Zmiana interpretacji indywidualnej z dnia 6 marca 2023 r., Szef Krajowej Administracji Skarbowej, sygn. DOP3.8222.17.2023.EILK

Obowiązki płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom bonów towarowo-żywieniowych.

Zmiana interpretacji indywidualnej

Szanowni Państwo,

w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 21 lutego 2020 r. Nr 0115-KDIT2.4011.107.2019.2.HD, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmieniam z urzędu^[1] wymienioną interpretację stwierdzając, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 12 grudnia 2019 r.), uzupełnionym 7 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom bonów towarowo-żywieniowychjest nieprawidłowe w zakresie braku uznania wartości tych bonów za przychód ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 grudnia 2019 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom bonów towarowo-żywieniowych.

Treść wniosku, uzupełnionego 7 lutego 2020 r., jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Do Państwa zadań należy między innymi kontrola:

1)dokumentów związanych z wykonywaniem transportu drogowego lub przewozów na potrzeby własne oraz przestrzegania warunków w nich określonych,

2)dokumentów przewozowych związanych z wykonywaniem krajowego i międzynarodowego transportu drogowego oraz niezarobkowego krajowego i międzynarodowego przewozu drogowego,

3)przestrzegania przepisów ruchu drogowego w zakresie krajowego i międzynarodowego transportu drogowego oraz niezarobkowego krajowego i międzynarodowego przewozu drogowego, w tym stanu technicznego pojazdów,

4)przestrzegania przepisów dotyczących okresów prowadzenia pojazdu i obowiązkowych przerw oraz czasu odpoczynku kierowcy,

5)przestrzegania szczegółowych zasad i warunków transportu zwierząt,

6)przestrzegania zasad i warunków dotyczących przewozu drogowego towarów niebezpiecznych.

Realizacja powyższych zadań – przez zatrudnionych inspektorów – wymaga przede wszystkim pracy w terenie. Co więcej, specyfika podejmowanych czynności wymusza działania stale w różnych miejscach – na terenie całego województwa …, często znacznie oddalonych od Państwa siedziby czy jego jednostek organizacyjnych.

Praca inspektorów transportu drogowego wykonywana na drodze – ze względu na wydatek energetyczny – została uznana za pracę obligującą pracodawcę w sezonie zimowym do wydawania posiłków profilaktycznych na podstawie poniżej wskazanych przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do treści art. 232 ustawy Kodeks pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określiła, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania. Rozporządzeniem tym jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem Rady Ministrów pracodawca jest zobowiązany zapewniać pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłki w formie jednego dania gorącego oraz napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

W myśl § 2 ust. 2 powyższego aktu pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Sposób realizacji tego obowiązku może zatem polegać na:

1)zapewnieniu pracownikowi możliwości spożycia ciepłego posiłku w czasie pracy (np. stołówka), albo

2)przekazaniu produktów umożliwiających przygotowanie takiego posiłku we własnym zakresie, albo

3)przekazaniu pracownikowi bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku.

Nie macie Państwo możliwości zapewnienia pracownikom posiłków regeneracyjnych w swojej siedzibie – nawet poprzez nawiązanie współpracy z jednym podmiotem posiadającym kilka placówek. Czynności inspektorów podejmowane są bowiem niejednokrotnie w znacznym oddaleniu od miejscowości, w których zlokalizowane są te placówki. Realizujecie zatem swój obowiązek przy użyciu bonów towarowo-żywieniowych pozyskanych na mocy umowy zawartej w dniu 8 stycznia 2019 r. z (...) Spółka z o.o.

Na mocy zawartej umowy, Spółka z o.o. zobowiązała się do dostarczania Państwu tzw. Żywieniowych … na Posiłek Profilaktyczny, zwanych dalej kuponami. Owe kupony to – zgodnie z § 2 zawartej umowy – kupony emitowane przez Spółkę z o.o., według określonego wzoru, o różnych nominałach, posiadające różne zabezpieczenia. Kupony są ważne od dnia uwidocznionego na nich i mogą być realizowane tylko w określonych przez Spółkę z o.o. punktach handlowych i usługowych (różne sieci i marki). Punkty te mają być w odpowiedni sposób oznakowane. Punktów jest na tyle dużo i są one zlokalizowane na terenie całego województwa tak, że inspektorzy mają do nich realny dostęp w godzinach pracy.

