Interpretacja indywidualna z dnia 27 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.14.2023.1.AS

Czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (winno być: zdarzeniu przyszłym), w wyniku dobrowolnego zbycia udziałów posiadanych przez Spółkę, bez wypłaty wynagrodzenia, w celu dokonania ich umorzenia przez Spółki Holdingowe, po stronie Wnioskodawcy, dojdzie do powstania przychodu na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.; „Ustawa CIT”)

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w wyniku dobrowolnego zbycia udziałów posiadanych przez Spółkę, bez wypłaty wynagrodzenia, w celu dokonania ich umorzenia przez Spółki Holdingowe, po stronie Wnioskodawcy, dojdzie do powstania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. („Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce, bez względu na źródło ich osiągania. Jest prawdopodobne, że w niedalekiej przyszłości, Wnioskodawca zostanie mniejszościowym udziałowcem pięciu spółek kapitałowych (sp. z o.o.) - tzw. spółek celowych („Spółki Holdingowe”). Spółki Holdingowe będą miały siedzibę w Polsce i będą podlegały opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce, bez względu na źródło ich osiągania. Większościowym udziałowcem w Spółkach Holdingowych będą osoby fizyczne będące polskim rezydentami podatkowymi i podlegającymi w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Niewykluczone, że w przyszłości podjęta zostanie decyzja o dobrowolnym umorzeniu udziałów Spółki w Spółkach Holdingowych bez wynagrodzenia, która zostanie przeprowadzona zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tj. Dz. U. z 2022, poz. 1467 z późń. zm., „KSH”). Przedmiotowe umorzenie będzie dokonane na podstawie art. 199 § 3 KSH dobrowolnie, za zgodą Spółki w drodze nabycia tych udziałów przez Spółki Holdingowe, celem umorzenia bez wypłaty wynagrodzenia. Na dzień nabycia udziałów przez Spółki Holdingowe w celu ich umorzenia, umowy Spółek Holdingowych będą przewidywać dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia.

Podstawą umorzenia udziałów Spółki będą uchwały zgromadzenia wspólników Spółek Holdingowych, podjęte w oparciu o uprzednią zgodę umarzanego wspólnika (Spółki), w której wyrazi on zgodę na umorzenie należących do niego udziałów w Spółkach Holdingowych bez wynagrodzenia. Decyzja o umorzeniu udziałów oraz określenie warunków umorzenia nastąpiłoby bez zaangażowania Spółek Holdingowych, zaś wyłączną podstawę umorzenia stanowić będą ww. zgody umarzanego wspólnika (Spółki) oraz uchwały umorzeniowe podejmowane przez zgromadzenie wspólników Spółek Holdingowych, tj. Wnioskodawcę oraz pozostałych wspólników.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym (winno być: zdarzeniu przyszłym), w wyniku dobrowolnego zbycia udziałów posiadanych przez Spółkę, bez wypłaty wynagrodzenia, w celu dokonania ich umorzenia przez Spółki Holdingowe, po stronie Wnioskodawcy, dojdzie do powstania przychodu na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.; „Ustawa CIT”)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w wyniku dobrowolnego zbycia udziałów posiadanych przez Spółkę, bez wypłaty wynagrodzenia, w celu dokonania ich umorzenia przez Spółki Holdingowe, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód na gruncie Ustawy CIT.

Umorzenie udziałów polega na unicestwieniu części udziałów spółki, będących częścią kapitału zakładowego. W przypadku umorzenia udziałów dochodzi do wygaśnięcia wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym, wynikających z posiadanego udziału. Tryb umarzania udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością został uregulowany w art. 199 KSH.

Umorzenie może być przeprowadzone:

- za zgodą wspólnika, w drodze nabycia udziałów przez spółkę - tzw. umorzenie dobrowolne;

- bez zgody wspólnika - tzw. umorzenie przymusowe;

- w razie ziszczenia się określonego zdarzenia - tzw. umorzenie automatyczne.

Umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Jednocześnie przepisy KSH przewidują, że umorzenie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością może nastąpić bez wypłaty wynagrodzenia na rzecz wspólnika, którego udziały są umarzane. Przesądza o tym wprost art. 199 § 3 KSH. W takim przypadku dochodzi do nieodpłatnego nabycia udziałów przez spółkę od jej udziałowca, w celu ich umorzenia.

Kluczową dla rozważań na gruncie prawa podatkowego jest treść art. 7 ust. 1 Ustawy CIT. Zgodnie z tą regulacją, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach o których mowa w art. 21, art. 22 i art 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych („CIT") wystąpi wyłącznie wtedy, kiedy powstanie dochód albo przychód. Dlatego też w przypadku, gdy przychód, ani też dochód podatkowy nie wystąpi, to nie są spełnione przesłanki do zaistnienia obowiązku podatkowego na gruncie Ustawy CIT. Jakkolwiek Ustawa CIT nic przewiduje definicji legalnej przychodu podatkowego, to treść art 12 ust. 1 Ustawy CIT przewiduje przykładowe wyliczenie przysporzeń, których uzyskanie powoduje powstanie przychodu na gruncie tej ustawy.

Stosownie do art 12 ust. 1 Ustawy CIT, za przychody uważa się m.in.:

1.otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;

2.wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (…);

3.wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań (...).

Powyższy katalog przysporzeń nie jest katalogiem zamkniętym, na co wskazuje użycie zwrotu „w szczególności”. W piśmiennictwie i judykaturze powszechnie jest prezentowana teza, że przychodami są wszystkie przysporzenia majątkowe o charakterze definitywnym, skutkujące zwiększeniem aktywów lub zmniejszeniem pasywów podatnika. Co więcej, w treści art. 12 ust. 4 Ustawy CIT, znajduje się katalog zamknięty zdarzeń, które nie stanowią przychodu.

W Komentarzu do art. 12 Ustawy CIT pod red. prof. dr. hab. W. Modzelewskiego, 2018, wyd. 13 wskazuje się, że „ustawa nie definiuje ściśle pojęcia przychodu, jednakże na podstawie treści art. 12 PDOPrU można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe w postaci środków pieniężnych, dóbr majątkowych oraz świadczeń w naturze, niezależnie od tytułu prawnego ich uzyskania przez podatnika; wyjątki od tej zasady określone są w ust. 4 i 4a tego artykułu. Definitywne przysporzenie majątkowe należy rozumieć w ten sposób, że w sposób trwały i ostateczny zwiększa ono aktywa osoby prawnej. Katalog rodzajów przychodów w obecnym brzmieniu ustawy jest katalogiem otwartym. Ustawodawca, redagując przepis art. 12 ust. 1 PDOPrU i określając ten katalog, użył sformułowania "w szczególności", co wskazuje na przykładowy charakter wymienionych przychodów ".

Z kolei w Komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod red. A. Obońskiej, 2014, wyd. 4, możemy przeczytać: „artykuł 12 ust. 1 p.d.o.p. należy rozumieć zatem w ten sposób, że przychodem staje się każde definitywne przysporzenie majątkowe podatnika, a okoliczności wymienione w tym przepisie mają charakter przykładowego wymienienia, które i tak musi spełnić przesłankę definitywnego przysporzenia majątkowego, aby spowodować powstanie przychodu (np. nie każde umorzenie zobowiązań powoduje powstanie przychodu, a jedynie zwolnienie z długu pod tytułem darmym)".

Takie stanowisko jest również ugruntowane w orzecznictwie sądowo administracyjnym, czego przykładem może być wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego („NSA”) z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. akt III SA 3382/02, w którym sąd wskazał, że „(...) do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika”, czy też orzeczenie z dnia 30 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1602/12, w którym NSA stwierdził, że: „(...) Z istoty podatku dochodowego wynika, ze jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc takie, którymi może on rozporządzać jak własnymi (podobnie wyrok NSA z 14 maja 1998 r. SA/Sz 1305/97)."

Podobnie w wyroku z dnia 3 sierpnia 2017 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego („WSA”) w Poznaniu, sygn. akt I SA/Po 382/11 sąd wskazał, że: „na tle regulacji z art. 12 ust. 1 w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że za przychód można uznać tylko te wartości, które charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika i tylko te wpłaty, które mają charakter ostateczny i bezwarunkowy stanowią przychód podatkowy”.

