Interpretacja indywidualna z dnia 15 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.31.2023.3.WH

Tym samym z uwagi na fakt, że posiada Pan wykształcenie kierunkowe, a warsztaty i zajęcia dla uczniów szkół podstawowych i szkół ponadpodstawowych, które zamierza Pan prowadzić osobiście będą usługami obejmującymi kształcenie powszechne na poziomie podstawowym i ponadpodstawowym to ww. zajęcia będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług. Uzupełnił Pan wniosek - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 19 lutego 2023 r. (wpływ 19 lutego 2023 r.) oraz pismem z 6 marca 2023 r. (wpływ 6 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Planuje Pan założenie jednoosobowej działalności gospodarczej w ramach której prowadziłby Pan warsztaty z chemii dla uczniów szkół podstawowych i szkół ponadpodstawowych podczas których uczniowie mogliby przeprowadzać doświadczenia skorelowane z wymaganiami podstaw programowych tego przedmiotu oraz zajęcia przygotowujące uczniów szkół ponadpodstawowych do egzaminu maturalnego z chemii i uczniów szkół podstawowych do nauki w klasach z rozszerzonym programem chemii w liceach lub technikach. Zajęcia byłyby przygotowywane i przeprowadzane w całości wyłącznie w wynajętym przez Pana na potrzeby ich realizacji lokalu.

W części dotyczącej warsztatów chce Pan podkreślić, że sposób umawiania warsztatów polegałby na tym, że nauczyciel uczący w danej szkole po zapoznaniu się z Pana ofertą mógłby zamówić takie zajęcia dla określonej liczby swoich uczniów i przyjechać z grupą do miejsca prowadzenia działalności, natomiast opłata za zajęcia byłaby pobierana na miejscu od poszczególnych uczestników (uczniów) w dniu odbywania się zajęć (nie bierze Pan pod uwagę rozwiązania polegającego na podpisywaniu umowy ze Szkołą lub Radą Rodziców na prowadzenie takich warsztatów).

Z zawodu jest Pan nauczycielem chemii (5 lat doświadczenia zawodowego związanego z zawodem nauczyciela w liceum ogólnokształcącym i szkole podstawowej). Posiada Pan wykształcenie wyższe mgr inż. technologii żywności i żywienia człowieka (w ramach studiów 271 godzin przedmiotów chemicznych), trzysemestralne studia podyplomowe kwalifikacyjne z przygotowania pedagogicznego i trzysemestralne studia podyplomowe kwalifikacyjne z nauczania przedmiotu chemia.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Zajęcia warsztatowe polegały będą na tym, że do szkół zostanie rozesłana oferta dotyczącą tematów konkretnych zajęć wraz z informacją dotyczącą ceny w przeliczeniu na jednego uczestnika w określonym przedziale czasu (np. jedna godzina zegarowa). Podobnie jak ma to miejsce w muzeach organizujących zajęcia warsztatowe dla szkół, po umówieniu z opiekunem grupy (np. nauczycielem przedmiotu, wychowawcą klasy) tematu warsztatów, terminu i liczby uczestników grupa przyjeżdżała będzie do lokalu w którym zajęcia będą przeprowadzane. Opłata za warsztaty pobierana będzie bezpośrednio przed rozpoczęciem zajęć od opiekuna grupy, który będzie poproszony o zebranie pieniędzy od poszczególnych uczestników (uczniów). Na udział danego ucznia w warsztatach wyrazić zgodę będzie musiał jego opiekun prawny (poza uczniami pełnoletnimi) – informacja ta, pojawi się w ofercie przesyłanej do szkół i to on będzie pokrywał koszt udziału uczestnika w warsztatach. Biorąc pod uwagę wszystko co zostało opisane, stroną umowy będzie Pan, organizujący i prowadzący wszystkie zajęcia w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, którą planuje Pan założyć i opiekun prawny wyrażający zgodę na uczestnictwo danego ucznia w zajęciach oraz pokrywający związany z tym koszt lub uczeń pełnoletni. Umowa dotycząca takich warsztatów nie będzie przyjmowała formy pisemnej.

Zajęcia skierowane do uczniów przygotowujących się do egzaminu maturalnego z chemii oraz uczniów szkół podstawowych przygotowujących się do klas z rozszerzoną chemią w liceum /technikum będą organizowane w grupach o określonej minimalnej liczbie uczestników. W przypadku tych zajęć zostanie określona liczba godzin lekcji w danym okresie i całkowita kwota za zajęcia. Stroną umowy będzie Pan, organizujący i prowadzący wszystkie zajęcia i opiekun prawny wyrażający zgodę na uczestnictwo danego ucznia w zajęciach oraz pokrywający związany z tym koszt lub uczeń pełnoletni. Umowa dotycząca takich zajęć będzie przyjmowała formę pisemną.

