Interpretacja indywidualna z dnia 14 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.117.2023.1.MS

Obowiązki płatnika z tytułu korzystania z Usługi Bezpłatnego Ładowania pojazdów elektrycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”) jest spółką kapitałową z siedzibą w ... w województwie .... Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wprowadza ...stacje ładowania pojazdów elektrycznych funkcjonujące pod marką.... Stacje ładowania różnią się od montowanych dotychczas przez innych operatorów w ... pod względem konstrukcyjnym - urządzenia te mają (...).

Aby skorzystać z oferty Spółki, klienci muszą pobrać aplikację mobilną, a następnie się w niej zarejestrować.

Spółka oferuje możliwość skorzystania z usługi bezpłatnego ładowania pojazdów z napędem elektrycznym przez czas nie dłuższy niż 30 minut („Usługa Bezpłatnego Ładowania”). Pojedynczy klient może skorzystać z Usługi Bezpłatnego Ładowania tylko jeden raz na dobę. Po wykorzystaniu darmowych 30 minut, dalsze ładowanie samochodu elektrycznego jest odpłatne.

Według danych Spółki klienci najczęściej decydują się na ładowanie samochodu przez około godzinę. Dzięki temu, w przypadku większości klientów - pomimo oferowanych darmowych 30 minut - Spółka uzyskuje przychody z odpłatnego ładowania pojazdów, które ma miejsce po przekroczeniu limitu 30 minut.

Klienci mogą jednak zakończyć ładowanie przed upływem 30 minut. W takim przypadku Spółka nie otrzymuje od nich żadnej zapłaty. Niemniej jednak, w przypadku takich klientów Spółka również generuje przychody - tymi przychodami są wspomniane wcześniej przychody z reklam wyświetlanych klientom na ekranach montowanych w stacjach ładowania.

Wartość jednorazowej Usługi Bezpłatnego Ładowania nie przekracza 200 zł.

Pytania

1.Czy po stronie klientów, którzy korzystają z Usługi Bezpłatnego Ładowania powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, który powstaje po stronie klientów niebędących pracownikami Spółki ani osobami związanymi ze Spółką stosunkiem cywilnoprawnym, którzy korzystają z Usługi Bezpłatnego Ładowania, stanowi przychód zwolniony z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3.Czy po stronie Spółki powstanie obowiązek sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o wysokości przychodu klientów niebędących pracownikami Spółki ani osobami związanymi ze Spółką stosunkiem cywilnoprawnym, którzy korzystają z Usługi Bezpłatnego Ładowania?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy, po stronie klientów, którzy korzystają z Usługi Bezpłatnego Ładowania powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, który powstaje po stronie klientów niebędących pracownikami Spółki ani osobami związanymi ze Spółką stosunkiem cywilnoprawnym, którzy korzystają z Usługi Bezpłatnego Ładowania, stanowi przychód zwolniony z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a Ustawy o PIT.

Ad 3

W ocenie Wnioskodawcy, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a Ustawy o PIT, o wysokości przychodu klientów niebędących pracownikami Spółki ani osobami związanymi ze Spółką stosunkiem cywilnoprawnym, którzy korzystają z Usługi Bezpłatnego Ładowania.

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

 - podatku, zaliczki lub raty.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 11 ust. 2 powołanej ustawy stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2a Ustawy o PIT, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy o PIT, źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie w „szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Stosownie do art. 42a Ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 68a cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia decydujące jest zatem spełnienie łącznie następujących warunków, tj.:

1)świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny,

2)świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy,

3)jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekraczać 200 zł,

4)świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby związanej z nim stosunkiem cywilnoprawnym.

Rozwijając poszczególne przesłanki należy zauważyć, że przepisy cytowanej ustawy nie zawierają legalnej definicji „nieodpłatnego świadczenia”.

Pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” było przedmiotem analizy zarówno ze strony organów podatkowych, jak i sądów administracyjnych. Na szczególną uwagę zasługuje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 2958/17, w którym Naczelny Sąd Administracyjny wskazał „Pojęcie „nieodpłatnego świadczenia”, użyte w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., jak również w art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. nie zostało zdefiniowane w tej ustawie, ale ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - art. 353 k.c.), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (por. uchwała NSA z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02, uchwała NSA z 16 października 2006 r., sygn. akt IIFPS1/6, uchwała NSA z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10)”.

Także w literaturze przedmiotu podnosi się, że „świadczenia nieodpłatne” to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian. Świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący w związku z wykonanym na jego rzecz świadczeniem nie świadczy niczego w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości (zob. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex 2009).

W świetle powyższego kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, ażeby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Kolejnym warunkiem zastosowania omawianego zwolnienia jest przekazanie nieodpłatnych świadczeń w związku z promocją i reklamą świadczeniodawcy. Przy czym podobnie jak pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” również „promocja” i „reklama” nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego należy poszukiwać rozumienia tych pojęć w znaczeniu potocznym postępując zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa sądów, uznając nadrzędność gramatycznej (językowej) wykładni prawa. I tak, zgodnie z definicją zawartą w „Nowym Słowniku Języka Polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002 r., „reklama” to „rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i w telewizji”.

