Interpretacja indywidualna z dnia 14 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.843.2022.2.PRP

- Zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 z wyłączeniem części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako E oraz Nieruchomości 2, - Sposób ustalenia podstawy opodatkowania w związku z ww. sprzedażą.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie:

- zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 w częściach oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami: A, C, D,

- braku zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 w części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem E,

- sposobu ustalenia podstawy opodatkowania,

oraz nieprawidłowe w zakresie:

- zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 w częściach oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami: B, F oraz Nieruchomości 2 oznaczonej wyłącznie symbolem G.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

- zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 z wyłączeniem części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako E oraz Nieruchomości 2,

- sposobu ustalenia podstawy opodatkowania w związku z ww. sprzedażą.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 2 marca 2023 r. (wpływ 2 marca 2023 r.) oraz pismem z 2 marca 2023 r. (wpływ 7 marca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z o. o. (dalej określana jako „Spółka”) jest właścicielem dwóch nieruchomości, które w najbliższym czasie planuje sprzedać.

Pierwsza nieruchomość to działka nr 1 położona w obrębie ewidencyjnym numer 2 w mieście ..... o powierzchni 19,4311 ha (dalej określana jako „Nieruchomość 1”). Nieruchomość 1 to niezabudowana działka gruntu. Na działce tej znajduje się jedynie napowietrzna linia energetyczna 110 kV, która należy do ... S.A. i która nie będzie przedmiotem sprzedaży. Nieruchomość 1 jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym jest ona oznaczona symbolami:

-A – teren eksploatacji powierzchniowej złoża kruszywa naturalnego,

-B – teren przeznaczony na plac do parkowania samochodów i usytuowania obiektu tymczasowego na potrzeby eksploatacji złoża kruszywa,

-C – teren przeznaczony na składowisko nakładu humusu,

-D – tereny gruntów rolnych przeznaczone na zagospodarowanie w formie zieleni niskiej w czasie eksploatacji złoża,

-E – droga zbiorcza,

-F – istniejąca droga polna stanowiąca dojazd do gruntów rolnych przeznaczona jako czasowa droga zapewniająca dojazd do złoża kruszywa naturalnego.

Dla Nieruchomości 1 nie była wydawana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Druga nieruchomość to działka nr 2 położona w obrębie ewidencyjnym ...w gminie .... o powierzchni 12,8440 ha (dalej określana jako „Nieruchomość 2”). Nieruchomość 2 to niezabudowana działka gruntu. Na działce tej znajduje się jedynie napowietrzna linia energetyczna 110 kV, która należy do S.A. i która nie będzie przedmiotem sprzedaży. Nieruchomość 2 jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym jest ona oznaczona wyłącznie symbolem G, dla którego przeznaczenie podstawowe to powierzchniowa eksploatacja kopalin, a przeznaczenie uzupełniające to obiekty budowlane na powierzchni nie większej niż 10% powierzchni działki. Dla Nieruchomości 2 nie była wydawana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Celem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest ustalenie, czy planowana sprzedaż Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u., a jeśli sprzedaż Nieruchomości 1 lub Nieruchomości 2 tylko częściowo będzie zwolniona z podatku VAT to w jaki sposób należy ustalić część podstawy opodatkowania objętą tym zwolnieniem.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2, będące przedmiotem planowanej sprzedaży, zostały przez Spółkę nabyte w 2014 r.

2. Nabycie Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, będących przedmiotem planowanej sprzedaży, nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 zostały nabyte od osób fizycznych, które nie działały w charakterze podatników VAT.

3. Nabycie Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, będących przedmiotem planowanej sprzedaży, zostało udokumentowane umową sprzedaży zawartą w formie aktu notarialnego. Nabycie Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 nie było dokumentowane fakturą lub rachunkiem.

4. Przy nabyciu Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, będących przedmiotem planowanej sprzedaży, nie był wykazywany podatek należny. Wynika to z faktu, że Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 zostały nabyte od osób fizycznych, które nie działały w charakterze podatników VAT.