Zgodnie z § 6 zawartej przez strony umowy jesteście Państwo zobowiązani do poinformowania użytkowników kuponów o tym, że Kupon Żywieniowy … na Posiłek Profilaktyczny może być użyty wyłącznie jako forma zapłaty za posiłek we wskazanych przez Spółkę z o.o. punktach handlowych i usługowych, a także o tym, że wzbroniona jest zapłata Kuponem Żywieniowym … na Posiłek Profilaktyczny za wyroby alkoholowe. Ponadto kupon nie podlega wymianie na gotówkę, a użytkownikowi kuponu nie przysługuje prawo otrzymania reszty w gotówce w przypadku, gdy wartość zakupu towarów lub usług jest niższa niż nominał kuponu. Pracodawca wykonał ten obowiązek.

Powyższa kwestia dotycząca posiłków regeneracyjnych, w stosunkach wewnętrznych pracodawcy, uregulowana jest Zarządzeniem (…) z dnia 29 listopada 2019 r. w sprawie zasad przyznawania posiłków profilaktycznych w X. (…) w (…).

Zgodnie z tym zarządzeniem posiłki profilaktyczne przysługują pracownikom w dniach wykonywania pracy na drogach przez czas powyżej 4 godzin w okresie zimowym, tj. od dnia 1 listopada do dnia 31 marca. W dniach uzasadniających korzystanie z posiłków, przed wyjazdem do pracy na drogach, inspektorom wydaje się bony żywieniowe o wartości 10 złotych w celu umożliwienia im skorzystania z posiłków w wyznaczonych punktach gastronomicznych. W przypadku gdy pracownik, który pobrał bon żywieniowy, zakończy pracę na drodze przed upływem 4 godzin, obowiązany jest do zwrócenia bonu żywieniowego. Powyższe bony są wydawane pracownikom na podstawie ich harmonogramu pracy, a ilość bonów jest ewidencjonowana na comiesięcznej liście.

Przekazywane inspektorom bony towarowo-żywieniowe umożliwiają zakup przede wszystkim posiłków, ale również produktów spożywczych i napojów o charakterze profilaktycznym, spełniających normy BHP. Pracownicy zostali pouczeni w zakresie tego, w jakim celu bony żywieniowe są im wydawane i co do zasady winni oni nabywać – żywność spełniającą wymogi BHP. Umowa z Y. stanowi, że wzbroniona jest zapłata bonem za wyroby alkoholowe.

Jednocześnie wskazujecie Państwo, że technicznie rzecz ujmując bony mogą być wykorzystane przez pracowników na zakup dowolnych posiłków i napojów.

Pracodawca nie ma możliwości sprawowania nadzoru nad tym, co pracownik faktycznie zakupuje, czy z tychże produktów można sporządzić posiłek o odpowiedniej kaloryczności, spełniających normy wskazane w przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Wobec powyższego, nie macie Państwo możliwości ustalenia jakie konkretnie posiłki, artykuły spożywcze i napoje będą przez pracowników nabywane na podstawie ww. bonów żywieniowych.

Pytanie

Czy wartość bonów na zakup posiłku profilaktycznego wydawanych przez Państwo pracownikom podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie będziecie Państwo zobowiązani do obliczania, pobierania i wpłacania od wartości tych bonów zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, wartość bonów na zakup posiłku profilaktycznego wydawanych pracownikom nie stanowi dla nich przychodu z tytułu stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako kwota zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym wartość wydawanych pracownikom bonów nie stanowi podstawy do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a na Państwu, jako płatniku, nie ciąży obowiązek obliczania, pobierania i wpłacania od wartości bonów zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Artykuł 38 § 1 wyżej wskazanej ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W Państwa opinii, w zakreślonym stanie faktycznym, zostały spełnione opisane w ww. przepisach przesłanki zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych wartości bonów wydawanych na zakup posiłków profilaktycznych. Zatem na Państwu, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania i wpłacania od wartości tych bonów zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zwolnienie przedmiotowe wynikające z zacytowanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można zastosować wówczas, jeżeli pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych. Jak wskazano powyżej, tak jest właśnie w Państwa przypadku.