Warsztaty które planuje Pan prowadzić, będą przede wszystkim korelowały z zapisami zawartymi w podstawach programowych z przedmiotów realizowanych w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych (edukacja wczesnoszkolna, przyroda, biologia, chemia, fizyka) – w podstawach programowych wszystkich wymienionych przedmiotów znajdują się zapisy dotyczące treści bezpośrednio związanych z chemią. Celem warsztatów będzie przekazanie zarówno wiedzy określanej jako teoretyczna, jak i umiejętności praktycznych związanych z przeprowadzaniem doświadczeń. Zapisy w podstawie programowej będą jedynie fundamentem do przygotowania zajęć natomiast dobór doświadczeń, przykładów ilustrujących dane zjawisko lub problem będzie Pana autorskim pomysłem.

Zajęcia przygotowujące uczniów do egzaminu maturalnego z chemii oraz uczniów szkół podstawowych przygotowujących się do klas z rozszerzoną chemią w liceum / technikum będą miały charakter zajęć teoretycznych w ramach których słuchaczom (uczniom) zostanie przekazana wiedza teoretyczna i praktyczna (metodyka rozwiązywania zadań) w oparciu o zapisy dotyczące wymagań do egzaminu maturalnego lub zapisy dotyczące treści realizowanych w ramach nauczania chemii na poziomie rozszerzonym w szkole ponadpodstawowej.

Pytanie

Czy opisana przez Pana działalność byłaby w myśl art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy zwolniona z podatku VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem ze względu na posiadanie odpowiednich potwierdzonych wykształceniem kwalifikacji do prowadzenia opisanej działalności oraz faktu, że warsztaty i zajęcia o których Pan pisze prowadzone byłyby przez Pana osobiście i bez udziału innych osób oraz faktu, że zajęcia miałyby być skorelowane z wymaganiami podstaw programowych i stanowić ich uzupełnienie w sytuacji kiedy np. nauczyciel chemii w danej szkole nie miałby możliwości przygotowania zajęć laboratoryjnych i w związku z tym skorzystałby z Pana oferty taka działalność jest zwolniona zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

‒przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji oraz

‒przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, jest odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:

Kwestia, jak należy rozumieć pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu ww. przepisu była wielokrotnie przedmiotem orzeczeń TSUE.

W wyroku z 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-445/05 TSUE rozstrzygnął w przedmiocie zastosowania zwolnieniem z podatku VAT przewidzianego w art. 13 część A ust. 1 lit. j) szóstej dyrektywy w przypadku działalności osoby fizycznej posiadającej status niezależnego współpracownika polegającej na udzielaniu lekcji wyrównawczych, a także na prowadzeniu kursów ceramiki i garncarstwa w ośrodkach kształcenia dla dorosłych.

Odnosząc się do zwolnienia określonego w treści ww. przepisu TSUE stwierdził, że nie ma konieczności przedstawiania szczegółowej definicji wspólnotowego pojęcia „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej” w rozumieniu systemu podatku VAT, wystarczy wskazać, że pojęcie to nie ogranicza się jedynie do nauczania, które kończy się egzaminami w celu uzyskania danych kwalifikacji, lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia w celu wykonywania danego zawodu, ale obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w szkołach lub na uniwersytetach w celu poszerzenia wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, iż działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Ponadto musi być to „nauczanie prywatne przez nauczycieli” na ich własny rachunek i na ich własną odpowiedzialność.

Tożsamo TSUE orzekł w wyroku z 28 stycznia 2010 r. w sprawie C-473/08. Ponadto w wyroku tym TSUE wskazał, że zwolnienie przewidziane w przepisie art. 13 część A ust. 1 lit. j) szóstej dyrektywy nie dotyczy bezpośrednio „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej”, lecz pojęcia wyrażonego jako nauczanie obejmujące taką edukację. Pojęcie „nauczanie” należy rozumieć w tym kontekście jako obejmujące, w ogólnym zakresie, przekazanie wiedzy i umiejętności między nauczycielem a uczniami lub studentami.

