Interpretacja indywidualna z dnia 3 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.823.2022.2.ENB

Możliwość skorzystania z ulgi na powrót.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – 22 lutego 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Posiada Pan obywatelstwo polskie. Urodził się Pan w Polsce, tutaj mieszkał, uczył się Pan i pracował. Od 2016 r. zaczął jeździć Pan sezonowo do pracy w Holandii – gdzie pracował Pan poprzez agencje. W latach 2016 – 2018 pracował Pan zarówno w Holandii (sezonowo) jak i w Polsce, zaś od czerwca 2018 r. przeniósł się Pan już na stałe do Holandii. 

Tam znajdowało się centrum Pana interesów życiowych, tj. praca oraz mieszkanie.

Początkowo mieszkał Pan w pokojach oferowanych przez agencje zatrudnienia, trochę u znajomych oraz wynajmował Pan prywatnie pokój. W grudniu 2019 r. otrzymał Pan w Holandii meldunek, a od lutego 2020 r. zaczął Pan wynajmować mieszkanie socjalne od Stowarzyszenia Mieszkaniowego (...). W Holandii mieszkał Pan nieprzerwanie od czerwca 2018 r. do maja 2022 r. Do Polski wrócił Pan na stałe w maju 2022 r., zaś od sierpnia prowadzi Pan w Polsce jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Zmieniając miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i rozpoczynając tutaj działalność podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W czasie gdy mieszkał Pan za granicą, posiadał Pan również meldunek w Polsce w domu rodzinnym. Przez te wszystkie lata dokonywał Pan rozliczeń w Polsce z osiąganych za granicą dochodów na deklaracji PIT-36 i PIT-ZG w celu informacyjnym oraz w celu uzyskania zaświadczenia dla holenderskiego organu podatkowego, gdyż tam również musiał się Pan rozliczać. W roku 2022 do maja pracował Pan w Holandii, a od sierpnia już na własnej działalności w Polsce, co spowoduje, że łączna suma przychodów jakie osiągnie Pan za cały rok przekroczy kwotę 85.528 zł, dlatego też chciałby Pan skorzystać z ulgi na powrót już w zaznaniu rocznym za 2022 r. oraz w kolejnych po sobie latach czyli w 2023, 2024 i 2025 r. W związku z możliwością skorzystania z ulgi na powrót, którą wprowadził Polski Ład kontaktował się Pan telefonicznie z Krajową Informacją Skarbową, jak i osobiście w Pierwszym Urzędzie Skarbowym (...). Niestety nie  uzyskał Pan jednoznacznej odpowiedzi w zakresie prawa do skorzystania z tej ulgi ze względu na składanie zeznań podatkowych Polsce za lata 2019 – 2021 wykazujących wyłącznie dochody z zagranicy.

Uzupełniając wniosek potwierdził Pan, że zarówno w latach 2019-2021, jak i w okresie od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Holandii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W latach 2019,2020 i 2021 nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni. Pana miejscem zamieszkania w latach 2019-2021 oraz od początku roku 2022 do 14 maja 2022 r. była Holandia, gdzie Pan pracował. Jest Pan kawalerem, nie ma żony ani dzieci. W latach 2019-2021 oraz od początku roku 2022 do 14 maja 2022 r. pracował Pan i mieszkał w Holandii. Początkowo mieszkał Pan w pokojach oferowanych przez agencje pracy, prywatnie wynajmował Pan pokój, a od marca 2020 r. wynajmował Pan mieszkanie. W Polsce ma Pan rodziców i rodzeństwo, których odwiedzał Pan raz – dwa razy do roku na urlopie.

W latach 2019-2021 oraz od początku roku 2022 do 14 maja 2022 r. z Holandią łączyła Pana praca, konto bankowe, ubezpieczenie, znajomi, mieszkanie.

W Polsce posiadał Pan mały kredyt gotówkowy – zaciągnięty przed wyjazdem do Holandii, konto bankowe, znajomych oraz samochód osobowy.

W okresie tym aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską prowadził Pan w Holandii, tam też przynależał Pan do organizacji/klubów i zazwyczaj Pan przebywał. Do Polski powrócił Pan 15 maja 2022 r. Nie posiada Pan certyfikatu rezydencji, jednakże, na potwierdzenie pobytu, jak i pracy w Holandii posiada Pan: historię zatrudnienia oraz potwierdzenia przelewów z wypłat (solarisy), wyciąg z konta bankowego, jarografy, rozliczenia podatkowe w Holandii, ubezpieczenie, umowę najmu jak również potwierdzenia przelewów za wynajem mieszkania od Stowarzyszenia Mieszkaniowego (...) oraz rachunki. W najbliższych latach planuje Pan nadal prowadzić działalność gospodarczą.

Pytanie

Czy przysługuje Panu ulga na powrót, tj. zwolnienie podatkowe w ramach podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy PIT i czy może Pan z niego skorzystać już w rozliczeniu rocznym za 2022 r.?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – biorąc pod uwagę kryteria do skorzystania z ulgi na powrót – kwalifikuje się Pan do skorzystania z tej ulgi. Posiada Pan obywatelstwo polskie oraz mieszkał Pan poza terytorium Polski przez trzy lata kalendarzowe (2019- 2021) poprzedzające bezpośrednio rok 2022, w którym to przeniósł Pan centrum swoich interesów życiowych z Holandii do Polski. W tych latach nie mieszkał Pan w Polsce, ani nie płacił tutaj podatków. Nigdy nie korzystał Pan z części ani całości tego zwolnienia podatkowego. Ponadto na potwierdzenie Pana pobytu, jak i pracy w Holandii posiada Pan potwierdzenia przelewów z wypłat (solarisy), jarografy, rozliczenia podatkowe, ubezpieczenie, jak również potwierdzenia przelewów za wynajem mieszkania od (...) oraz rachunki. Ulga na powrót zakłada możliwość skorzystania z niej przez cztery lata licząc od początku roku w którym wróciło się do Polski. Powrócił Pan do Polski w maju 2022 r. co oznacza, że już w zeznaniu rocznym za 2022 r. mógłby Pan skorzystać z tej ulgi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Art. 3 ust. 2b ww. ustawy stanowi, że:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Co istotne, posiadanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest ściśle związane ze spełnieniem ww. przesłanek. Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci. Natomiast w przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.

