Interpretacja indywidualna z dnia 9 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.270.2018.11.S.AZ/AP

Ustalenie sposobu określenia limitu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nad odpowiadającymi rodzajowo tym kosztom przychodami oraz brak wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, kosztów finansowania dłużnego wynikającego z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji z zakresu infrastruktury publicznej.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 12 czerwca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 16 lipca 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 2493/18 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 20 stycznia 2023 r.);

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 czerwca 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 czerwca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia sposobu określenia limitu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nad odpowiadającymi rodzajowo tym kosztom przychodami oraz braku wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, kosztów finansowania dłużnego wynikającego z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji z zakresu infrastruktury publicznej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka jest spółką celową utworzoną do realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie E (dalej: „Inwestycja”). W Spółce 50% udziałów objęła A. S.A. oraz 50% udziałów nabyła B. S.A. Zarówno A. S.A. jak i B. S.A. to spółki, w których większościowym akcjonariuszem – z pakietem akcji powyżej 50% – jest Skarb Państwa.

Budowa E obejmuje realizację kilku powiązanych funkcjonalnie zadań inwestycyjnych polegających na budowie elektrowni węglowej wyposażonej w blok energetyczny o mocy około 1000 MW wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Celem wybudowania nowego obiektu jest pokrycie deficytu energii elektrycznej w północno-wschodniej części kraju. E. ma dodatkowo stwarzać korzystne warunki współpracy z systemem elektroenergetycznym krajów nadbałtyckich. Inwestycja jest zlokalizowana w województwie (…), w powiecie (…), w gminie (…) i mieście (…), na terenach o charakterze przemysłowym i techniczno-produkcyjnym.

Dla bloku energetycznego uzyskano decyzję Wójta Gminy (…) w dniu (…) 2010 r. o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie E w mocy około 1000 MW według wariantu lokalizacyjnego III A oraz wariantu technologicznego I, na podstawie której realizowana jest Inwestycja. Infrastruktura towarzysząca składająca się na inwestycję budowy (…) objęta jest odrębnymi decyzjami środowiskowymi.

W dniu (…) 2016 r. Spółka A. S.A. i B. S.A. podpisały trójstronną umowę inwestycyjną, na podstawie której strony zobowiązały się do wspólnego przygotowania, budowy i eksploatacji E W celu realizacji inwestycji polegającej na budowie bloku energetycznego Spółka, działając jako zamawiający, ogłosiła przetarg publiczny na budowę E w trybie dialogu konkurencyjnego, w wyniku którego w dniu (…) 2018 r. została wybrana oferta złożona wspólnie przez konsorcjum C Sp. z o.o. (lider konsorcjum) oraz D. S.A.S.

Realizowana Inwestycja jest strategiczna z punktu widzenia interesów państwa i będzie miała istotny wpływ na bezpieczeństwo energetyczne Polski. Nowy blok E będzie kolejnym, stabilnym, wysokosprawnym i niskoemisyjnym źródłem energii w Krajowym Systemie Elektroenergetycznym (zob. wypowiedź D. K., Prezesa A. SA z dnia (…) 2016 r. po podpisaniu trójstronnej umowy inwestycyjnej pomiędzy E. S.A. (obecnie E. sp. z o.o.), A. S.A. i B. S.A. na realizację inwestycji E.

Przede wszystkim realizacja Inwestycji ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej w północno-wschodniej Polsce, z uwagi na to, że jedyna elektrownia systemowa w tym rejonie to aktualnie funkcjonująca E2. Co więcej, Inwestycja ma zagwarantować długoterminowy popyt na węgiel kamienny, jak również zapewniać ciągłość i bezpieczeństwo w dostawach ciepła na rzecz lokalnej sieci ciepłowniczej (por. odpowiedź Ministra Energii z dnia (…) 2017 r. na oświadczenie senatora R. M. złożone podczas (…) w dniu (…) 2017 r., znak: (…). Podkreśla się, że dla Krajowego Systemu Elektroenergetycznego rzeczą niezwykle ważną jest posiadanie jednostek wytwórczych, które w tzw. podstawie mają stabilne źródło produkcji energii energetycznej).

W celu realizacji Inwestycji Spółka planuje pozyskać finansowanie zewnętrzne w postaci długoterminowych bankowych kredytów inwestycyjnych oraz długu podporządkowanego, których spłata zostanie zabezpieczona gwarancjami wystawionymi przez wspólników Spółki. Szczegółowe warunki finansowania będą znane w przyszłości, już po zawarciu stosownych umów na finansowanie inwestycji, przy czym finansowanie zostanie udzielone przez podmioty, które mają siedzibę na terenie Unii Europejskiej. W związku z powyższym wysokość finansowania zewnętrznego oraz faktyczna wysokość kosztów tego finansowania jest na moment niniejszej analizy nieznana.