Z kolei „promocja” to „reklamowanie, upowszechnianie, propagowanie czegoś” np. promocja książki, filmu. „Promocja” to również „sprzedaż po obniżonej cenie lansująca nowy towar” np. promocja ozdób choinkowych do końca grudnia.

Następnymi warunkami zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest, aby między świadczeniodawcą a świadczeniobiorcą nie istniał stosunek cywilnoprawny lub stosunek pracy oraz aby jednorazowa wartość nie przekraczała 200 zł. Skupiając się na ostatniej z wymienionych kwestii należy zauważyć, że według „Nowego Słownika Języka Polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002 r., „jednorazowy” to „raz jeden dany, uczyniony, zachodzący; jednokrotny”.

W konsekwencji dla potrzeb zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, każde świadczenie należy rozpatrywać oddzielnie, a nie jako sumę pojedynczych świadczeń otrzymanych w roku podatkowym, gdyż jednorazowa wartość odnosi się do pojedynczego świadczenia przyznanego w danym okresie lub za wykonanie określonego zadania, a nie do sumy świadczeń przyznanych w roku podatkowym. Stąd zwolnienie przysługuje jeśli pojedyncza wartość świadczenia nie jest wyższa niż 200 zł.

Zgodnie z zaprezentowanym wyżej opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wprowadza na polski rynek stacje ładowania pojazdów elektrycznych .... Stacje ładowania różnią się od montowanych dotychczas przez innych operatorów w ... pod względem konstrukcyjnym - urządzenia te mają (...).

Aby skorzystać z oferty Spółki, klienci muszą pobrać aplikację mobilną, a następnie się w niej zarejestrować.

Spółka oferuje możliwość skorzystania z Usługi Bezpłatnego Ładowania. Pojedynczy klient może skorzystać z Usługi Bezpłatnego Ładowania tylko jeden raz na dobę. Po wykorzystaniu darmowych 30 minut, dalsze ładowanie samochodu elektrycznego jest odpłatne.

Według danych Spółki klienci najczęściej decydują się na ładowanie samochodu przez około godzinę. Dzięki temu, w przypadku większości klientów - pomimo oferowanych darmowych 30 minut - Spółka uzyskuje przychody z odpłatnego ładowania pojazdów, które ma miejsce po przekroczeniu limitu 30 minut.

Klienci mogą jednak zakończyć ładowanie przed upływem 30 minut. W takim przypadku Spółka nie otrzymuje od nich żadnej zapłaty. Niemniej jednak, w przypadku takich klientów Spółka również generuje przychody - tymi przychodami są wspomniane wcześniej przychody z reklam wyświetlanych klientom na ekranach montowanych w stacjach ładowania.

W świetle przedstawionych wyżej informacji należy stwierdzić, iż oferowana przez Spółkę Usługa Bezpłatnego Ładowania stanowi niewątpliwie świadczenie realizowane na rzecz klientów Spółki korzystających z tej usługi.

Na ekranach stacji ładowania wyświetlane są reklamy, których odbiorcami są klienci Spółki korzystający z Usługi Bezpłatnego Ładowania. Wyświetlanie reklam jest jednym ze źródeł przychodów Spółki. Niemniej jednak, nie można uznać, iż oglądanie reklam przez klientów korzystających z Usługi Bezpłatnego Ładowania może zostać uznane za jakąkolwiek formę zapłaty za tę usługę. Powszechnie przyjmuje się bowiem, iż sama czynność zapoznawania się z materiałami reklamowymi (w jakiejkolwiek formie) nie stanowi usługi ani świadczenia realizowanego przez odbiorcę reklam na rzecz reklamodawcy ani właściciela medium, za pośrednictwem którego emitowane są reklamy (np. banerów reklamowych, stacji radiowej czy stacji telewizyjnej).

Dodatkowo należy zauważyć, że sam fakt emitowania reklam na ekranach stacji ładowania nie oznacza, że klienci Spółki Korzystający z Usługi Bezpłatnego Ładowania muszą zapoznać się z ich treścią. Spółka nie jest bowiem w stanie skutecznie wyegzekwować od klientów, aby poświęcili swoją uwagę na analizowanie treści emitowanych reklam. W czasie realizacji Usługi Bezpłatnego Ładowania klienci mogą np. prowadzić rozmowę telefoniczną, sprawdzać wiadomości na smartfonie czy wykonywać inne czynności, które uniemożliwią im zapoznanie się z komunikatem reklamowym. To kolejny argument przemawiający za tym, że klienci korzystający z Usługi Bezpłatnego Ładowania nie wykonują na rzecz Spółki żadnego świadczenia.