5. W związku z nabyciem Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, będących przedmiotem planowanej sprzedaży, Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wynika to z faktu, że przy nabyciu Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 w ogóle nie był wykazywany podatek należny.

6. Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2 od dnia nabycia do dnia przedmiotowej sprzedaży nie były i nie są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku VAT.

7. Na dzień sprzedaży w MPZP dla Nieruchomości 1 będą wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu.

8. W MPZP dla Nieruchomości 1 zostały ustalone następujące szczegółowe określenia dla poszczególnych symboli (poniższe fragmenty stanowią cytaty z MPZP):

A

Dla terenu oznaczonego symbolem A ustala się:

1. Teren eksploatacji powierzchniowej złoża kruszywa naturalnego.

2. Dojazd do złoża od drogi wojewódzkiej, oznaczonej na rysunku planu symbolem E, relacji…., poprzez drogę wewnętrzną oznaczoną symbolem F.

3. Eksploatację złoża należy prowadzić z zachowaniem filara ochronnego dla drogi wojewódzkiej uwzględniając jej docelowe parametry techniczne klasy G oraz przebiegających wzdłuż niej sieci uzbrojenia technicznego.

4. Dla istniejącej linii energetycznej WN 110 kV, przebiegającej w bezpośrednim sąsiedztwie złoża kruszywa, należy ustanowić filar ochronny o szerokości umożliwiającej prowadzenie prawidłowej eksploatacji linii oraz zapewniającej możliwość dojazdu do słupów, jednak nie mniejszej niż po 15 metrów od skrajnego przewodu linii. Szerokość filara ochronnego należy uzgodnić z Zakładem Energetycznym na etapie opracowania dokumentacji projektowej dotyczącej zagospodarowania terenu zakładu wydobywczego oraz złoża kruszywa naturalnego.

5. Eksploatacja złoża będzie prowadzona 1 metr powyżej ustalonego zwierciadła wody.

6. Ustala się obowiązek wykonania rekultywacji wyrobiska po zakończeniu eksploatacji złoża kruszywa naturalnego w kierunku zalesienia, wykorzystując do tego celu zgromadzony obok złoża nadkład.

B

Dla terenu oznaczonego na planie symbolem B ustala się:

1. Teren przeznaczony na plac do parkowania samochodów i usytuowania obiektu tymczasowego na potrzeby eksploatacji złoża kruszywa.

2. Teren należy uszczelnić oraz wyposażyć w kanalizację do odbioru ścieków deszczowych wraz z separatorem i zbiornikiem bezodpływowym na gromadzenie ścieków.

3. Dojazd do terenu przez drogę wewnętrzną oznaczoną na rysunku planu symbolem F.

4. Odpady powstałe w trakcie działalności zakładu eksploatującego złoże, należy gromadzić i usuwać zgodnie z przepisami szczególnymi i gminnymi.

5. Po zakończeniu eksploatacji teren zrekultywować w kierunku zieleni niskiej.

C

Dla terenu oznaczonego na planie symbolem C ustala się:

1. Teren przeznaczony na składowisko nadkładu humusu.

2. Dojazd do terenu przez drogę wewnętrzną oznaczoną na rysunku planu symbolem F.

3. Po zakończeniu eksploatacji złoża kruszywa nadkład wykorzystać do rekultywacji wyrobiska po złożu.

4. Teren składowiska nadkładu zrekultywować w kierunku leśnym.

D

Dla terenów oznaczonych na planie symbolem D ustala się:

1. Tereny gruntów rolnych przeznaczone do zagospodarowania w formie zieleni niskiej w czasie eksploatacji złoża.

2. Po zakończeniu eksploatacji ustala się obowiązek utrzymania zagospodarowania terenu w formie zieleni niskiej jako korytarz infrastruktury technicznej dla istniejących sieci.