Pytanie

Czy w aktualnym stanie prawnym, dla celów obliczenia dochodu Spółki osiągniętego z innych źródeł przychodu Spółka jest obowiązana wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 3 mln złotych powiększone o 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa wart. 16a-16m Ustawy o CIT, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej?

Państwa stanowisko w sprawie

W aktualnym stanie prawnym, dla celów obliczenia dochodu Spółki osiągniętego z innych źródeł przychodu Spółka nie jest obowiązana wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego z kredytów (pożyczek) wykorzystywanego do sfinansowania Inwestycji w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 3 mln złotych powiększone o 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa wart. 16a-16m Ustawy o CIT, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zdaniem Spółki przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie będzie ona uwzględniać kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji, albowiem spełnia ona warunki wskazane w art. 15c ust. 8-10 Ustawy o CIT, a zatem może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego wynikające z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji.

W wyniku nowelizacji Ustawy o CIT, która weszła w życie od 1 stycznia 2018 r., ustawodawca wprowadził limit kwoty kosztów finansowania zewnętrznego, do wysokości którego kwoty te mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Po nowelizacji, limit ten wynosi 30% kwoty stanowiącej podatkowy zysk netto podatnika przed uwzględnieniem opodatkowania, odsetek, deprecjacji i amortyzacji (tzw. wskaźnik EBITDA podatkowe). Nadto przewidziano kwotę wolną od ww. limitu w wys. rocznej 3 mln PLN. Powyższe rozwiązanie wynika z konieczności dostosowania przepisów krajowych do Dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (dalej „Dyrektywa ATAD”). Celem nowelizacji wskazanym w uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej Ustawę o CIT była konieczność uszczelnienia systemu podatku dochodowego przez wyeliminowanie niepożądanych działań prowadzących do nieuzasadnionego zmniejszenia podstawy opodatkowania (zob. Uzasadnienie do art. 15c Ustawy o CIT projektu ustawy zmieniającej ustawę o CIT).

Zmiana przepisów w powyższym zakresie wynika pośrednio z zaleceń dotyczących przeciwdziałaniu erozji bazy podatkowej i przenoszeniu zysków, opublikowanych przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) (Raport OECD Addressing Base Erosion and Profit Shifting, sporządzony na zlecenie G20, Działanie 4, Aktualizacja z 2016 r.), które to zalecenia zostały przyjęte z zadowoleniem przez Radę Europejską i stały się podstawą do rozwiązań zawartych w Dyrektywie ATAD. OECD odgrywa istotną rolę w gospodarce światowej poprzez tworzenie optymalnych warunków międzynarodowych dla rozwoju gospodarczego jej państw członkowskich. OECD prowadzi badania poświęcone sytuacji gospodarczej poszczególnych krajów członkowskich i na tej podstawie publikuje raporty zawierające rekomendacje dla poszczególnych rządów krajów członkowskich. Należy jednak podkreślić, że jak wskazuje sama OECD „zalecenia nie są prawnie wiążące, jednak w praktyce mają dużą siłę motywującą ponieważ reprezentują polityczną gotowość państw członkowskich, w związku z czym oczekuje się, że państwa członkowskie dołożą wszelkich starań, aby w pełni je wdrożyć”. Dodatkowo treść rekomendacji OECD może stanowić wskazówkę i kierunek interpretacyjny w przypadku wątpliwości w wykładni obowiązujących przepisów.

W wyniku przeprowadzonych badań OECD dostrzegła konieczność ograniczenia możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego ze względu na wykorzystywanie tego mechanizmu do tzw. agresywnego planowania podatkowego stosowanego przez przedsiębiorstwa nadużywające mechanizm finansowania dłużnego, którego efektem było wykazywanie straty na poziomie zysku przed opodatkowaniem. W celu ograniczenia nadużyć związanych z doliczeniem kosztów finansowania dłużnego OECD zaproponowała wprowadzenie progu limitującego wysokość kosztów finansowania dłużnego podlegającego odliczeniu, które to rozwiązanie zostało przyjęte na gruncie Dyrektywy ATAD, a w konsekwencji zostało implementowanie do Ustawy o CIT.

