Interpretacja indywidualna z dnia 24 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.1136.2022.4.JK2

Skoro nie są Państwo podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz Influencerów – osób fizycznych, nie powstaną po Państwa stronie obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Rzeczywistym beneficjentem świadczeń jest bowiem Agencja.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Uzupełniliście go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 15 lutego 2023 r. (data wpływu 21 lutego 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Jesteście Państwo polskim rezydentem podatkowym, który prowadzi na terenie Rzeczpospolitej Polskiej działalność z zakresu sprzedaży detalicznej odzieży oraz obuwia poprzez sklepy stacjonarne oraz stronę internetową.

W związku z prowadzoną Państwa działalnością aktualnie zawieracie Państwo umowy oraz w przyszłości będziecie Państwo zawierać analogiczne umowy o współpracę (dalej: „Umowa" lub „Umowy”) z zarówno polskimi, jak i zagranicznymi podmiotami, które nie są powiązane (w rozumieniu przepisów o cenach transferowych) z Państwem (dalej: „Agencje” lub pojedynczo jako „Agencja"). Agencje współpracują natomiast już bezpośrednio z osobami publicznymi prowadzącymi profile w mediach społecznościowych (dalej: „Influencerzy” lub pojedynczo jako „Influencer”).

Współpraca będzie miała charakter reklamowy, z założenia ma bowiem zwiększyć zainteresowanie produktami oferowanymi przez Państwa, a jej przebieg będzie opierał się na wykonaniu przez Agencję następujących usług (dalej: „Usługi”):

‒zapewnieniu przez Agencję, że wybrany przez Państwa Influencer dokona selekcji produktów z kolekcji ubrań oraz obuwia przedstawionej wcześniej przez Państwa, z których Influencer zaprojektuje stylizację, a następnie (po otrzymaniu wybranych produktów) wykona fotografię własnej sylwetki w zaprojektowanej uprzednio stylizacji (dalej: „Fotografia");

‒przesłaniu Państwu przez Agencję Fotografii w terminie wskazanym w Umowie;

‒zadbaniu przez Agencję, że Influencer opublikuje wykonaną przez siebie Fotografię wraz z opisem w sposób pozytywny przedstawiających wizerunek Państwa (dalej: „Wpis”) na medium społecznościowym oraz w terminie wskazanym w Umowie;

‒zobowiązaniu się przez Agencję, że Influencer nie usunie Wpisu w serwisie (medium społecznościowym) przez cały okres aż do usunięcia swojego profilu;

‒udzieleniu Państwu przez Agencję prawa do wykorzystania Wpisu lub samej Fotografii, na mocy którego będziecie Państwo mieli możliwość udostępnienia Wpisu i Fotografii na własnych mediach społecznościowych oraz stronach internetowych, na których dokonujecie Państwo sprzedaży swoich produktów, i publikacji Fotografii w materiałach promocyjno-reklamowych w formie papierowej lub elektronicznej, bez możliwości ich modyfikacji; Agencja w Umowie poświadcza, że uzyskała od Influencera wszelkie niezbędne prawa na korzystanie z jego wizerunku oraz prawa do wykorzystania Fotografii, które może przenieść na Państwa.

Z tytułu powyżej wymienionych Usług Państwo - w oparciu o postanowienia Umowy - wypłacacie Agencji wynagrodzenie na podstawie wystawionej przez tę Agencję faktury.

Państwo - w celu możliwości wykonania przez Agencję wskazanych powyżej Usług - zobowiązujecie się do dostarczenia na wskazany przez Agencję adres produktów (ubrań i butów), które zostały wybrane przez Influencera do stworzenia stylizacji (dalej: „Produkty”).

Nie traktujecie Państwo przekazania Produktów jako wynagrodzenia za wykonane Usługi, które - jak zostało wskazane powyżej - określane jest odrębnie w Umowie. Produkty stanowią jedynie próbkę towarów niezbędnych do realizacji usługi reklamowej wykonywanej przez Agencję. Państwo - na mocy zawartej z Agencją Umowy - nie przenosicie własności Produktów, jak również nie przekazujecie ich w darowiźnie.