Takie rozumienie pojęcia przychodu zostało również przedstawione w wyroku NSA z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. akt II FSK 3509/16, w którym Sąd stwierdził: „(...) dokonując wykładni art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. należy zauważyć, że dokonane w nim wyliczenie ma jedynie charakter przykładowy, egzemplifikacyjny, a pojęcie przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych jest dość pojemne i znacznie szersze. Jednakże za przychód mogą zostać uznane tylko takie przysporzenia majątkowe, które mają charakter trwały, czyli są definitywne i zostały rzeczywiście otrzymane, bądź spowodowały zwiększenie aktywów podatnika".

Podobny wniosek płynie również z wyroku WSA z dnia 14 kwietnia 2021 r. o sygn. akt I SA/Po 863/20: „Za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Podobnie wyrok NSA 1 grudnia 2020 r., sygn. akt. II FSK 1995/18: „za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny”.

Treść art. 7b ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT natomiast wskazuje, iż za przychody z zysków kapitałowych uważane są przychody z udziału w zyskach osób prawnych, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału i jest to m.in. przychód z umorzenia udziału. Jednakże w art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT w sposób bezpośredni wskazano, iż przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia są odrębnym przychodem z zysków kapitałowych. Jednocześnie stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 3 Ustawy CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych udziałów lub wkładów w spółdzielni, umorzenia udziałów (akcji) w spółce, w tym kwot otrzymanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) na rzecz takiej spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) - w części stanowiącej koszt ich nabycia bądź objęcia.

Z powyższych przepisów należy wyprowadzić wniosek, że aby dane przysporzenie majątkowe mogło zostać uznane za przychód podlegający opodatkowaniu CIT, powinno mieć ono konkretny wymiar i definitywny charakter. Potwierdzają to organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych.

Przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 5 kwietnia 2018 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.88.2018.1.DP potwierdził stanowisko, że „Literalna wykładnia powołanych powyżej przepisów prowadzi więc do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć przychody otrzymane oraz takie, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody otrzymane lub należne, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe". Co do zasady wiec, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie, którymi może rozporządzać jak właściciel.

Zgodnie zatem z przepisami Ustawy CIT, warunkiem koniecznym dla osiągnięcia przychodu jest uzyskanie definitywnego przysporzenia majątkowego. Natomiast dobrowolne umorzenie udziałów Wnioskodawcy w Spółkach Holdingowych nie spowoduje powstania przychodu dla Wnioskodawcy zbywającego udziały. Zarówno nieodpłatne zbycie przez Wnioskodawcę udziałów w celu umorzenia, jak i samo umorzenie udziałów Spółek Holdingowych w wyniku podjęcia odpowiednich uchwał, nie spowoduje jakiegokolwiek wpływu środków pieniężnych dla Wnioskodawcy, ani innego przysporzenia majątkowego u Wnioskodawcy. Nie uzyska on w wyniku analizowanego zdarzenia przyszłego żadnych korzyści o charakterze majątkowym. Nadto, w literaturze przedmiotu podkreśla się, że dopiero definitywne przysporzenie majątkowe stanowi przychód podatnika. W konsekwencji, skoro zbycie udziałów bez wynagrodzenia na rzecz Spółek Holdingowych w celu ich umorzenia nie będzie skutkować dla Spółki przyrostem aktywów albo zmniejszeniem pasywów (zobowiązań), to taka operacja nie będzie skutkować uzyskaniem przez niego przychodu podatkowego na gruncie Ustawy CIT.

Takie stanowisko znajduje także potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 stycznia 2018 r., znak 0115-KDIT2-3.4010.320.2017.1.MK, w której zostało potwierdzone stanowisko podatnika, że „zgodnie zatem z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, warunkiem koniecznym dla osiągnięcia przychodu jest uzyskanie definitywnego przysporzenia majątkowego, a transakcja zbycia udziałów bez wynagrodzenia w celu ich umorzenia przeprowadzona stosownie do uregulowań Kodeksu spółek handlowych nie skutkuje dla podmiotu dokonującego takiego zbycia przyrostem aktywów (zmniejszeniem zobowiązań), tym samym należy stwierdzić, że operacja ta nie wiąże się z obowiązkiem rozpoznania przez podatnika przychodu podatkowego.".