Zgodnie z art. 232 ustawy Kodeks pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Zasady wydawania posiłków regeneracyjnych określone zostały w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, które zostało znowelizowane w lipcu 2019 r.

W związku ze zmianą brzmienia § 2 ust. 2 powyższego rozporządzenia, od dnia 9 lipca 2019 r. obowiązuje regulacja, zgodnie z którą pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie. Przepisy rozporządzenia tym samym dopuszczają alternatywne formy wykonania obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydania takich posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych. Powyższa regulacja ma zastosowanie w szczególności, gdy pracownicy wykonują pracę w terenie (interpretacja z dnia 31 maja 2019 r. nr 0113-KDIPT2-3.4011.213.2019.2.GG).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Państwa pracownicy uprawnieni do posiłków regeneracyjnych pracują przede wszystkim poza terenem zakładu pracy, w znacznym oddaleniu od niego i jednostek organizacyjnych pracodawcy, a przy tym miejsca pracy są codziennie inne – co wynika ze specyfiki zawodu i uniemożliwia codzienne stawianie się pracownika w jednej wybranej, zewnętrznej placówce żywieniowej. Nie dysponujecie Państwo stołówką, nie ma też możliwości jej utworzenia. Uzasadnione jest zatem zastosowanie formy bonów.

Na mocy zawartej z podmiotem zewnętrznym umowy zakupujecie Państwo na rzecz swoich pracowników kupony żywieniowe. Kupon Żywieniowy … na Posiłek Profilaktyczny może być użyty wyłącznie jako forma zapłaty za posiłek we wskazanych przez podmiot zewnętrzny punktach handlowych i usługowych, wzbroniona jest zapłata Kuponem Żywieniowym … na Posiłek Profilaktyczny za wyroby alkoholowe, a ponadto kupon nie podlega wymianie na gotówkę, a użytkownikowi kuponu nie przysługuje prawo otrzymania reszty w gotówce w przypadku, gdy wartość zakupu towarów lub usług jest niższa niż nominał kuponu.

Powyższe postanowienia nie naruszają zatem § 8 Rozporządzenia, który stanowi, że pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje. Nie wypłacacie Państwo bowiem pracownikom ekwiwalentu pieniężnego, a jedynie wydajecie kupony na okaziciela uprawniające wyłącznie do nabycia posiłku. Brak bezpośredniej kontroli nad tym, jakie towary zostaną przez pracowników zakupione na podstawie wskazanych bonów nie wyłącza ich zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż ich wartość nie stanowi przychodu pracownika.

Kwestia dotycząca posiłków regeneracyjnych wewnątrz zakładu pracy jest uregulowana Zarządzeniem (…) z dnia 10 stycznia 2019 r. w sprawie zasad przyznawania posiłków profilaktycznych w X. (…) w (…). Wskazano w nim zasady wydawania bonów oraz osoby uprawnione do ich utrzymania.

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że spełnione zostały warunki zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartości kuponów otrzymywanych przez jego pracowników na zakup posiłku profilaktycznego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Państwo jako płatnik podatku od osób fizycznych, nie macie obowiązku obliczania, pobierania i wpłacania od wartości tych bonów zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wspomniana regulacja przewiduje zwolnienie od podatku dochodowego wartości bonów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych, napojów – w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości ich wydania pracownikom w naturze – ale przy tym ustawa podatkowa nie zawiera jakichkolwiek wymogów odnoszących się do nadzoru nad realizacją tychże bonów przez pracowników. W Państwa ocenie istotny jest cel wydawania bonów oraz wiedza pracowników o tymże celu oraz możliwość realizowania wytycznych ustawodawcy w zakresie np. kaloryczności posiłków.

Ocena stanowiska dokonana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 21 lutego 2020 r. Nr 0115-KDIT2.4011.107.2019.2.HD, uznał Państwa stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

Uzasadnienie zmiany interpretacji indywidualnej

Po zapoznaniu się z aktami sprawy stwierdzam, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych^[2].

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do treści art. 11 ust. 1 ustawy PIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno w postaci pieniężnej, jak i w postaci niepieniężnej, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy PIT:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w art. 12 ust. 1 ustawy PIT sformułowanie „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy właściwie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia otrzymane od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W świetle powyższego, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.