Jedynie z przyczyn praktycznych i ekonomicznych Państwo nie żądacie zwrotu Produktów. Wysłane przez Państwo Produkty (należy mieć na uwadze, że są to ubrania oraz obuwie) – po ich uprzednim wykorzystaniu przez Influencera - nie będą bowiem przedstawiały dla Państwa żadnej wartości ekonomicznej. Influencerzy - w celu wykonania Fotografii - zmuszeni są odciąć od Produktów metki, a ponadto Fotografie mogą wykonywane być w warunkach środowiskowych lub atmosferycznych, które spowodują zabrudzenie lub zniszczenie Produktów. W związku z powyższym, nawet gdyby Produkty zostały zwrócone po wykonaniu Fotografii, Państwo nie mieliby możliwości ich sprzedaży. Ponadto, gdyby ubiegali się Państwo o zwrot towarów - musielibyście pokryć dodatkowo koszty wysyłki oraz koszty utylizacji Produktów po ich otrzymaniu, co nie znajduje ekonomicznego uzasadnienia. Ewentualnie - kosztami zwrotu musielibyście Państwo obciążyć Agencję, co również biznesowo nie byłoby uzasadnione, ponieważ Produkty są przekazywane jedynie w celu należytego wykonania Umowy przez Agencję na Państwa rzecz.

W związku z powyższym - biorąc pod uwagę uzasadnienie praktyczne, ekonomiczne oraz biznesowe - Państwo świadomie nie zdecydowali się na zawarcie w Umowie postanowienia zobowiązującego Agencję do zwrotu Produktów, w konsekwencji czego nie żąda tego zwrotu.

Jak zostało wskazane powyżej, Państwo - w celu realizacji Umowy przez Agencję – przesyłacie Produkty na adres wskazany przez Agencję. Nie ingerujecie Państwo natomiast w to, co dzieje się z Produktami po wykonaniu Fotografii przez Influencera. Bez znaczenia bowiem pozostaje dla Państwa to, czy te Produkty pozostają do dyspozycji Influencera, czy Influencer pozostawia je Agencji. Z uwagi na irrelewantność tej kwestii, Państwo również nie zdecydowali się na uregulowanie jej w Umowie z Agencją.

Wśród Agencji, z którymi Państwo zawieracie Umowy, jak i wśród Influencerów, przy pomocy których Agencje świadczą usługi, występują zarówno podmioty będące polskimi rezydentami podatkowymi, jak i podmioty, które nie posiadają polskiej rezydencji podatkowej (Słowacja, Bułgaria).

Uzupełnienie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

W odpowiedzi na wezwanie wskazali Państwo, że:

Przedmiotem Państwa zapytania jest okres podatkowy obejmujący lata 2022-2023.

Agencje, z którymi Państwo współpracujecie, są osobami prawnymi.

Agencje/Influencerzy, z którymi Państwo współpracujecie, nie prowadzą działalności gospodarczej poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakład. Wypłacane wynagrodzenia nie mają zatem związku z działalnością podmiotów zagranicznych prowadzoną przez zakład w Polsce.

Agencje oraz Influencerzy przedstawiają Państwu certyfikaty rezydencji.

Zawierają Państwo Umowy z Agencjami. Influencer jest wskazany w Umowie jako Partner, natomiast nie jest stroną Umowy, nie podpisuje Umowy (Umowę podpisuje osoba upoważniona do reprezentacji Agencji) oraz nie ponosi odpowiedzialności za należyte wykonanie Umowy.

Zawierane z Agencjami umowy mają charakter umów o świadczenie usługi kompleksowej, których głównym celem jest świadczenie usług reklamowych. Jednocześnie, w ramach tych umów, dochodzi do przeniesienia na Państwa praw do wykorzystania wizerunku Influencera oraz przeniesienie praw do wykorzystania Wpisu i Fotografii.

Całość wynagrodzenia z tytułu Umowy przekazywana jest Agencji na podstawie faktur wystawianych przez Agencję. Państwo nie rozliczają się z Influencerem, natomiast ewentualne rozliczenia pomiędzy Agencją a Influencerem nie wynikają z Umowy i nie są Państwu znane.

Ani z Umów, ani z faktur nie wynika kwota prowizji należnej Agencji oraz kwota wynagrodzenia Influencera. Wynagrodzenie należne Agencji za wykonanie usług ustalane jest w Umowie w kwocie zryczałtowanej.

Dostarczanie produktów w celu wykonania usługi jednoznacznie wynika z zawieranych z Agencjami umów.