W przedmiotowej sprawie, brak też jest podstaw do zastosowania art. 14 ust. 1 Ustawy CIT, zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Zastosowanie zatem powyższego przepisu jest uwarunkowane wystąpieniem zbycia rzeczy lub praw majątkowych o charakterze odpłatnym oraz na podstawie umowy, określającej cenę zbycia (sprzedaży). W analizowanym zdarzeniu przyszłym żadna z powyższych przesłanek nie jest spełniona. Dobrowolne umorzenie udziałów w spółce (zbycie udziałów na rzecz spółki w celu umorzenia) jest szczególną instytucją prawną, a w przypadku skorzystania z możliwości przeprowadzenia takiej operacji bez wynagrodzenia, o której mowa w art. 199 § 3 KSH, brak też jest odpłatności na rzecz udziałowca umarzającego swoje udziały.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym, art. 14 ust. 1 Ustawy CIT nie znajdzie zatem zastosowania.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza jednolita linia interpretacyjna prezentowana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w tym m.in.:

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 lutego 2022 r. nr 0111-KDIB1 -2.4010.593.2021.3.AW: „Zgodnie więc z przepisami ustawy o CIT warunkiem koniecznym dla osiągnięcia przychodu jest uzyskanie definitywnego przysporzenia majątkowego. Natomiast umorzenie przez Spółkę udziałów bez wynagrodzenia nie powoduje powstania przychodu w tej Spółce. W sensie ekonomicznym nie następuje po stronie Spółki żadne przysporzenie majątkowe. Zatem planowane dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia posiadanych przez Wnioskodawcę w Spółce A., jak i rozważane dobrowolne umorzenie udziałów bez wynagrodzenia należących do osoby fizycznej HO w Spółce Wnioskodawcy nie spowodują powstania przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy”;

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 grudnia 2021 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.510.2021.2.MKU: „Biorąc pod uwagę powyższe, planowane dobrowolne umorzenie udziałów posiadanych przez Zainteresowanego w kapitale Spółki, bez wypłaty wynagrodzenia nie spowoduje powstania po stronie Zainteresowanego przychodu, ponieważ:

1.nie skutkuje definitywnym przyrostem majątku Zainteresowanego (celem zbycia udziałów Spółce celem ich umorzenia jest wygaśnięcie jego praw jako udziałowca w tej Spółce);

2.nie może zostać zakwalifikowane do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w np. 12 Ustawy CIT’’;

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2021 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.42.2021.1.MBD: „Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy w związku z planowanym dobrowolnym umorzeniem bez wynagrodzenia należących do Wnioskodawcy udziałów nowo powstałej Spółki Holdingowej będzie dla Wnioskodawcy czynnością neutralną na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, tj. po stronie Wnioskodawcy nie powstanie z tego tytułu dochód/przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, należy uznać za prawidłowe".

Analogiczne stanowiska zostały przedstawione w poniżej wymienionych interpretacjach:

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 lutego 2020 r., znak 0111-KDIB1-3.4010.556.2019.1.BM;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 sierpnia 2020 r., znak 0111-KDWB-4010.14.2020.1.AW;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 listopada 2020 r., znak 0114-KDIP2-2.4010.259.2020.1.AG;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 września 2019 r., znak 0113-KDIPT2-3.4011.433.2019.1.PR;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 stycznia 2018 r., znak 0115-KDIT2-3.4010.320.2017.1.MK.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne zbycie przez Spółkę udziałów Spółek Holdingowych na rzecz Spółek Holdingowych w celu ich umorzenia nie spowoduje powstania przychodu podatkowego w CIT po stronie Wnioskodawcy. Umorzenie udziałów bez wynagrodzenia nie może zostać zaliczone do żadnej kategorii przychodów wymienionych w art. 12 Ustawy CIT i nie skutkuje przyrostem majątku Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.  

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.