Interpretacja indywidualna z dnia 7 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.9.2023.1.SH

1. Czy koszty wynajmu hali (w tym także koszty podatku od nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste oraz z uwzględnieniem różnic kursowych), w której instalowana jest linia do lakierowania, koszty ochrony tej hali oraz dostarczanych do niej mediów, ponoszone w latach 2019-2022 (czyli w okresie montażu i rozruchu testowego linii do lakierowania) stanowią dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodów. 2. Kiedy wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów Spółki.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

- czy koszty wynajmu hali (w tym także koszty podatku od nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste oraz z uwzględnieniem różnic kursowych), w której instalowana jest linia do lakierowania, koszty ochrony tej hali oraz dostarczanych do niej mediów, ponoszone w latach 2019-2022 (czyli w okresie montażu i rozruchu testowego linii do lakierowania) stanowią dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodów,

- kiedy wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów Spółki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

S. P. Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”) ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). W ramach swojej działalności Spółka produkuje części do maszyn, przeprowadzając m.in. (…)

Spółka jest obecnie w trakcie realizacji inwestycji, która polega na uruchomieniu linii do lakierowania wyrobów (obecnie proces jest podzlecany). W ramach tej inwestycji Spółka nabyła w 2018 r. linię do lakierowania O. Oprócz samych kosztów nabycia, Spółka poniosła także m.in. wydatki na montaż linii i dostosowanie jej do swoich wymagań. Planowanym terminem pełnego uruchomienia linii był maj 2020 r. Realizacja inwestycji opóźniła się jednak (m.in. z powodu pandemii COVID-19) i aktualnie linia jest w fazie rozruchu testowego, nie została jeszcze oddana do używania.

Nowa linia została zainstalowana w hali magazynowo-produkcyjnej wynajmowanej od podmiotu trzeciego. Okres wynajmu rozpoczął się w 2019 r. (czyli w roku rozpoczęcia prac związanych z montażem; nabycie urządzeń składających się na linię produkcyjną miało miejsce w 2018 r.). W okresie montażu linii hala była wykorzystywana do składowania elementów tej linii (montaż był realizowany w hali, gdyż jak już zostało wskazane wcześniej, hala ta jest docelowym miejscem funkcjonowania nowej linii), przez cały ten okres i obecnie hala była i jest także częściowo wykorzystywana przez Spółkę do składowania materiałów.

Spółka ponosi od roku 2019 koszty najmu hali (w tym także koszty opłat za wieczyste użytkowanie gruntu, na którym hala jest posadowiona i podatku od nieruchomości, refakturowanych na Spółkę przez wynajmującego zgodnie z umową najmu) oraz koszty mediów (m.in. prądu, wody i gazu) dostarczanych do hali i koszty ochrony hali. Ponieważ czynsz najmu jest ponoszony w walucie, Spółka rozpoznaje różnice kursowe od płatności z tego tytułu. Przedmiotowe wydatki zostały potwierdzone fakturami otrzymanymi od podmiotu wynajmującego halę, podmiotu świadczącego usługi ochrony oraz dostawców mediów. Wymienieni kontrahenci są podmiotami niepowiązanymi ze Spółką. Poniesione wydatki nie zostały Spółce w żaden sposób zwrócone.

Spółka dotychczas księgowała koszty najmu hali (w tym koszty użytkowania wieczystego i podatku od nieruchomości) i koszty mediów oraz ochrony obiektu na koncie, na którym księgowane były wszystkie inne wydatki związane z budową nowej linii lakierniczej (konto „Środki trwałe w budowie”), a więc wydatki te do chwili obecnej nie zostały jeszcze ujęte w kosztach ani dla celów bilansowych, ani dla celów podatkowych.

Pytania

1.Czy koszty wynajmu hali (w tym także koszty podatku od nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste oraz z uwzględnieniem różnic kursowych), w której instalowana jest linia do lakierowania, koszty ochrony tej hali oraz dostarczanych do niej mediów, ponoszone w latach 2019-2022 (czyli w okresie montażu i rozruchu testowego linii do lakierowania) stanowią dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodów?