Przekazanie produktów nie będzie stanowiło nieodpłatnego świadczenia, bowiem produkty te (jako próbki towarów) mają służyć jedynie właściwemu wykonaniu usługi przez Agencję.

Przepis art. 21 ust. 1 ustawy o CIT powinien zostać zinterpretowany w odniesieniu do Agencji, natomiast przepis art. 29 ust. 1 ustawy o PIT – w odniesieniu do Influencerów.

Pytanie

Czy prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym wartość przekazywanych Produktów nie będzie stanowiła podstawy do opodatkowania podatkiem u źródła na gruncie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (w odniesieniu do Agencji) ani na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o PIT (w odniesieniu do Influencerów), w związku z czym nie będziecie Państwo mieli obowiązku poboru WHT od wartości przekazywanych Produktów?

Przedmiotem interpretacji jest odpowiedź na pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast odpowiedź na pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostanie udzielona odrębnym rozstrzygnięciem.

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, wartość przekazywanych Produktów nie będzie stanowiła podstawy do opodatkowania podatkiem u źródła ani na gruncie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, ani też na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o PIT, w konsekwencji czego nie będziecie Państwo mieli obowiązku poboru WHT od wartości przekazywanych Produktów.

Uzasadnienie Państwa stanowiska

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 (tj. nierezydentów) przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Po pierwsze wskazaliście Państwo, że w Umowach zawieranych przez Państwa z Agencjami wskazywana jest konkretna kwota wynagrodzenia z tytułu świadczonych przez te Agencje Usługi. Kwota wynagrodzenia została określona w formie pieniężnej. Wartość przekazywanych Produktów nie powinna wliczać się do podstawy opodatkowania WHT na gruncie art. 21 ust. 1, bowiem Produkty nie stanowią wynagrodzenia Agencji, lecz służą jedynie jako narzędzie niezbędne do należytego wykonania zobowiązań wynikających z Umowy.

Wynagrodzenie należne Agencji zostało skalkulowane w taki sposób, aby uwzględniało wartość zużytych „narzędzi” przekazywanych przez Państwa w celu właściwego wykonania usług. Żądanie przez Państwa od Agencji zwrotu Produktów (przez co jedna ze stron musiałaby ponieść dodatkowy koszt przesyłki) nie miałoby natomiast ekonomicznego ani biznesowego uzasadnienia. Bowiem po wykorzystaniu przez Agencję Produktów w celu wykonania Usług, Produkty te nie będą produktami pełnowartościowymi ze względu na odcięte metki i ewentualne uszkodzenia, zabrudzenia.

Należy ponadto mieć na uwadze, że model współpracy pomiędzy Państwem a Agencją można porównać do szeroko komentowanej w piśmiennictwie instytucji tzw. toolingu polegającego na otrzymaniu przez świadczeniodawcę do dyspozycji określonych narzędzi niezbędnych do wykonania zlecenia przekazywanego mu przez świadczeniobiorcę. W tym zakresie wskazuje się, że bezpłatne udostępnienie określonych dóbr jest w gruncie rzeczy elementem kompleksowego i w sposób oczywisty odpłatnego stosunku kooperacyjnego, który należy rozpatrywać jako całość. Świadczący udostępnia zatem własne narzędzia lub maszyny i choć nie otrzymuje z tego tytułu zapłaty, to jednak uzyskuje swego rodzaju niematerialną, gospodarczo uchwytną korzyść, przede wszystkim w postaci pewności właściwego i zgodnego z oczekiwaniami spełnienia świadczenia przez podwykonawcę, z którym nawiązał współpracę.

Takie podejście znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Przykładowo, w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku o interpretację z dnia 30 września 2014 r., nr IPPB5/423-673/14-2/MW, podatnik wskazał, że kontrahent nieodpłatnie udostępnia mu powierzchnię biurową w celu świadczenia usług na jego rzecz, przy czym podatnik ten nie jest uprawniony do zmiany przeznaczenia tej powierzchni biurowej, a udostępniana powierzchnia jest niezbędnym narzędziem służącym wykonaniu usług na rzecz kontrahenta. Bez powierzchni biurowej podatnik musiałby pozyskać tego rodzaju lokale od innego kontrahenta, w związku z czym musiałaby ponieść dodatkowe koszty wynajmu lub zakupu powierzchni, co bezpośrednio skutkowałoby istotnym zwiększeniem kosztu usług. Co więcej, dzięki udostępnieniu powierzchni, wnioskodawca miał możliwość wykonywać swoje usługi w sposób najbardziej dopasowany do potrzeb usługobiorcy. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się, że nie dojdzie wówczas do powstania przychodów z tytułu nieodpłatnego świadczenia po stronie tego podatnika.

Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 3 grudnia 2019 r., nr KDIB1-1.4010.402.2019.2.ŚS zgodził się z wnioskodawcą, że nie dochodzi do powstania po jego stronie przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w sytuacji, gdy kontrahent udostępnia mu bez wynagrodzenia matryce w celu umożliwienia prawidłowej realizacji zlecenia. W interpretacji wskazano, że udostępnione matryce produkcyjne wykorzystywane są wyłącznie w ramach realizacji kontraktu, a ich wykorzystanie umożliwia realizację produkcji części samochodowych w ramach zlecenia zgodnie z narzuconą specyfikacją i wymaganymi przez kontrahenta standardami jakości Ponadto wnioskodawca zaznaczył, że w ramach realizacji kontraktu może potencjalnie zaproponować kontrahentowi korzystniejsze ceny dostarczanych wyrobów w porównaniu z sytuacją, gdyby nie doszło do udostępnienia matryc Redukcyjnych na jego rzecz.

Biorąc pod uwagę powyższe orzecznictwo organów podatkowych oraz przedstawiony przez Państwa stan faktyczny, należy stwierdzić, że wartość przekazywanych Produktów w ramach Umów z Agencjami nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania WHT na gruncie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc się natomiast do potencjalnego powstania obowiązku na gruncie art. 29 ust. 1 ustawy o PIT, należy wskazać, że w przepisie tym znajduje się analogiczny jak w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT katalog przychodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne niebędące polskimi rezydentami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, od których należy pobrać WHT w stawce 20%.

Przychody, o których mowa powyżej, to m in. przychody z praw autorskich (licencji), z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także przychody z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

W tym miejscu podkreślenia wymaga okoliczność, że Państwa z Influencerem nie łączy żadna umowa, a Influencer nie świadczy bezpośrednio na Państwa rzecz żadnych usług, w tym nie przekazuje bezpośrednio praw do swojego wizerunku, czy też praw do wykorzystywania Fotografii (Państwo nabywacie te usługi i prawa od Agencji).

Tym samym należy wskazać, że wartość Produktów nie może stanowić podstawy opodatkowania WHT, bowiem nie będzie stanowiła przychodu z tytułu jakichkolwiek świadczeń wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o PIT, w tym nie będzie to przychód z tytułu usług reklamowych (gdyż Influencer nie świadczy tych usług na Państwa rzecz).

Ponownego zaakcentowania jest warty fakt, że w analizowanym przypadku Influencer otrzymuje Produkty wyłącznie w celu prawidłowego wykonania czynności takich jak przygotowanie stylizacji, która następnie jest uwieczniana na Fotografii. Przekazane przez Państwa narzędzia (Produkty) nie stanowią z perspektywy Influencera żadnego realnego przysporzenia, a jedynie zapewniają, że realizowane przez Influencera zadanie (wykonanie Fotografii w stylizacji) będzie zgodne z oczekiwaniami jego zleceniodawcy (Agencji). Przekazane Produkty nie będą stanowiły formy wynagrodzenia Influencera za świadczone przez niego w ramach współpracy z Agencją usługi, bowiem zakładacie Państwo, że wynagrodzenie ustalane jest pomiędzy Influencerem a Agencją odrębnie.

W konsekwencji należy wskazać, że - w związku z przekazaniem przez Państwa Produktów w celu wykorzystania ich przez Influencera w stylizacji - wartość tychże Produktów nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem u źródła również na mocy z art. 29 ust. 1 ustawy o PIT.

Podsumowując, w Państwa ocenie, za prawidłowe należy uznać stanowisko, zgodnie z którym nie będziecie mieli Państwo obowiązku poboru WHT w związku z przekazaniem Produktów służących realizacji przez Agencję Usług wynikających z zawartej pomiędzy stronami Umowy.