Jednocześnie stosowanie do art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy PIT wolna od podatku dochodowego jest:

wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Natomiast prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy^[3].

Obowiązek pracodawcy zapewnienia nieodpłatnie pracownikom zatrudnionych w szczególnie uciążliwych warunkach odpowiednich posiłków i napojów ze względów profilaktycznych wynika z art. 232 Kodeksu pracy. Zgodnie bowiem z tym przepisem:

Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, które powinny spełnić, a także przypadki i warunki ich wydawania określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów^[4].

Zgodnie z § 1 pkt 1 tego rozporządzenia:

Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1)posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej "posiłkami", w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,

2)napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Natomiast na podstawie § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia:

Pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że praca Państwa inspektorów transportu drogowego wykonywana na drodze – ze względu na wydatek energetyczny – została uznana za pracę obligującą pracodawcę w sezonie zimowym do wydawania posiłków profilaktycznych na podstawie przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

Nie macie Państwo możliwości zapewnienia pracownikom posiłków regeneracyjnych w swojej siedzibie – nawet poprzez nawiązanie współpracy z jednym podmiotem posiadającym kilka placówek. Czynności inspektorów podejmowane są bowiem niejednokrotnie w znacznym oddaleniu od miejscowości, w których zlokalizowane są te placówki. Realizujecie Państwo zatem swój obowiązek przy użyciu bonów towarowo-żywieniowych pozyskanych na mocy umowy zawartej ze Spółką z o.o. Na mocy zawartej umowy, Spółka z o.o. zobowiązała się do dostarczania tzw. Żywieniowych … na Posiłek Profilaktyczny, zwanych dalej kuponami. Owe kupony to – zgodnie z § 2 zawartej umowy – kupony emitowane przez Spółkę z o.o., według określonego wzoru, o różnych nominałach, posiadające różne zabezpieczenia. Kupony są ważne od dnia uwidocznionego na nich i mogą być realizowane tylko w określonych przez Spółkę z o.o. punktach handlowych i usługowych (różne sieci i marki). Punkty te mają być w odpowiedni sposób oznakowane. Punktów jest na tyle dużo i są one zlokalizowane na terenie całego województwa tak, że inspektorzy mają do nich realny dostęp w godzinach pracy. Zgodnie z § 6 zawartej przez strony umowy jesteście Państwo zobowiązani do poinformowania użytkowników kuponów o tym, że Kupon Żywieniowy … na Posiłek Profilaktyczny może być użyty wyłącznie jako forma zapłaty za posiłek we wskazanych przez Spółkę z o.o. punktach handlowych i usługowych, a także o tym, że wzbroniona jest zapłata Kuponem Żywieniowym … na Posiłek Profilaktyczny za wyroby alkoholowe. Ponadto kupon nie podlega wymianie na gotówkę, a użytkownikowi kuponu nie przysługuje prawo otrzymania reszty w gotówce w przypadku, gdy wartość zakupu towarów lub usług jest niższa niż nominał kuponu. Pracodawca wykonał ten obowiązek. Powyższa kwestia dotycząca posiłków regeneracyjnych w stosunkach wewnętrznych, uregulowana jest Zarządzeniem (…) z dnia 29 listopada 2019 r. w sprawie zasad przyznawania posiłków profilaktycznych w X. (…) w (…). Zgodnie z tym zarządzeniem posiłki profilaktyczne przysługują pracownikom w dniach wykonywania pracy na drogach przez czas powyżej 4 godzin w okresie zimowym, tj. od dnia 1 listopada do dnia 31 marca. W dniach uzasadniających korzystanie z posiłków, przed wyjazdem do pracy na drogach, inspektorom wydaje się bony żywieniowe o wartości 10 złotych w celu umożliwienia im skorzystania z posiłków w wyznaczonych punktach gastronomicznych. W przypadku gdy pracownik, który pobrał bon żywieniowy, zakończy pracę na drodze przed upływem 4 godzin, obowiązany jest do zwrócenia pracodawcy bonu żywieniowego. Powyższe bony są wydawane pracownikom na podstawie ich harmonogramu pracy, a ilość bonów jest ewidencjonowana na comiesięcznej liście. Przekazywane inspektorom bony towarowo-żywieniowe umożliwiają zakup przede wszystkim posiłków, ale również produktów spożywczych i napojów o charakterze profilaktycznym, spełniających normy BHP. Pracownicy zostali pouczeni w zakresie tego, w jakim celu bony żywieniowe są im wydawane i co do zasady winni oni nabywać – żywność spełniającą wymogi BHP. Umowa ze Spółką z o.o. stanowi, że wzbroniona jest zapłata bonem za wyroby alkoholowe. Jednocześnie wskazaliście Państwo, że technicznie rzecz ujmując bony mogą być wykorzystane przez pracowników na zakup dowolnych posiłków i napojów. Nie macie Państwo możliwości sprawowania nadzoru nad tym, co pracownik faktycznie zakupuje, czy z tychże produktów można sporządzić posiłek o odpowiedniej kaloryczności, spełniających normy wskazane w przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Wobec powyższego, nie macie możliwości ustalenia jakie konkretnie posiłki, artykuły spożywcze i napoje będą przez pracowników nabywane na podstawie ww. bonów żywieniowych.