2.Kiedy wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. W świetle tej definicji należy więc przyjąć, że aby dany wydatek stanowił koszt dla celów podatkowych, muszą być spełnione następujące warunki:

- wydatek ten został poniesiony przez podatnika, tj. pokryty z jego zasobów majątkowych,

- wydatek jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów,

- wydatek został właściwie udokumentowany,

- wydatek nie znajduje się w katalogu wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie, w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m (zastrzeżenie dotyczące spółek nieruchomościowych nie ma w sytuacji Wnioskodawcy zastosowania). W rezultacie istotne jest ustalenie, jakie wydatki należy uznać za wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych, gdyż tylko one będą ujmowane w kosztach uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Wydatki inne niż poniesione na nabycie czy wytworzenie środków trwałych będą zaś kosztami uzyskania przychodów na bieżąco, na zasadach ogólnych (pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków wskazanych powyżej).

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w razie odpłatnego nabycia za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się cenę ich nabycia. Za cenę nabycia, na podstawie art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dodatkowo, zgodnie z art. 16g ust. 6 ustawy o CIT, wartość początkową środków trwałych wymagających montażu powiększa się o wydatki poniesione na ich montaż. Katalog zawarty w ramach art. 16g ust. 3 ustawy o CIT nie ma charakteru wyczerpującego, na co wskazuje zastosowany w nim zwrot „w szczególności”. Przepis ten określa jednak kryterium, na podstawie którego należy ocenić, które wydatki powinny być uwzględnione w wartości początkowej środka trwałego - są nimi koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego.

Zakupiona przez Wnioskodawcę linia do lakierowania stanowi środek trwały, podlegający amortyzacji dla celów podatkowych. Po przyjęciu jej do używania Spółka będzie więc dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tej linii. Bez wątpienia w wartości początkowej linii będzie ujęta cena zakupu tego składnika majątkowego i koszty jego montażu. W wartości początkowej linii powinny także zostać ujęte koszty związane z zakupem poniesione do dnia oddania jej do używania.

W ocenie Spółki, kosztami takimi nie są jednak koszty wynajmu hali (w tym także koszty podatku od nieruchomości oraz opłat za użytkowanie wieczyste, z uwzględnieniem różnic kursowych), w której instalowana jest linia do lakierowania, koszty ochrony tej hali oraz dostarczanych do niej mediów, ponoszone w okresie montażu i rozruchu testowego tej linii. W konsekwencji, brak było podstaw do zaliczania tych wydatków do wartości początkowej linii lakierniczej.

Jak orzekł NSA w wyroku z dnia 9 lipca 2015 r., sygn. akt II FSK 1005/13: „(...) posłużenie się przez ustawodawcę we wskazanym przepisie zwrotem „w szczególności” nie oznacza, że jest to katalog niczym nieograniczony. Koszty związane z zakupem, o jakich mowa w art. 16g ust 3 u.p.d.o.p. muszą mieć bezpośredni związek z odpłatnym nabyciem środków trwałych i wykazywać i dotyczyć zakupu usług podobnych do wymienionych w analizowanym przepisie”.

Koszty będące przedmiotem niniejszego wniosku, czyli opłaty za wynajem hali magazynowo-produkcyjnej (w tym także podatek od nieruchomości oraz opłata za wieczyste użytkowanie gruntu), w której ulokowana jest linia do lakierowania, wydatki na ochronę tej hali i dostarczane do niej media, ponoszone w okresie montażu i rozruchu testowego linii do lakierowania, nie wpisują się w rozumienie pojęcia „kosztów związanych z zakupem”. Koszty te bowiem nie mają bezpośredniego związku z nabyciem linii do lakierowania i jej uruchomieniem. Koszty będące przedmiotem niniejszego wniosku wyraźnie różnią się od kosztów wymienionych w ramach katalogu zawartego w art. 16g ust. 3 ustawy o CIT. Katalog ten jasno wskazuje, że przez „koszty związane z zakupem” należy rozumieć wydatki, które pozwalają na skuteczne dostarczenie i rozpoczęcie korzystania ze środka trwałego.

W odniesieniu zaś do wydatków będących przedmiotem niniejszego wniosku należy zauważyć, że:

a)koszty wynajmu (razem z podatkiem od nieruchomości i opłatą za wieczyste użytkowanie oraz różnicami kursowymi powstałymi w związku z zapłatą czynszu w walucie innej niż PLN) nie są związane z nabyciem linii produkcyjnej, tylko z korzystaniem z nieruchomości, w której ta linia jest zainstalowana i w której ta linia będzie po jej uruchomieniu funkcjonowała; w szczególności, Spółka może wykorzystywać i wykorzystuje wynajęte powierzchnie także do innych celów niż montaż czy uruchomienie linii lakierniczej (np. do składowania materiałów/ produktów);

b)koszty ochrony to wydatki na zabezpieczenie wynajmowanego i własnego majątku, czyli ponownie wydatki, które nie warunkują skutecznego dostarczenia i rozpoczęcia korzystania z linii do lakierowania;