Jeśli chodzi o centrum interesów gospodarczych, w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem, itp.

Z opisu zdarzenia wynika, że posiada Pan obywatelstwo polskie. W czerwcu 2018 r. przeniósł się Pan na stałe do Holandii, gdzie znajdowało się centrum Pana interesów życiowych, tj. praca oraz mieszkanie. W Holandii mieszkał Pan nieprzerwanie od czerwca 2018 r. do maja 2022 r. W czasie gdy mieszkał Pan za granicą, posiadał Pan również meldunek w Polsce w domu rodzinnym. Przez te wszystkie lata dokonywał Pan rozliczeń w Polsce z osiąganych za granicą dochodów na deklaracji PIT-36 i PIT-ZG w celu informacyjnym oraz w celu uzyskania zaświadczenia dla holenderskiego organu podatkowego, gdyż tam również musiał się Pan rozliczać. Zarówno w latach 2019-2021, jak i w okresie od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Holandii zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju. W latach 2019,2020 i 2021 nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni. Pana miejscem zamieszkania w latach 2019-2021 oraz od początku roku 2022 do 14 maja 2022 r. była Holandia, gdzie Pan pracował. Jest Pan kawalerem, nie ma żony ani dzieci. W latach 2019-2021 oraz od początku roku 2022 do 14 maja 2022 r. pracował Pan i mieszkał w Holandii. Początkowo mieszkał Pan w pokojach oferowanych przez agencje pracy, prywatnie wynajmował Pan pokój, a od marca 2020 r. wynajmował Pan mieszkanie. W Polsce ma Pan rodziców i rodzeństwo, których odwiedzał Pan raz – dwa razy do roku na urlopie.

W latach 2019-2021 oraz od początku roku 2022 do 14 maja 2022 r. z Holandią łączyła Pana praca, konto bankowe, ubezpieczenie, znajomi, mieszkanie.

W Polsce posiadał Pan mały kredyt gotówkowy – zaciągnięty przed wyjazdem do Holandii, konto bankowe, znajomych oraz samochód osobowy.

W okresie tym aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską prowadził Pan w Holandii, tam też przynależał Pan do organizacji/klubów i zazwyczaj Pan przebywał.

Ponieważ w latach 2019-2021 oraz od początku roku 2022 do 14 maja 2022 r. mieszkał Pan na stałe i zazwyczaj przebywał w Holandii, gdzie również Pan pracował i gdzie znajdowało się centrum Pana interesów życiowych, jak też mając na uwadze, że w Polsce w tych latach nie przebywał Pan przez okresy dłuższe niż 183 dni w roku podatkowym uznać należy, że w ww. okresie w Polsce podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W Polsce podlegał Pan więc obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że uzyskiwane w tym okresie dochody z pracy wykonywanej w Holandii nie podlegały opodatkowaniu w Polsce, i w związku z ich osiągnięciem nie był Pan zobowiązany do składania zeznań podatkowych w Polsce. Podkreślić należy, że przedstawiona przez Pana okoliczność składania takich zeznań – w sytuacji gdy nie był Pan do tego zobowiązany – nie ma wpływu na ustalenie Pana rezydencji podatkowej, a tym samym nie ma wpływu na możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”.

Zwolnienie przedmiotowe którego dotyczą Pana wątpliwości zostało uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27,art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

–w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

–nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

–na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ponadto, w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

W opisie zdarzenia wskazał Pan, że powrócił do Polski 15 maja 2022 r. i w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zatem warunek o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Ponadto wyjaśnił Pan, że w okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również w okresie od początku 2022 r. do 14 maja 2022 r. miał Pan miejsce zamieszkania w Holandii. Zatem uznać należy, że spełnia Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ustawy.

Wyjaśnił Pan również, że posiada polskie obywatelstwo, co oznacza spełnienie warunku wynikającego z art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. regulacji.

Kolejnym istotnym kryterium warunkującym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że nie posiada certyfikatu rezydencji, jednakże jest Pan w posiadaniu historii zatrudnienia, potwierdzenia przelewów z wypłat (solarisy), wyciągów z konta bankowego, jarografów, rozliczenia podatkowego w Holandii, ubezpieczenia, umowy najmu, jak również potwierdzenia przelewów za wynajem mieszkania oraz rachunków.

W oparciu o przedstawione przez Pana wyjaśnienia uznać zatem należy, że spełnia Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wymienione przez Pana dokumenty co prawda nie stanowią certyfikatu rezydencji, jednakże mogą one potwierdzać miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zatem uznać należy, że będzie przysługiwało Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. dla Pana w latach 2022-2025 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026. Będzie Pan mógł zatem skorzystać z tej ulgi w zeznaniu podatkowym składanym za 2022 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania interpretacji.

Dodać należy, że organ interpretacyjny nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez Pana opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego czy podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. 

 Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).