Niezależnie od powyższych zaleceń OECD dostrzegła jednak konieczność pozostawienia państwom członkowskim możliwości zaliczenia bez ograniczeń do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania zewnętrznego wykorzystywanych na cele inwestycji wykazujących silne powiązanie z sektorem publicznym, które z uwagi na ich specyfikę wykazują wysoki wskaźnik zadłużenia, ale nie powodują ryzyka wystąpienia erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysku. Zgodnie z zaleceniami OECD, za takie projekty mogą zostać uznane projekty spełniające poniższe warunki:

‒projekt ma charakter długoterminowy (czas trwania inwestycji wynosi powyżej 10 lat), a środki trwałe składające się na projekt nie mogą zostać zbyte wedle swobodnego uznania podmiotu prowadzącego projekt;

‒podmiot prowadzący projekt, na gruncie umowy lub innej podstawy prawnej, jest zobowiązany przez jednostkę sektora publicznego lub organizację pożytku publicznego do dostarczania towarów lub usług leżących w ogólnym interesie publicznym, które to zobowiązanie jest przedmiotem szczególnej kontroli lub regulacji;

‒wypłata odsetek następuje na rzecz podmiotu trzeciego udzielającego kredytu, który to podmiot może dochodzić zaspokojenia swoich wierzytelności ze środków trwałych składających się na projekt lub z dochodów osiągniętych z przedmiotowego projektu. Jakiekolwiek inne porozumienia, na podstawie których osoby trzecie udzielające finansowania mogą dochodzić zaspokojenia z innych środków trwałych, niż środki trwałe składające się na projekt, jak również gwarancje udzielone przez grupy spółek nie mogą zostać uznane za spełniające warunek wyłączenia;

‒pożyczka udzielona podmiotowi prowadzącemu projekt nie przekracza wartości lub szacunkowej wartości środków trwałych wykazywanych według ceny nabycia lub będących w toku budowy, chyba że dodatkowe finansowanie jest wykorzystywane na utrzymanie lub zwiększenie wartości środków trwałych. Za wyjątkiem minimalnego i przypadkowego finansowania udzielonego osobom trzecim (jak przykładowo na rachunku depozytowym), fundusze podmiotu prowadzącego projekt nie mogą być przedmiotem pożyczki na rzecz osób trzecich;

‒podmiot prowadzący projekt, koszty odsetek, środki trwałe składające się na projekt oraz zysk osiągnięty z projektu znajdują się w tym samym państwie, w którym osiągnięty zysk jest przedmiotem opodatkowania na zasadach podstawowych. W przypadku gdy środki trwałe składające się na projekt znajdują się na terenie zakładu, niniejsze wyłączenie stosuje się wyłącznie w przypadku, gdy zysk osiągnięty z projektu jest przedmiotem opodatkowania w kraju stosującym wyłączenie;

‒podobne projekty podmiotu prowadzącego projekt lub innych podmiotów z grupy podmiotu prowadzącego projekt nie są zadłużone w znacznie mniejszym stopniu, biorąc pod uwagę ich okresy trwania.

Powyższe wyłączenie dotyczące zaliczania kosztów zewnętrznego finansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wynika z zaleceń OECD, które mimo że nie są prawnie wiążące dla państw członkowskich, to stały się podstawą dla Parlamentu Europejskiego w trakcie prac nad Dyrektywą ATAD i w efekcie omawiane wyłączenie zostało dodane do przepisów Dyrektywy ATAD (zob. Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego, ad. (Zob. wypowiedź B. L. w trakcie debaty w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego z dnia 8 czerwca 2016 r.). W trakcie debaty nad wprowadzeniem ww. wyłączenia zwrócono uwagę na niewielkie lub zerowe ryzyka w zakresie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków w przypadku dopuszczenia możliwości odliczania kosztów finansowania zewnętrznego projektów z zakresu infrastruktury publicznej. Co więcej, mając na uwadze, że projekty infrastrukturalne są w dużym stopniu finansowane zewnętrznie, przedstawiciele w Parlamencie Europejskim zwrócili uwagę, że ograniczenie możliwości odliczenia odsetek nie oznacza nic innego jak podwójne opodatkowanie, ponieważ odsetki niemożliwe do odliczenia są opodatkowane z jednej strony jako zysk dla firmy, która dokonała inwestycji, z drugiej strony, jako dochód od pożyczkodawcy. Wprowadzenie możliwości zastosowania wyłączenia nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego poniesionych z tytułu pożyczek wykorzystywanych do finansowania długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej zostało pozostawione do swobodnego uznania państw członkowskich. Jak wynika z Dyrektywy ATAD państwa członkowskie powinny w tym celu odpowiednio wykazać, że uzgodnienia finansowe na potrzeby projektów z zakresu infrastruktury publicznej posiadają szczególne cechy uzasadniające takie podejście, w odróżnieniu od innych uzgodnień w zakresie finansowania podlegających ograniczeniu. Przy zastosowaniu przedmiotowego wyłączenia istotne jest również wykazanie, że zastosowanie wyłączenia nie było głównym celem warunkującym wykorzystanie finansowania zewnętrznego.