c)koszty mediów to przede wszystkim wydatki związane z bieżącym wykorzystaniem wynajmowanej hali, służące zarówno bieżącemu utrzymaniu hali w odpowiednim stanie, jak i przechowywaniu materiałów należących do Spółki, nie ma w tym przypadku znaczenia to, że były one ponoszone w okresie montażu linii do lakierowania oraz jej rozruchu testowego; część z tych wydatków jest związana z uruchomieniem linii w fazie testowej, ale ponownie nie są to wydatki związane z zakupem środka trwałego, nie są to także wydatki na montaż linii.

W opinii Spółki powyższe wskazuje, że przedmiotowe koszty nie powinny powiększać ceny nabycia linii do lakierowania, wobec czego Spółka nie powinna uwzględniać ich w wartości początkowej linii, stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, gdyż spełnione są w ich przypadku warunki wskazane wcześniej, tzn.:

- zostały poniesione przez Wnioskodawcę,

- są definitywne, gdyż nie zostały Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócone,

- pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, gdyż dotyczą zapewnienia Spółce infrastruktury niezbędnej do prowadzenia tej działalności i utrzymania tej infrastruktury w odpowiednim stanie,

- zostały poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż ich celem jest zwiększeniem mocy produkcyjnych Wnioskodawcy,

- zostały właściwie udokumentowane, gdyż są potwierdzone fakturami otrzymanymi od podmiotu wynajmującego halę, podmiotu świadczącego usługi ochrony oraz dostawców mediów,

- nie znajdują się w katalogu wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, co zostało wykazane powyżej.

W opinii Wnioskodawcy, wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, gdyż nie da się ich przypisać do konkretnego przychodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę - są to wydatki związane z zapewnieniem odpowiedniej infrastruktury, umożliwiającej Spółce skuteczne wykonywanie działalności gospodarczej.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Spółki, koszty wynajmu hali (w tym także koszty podatku od nieruchomości oraz opłat za użytkowanie wieczyste oraz z uwzględnieniem różnic kursowych), w której instalowana jest linia do lakierowania, koszty ochrony tej hali oraz dostarczanych do niej mediów ponoszone w latach 2019-2022 (czyli w okresie montażu i rozruchu testowego linii do lakierowania) stanowią dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Ad 2

Jak zostało wykazane w pierwszej części uzasadnienia, koszty będące przedmiotem niniejszego wniosku stanowią dla Spółki koszty pośrednie.

Zgodnie z art 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia; jeśli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i nie ma możliwości określenia, jaka część kosztu dotyczy danego roku podatkowego, koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Moment poniesienia kosztu został zdefiniowany w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT - jest to dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) lub na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy, za dzień poniesienia kosztu należy wobec tego uznać dzień, na który koszt ten został ujęty w księgach rachunkowych na jakimkolwiek koncie innym niż konto rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 25 maja 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.128.2021.2.MS, w interpretacjach z 14 października 2022 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.86.2022.2.RK i Znak: 0114-KDIP2-2.4010.68.2022.2.KW).

W sytuacji opisanej w stanie faktycznym, koszty wynajmu hali (w tym także koszty podatku od nieruchomości oraz opłat za użytkowanie wieczyste, z uwzględnieniem różnic kursowych), w której instalowana jest linia do lakierowania, koszty ochrony tej hali oraz dostarczanych do niej mediów, ponoszone w latach 2019-2022 były ujmowane w księgach na bieżąco, na koncie „Środki trwałe w budowie”. Spółka uważa wobec tego, że dla celów podatkowych koszty te powinny zostać uwzględnione przy kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym za lata 2019-2022 (odpowiednio do dat, na które przedmiotowe koszty były ujmowane w księgach rachunkowych Spółki), gdyż wtedy właśnie były poniesione w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

W rezultacie, ponieważ wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku nie zostały do tej pory rozliczone przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów, obecnie rozliczenie takie w odniesieniu do wydatków poniesionych w latach 2019-2021 powinno nastąpić poprzez korektę zeznań za te lata. Koszty poniesione w roku 2022 mogą zaś zostać uwzględnione przy kalkulacji podstawy opodatkowania za rok 2022, czyli w zeznaniu, które zostanie złożone w terminie do końca marca 2023 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6, ustawy o CIT:

Co do zasady wydatki opisane we wniosku poniesione w związku z nabyciem linii do lakierowania wyrobu spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów przewidzianą w ustawie o CIT, ponieważ zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Należy bowiem wskazać, że wydatki opisane we wniosku przyczyniają się w sposób ogólny do osiągnięcia przez Spółkę przychodów podatkowych. Spółka podjęła decyzję o zakupie przedmiotowej linii do lakierowania wyrobów, która stanie się dla Spółki źródłem przychodów. Tak więc związek poniesionych wydatków z przychodami Spółki jest bezsporny, gdyż wydatki te ponoszone są w celu uzyskania przychodów przez Spółkę. Rozstrzygnięcia wymaga jedynie fakt, czy wydatki te powinny zostać alokowane do wartości początkowej środków trwałych składających się na ww. linię do lakierowania i być zaliczane do kosztów podatkowych Spółki poprzez odpisy amortyzacyjne, czy powinny stanowić koszt podatkowy Spółki w momencie ich poniesienia.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Na podstawie z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT:

Jednocześnie za cenę nabycia, stosownie do treści art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „koszty związane z zakupem środka trwałego”. W art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT dotyczącym ustalenia ceny nabycia ustawodawca nie definiuje katalogu kosztów, które powinny być kapitalizowane do wartości początkowej środka trwałego. Wskazany przepis zawiera jedynie katalog przykładowy. Z treści tego przepisu jednoznacznie bowiem wynika, że do wartości początkowej nabytych środków trwałych należy zaliczyć tylko te wydatki, które są ściśle związane z ich nabyciem, tj. takie, bez których poniesienia nabycie środków trwałych byłoby niemożliwe.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że definicja „ceny nabycia”, na którą składają się kwota należna zbywcy oraz koszty związane z zakupem odnosi się do czynności dokonanej i wskazuje, że w zakresie analizowanego pojęcia mieszczą się tylko te koszty, których poniesienie przyniosło skutek w postaci nabycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, a w analizowanym przypadku linii do lakierowania wyrobów.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, po pierwsze czy koszty wynajmu hali (w tym także koszty podatku od nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste oraz z uwzględnieniem różnic kursowych), w której instalowana jest linia do lakierowania, koszty ochrony tej hali oraz dostarczanych do niej mediów, ponoszone w latach 2019-2022 (czyli w okresie montażu i rozruchu testowego linii do lakierowania) stanowią dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodów, po drugie kiedy wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów Spółki.

Ad 1

Jaka wynika z wniosku zakupiona przez Wnioskodawcę linia do lakierowania stanowi środek trwały, podlegający amortyzacji dla celów podatkowych. Po przyjęciu jej do używania Spółka będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tej linii. W wartości początkowej linii będzie ujęta cena zakupu tego składnika majątkowego i koszty jego montażu.

Odnosząc się do powołanych przepisów oraz do pierwszej Państwa wątpliwości, wskazać należy, że koszty wynajmu hali (w tym także kosztów podatku od nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste oraz z uwzględnieniem różnic kursowych), w której instalowana jest linia do lakierowania, koszty ochrony tej hali oraz dostarczanych do niej mediów, ponoszone w latach 2019-2022 (czyli w okresie montażu i rozruchu testowego linii do lakierowania) ponoszonych przez Spółkę w związku z nabyciem linii do lakierowania wyrobów, nie są kosztami ściśle związanymi z zakupem linii do lakierowania, ponieważ ich poniesienie nie jest warunkiem koniecznym dla dokonania zakupu. Wymienione przez Wnioskodawcę koszty nie mają charakteru wydatków związanych z nabyciem linii do lakierowania. Wydatki wymienione we wniosku nie wpisują się w rozumienie pojęcia „kosztów związanych z zakupem”. Koszty opisane we wniosku wyraźnie różnią się od kosztów wymienionych w ramach katalogu zawartego w art. 16g ust. 3 ustawy o CIT. Katalog ten jasno wskazuje, że przez „koszty związane z zakupem” należy rozumieć wydatki, które pozwalają na skuteczne dostarczenie i rozpoczęcie korzystania ze środka trwałego.