Przyjmując, że klienci Spółki nie realizują na rzecz żadnego świadczenia wzajemnego w zamian za korzystanie z Usługi Bezpłatnego Ładowania, przy jednoczesnej realizacji na ich rzecz świadczenia przez Spółkę, należy uznać, że Usługa Bezpłatnego Ładowania skutkuje powstaniem po stronie jej odbiorców (klientów Spółki) przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Z uwagi na brak ekwiwalentnego świadczenia ze strony klientów, Usługa Nieodpłatnego Ładowania ma charakter nieodpłatny.

Jednocześnie, Usługa Nieodpłatnego Ładowania jest niewątpliwie związana z promocją i reklamą. Celem biznesowym tej usługi jest bowiem:

(i)promocja stacji ładowania...;

(ii)zachęcanie klientów do zakupu usług odpłatnego ładowania pojazdów elektrycznych (które ma miejsce po przekroczeniu 30 minut nieodpłatnego ładowania) oraz

(iii)promocja usług i produktów przedsiębiorców (sponsorów Spółki), którzy wykupili reklamy wyświetlane na banerach montowanych w stacjach ładowania.

W przypadku przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, który powstaje po stronie klientów korzystających z Usługi Nieodpłatnego Ładowania, spełnione są zatem dwie z czterech wymienionych wyżej przesłanek wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 68a Ustawy o PIT. Aby przychód ten mógł zostać uznany za przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie tego przepisu, konieczne jest jeszcze spełnienie dwóch kolejnych przesłanek, tj.:

·wartość jednorazowej Usługi Bezpłatnego Ładowania nie może przekraczać 200 zł; oraz

·klientem Usługi Bezpłatnego Ładowania nie może być pracownik Spółki ani osoba związana ze spółką stosunkiem cywilnoprawnym.

Reasumując, w świetle zaprezentowanych wyżej argumentów należy stwierdzić, iż:

(i)po stronie klientów, którzy korzystają z Usługi Bezpłatnego Ładowania powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT;

(ii)przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, który powstaje po stronie klientów niebędących pracownikami Spółki ani osobami związanymi ze Spółką stosunkiem cywilnoprawnym, którzy korzystają z Usługi Bezpłatnego Ładowania, stanowi przychód zwolniony z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a Ustawy o PIT;

(iii)po stronie Spółki nie powstanie obowiązek sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a Ustawy o PIT, o wysokości przychodu klientów niebędących pracownikami Spółki ani osobami związanymi ze Spółką stosunkiem cywilnoprawnym, którzy korzystają z Usługi Bezpłatnego Ładowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawarty został katalog źródeł przychodów wśród których w pkt 9 zostały wymienione tak zwane inne źródła.

Z kolei, art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że:

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Jednocześnie, zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Państwa wątpliwości budzi kwestia czy z tytułu korzystania przez klienta z usługi bezpłatnego ładowania pojazdów z napędem elektrycznym powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia korzystający ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy na Państwu ciążą obowiązki płatnika.

 Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka oferuje możliwość skorzystania z usługi bezpłatnego ładowania pojazdów z napędem elektrycznym przez czas nie dłuższy niż 30 minut. Pojedynczy klient może skorzystać z usługi bezpłatnego ładowania tylko jeden raz na dobę. Po wykorzystaniu darmowych 30 minut, dalsze ładowanie samochodu elektrycznego jest odpłatne. Aby skorzystać z oferty Spółki, klienci muszą pobrać aplikację mobilną, a następnie się w niej zarejestrować.

Wobec braku legalnej definicji nieodpłatnego świadczenia, dla stwierdzenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem będącym przychodem podatnika, należy mieć na względzie stanowisko wyrażone przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, który co prawda dotyczy pracowników, lecz może mieć zastosowanie także w innych sytuacjach.

W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny uznał za nieodpłatnie otrzymane takie świadczenia, które łącznie spełniają następujące warunki:

1)po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);

2)po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;

3)po trzecie, korzyść ta jest wymierna (również w postaci zaoszczędzenia wydatku) i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Po dokonaniu analizy przedstawionego zagadnienia, w świetle obowiązujących przepisów, jak również przy uwzględnieniu tez zawartych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 kluczowe znaczenie w przedmiotowej sprawie ma trzeci warunek opisany w wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Każdy podmiot spełniający określone przez Wnioskodawcę kryteria (aby skorzystać z oferty Spółki, klienci muszą pobrać aplikację mobilną, a następnie się w niej zarejestrować), może takie ładowania do 30 min pozyskać nieodpłatnie. Rozwiązanie to jest kierowane do nieokreślonego kręgu osób, nie ma więc charakteru indywidualnego.

Zatem w przypadku, gdy określone świadczenia (m.in. usługi bezpłatnego ładowania pojazdów z napędem elektrycznym przez czas nie dłuższy niż 30 minut) są z założenia bezpłatne dla wszystkich klientów, a nie jednostkowym przypadkiem stosowanym w stosunku do indywidualnego podmiotu, to wówczas nie powstaje przychód z nieodpłatnego świadczenia.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz wskazane regulacje prawne, stwierdzić należy, że po stronie klientów nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Państwo nie jesteście zobowiązani do wystawienia informacji PIT-11.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.