Dyrektywa ATAD za projekt z zakresu infrastruktury publicznej uznaje projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym (zob. art. 4 ust. 4 Dyrektywy ATAD).

Ustawodawca kierując się wytycznymi wynikającymi z Dyrektywy ATAD skorzystał z możliwości wprowadzenia wyłączenia przy obliczaniu nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego w postaci pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej Ustawę o CIT wprowadzenie tego rozwiązania wymaga wykazania, że konkretne uzgodnienia finansowe na potrzeby projektów z zakresu infrastruktury publicznej posiadają szczególne cechy uzasadniające stosowanie odstępstwa od zasady ogólnej.

Literalna wykładania art. 15c ust. 8 Ustawy o CIT prowadzi do wniosku, że wyłączeniu podlegają wyłącznie kwoty finansowania zewnętrznego pochodzące z pożyczek lub kredytów, a nie z wszelkich form finansowania zewnętrznego, jak mogłoby to wynikać ze znowelizowanej definicji kosztów finansowania dłużnego. W rozważanym przypadku wyłączenie kosztów finansowania zewnętrznego zachodzi, gdy:

‒wykonawca projektu podlega opodatkowaniu na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej;

‒aktywa, których dotyczy ten projekt znajdują się w całości na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

‒koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz

‒dochody z projektu osiągane są w całości na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Spełnienie wymienionych przesłanek warunkuje wyłączenie kosztów finansowania dłużnego w postaci kredytów (pożyczek) z kwoty nadwyżki finansowania zewnętrznego, o której mowa w art. 15c ust. 1 Ustawy o CIT, pod warunkiem, że finansowanie dłużne jest przeznaczone na sfinansowanie długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej.

W rozważanym przypadku niespornym jest, że realizacja Inwestycji spełnia powyższe podstawowe kryteria. Po pierwsze inwestor podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, po drugie aktywa, których dotyczy projekt znajdują się na terytorium Polski, po trzecie koszty finansowania zewnętrznego będą w całości wykazywane dla celów podatkowych w Polsce lub innym państwie UE i wreszcie po czwarte dochody osiągane w całości z projektu będą opodatkowane w Polsce.

Jak wynika z posiadanych informacji, realizacja przedsięwzięcia Budowa E jest projektem długoterminowym, o strategicznym znaczeniu dla bezpieczeństwa energetycznego kraju. Na obszarze północno-wschodniej Polski funkcjonuje aktualnie tylko jedna elektrownia systemowa – E2, a zatem projekt budowy E jest podejmowany w ogólnym interesie publicznym. Co więcej, należy podkreślić, że decyzja o wykorzystaniu zewnętrznego finansowania dłużnego przy realizacji tego przedsięwzięcia nie zależy od możliwości zastosowania zaliczenia kosztów finansowania do kosztów uzyskania przychodów, ale wynika z niezbędności i konieczności pozyskania finansowania zewnętrznego dla realizacji tego typu projektów. W związku z tym ryzyko erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków jest praktycznie zerowe, a zatem zgodnie z zaleceniami OECD oraz przepisami Dyrektywy ATAD, implementowanych na podstawie Ustawy o CIT do polskiego porządku krajowego, należy uznać, że Spółka ma podstawy do skorzystania z możliwości zaliczenia kosztów finansowania zewnętrznego na realizację Inwestycji do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

Konkludując, analiza nowego brzmienia przepisu art. 15c ust. 8, ust. 9 w zw. z art. 15c ust. 1 i art. 15c ust. 10 Ustawy o CIT prowadzi w ocenie Spółki do wniosku, że koszt finansowania zewnętrznego wykorzystywanego do sfinansowania inwestycji spełnia warunki określone w art. 15c ust. 8 Ustawy o CIT, albowiem planowana przedsięwzięcie polegające na Budowie E spełnia przesłanki długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, wskazane w art. 15c ust. 8-10 Ustawy o CIT. Powyższe, w ocenie Spółki, determinuje możliwość zastosowania wyłączenia kosztów planowanego finansowania dłużnego z tytułu kredytów (pożyczek) na cele realizacji Inwestycji z kwoty nadwyżki kosztów finansowania dłużnego niepodlegającej zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 15c ust. 1 Ustawy o CIT.