Koszty wynajmu (razem z podatkiem od nieruchomości i opłatą za wieczyste użytkowanie oraz różnicami kursowymi powstałymi w związku z zapłatą czynszu w walucie innej niż PLN) nie są związane z nabyciem linii produkcyjnej, tylko z korzystaniem z nieruchomości, w której ta linia jest zainstalowana i w której ta linia będzie po jej uruchomieniu funkcjonowała. Spółka może wykorzystywać i wykorzystuje wynajęte powierzchnie także do innych celów niż montaż czy uruchomienie linii lakierniczej (np. do składowania materiałów/ produktów). Koszty ochrony to wydatki na zabezpieczenie wynajmowanego i własnego majątku, czyli wydatki, które również nie warunkują skutecznego dostarczenia i rozpoczęcia korzystania z linii do lakierowania. Koszty mediów to przede wszystkim wydatki związane z bieżącym wykorzystaniem wynajmowanej hali, służące zarówno bieżącemu utrzymaniu hali w odpowiednim stanie, jak i przechowywaniu materiałów należących do Spółki, nie ma w tym przypadku znaczenia to, że były one ponoszone w okresie montażu linii do lakierowania oraz jej rozruchu testowego. Jak wynika z wniosku, część z tych wydatków jest związana z uruchomieniem linii w fazie testowej, ale również nie są to wydatki związane z zakupem środka trwałego, nie są to także wydatki na montaż linii.

Zatem przedmiotowe koszty nie powinny powiększać ceny nabycia linii do lakierowania, wobec czego Spółka nie powinna uwzględniać ich w wartości początkowej ww. linii, stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, jako inne niż bezpośrednio związane z przychodami, gdyż nie da się ich przypisać do konkretnego przychodu uzyskiwanego przez Wnioskodawcę - są to wydatki związane z zapewnieniem odpowiedniej infrastruktury i związane są z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że koszty wynajmu hali (w tym także koszty podatku od nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste oraz z uwzględnieniem różnic kursowych), w której instalowana jest linia do lakierowania, koszty ochrony tej hali oraz dostarczanych do niej mediów, ponoszone w latach 2019-2022 (czyli w okresie montażu i rozruchu testowego linii do lakierowania) stanowią dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodów i nie należy ich uwzględniać w wartości początkowej środka trwałego (linii lakierniczej).

Reasumując Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 jest prawidłowe.

Ad 2

Odnosząc się do Państwa drugiej wątpliwości, dotyczącej ustalenia, kiedy wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów Spółki, wskazać należy, że dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT).

W myśl bowiem art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT:

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT:

Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” ¬– brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki, o których mowa we wniosku, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów, ponieważ ich poniesienie ma związek z uzyskaniem przychodów przez Spółkę, ale nie jest związane z żadnym konkretnym przychodem. Wydatki te Spółka, co do zasady, powinna zaliczyć do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia, tj. na dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, koszty wynajmu hali (w tym także koszty podatku od nieruchomości oraz opłat za użytkowanie wieczyste, z uwzględnieniem różnic kursowych), w której instalowana jest linia do lakierowania, koszty ochrony tej hali oraz dostarczanych do niej mediów, poniesione w latach 2019-2022 były ujmowane w księgach na bieżąco, na koncie „Środki trwałe w budowie”. Wobec tego, dla celów podatkowych koszty te powinny zostać uwzględnione przy kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym za lata 2019-2022 (tj. powinny były zostać ujęte w kosztach podatkowych na dzień ich poniesienia w latach 2019 – 2022, a więc na dzień, na który przedmiotowe koszty były ujmowane w księgach rachunkowych Spółki), gdyż wtedy właśnie były poniesione w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

Jednocześnie, wskazując moment poniesienia kosztu uzyskania przychodów, należy odnieść się do wskazanych przez Państwa różnic kursowych, związanych z zapłatą czynszu najmu w walucie obcej. Zauważyć bowiem należy, że sposób rozliczenia różnic kursowych określają odrębne przepisy ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z art. 15a ust. 1 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 15a ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT:

Z kolei zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 2ustawy o CIT:

Natomiast w myśl art. 15a ust. 7 ustawy o CIT:

Zatem przy ustalaniu różnic kursowych i ujmowaniu ich w kosztach podatkowych należy kierować się ww. przepisami.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Natomiast jak stanowi art. 81 § 2 ww. ustawy:

Mając powyższe na względzie, ponieważ wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku nie zostały do tej pory rozliczone przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów w latach 2019 -2022, to należy je ująć w kosztach podatkowych w tych latach oraz dokonać korekty zeznań podatkowych złożonych za te lata. Natomiast w sytuacji, gdy za rok 2022 r. nie zostało jeszcze złożone zeznanie podatkowe, to ww. koszty poniesione w roku 2022 należy ująć w dacie ich poniesienia w 2022 r. i uwzględnić przy kalkulacji podstawy opodatkowania za rok 2022 i wykazać w zeznaniu podatkowym składanym za rok 2022.

Reasumując Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).