W wyroku z 14 marca 2019 r. w sprawie C-449/17 dotyczącym zwolnienia z podatku VAT kursu nauki jazdy samochodem prowadzonego przez szkołę nauki jazdy, TSUE wskazał, że w pojęciu „kształcenie powszechne lub wyższe” prawodawca Unii zamierzał zawrzeć określony rodzaj systemu nauczania, który jest wspólny dla wszystkich państw członkowskich, niezależnie od cech własnych każdego z systemów krajowych.

Tym samym – w ocenie TSUE - pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu systemu VAT odsyła co do zasady do zintegrowanego systemu przekazywania wiedzy i kompetencji dotyczącego obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, jak również do pogłębiania i rozwoju owej wiedzy i kompetencji przez uczniów i studentów w miarę ich postępów i ich specjalizacji w ramach poszczególnych stopni składających się na ten system.”

W postanowieniu z 7 października 2019 r. w sprawie C-47/19, TSUE stwierdził, że nauczanie surfingu i żeglarstwa w szkołach takich jak te będące przedmiotem postępowania głównego obejmuje nauczanie różnych umiejętności praktycznych i teoretycznych, lecz mimo to pozostaje nauczaniem specjalistycznym i selektywnym, które samo w sobie nie jest równoznaczne z nauczaniem, utrwalaniem i rozwijaniem wiedzy i umiejętności dotyczących szerokiego i zróżnicowanego zakresu przedmiotów, co jest charakterystyczne dla nauczania szkolnego i uniwersyteckiego.

Z kolei w wyroku z 21 października 2021 r. w sprawie C-373/19, przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE było w pierwszej kolejności ustalenie, czy pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono udzielanie lekcji pływania przez szkołę pływania.

Powołując się na wcześniejsze orzecznictwo Trybunału odnoszące się do rozumienia pojęcia „kształcenia powszechnego lub wyższego” (wynikające z wyroku C-449/17 oraz postanowienia C-47/19) TSUE stwierdził, że „choć prawdą jest, że udzielanie lekcji pływania przez szkołę pływania, takie jak to, o którym mowa w postępowaniu głównym, ma pewne znaczenie i realizuje cel leżący w interesie ogólnym, to jednak jest ono nauczaniem specjalistycznym, świadczonym w sposób doraźny, które nie jest samo w sobie równoważne z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także ich pogłębianiem oraz ich rozwojem, co jest charakterystyczne dla kształcenia powszechnego lub wyższego”.

Z uwagi na powyższe TSUE przyjął, że pojęcie „kształcenia powszechnego lub wyższego” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. i) i j) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ono udzielania lekcji pływania przez szkołę pływania.

Pojęcia używane do opisania zwolnień przewidzianych w art. 132 dyrektywy 2006/122 zgodnie z ww. orzecznictwem TSUE powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami, do jakich dążą owe zwolnienia oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT. Zatem zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień z art. 132 powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę ww. orzeczenia TSUE, należy uznać, że ze zwolnienia określonego w treści art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT (stanowiącego implementację art. 132 ust. 1 lit j) dyrektywy 2006/112) będą korzystały te usługi prywatnego nauczania świadczone przez nauczycieli, które swoim zakresem obejmują pogłębianie i rozwój wiedzy uczniów i studentów w zakresie tych dziedzin nauki (dyscyplin naukowych), które są przedmiotem działalności edukacyjnej w obowiązującym w systemie szkolnictwa na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, przy czym nie są one nauczaniem specjalistycznym i selektywnym. W takiej sytuacji nauczanie będzie miało charakter „kształcenia powszechnego i wyższego” w rozumieniu przytoczonego orzecznictwa TSUE, gdyż będzie się wiązało z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także dotyczyło ich pogłębiania oraz rozwoju.

Spełnienie przesłanek dla zastosowania ww. zwolnienia będzie zależne również od tego czy osoba korzystająca z usług prywatnego nauczania będzie aktualnie osobą pobierającą czynną naukę na danym poziomie nauczania (tj. czy będzie uczniem lub studentem).

Pana wątpliwości dotyczą tego, czy opisana działalność korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

W opisie sprawy wskazał Pan, że planuje założenie jednoosobowej działalności gospodarczej w ramach której prowadziłby Pan warsztaty z chemii dla uczniów szkół podstawowych i szkół ponadpodstawowych podczas których uczniowie mogliby przeprowadzać doświadczenia skorelowane z wymaganiami podstaw programowych tego przedmiotu oraz zajęcia przygotowujące uczniów szkół ponadpodstawowych do egzaminu maturalnego z chemii i uczniów szkół podstawowych do nauki w klasach z rozszerzonym programem chemii w liceach lub technikach. Wskazał Pan także, że stroną umowy będzie Pan, organizujący i prowadzący wszystkie zajęcia w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, którą planuje Pan założyć i opiekun prawny wyrażający zgodę na uczestnictwo danego ucznia w zajęciach oraz pokrywający związany z tym koszt lub uczeń pełnoletni.

