosobową, w której każdy ze wspólników jest uprawniony i zobowiązany do samodzielnego i nieograniczonego prowadzenia spraw Spółki oraz reprezentowania Spółki na zewnątrz. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „VAT) z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W 2006 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta o numerze …. Przy zakupie nieruchomości Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, a tym samym Wnioskodawca skorzystał z prawa do odliczenia podatku VAT. Nieruchomość została wprowadzona do Ewidencji Środków Trwałych i Wartości Niematerialnych i Prawnych Spółki. Wnioskodawca dokonywał odpisów amortyzacyjnych.

Na przedmiotowej nieruchomości został wybudowany budynek w postaci pawilonu handlowego, a jego budowę rozpoczęto w 2005 roku. Wnioskodawca decyzję na użytkowanie pawilonu otrzymał 22 lutego 2007 roku. Wartość początkowa z ewidencji księgowej środków trwałych na dzień 31.03.2007 wyniosła 483 384,98 zł. Wartość po umorzeniu odpisów amortyzacyjnych na dzień 8 grudnia 2022 roku wyniosła 294 059,58 zł. Kwota niezamortyzowanej części środka trwałego – 294 059,58 zł.

Inwestycja została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki w dniu 31 marca 2007 r. Wnioskodawca odliczył podatek VAT od zrealizowanej inwestycji w latach 2005-2007.

W obiekcie była i jest prowadzona działalność gospodarcza w postaci handlu detalicznego. Przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej rozliczany jest przez wspólników Spółki na zasadach ogólnych.

Po wybudowaniu budynku Wnioskodawca nie dokonywał na budynku ulepszeń, których wartość w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekraczała 30% wartości początkowej. Ponadto nieruchomość (grunt wraz z budynkiem) przez cały czas prowadzenia działalności przez Spółkę była wykorzystywana jedynie w celach opodatkowanych VAT.

Wspólnicy Spółki zamierzają podjąć uchwałę o wycofaniu nieruchomości z majątku Spółki i przenieść ją do majątku osobistego wspólników. W wykonaniu powyższej uchwały pomiędzy Spółką a wspólnikami zostanie zawarta umowa nieodpłatnego przekazania środka trwałego na potrzeby własne wspólników Spółki w formie aktu notarialnego. Po zawarciu umowy wspólnicy staną się współwłaścicielami nieruchomości w częściach odpowiadających udziałowi w zysku Spółki – tj. po połowie.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1.Wskutek wycofania nieruchomości zabudowanej budynkiem, objętej zakresem postawionych pytań w zakresie podatku od towarów i usług wielkość wkładów każdego ze wspólników pozostanie na poziomie niezmienionym.

2.W związku z wycofaniem nieruchomości zabudowanej budynkiem, objętej zakresem postawionych pytań, nie dojdzie do zmniejszenia udziałów w Spółce. Udziały pozostaną w tej samej wysokości.

3.Na pytanie o treści: „Czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku, o którym mowa we wniosku, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług? Proszę podać datę (miesiąc i rok).”

podano, że nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i miało miejsce w lutym 2017.

Pytania

1.Czy w przypadku wycofania przez Wspólników ww. nieruchomości zabudowanej budynkiem w postaci pawilonu z ewidencji Środków Trwałych prowadzonej na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy i przekazanie jej do majątku prywatnego wspólników powyższa czynność będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

2.Czy w przypadku wycofania nieruchomości Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku VAT odliczonego w dacie nabycia nieruchomości?

Państwa stanowisko w sprawie (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku)

Ad. 1

Wspólnicy zamierzają wycofać z majątku spółki jawnej na rzecz jej wspólników powyżej opisaną nieruchomość, tj. grunt wraz z budynkiem posadowionym na tym gruncie stanowiący własność Wnioskodawcy wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę opodatkowanej podatkiem VAT działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), (zwanej dalej ustawą lub VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, budynek i grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług (VAT). Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Tak więc, aby doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione następujące warunki: dokonującym nieodpłatnego przekazania powinien być podatnik podatku od towarów i usług; przekazane przez podatnika towary powinny należeć do jego przedsiębiorstwa; przedmiotem nieodpłatnego przekazania powinien być towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu – powyższe ma miejsce w niniejszej sprawie i w opisanym na wstępnie wniosku stanie faktycznym.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. W swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”) wyjaśnił cel wprowadzenia tej regulacji. Przykładowo w wyroku w sprawie C-20/91 Pieter de Jong TSUE zaznaczył, że: „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE) jest zapewnienie równego traktowania zarówno podatnika stosującego do użytku prywatnego towary stanowiące część składową majątku przedsiębiorstwa, jak i zwykłego konsumenta kupującego towary tego samego rodzaju. Mając na względzie powyższy cel, przepis ten zapobiega sytuacji unikania przez podatnika, który odliczył VAT od zakupu towarów wykorzystywanych do swego przedsiębiorstwa, zapłaty VAT w momencie przenoszenia tych towarów z przedsiębiorstwa do użytku prywatnego oraz odnoszenia przez niego korzyści, do których nie jest uprawniony w porównaniu ze zwykłym konsumentem, który nabywa towary i uiszcza od nich VAT” (pkt 15 wyroku).