E

Dla drogi wojewódzkiej relacji …. oznaczonej na rysunku planu symbolem E, ustala się:

1. Droga zbiorcza, szerokość w liniach rozgraniczających 25 m, przeznaczona do modernizacji.

2. Docelowo droga główna, szerokość w liniach rozgraniczających 25 m.

F

Dla drogi wewnętrznej oznaczonej na rysunku planu symbolem F ustala się:

1. Istniejąca droga polna stanowiąca dojazd do gruntów rolnych przeznaczona jako czasowa droga zapewniająca dojazd do złoża kruszywa naturalnego.

2. Szerokość w liniach rozgraniczających 15 m. Nawierzchnia ulepszona, umożliwiająca transport samochodowy ciężki.

3. Po zakończeniu eksploatacji złoża kruszywa naturalnego teren drogi zrekultywować w kierunku leśnym.

9.Dla symboli A, B, C, D, E, F, którymi w MPZP oznaczona jest Nieruchomość 1, nie zostało w MPZP wyznaczone przeznaczenie podstawowe i przeznaczenie uzupełniające.

10.Odpowiedz na pytanie, czy przy symbolach A, B, C, D, E, F, którymi w MPZP oznaczona jest Nieruchomość 1, została przewidziana jakakolwiek możliwość zabudowy, a jeśli tak to jaka została przedstawiona w pkt 8.

Pytania

1)Czy sprzedaż Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.?

2)W razie uznania, że sprzedaż Nieruchomości 1 lub Nieruchomości 2 będzie tylko częściowo zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u., to w jaki sposób Spółka powinna ustalić część podstawy opodatkowania objętą tym zwolnieniem?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Podstawa prawna

Zasady opodatkowania podatkiem VAT określają przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej w skrócie u.p.t.u.).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. zwalnia się od podatku „dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 33 u.p.t.u. przez tereny budowlane rozumie się „grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”.

Na podstawie wskazanych przepisów należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości jest zwolniona z podatku VAT, jeśli łącznie zostaną spełnione dwa warunki:

a)przedmiotem sprzedaży są tereny niezabudowane,

b)tereny te nie są terenami budowlanymi.

Tereny niezabudowane

Pierwszym warunkiem zastosowania zwolnienia podatkowego z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. jest to, żeby przedmiotem sprzedaży był teren niezabudowany. Przepisy u.p.t.u. nie określają co należy rozumieć przez „teren niezabudowany”. W ocenie Spółki zasadniczo przez „teren niezabudowany” należy rozumieć grunt, na którym nie znajdują się obiekty budowlane takie jak w szczególności budynki lub budowle. Należy jednak zastrzec, że za „teren niezabudowany” powinien być uznawany również grunt, na którym znajdują obiekty budowlane, jeśli z prawnego i ekonomicznego punktu widzenia nie będą one przedmiotem dostawy na rzecz kupującego. Dotyczy to w szczególności sieci energetycznych, gazowych czy wodnych, które są obiektami budowlanymi, jednak należą do przedsiębiorstw energetycznych, gazowych czy wodnych, a w konsekwencji nie są one przedmiotem sprzedaży razem z gruntem.

Powyższe stanowisko wynika z przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (dalej w skrócie k.c.). Zgodnie z art. 46 § 1 k.c. „Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności”. Zgodnie z art. 48 k.c. „Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania”. Natomiast zgodnie z art. 49 § 1 k.c. „Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa”.