Rozpatrując kwestię ewentualnego zwolnienia od podatku od towarów i usług realizowanych usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy należy w pierwszej kolejności dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku mogą zostać objęte zwolnieniem od podatku VAT jako usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym w rozumieniu wskazanych powyżej przepisów ustawy o VAT, jak i orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Biorąc pod uwagę ww. orzeczenia TSUE oraz zaprezentowane okoliczności sprawy należy uznać, że warsztaty i zajęcia z chemii dla uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych, które zamierza Pan prowadzić będą usługami obejmującymi kształcenie powszechne na poziomie podstawowym i ponadpodstawowym. Nauczanie to swoim zakresem będzie obejmować pogłębianie i rozwój wiedzy uczniów w zakresie dziedziny nauki – chemii, która jest przedmiotem działalności edukacyjnej w obowiązującym systemie szkolnictwa na poziomie podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, przy czym nie będzie to nauczanie specjalistyczne i selektywne. Nauczanie chemii poprzez warsztaty i zajęcia, które planuje Pan prowadzić wiąże się z przekazywaniem wiedzy i kompetencji dotyczących obszernego i zróżnicowanego zespołu dziedzin, a także dotyczy ich pogłębiania i rozwoju. Ponadto osoby korzystające z usług nauczania będą osobami czynnie pobierającymi naukę na danym poziomie kształcenia, tj. uczniami szkół podstawowych i ponadpodstawowych. Zatem zamierzone przez Pana nauczanie chemii poprzez warsztaty i zajęcia ma charakter „kształcenia powszechnego i wyższego” w rozumieniu przytoczonego orzecznictwa TSUE.

Powyższe oznacza, że zostanie spełniona przesłanka przedmiotowa zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Odnosząc się natomiast do przesłanki podmiotowej, należy zauważyć, że pod pojęciem nauczyciela należy rozumieć osobę, która posiada i przekazuje wiedzę i umiejętności. Przy czym, nie musi to być nauczyciel w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1762 ze zm.), ale np. osoba, która posiada wykształcenie kierunkowe. „Nauczyciel” powinien zatem legitymować się wiedzą, kwalifikacjami zdobytymi w oficjalnym systemie nauczania (czy to publicznym, czy prywatnym) np. zgodnie z Prawem oświatowym, Prawem o szkolnictwie wyższym.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, wykształcenie to zasób wiedzy określony programem danej szkoły, jednocześnie np. wykształcenie podstawowe to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole podstawowej i gimnazjum, wykształcenie średnie to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole średniej, wykształcenie wyższe to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w wyższej uczelni. Musi zatem istnieć związek pomiędzy treścią przekazywaną na lekcji, a posiadanymi kwalifikacjami nauczającego.

Ponadto wyjaśnić należy, że prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Przykładem takiej usługi jest udzielanie korepetycji. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że z zawodu jest Pan nauczycielem chemii i posiada Pan 5 lat doświadczenia zawodowego związanego z zawodem nauczyciela w liceum ogólnokształcącym i szkole podstawowej. Posiada Pan wykształcenie wyższe mgr inż. technologii żywności i żywienia człowieka (w ramach studiów 271 godzin przedmiotów chemicznych), trzysemestralne studia podyplomowe kwalifikacyjne z przygotowania pedagogicznego i trzysemestralne studia podyplomowe kwalifikacyjne z nauczania przedmiotu chemia.

Wobec tego legitymuje się Pan wiedzą i kwalifikacjami zdobytymi w oficjalnym systemie nauczania. Posiada Pan wykształcenie kierunkowe w zakresie nauczania chemii uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych, dla których planuje Pan prowadzić zajęcia i warsztaty.

Tym samym z uwagi na fakt, że posiada Pan wykształcenie kierunkowe, a warsztaty i zajęcia dla uczniów szkół podstawowych i szkół ponadpodstawowych, które zamierza Pan prowadzić osobiście będą usługami obejmującymi kształcenie powszechne na poziomie podstawowym i ponadpodstawowym to ww. zajęcia będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wskazuję również, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).