W świetle powyższego, wartość bonów towarowo-żywieniowych wydawanych przez Państwo pracownikom stanowi dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Jednocześnie przychód ten korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy PIT. Zauważyć należy, że z literalnego brzmienia przepisu art. 21 ust. 11b ustawy PIT nie wynika, aby na pracodawcę nałożony został dodatkowy obowiązek polegający na weryfikacji sposobu realizacji bonu, kuponu, lub innego dowodu uprawniającego pracownika do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych, lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych. W konsekwencji, w przedmiotowym zakresie nie ciążą na Państwu obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom bonów towarowo-żywieniowych jest nieprawidłowe w zakresie braku uznania wartości tych bonów za przychód ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz prawidłowe w pozostałym zakresie.

W konsekwencji dokonuję z urzędu zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej z 21 lutego 2020 r. Nr 0115-KDIT2.4011.107.2019.2.HD wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, gdyż stwierdzam jej nieprawidłowość.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawili Państwo we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej

•Szef Krajowej Administracji Skarbowej zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej:

może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

•Na podstawie art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

•Ponosicie Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie stanu faktycznego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

•Wskazuję, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego przez Państwa we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

•Stosownie do art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej:

zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Przepis ustanawia tzw. zasadę nieszkodzenia, która pełni funkcję gwarancyjną (ochronną) interpretacji indywidualnej i której szczegółowa treść została uregulowana w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej.

•Skorzystanie z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej oznacza: brak odpowiedzialności z kodeksu karnego skarbowego, brak naliczania odsetek za zwłokę, oraz w przypadku, gdy zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się Państwa do interpretacji oraz skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będące przedmiotem interpretacji, miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej - zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji.

•Z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej, która została zmieniona, możecie Państwo nadal korzystać w odniesieniu do rozliczeń podatkowych dokonywanych za okres do końca roku, kwartału następującego po kwartale lub miesiąca następującego po miesiącu (w zależności od okresu rozliczenia podatku), w którym doręczono Państwu zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności (por. art. 14m § 2 Ordynacja podatkowa).

•Warunkiem skorzystania z ww. ochrony jest zastosowanie się Państwa do interpretacji (art. 14k § 1 i art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej) oraz złożenie przez Państwa wniosku, o którym mowa w art. 14m § 3 Ordynacji podatkowej, w trakcie trwania postępowania podatkowego. Organy podatkowe bowiem nie uwzględniają z urzędu interpretacji prawa podatkowego.

•Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej:

przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się przez Państwa do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacja podatkowa).

•Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw^[5] wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na zmianę interpretacji indywidualnej

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej zmiany interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi^[6]).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

•w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00‑916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) lub

•w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP(art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skarga na pisemną interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

^[1] art. 13 § 2 pkt 4 oraz art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, ze zm.), zwana dalej „Ordynacją podatkową”.

^[2] Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, ze zm., zwanej dalej „ustawą PIT”.

^[3] Dz. U. z 2022 r. poz. 1510, ze.zm.

^[4] Dz. U. z 1996 r. Nr 60 poz. 279, ze zm.

^[5] Dz. U. poz. 2193.

^[6] Dz. U. z 2023 r. poz. 259.