Przedstawione stanowisko potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 czerwca 2021 r. (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.180.2021.2.MKA), w której stwierdzono: „Z powyższego przepisu wynika, że jeśli znajdujące się na działce nr 1 sieci energetyczne i telekomunikacyjne są przyłączone do przedsiębiorstw świadczących te usługi, to stanowią one własność tych przedsiębiorstw. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją zbycia przez Sprzedających ww. działki wraz z naniesieniami niestanowiącymi własność Sprzedających, lecz przedsiębiorstw sieciowych. Wobec tak przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na działce gruntu nr 1 naniesienie wymienione we wniosku są własnością przedsiębiorstwa energetycznego i telekomunikacyjnego, to nie sposób przyjąć, że Sprzedający dokonają dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami. Tak więc w przypadku planowanej dostawy nieruchomości oznaczonej jako działka 1, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie działka gruntu, a więc elementy infrastruktury technicznej (ww. naniesienia) nie mogą być uwzględnione przy ustalaniu stawki podatku VAT (…) Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w niniejszych okolicznościach przedmiotem dostawy dokonanej przez Sprzedających będzie wyłącznie sam grunt”.

Nieruchomość 1 oraz Nieruchomość 2 to niezabudowane działki gruntu.

Znajdująca się na nich napowietrzna linia energetyczna 110 kV stanowi własność przedsiębiorstwa energetycznego S.A. i nie będzie przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Spółkę. W konsekwencji istnienie linii energetycznej nie zmienia faktu, że z punktu widzenia Spółki przedmiotem sprzedaży będzie grunt niezabudowany. W związku z powyższym należy stwierdzić, że Nieruchomość 1 oraz Nieruchomość 2 stanowią tereny niezabudowane w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.

Tereny budowlane

Drugim warunkiem zastosowania zwolnienia podatkowego z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. jest to, żeby sprzedawane tereny nie były terenami budowlanymi.

Przez tereny budowlane, zgodnie z art. 2 pkt 33 u.p.t.u., rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej w skrócie MPZP), a w razie braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nieruchomość 1 oraz Nieruchomość 2 są objęte MPZP, w związku z tym należy przeanalizować czy w świetle zapisów MPZP są one gruntami przeznaczonymi pod zabudowę.

W zakresie Nieruchomości 1 należy wskazać, że w MPZP jest ona oznaczona następującymi symbolami:

a)A – teren eksploatacji powierzchniowej złoża kruszywa naturalnego. Takie przeznaczenie w MPZP nie dopuszcza możliwości zabudowy, a więc część Nieruchomości 1 oznaczoną w MPZP jako A należy uznać za teren inny niż budowlany. Potwierdza to np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 stycznia 2014 r. (sygn. ILPP2/443-986/13-4/MN), w której stwierdzono: „Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa nieruchomości - niezabudowanej działki, objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że działka jest przeznaczona pod tereny istniejącej eksploatacji powierzchniowej złoża piasku, gdzie ustala się po zakończeniu eksploatacji złoża rekultywację w kierunku leśnym lub wodnym (symbol 28 A) - będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – jak wskazał Wnioskodawca – nie wynika przeznaczenie pod zabudowę tej działki”.

b)B – teren przeznaczony na plac do parkowania samochodów i usytuowania obiektu tymczasowego na potrzeby eksploatacji złoża kruszywa. W ocenie Spółki takie przeznaczenie w MPZP nie dopuszcza możliwości trwałej zabudowy, a więc część Nieruchomości 1 oznaczona w MPZP jako B należy uznać za teren inny niż budowlany. Zdaniem Spółki za teren budowlany należy uznać teren, dla którego możliwość zabudowy ma podstawowe, dominujące znaczenie. W związku z tym możliwość usytuowania obiektu tymczasowego na potrzeby eksploatacji złoża kruszywa nie może przesądzać o tym, że grunt jest przeznaczony pod zabudowę.

c)C – teren przeznaczony na składowisko nakładu humusu. Takie przeznaczenie w MPZP nie dopuszcza możliwości zabudowy, a więc część Nieruchomości 1 oznaczoną w MPZP jako C należy uznać za teren inny niż budowlany.

d)D – tereny gruntów rolnych przeznaczone na zagospodarowanie w formie zieleni niskiej w czasie eksploatacji złoża. Takie przeznaczenie w MPZP nie dopuszcza możliwości zabudowy, a więc część Nieruchomości 1 oznaczoną w MPZP jako D należy uznać za teren inny niż budowlany.