Ponadto w wyroku w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum TSUE wskazał, że „celem art. 5(6) Szóstej Dyrektywy jest zapewnienie równego traktowania podatnika, który wykorzystuje aktywa przedsiębiorstwa do celów prywatnych i zwykłego konsumenta, który nabywa towary tego samego rodzaju” (pkt 21 wyroku).

Zatem, co do zasady, mając na względzie opis sprawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części.

Tak więc w niniejszej sprawie – według opisu zawartego we wniosku – co do zasady wycofanie ww. nieruchomości przez wspólników ze Spółki Wnioskodawcy i przekazanie jej na potrzeby osobiste wspólników będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednakże stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem, gdy: dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku opisanego na początku stanu faktycznego wniosku i jaki upłynął okres od tego momentu.

Powyższe istotnym jest z punktu widzenia zadanego pytania do wniosku i opisu wskazanego we wniosku o interpretację.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei, przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji, zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem; dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, dostawa budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

Powyższe wiąże się z tym, że jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jak wyjaśniono wyżej, dla ustalenia kwestii opodatkowania VAT dostawy budynków lub ich części w pierwszej kolejności należy określić, czy i kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie obiektu.

W związku z czym należy wskazać, że opisany w niniejszym stanie faktycznym budynek trwale złączony z gruntem był wykorzystywany przez Spółę do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Do chwili obecnej budynek nadal jest wykorzystywany do działalności Spółki. Zasiedlenie budynku nastąpiło z chwilą wydania pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego budynku, tj. w lutym 2007 r. Wobec powyższego, zdaniem Kancelarii, planowane przez Spółkę wycofanie ww. nieruchomości zabudowanej budynkiem i przeznaczenie jej na potrzeby osobiste Wspólników będzie spełniało przesłanki warunkujące możliwość skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. budynku – w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy – co więcej pomiędzy pierwszym zasiedleniem a wycofaniem do majątku osobistego budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji będą miały zastosowanie przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Stanowisko takie znajduje uzasadnienie w ostatnich wyrokach sądów administracyjnych oraz interpretacjach przepisów prawa podatkowego. NSA w wyroku z dnia 30 października 2014 r. (sygn. akt I FSK 1545/13) stwierdził, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części spełnia warunek przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia. W kwestii wydania obiektu na rzecz „pierwszego nabywcy” lub „użytkownika” NSA stwierdził, że oznaczenie tej osoby jest niezbędne do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Jednocześnie definicję użytkowania będzie spełniał każdy, kto rozpoczął korzystanie z obiektów.

Ponadto NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. (sygn. akt I FSK 382/14) stwierdził, że „pierwsze zasiedlenie” w rozumieniu ustawy o VAT jest niezgodne z ideą opodatkowania dostaw używanych nieruchomości, wyrażoną w Dyrektywie VAT. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Pierwsze zasiedlenie to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Sąd uznał, że warunek oddania nieruchomości do używania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, niezasadnie i sztucznie różnicuje sytuację podatkową podatnika, który po wybudowaniu budynku oddał jego część w najem, a część użytkował sam. NSA wskazał, że w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. Dokonując zatem wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT Sąd stwierdził, że „pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się (…) użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu. (...) Wnioskodawca użytkując w części budynek dla celów działalności gospodarczej spełniła warunki przewidziane dla zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu wyżej wskazanym i nie można twierdzić, że przedmiotowa dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia (...)”. Jak zatem wynika z przedmiotowego wyroku, jeżeli podatnik wybudował lub nabył budynek, budowlę, który wykorzystywał ponad dwa lata w wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej, to ten budynek, budowla został zasiedlony i jego dostawa powinna podlegać zwolnieniu od podatku VAT (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP1/4512-123/16-2/JL).

Ad. 2

Zdaniem Kancelarii, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2 na wstępie opinii - z uwagi na wycofanie nieruchomości do majątku prywatnego wspólników Spółki jawnej tj. gruntu wraz z wybudowanym na tym gruncie budynkiem wykorzystywanym przez Spółkę do opodatkowanej podatkiem od towarów i usług prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie on zobligowany do dokonania korekty odliczonego podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości i wybudowaniem budynku, gdyż wycofanie nastąpi z upływem ponad 10 lat, licząc od 2007 r., w którym ww. budynek został oddany do użytkowania w 2007 roku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy:

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Zatem aby nieodpłatne przekazanie towarów – w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy – podlegało opodatkowaniu VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

·nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,

·przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,

·przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką jawną, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT w Polsce. W 2006 r. zakupili Państwo nieruchomość. Przy zakupie nieruchomości przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT, z którego to prawa do odliczenia podatku VAT Państwo skorzystali. Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Na przedmiotowej nieruchomości został wybudowany budynek w postaci pawilonu handlowego, a jego budowę rozpoczęto w 2005 roku. Decyzję na użytkowanie pawilonu otrzymali Państwo 22 lutego 2007 roku, a inwestycja została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki 31 marca 2007 r. Odliczyli Państwo podatek VAT od zrealizowanej inwestycji. Wspólnicy Spółki zamierzają nieodpłatnie wycofać nieruchomość z majątku Spółki i przenieść ją do majątku osobistego wspólników. Wskutek wycofania nieruchomości zabudowanej budynkiem, objętej zakresem postawionych pytań w zakresie podatku od towarów i usług wielkość wkładów każdego ze wspólników pozostanie na poziomie niezmienionym oraz nie dojdzie do zmniejszenia udziałów w Spółce. Udziały pozostaną w tej samej wysokości.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, czynność polegająca na nieodpłatnym przekazaniu należących do majątku przedsiębiorstwa nieruchomości na cele osobiste wspólników – w oparciu o przepis art. 7 ust. 2 ustawy – będzie podlegać opodatkowaniu, w sytuacji gdy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych nieruchomości lub ich części składowych.

Wobec powyższego, w Państwa sytuacji dla czynności przekazania nieruchomości do majątku prywatnego wspólników, zostaną spełnione przesłanki warunkujące zrównanie nieodpłatnego przekazania towarów z odpłatną dostawą towarów, co w konsekwencji oznacza, że czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się:

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy również zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

·brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według tych samych regulacji jak budynki i budowle na nim posadowione.

Z opisu sprawy wynika, że nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku, o którym mowa we wniosku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i miało miejsce w lutym 2017, a od momentu pierwszego zasiedlenia do planowanego przez Państwa przekazania budynku do majątku osobistego wspólników upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Jednocześnie – jak Państwo wskazali – po wybudowaniu budynku nie dokonywali Państwo na budynku ulepszeń, których wartość w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekraczała 30% wartości początkowej.

W konsekwencji powyższego dla czynności przekazania budynku do majątku prywatnego wspólników, stanowiącej dostawę towarów będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż ww. czynność nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynku minie okres dłuższy niż dwa lata. A zatem planowana przez Państwa czynność przekazania budynku do majątku osobistego wspólników, będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jednocześnie dostawa gruntu, na którym znajduje się ww. budynek - stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy - również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii korekty podatku naliczonego w związku z nieodpłatnym przekazaniem budynku do majątku osobistego wspólników wskazać należy, że w myśl art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy:

Art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy:

Według art. 91 ust. 5 ustawy:

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy:

Jak stanowi art. 91 ust. 7 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy:

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy:

Stosownie do art. 91 ust. 7c ustawy:

Art. 91 ust. 7d ustawy stanowi, że:

Na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy:

Podatnik jest zobowiązany, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy (np. ze związanych z czynnościami niedającymi prawa do odliczenia na związane z czynnościami opodatkowanymi lub na odwrót, lub podatnik dokonał odliczenia podatku naliczonego w wyższej lub niższej wartości niż wyliczona na dany rok).

Ponadto, przepis art. 91 ust. 5 ustawy wprowadza szczególny przypadek dokonywania korekt w sytuacji, gdy podatnik w okresie trwania korekty cząstkowej – tj. w okresie 10 lat w przypadku nieruchomości – zbywa dany środek trwały.

W takich sytuacjach – zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – przyjmuje się fikcję prawną, że zbyte składniki majątku służą nadal działalności opodatkowanej lub nadal działalności zwolnionej, aż do końca okresu korekty. Korekty za wszystkie pozostałe okresy dokonuje się w deklaracji za miesiąc, w którym dokonano sprzedaży.

W niniejszej sprawie, w związku z przekazaniem przedmiotowego budynku do majątku osobistego wspólników, zmieni się jego przeznaczenie. Jednocześnie z okoliczności sprawy sprawy wynika, że wartość początkowa budynku stanowiącego środek trwały przekracza 15 000 zł. Ponadto wskazali Państwo, że nieruchomość (grunt wraz z budynkiem) przez cały czas prowadzenia działalności przez Państwa była wykorzystywana jedynie w celach opodatkowanych VAT. Natomiast w związku z planowanym przekazaniem budynku do majątku prywatnego wspólników nastąpi zmiana przeznaczenia ww. budynku, tj. do czynności zwolnionych od podatku.

Jak wynika z wyżej przytoczonych przepisów ustawy okres korekty podatku naliczonego wynosi – zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy – 10 kolejnych lat licząc od roku, w którym przedmiotowy budynek stanowiący nieruchomość został oddany do użytkowania, natomiast roczna korekta dotyczy jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy jego wytworzeniu.

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika bowiem, że w 2007 roku budynek, o którym mowa we wniosku został oddany do użytkowania, tym samym 10 - letni okres korekty upłynął w 2017 roku. Zatem z uwagi na fakt, że od momentu oddania do użytkowania ww. budynku do daty przekazania go do majątku osobistego wspólników upłynie 10 - letni okres, nie powstanie obowiązek dokonania korekty podatku, o której mowa w powołanym przepisie art. 91 ust. 2 w związku z art. 91 ust. 7a ustawy.

Tym samym nie będą Państwo zobowiązani do korekty podatku naliczonego od wydatków związanych z nieruchomością objętą zakresem postawionych pytań, gdyż w odniesieniu do ww. wydatków okres korekty już minął.

A zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 259; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).