Zarówno inwestor – Spółka, aktywa, których dotyczy Inwestycja, koszty finansowania dłużnego i dochód z planowanej Inwestycji znajdują się na terenie Polski lub w innym państwie UE, a zatem spełnione są warunki określone w art. 15c ust. 8 Ustawy o CIT.

Według dostępnych komunikatów i informacji giełdowych sama Inwestycja ma znacznie strategiczne dla bezpieczeństwa energetycznego państwa, a jej realizacja wymaga znacznego nakładu środków finansowych, które będą pozyskiwane od podmiotów trzecich z krajów UE. Ostatecznie, zastosowanie przedmiotowego wyłącznie nie stanowi zdaniem Spółki ryzyka erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków, którym przeciwdziałaniu służy ograniczenie możliwości zaliczania kosztów finansowania dłużnego do kosztów uzyskania przychodów wynikające z zaleceń OECD i przepisów Dyrektywy ATAD implementowanych na gruncie Ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 14 sierpnia 2018 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-2.4010.270.2018.1.AZ, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 14 sierpnia 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

12 września 2018 r. wnieśli Państwo skargę na interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie 20 września 2018 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację indywidualną – wyrokiem z 16 lipca 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 2493/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 20 września 2022 r. sygn. akt II FSK 10/20 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 20 września 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

‒ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej: ustawa CIT):

W myśl art. 15c ust. 3 ustawy CIT:

Stosownie do art. 15c ust. 12 ww. ustawy:

Ustawodawca wprowadził wyłączenie od wprowadzonego do ustawy limitu ze względu na przedmiot inwestycji.

Jak stanowi art. 15c ust. 8 ustawy CIT:

Zgodnie z art. 15c ust. 9 ww. ustawy:

Stosownie do art. 15c ust. 10 powołanej ustawy:

Stwierdzić należy, że literalna wykładnia art. 15c ust. 8 ustawy CIT prowadzi do wniosku, że wyłączeniu limitowania kosztów podlegają wyłącznie kwoty finansowania zewnętrznego pochodzące z pożyczek lub kredytów, a nie z wszelkich form finansowania zewnętrznego, jak mogłoby to wynikać ze znowelizowanej definicji kosztów finansowania dłużnego. W rozważanym przypadku wyłączenie kosztów finansowania zewnętrznego zachodzi, gdy:

‒wykonawca projektu podlega opodatkowaniu na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej;

‒aktywa, których dotyczy ten projekt znajdują się w całości na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej:

‒koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz

‒dochody z projektu osiągane są w całości na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Spełnienie wymienionych przesłanek warunkuje wyłączenie kosztów finansowania dłużnego w postaci kredytów (pożyczek) z kwoty nadwyżki finansowania zewnętrznego, o której mowa w art. 15c ust. 1 ustawy CIT, pod warunkiem, że finansowanie dłużne jest przeznaczone na sfinansowanie długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej.

W rozpoznawanej sprawie realizacja przedmiotowej inwestycji spełnia powyższe podstawowe kryteria. Po pierwsze inwestor podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, po drugie aktywa, których dotyczy projekt znajdują się na terytorium Polski, po trzecie koszty finansowania zewnętrznego będą w całości wykazywane dla celów podatkowych w Polsce lub innym państwie UE i wreszcie po czwarte dochody osiągane w całości z projektu będą opodatkowane w Polsce. Ponadto przedmiotowy projekt inwestycyjny może być określany jako „długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej” i w dalszej kolejności „projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym zgodnie z art. 15c ust. 8-10 ustawy CIT. Powyższe determinuje możliwość zastosowania wyłączenia limitowania kosztów planowanego finansowania dłużnego z tytułu kredytów (pożyczek) na cele realizacji Inwestycji z kwoty nadwyżki kosztów finansowania dłużnego niepodlegającej zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 15c ust. 1 ustawy CIT.

Analiza brzmienia przepisów art. 15c ust. 8-10 ustawy CIT w związku z przepisami Dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego uprawnia do twierdzenia, że wyłączenie limitowania kosztów finansowania zewnętrznego, o którym mowa w ww. przepisach – może dotyczyć projektu służącego zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego państwa bez względu na rodzaj źródła energii a także formę prawną i strukturę właścicielską podmiotu realizującego przedmiotowy projekt, w sytuacji wykazania przez państwo członkowskie, że długoterminowy projekt o charakterze strategicznym będzie realizowany w ogólnym interesie publicznym.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie ustalenia sposobu określenia limitu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nad odpowiadającymi rodzajowo tym kosztom przychodami oraz braku wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, kosztów finansowania dłużnego wynikającego z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania Inwestycji z zakresu infrastruktury publicznej, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).