e)E – droga zbiorcza. Takie przeznaczenie w MPZP dopuszcza możliwość zabudowy, a więc część Nieruchomości 1 oznaczoną w MPZP jako E należy uznać za teren budowlany. Potwierdza to np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 czerwca 2015 r. (sygn. IPPP2/4512-301/15-2/AO), w której stwierdzono: „W konsekwencji w omawianej sprawie sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości podlegała opodatkowaniu VAT stawką w wysokości 23% w zakresie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego terenów: zabudowy usługowej o charakterze usług komercyjnych i mieszkaniowej wielorodzinnej (symbol U/MW), dróg publicznych – lokalnych (symbol KDL2), dróg publicznych zbiorczych z tramwajem (symbol KDZ+T) i zieleni urządzonej (symbol ZP8), stanowiących tereny przeznaczone pod zabudowę”.

f)F – istniejąca droga polna stanowiąca dojazd do gruntów rolnych przeznaczona jako czasowa droga zapewniająca dojazd do złoża kruszywa naturalnego. Takie przeznaczenie w MPZP nie dopuszcza możliwości zabudowy, a więc część Nieruchomości 1 oznaczoną w MPZP jako F należy uznać za teren inny niż budowlany. W ocenie Spółki za teren budowlany należy uznać grunt, który zgodnie z MPZP jest przeznaczony do zabudowania obiektem budowlanym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (dalej w skrócie u.p.b.). Zgodnie z art. 3 pkt 1 u.p.d. przez obiekt budowlany należy rozumieć „budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych”. Droga polna nie jest obiektem budowlanym, ponieważ nie została wzniesiona z użyciem wyrobów budowlanych. W konsekwencji przeznaczenie w MPZP pod drogę polną nie może być uznane za przeznaczenie pod zabudowę.

W zakresie Nieruchomości 2 należy wskazać, że w MPZP jest ona oznaczona symbolem G, dla którego przeznaczenie podstawowe to powierzchniowa eksploatacja kopalin. W związku z tym należy stwierdzić, że MPZP w przeznaczeniu podstawowym nie przewiduje możliwości zabudowy Nieruchomości 2, a tym samym należy ją uznać za teren inny niż budowlany. Potwierdza to np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 października 2022 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.405.2022.2.MPA), w której stwierdzono: „Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz wskazane przepisy, stwierdzić należy, że działka nr (...) w części dla której istnieje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, nie stanowi terenu budowlanego, zdefiniowanego w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie bowiem z zapisami tego planu, teren działki przeznaczony jest jako teren eksploatacji kruszywa naturalnego na udokumentowanym złożu oraz teren użytków rolnych. W związku z powyższym, dostawa części działki nr (...), dla której istnieje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, obejmujący inne tereny, niż tereny budowlane, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy”.

W ocenie Spółki powyższego stanowiska nie zmienia fakt, że MPZP w przeznaczeniu uzupełniającym przewiduje możliwość zabudowy obiektami budowlanymi na powierzchni nie większej niż 10% powierzchni działki.

Zdaniem Spółki, dokonując wykładni art. 2 pkt 33 u.p.t.u. należy brać pod uwagę przeznaczenie podstawowe określone w MPZP. W konsekwencji grunt można uznać za teren budowlany jedynie wówczas, gdy możliwość zabudowy wynika z przeznaczenia podstawowego.

Potwierdza to np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2021 r. (sygn. I FSK 575/18), w którym stwierdzono: „O charakterze terenu, jako terenu budowlanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna możliwość zabudowy, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu. Ustawodawca wskazał bowiem w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej na generalne przeznaczenie terenu jako budowlanego, a nie na możliwość zrealizowania na nim jakiegokolwiek obiektu budowlanego. Możliwość zrealizowania na danym terenie jakiejkolwiek budowli nie przesądza jeszcze o zakwalifikowaniu danego obszaru jako terenu przeznaczonego pod zabudowę, co dotyczy zwłaszcza terenów zieleni. Tym samym uprawniony jest wniosek, że to właśnie zapisane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podstawowe przeznaczenie danego gruntu ma decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia tego gruntu. Dodatkowe funkcje przypisane do gruntu poprzez określenie jego przeznaczenia uznanego za dopuszczalne (pomocnicze), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają”.

Odnosząc się jeszcze do przeznaczenia uzupełniającego określonego dla Nieruchomości 2, to należy wskazać, że MPZP przewiduje możliwość zabudowy obiektami budowlanymi na powierzchni nie większej niż 10% powierzchni działki. Zgodnie z tym co zostało już przedstawione Spółka uważa, że istotne jest przeznaczenie podstawowe, a nie przeznaczenie uzupełniające. Jednak z ostrożności, w razie uznania jej stanowiska za nieprawidłowe, Spółka chciałaby wskazać, że w jej ocenie za teren budowlany można uznać tylko 10% powierzchni Nieruchomości 2, ponieważ tylko taki obszar jest gruntem przeznaczonym pod zabudowę zgodnie z MPZP.

Podsumowanie

Zdaniem Spółki sprzedaż Nieruchomości 1 w części oznaczonej w MPZP jako E – droga zbiorcza będzie opodatkowana podatkiem VAT. Natomiast sprzedaż Nieruchomości 1 w pozostałej części oraz Nieruchomości 2 w całości będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.

Ad. 2

Spółka prosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie drugie jedynie w razie uznania w odpowiedzi na pytanie pierwsze, że sprzedaż Nieruchomości 1 lub Nieruchomości 2 będzie tylko częściowo zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.

Przepisy u.p.t.u. nie określają w jaki sposób należy ustalić część podstawy opodatkowania objętej zwolnieniem z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. oraz część podstawy opodatkowania objętej stawką podatku VAT w wysokości 23% w sytuacji, w której część działki ewidencyjnej stanowi teren budowlany, a pozostała część stanowi teren inny niż budowlany. W praktyce przyjmuje się, że w takiej sytuacji należy zastosować proporcję powierzchni działki ewidencyjnej. Zwolnienie z podatku VAT będzie miało zastosowanie do tej części podstawy opodatkowania, która odpowiada proporcji w jakiej pozostaje powierzchnia działki stanowiąca teren inny niż budowlany w ogólnej powierzchni działki ewidencyjnej. Natomiast stawka 23% będzie miała zastosowanie do tej części podstawy opodatkowania, która odpowiada proporcji w jakiej pozostaje powierzchnia działki stanowiąca teren budowlany w ogólnej powierzchni działki ewidencyjnej.

Przedstawione stanowisko potwierdza np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 grudnia 2021 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.860.2021.2.AB), w której stwierdzono: „Odnosząc się natomiast do pytania nr 2 Wnioskodawcy należy wskazać, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie precyzują, w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania w przypadku, gdy transakcja dotyczy dostawy nieruchomości, która w części podlega opodatkowaniu a w części zwolnieniu z podatku VAT. Zatem w tej sytuacji dopuszczalne są różne rozwiązania, np. według klucza wartościowego, tj. proporcjonalnie do wartości sprzedawanych części nieruchomości zastosować do nich właściwą stawkę lub zwolnienie z podatku, lub też według klucza powierzchniowego, tj. podzielić powierzchnię nieruchomości proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez poszczególne części opodatkowane i zwolnione z podatku VAT. Każda metoda, czy to oparta na kluczu wartościowym, czy też kluczu powierzchniowym jest właściwa, o ile odzwierciedla stan faktyczny”.

Podsumowując: w razie uznania, że sprzedaż Nieruchomości 1 lub Nieruchomości 2 będzie tylko częściowo zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u., Spółka powinna ustalić część podstawy opodatkowania objętą tym zwolnieniem w proporcji w jakiej pozostaje powierzchnia nieruchomości stanowiąca teren inny niż budowlany w ogólnej powierzchni nieruchomości.

Ocenastanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe w zakresie:

- zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 w częściach oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami: A, C, D,

- braku zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 w części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem E,

- sposobu ustalenia podstawy opodatkowania,

oraz nieprawidłowe w zakresie:

- zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 w częściach oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami: B, F oraz Nieruchomości 2 oznaczonej wyłącznie symbolem G.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT:

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy o VAT:

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 503 ze zm.):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z § 7 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii w sprawie wymaganego zakresuprojektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 17 grudnia 2021 r. (t. j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2404):

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

Nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego dla danej działki wyznaczono dokładnie linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o VAT art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT:

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

·towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

·brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że nad ww. Nieruchomością 1 i Nieruchomością 2 przebiega napowietrzna linia energetyczna, która jest własnością przedsiębiorstwa przesyłowego.

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Stosownie do art. 47 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 48 ustawy Kodeks cywilny:

Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej. Zgodnie zatem z zasadą „superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Jednak w myśl art. 49 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Z powyższego przepisu wynika, że jeśli znajdujące się na działce części infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, ciepłowniczej, telekomunikacyjnej i elektrycznej są przyłączone do przedsiębiorstw świadczących usługi wodociągowe, telekomunikacyjne oraz elektroenergetyczne, to stanowią one własność tych przedsiębiorstw.

Z powyższego przepisu wynika, że skoro znajdujące się na Nieruchomościach nr 1 i 2 części infrastruktury elektroenergetycznej są przyłączone do przedsiębiorstwa świadczącego usługi elektroenergetyczne, to stanowią one własność tego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, skoro znajdujące się na Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2 naniesienie wymienione we wniosku nie jest Państwa własnością, to nie sposób przyjąć, że dokonają Państwo dostawy gruntu wraz ze znajdującym się na nim naniesieniem. Tak więc w przypadku planowanej dostawy Nieruchomości 1 i Nieruchomości 2, przedmiotem dostawy będą wyłącznie działki gruntu, a więc elementy infrastruktury technicznej (ww. naniesienie) nie mogą być uwzględnione przy rozstrzygnięciu czy opisana sprzedaż będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT.

Odnosząc się do kwestii zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 w pierwszej kolejności zauważyć należy, że na dzień sprzedaży dla Nieruchomości 1 – jak Państwo wskazali – będą wyznaczone w MPZP linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Nieruchomość 1 oznaczona jest symbolami A, B, C, D, E oraz F.

Mając zatem na względzie opis przedmiotowej sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Nieruchomość 1 w części obejmującej tereny określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako:

·B – teren przeznaczony na plac do parkowania samochodów i usytuowania obiektu tymczasowego na potrzeby eksploatacji złoża kruszywa,

·E – droga zbiorcza,

·F – istniejąca droga polna stanowiąca dojazd do gruntów rolnych przeznaczona jako czasowa droga zapewniająca dojazd do złoża kruszywa naturalnego,

stanowi w tych częściach teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ponieważ przeznaczona jest w ww. częściach pod zabudowę. Tym samym sprzedaż Nieruchomości 1 w ww. częściach nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Sprzedaż Nieruchomości 1 w częściach oznaczonych symbolami B, E, F nie będzie mogła także korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Jak wynika bowiem z okoliczności sprawy Nieruchomość 1 nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT. Ponadto, nabycie Nieruchomości 1, nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Zatem nie można z tego względu powiedzieć, że mieli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego bądź nie mieli takiego prawa.

W związku z powyższym, sprzedaż Nieruchomości 1 w częściach, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostały oznaczone symbolami B, E, F jako przeznaczone pod zabudowę będzie opodatkowana podatkiem VAT, według stawki podatku od towarów i usług właściwej dla towaru będącego przedmiotem sprzedaży.

Natomiast w odniesieniu do pozostałej części Nieruchomość 1, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest jako:

·A – teren eksploatacji powierzchniowej złoża kruszywa naturalnego,

·C – teren przeznaczony na składowisko nakładu humusu,

·D – tereny gruntów rolnych przeznaczone na zagospodarowanie w formie zieleni niskiej w czasie eksploatacji złoża,

należy stwierdzić, że Nieruchomość 1 w ww. częściach nie stanowi gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a w konsekwencji nie mieści się w pojęciu terenu budowlanego, zdefiniowanego w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Tym samym, sprzedaż Nieruchomości 1 w ww. częściach, oznaczonych symbolami A, C i D będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Odnosząc się z kolei do Państwa wątpliwości dotyczących zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 2, wskazać należy, że – jak wynika z okoliczności sprawy – Nieruchomość 2 jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym jest ona oznaczona wyłącznie symbolem G, dla którego przeznaczenie podstawowe to powierzchniowa eksploatacja kopalin, a przeznaczenie uzupełniające to obiekty budowlane na powierzchni nie większej niż 10% powierzchni działki.

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca definiując w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie. W związku z powyższym przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę – wbrew Państwa twierdzeniu - nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu.

Tym samym z powyższego wynika, że Nieruchomość 2 przeznaczona jest pod zabudowę, a zatem stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Wobec powyższego nie sposób uznać, że sprzedaż Nieruchomości 2 będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ponadto dla sprzedaży Nieruchomości 2 nie znajdzie zastosowania zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, bowiem – jak wynika z opisu sprawy – Nieruchomość 2 nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT oraz jej nabycie nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Zatem nie można z tego względu powiedzieć, że mieli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego bądź nie mieli takiego prawa.

Wobec powyższego, sprzedaż Nieruchomości 2, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę będzie opodatkowana podatkiem VAT, według stawki podatku od towarów i usług właściwej dla towaru będącego przedmiotem dostawy.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 w częściach oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami: A, C, D oraz braku zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 w części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem E. Natomiast jest nieprawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości 1 w częściach oznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami: B, F oraz sprzedaży Nieruchomości 2 oznaczonej wyłącznie symbolem G.

Przechodząc natomiast do kwestii objętej zakresem pytania nr 2 sformułowanym we wniosku, należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Należy wskazać, że ani przepisy ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie precyzują, w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania w przypadku, gdy transakcja dotyczy dostawy nieruchomości gruntowej, która podlega opodatkowaniu różnymi stawkami podatku VAT lub częściowemu zwolnieniu z podatku VAT. Zatem, dopuszczalne są różne rozwiązania, m.in. wskazany przez Państwa klucz powierzchniowy, tj. podział powierzchni nieruchomości gruntowej proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez poszczególne części opodatkowane według stawki podatku od towarów i usług właściwej dla towaru będącego przedmiotem sprzedaży lub zwolnione z podatku VAT. Każda metoda, czy to oparta na kluczu wartościowym, czy też kluczu powierzchniowym jest właściwa, o ile odzwierciedla stan faktyczny.

Należy przy tym zaznaczyć, że wybór odpowiedniej metody, czy klucza podziału należy wyłącznie do podatnika, który winien sam zdecydować, czy jest to metoda obiektywna i wiarygodna w jego konkretnej sytuacji. Jeżeli zatem zastosowanie klucza podziału powierzchniowego, odzwierciedla stan faktyczny i jest w konkretnej sytuacji metodą najbardziej obiektywną i wiarygodną, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby Państwo taką metodę zastosowali do transakcji sprzedaży Nieruchomości 1, która będzie tylko częściowo zwolniona z podatku VAT.

Wobec powyższego Państwo stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu natomiast do powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Z kolei odnośnie powołanego przez Państwa orzeczenia, wskazać należy, żewyroki sądów administracyjnych, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenie nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA) :

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres : Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP : /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, z późn. zm.).