Doprecyzowania wymaga, że w Państwa ocenie – wartość przekazywanych Produktów nie będzie stanowiła podstawy do opodatkowania podatkiem u źródła ani na gruncie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (w odniesieniu do Agencji), ani też na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o PIT (w odniesieniu do Influencerów), w konsekwencji czego nie będą Państwo mieli obowiązku poboru WHT od wartości przekazywanych produktów.

Ocena stanowiska

Stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Stosownie do art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w art. 3 ust. 2b ww. ustawy, nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie „źródła”. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczypospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Według art. 3 ust. 2d ww. ustawy:

Przy czym, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6.

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Państwa wątpliwość budzi kwestia, czy będą na Państwu ciążyły obowiązki płatnika w zakresie poboru podatku u źródła wynikającego z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wartości produktów.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów będących osobami fizycznymi reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

1.z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

2.z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

3.z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

4.uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

5.z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Jak stanowi art. 29 ust. 2 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Powyższy przepis art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem „u źródła”, czyli w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia o podobnym zakresie działań w ramach świadczonych usług. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale dodatkowo posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

Z treści ww. przepisu wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakresem przedmiotowym art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są: usługa doradcza, usługa księgowa, badanie rynku, usługa prawna, usługa reklamowa, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługa rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczenia o podobnym charakterze.

W odniesieniu do rozpatrywanej sprawy należy skupić się na wyjaśnieniu pojęcia „usługi reklamowe”, które również zawarte jest w przepisie art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego PWN – https://sjp.pwn.pl/, reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi.

Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) reklama oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy, głoszenia służące temu celowi.

W związku z brakiem definicji pojęcia „usług reklamowych” w polskim prawie podatkowym właściwym jest także odwołanie się do znaczenia tego pojęcia na gruncie prawa Unii Europejskiej.

Znaczenie pojęcia – „usługi reklamowe” – przedstawione zostało przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej m.in. w orzeczeniach w sprawach C-68/92 (Komisja ca Francji), C-73/92 (Komisja ca Hiszpanii) oraz C-69/92 (Komisja ca Luksemburgowi). W ocenie Trybunału pojęcie usług reklamowych należy rozumieć jako wszelką działalność promocyjną, tzn. taką, której celem jest informowanie odbiorców o istnieniu firmy i jakości oferowanych produktów lub usług w celu zwiększenia ich sprzedaży. Usługi reklamowe tworzą wszelkie czynności stanowiące integralną część kampanii reklamowej, które mają na celu reklamę produktu lub usługi. Trybunał jednoznacznie wskazał, że do zakresu tych usług oprócz działań tradycyjnie uważanych za promocję czy reklamę, należy kwalifikować także inne czynności i zdarzenia, nawet jeśli samodzielnie nie zawierałyby treści reklamowych, jeżeli podjęte są w celu lub w związku z kampanią reklamową lub informacyjną. Decydujący charakter przy kwalifikowaniu usług powinien mieć więc związek ich zamówienia z reklamą. W ocenie Trybunału, dla uznania czynności za usługę reklamową wystarczające jest by była ona związana z rozpowszechnianiem wśród odbiorców informacji o istnieniu firmy oraz jakości oferowanych produktów lub usług w celu zwiększenia ich sprzedaży. Taka klasyfikacja według Trybunału powinna mieć miejsce również w przypadku, gdy taki związek jest jedynie pośredni. Zatem zasada ta odnosi się również do każdej czynności, która przyczynia się do rozpowszechniania tych informacji. Według Trybunału, usługi reklamowe nie muszą być wykonywane przez podmioty, które mają świadczenie usług reklamowych w zakresie swojej działalności, bądź które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych.

Podobne wnioski w zakresie interpretacji pojęcia „usług reklamowych” zostały zawarte również w komunikacie zamieszczonym na stronie internetowej Ministerstwa Finansów (www.mf.gov.pl) Koszty uzyskania przychodów związanych z nabyciem niektórych rodzajów usług i praw [załącznik: Kategorie usług objętych art. 15 ust. 1]. W komunikacie czytamy: „Interpretując pojęcie „usług reklamowych” warto zwrócić uwagę na orzecznictwo TS UE dotyczące tego rodzaju usług, wydanym na gruncie wykładni dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (…). Podzielić należy pogląd wynikający z tego orzecznictwa, zgodnie z którym „sama idea usług reklamowych wiąże się z rozpowszechnianiem informacji, którego celem jest poinformowanie jak największej rzeszy klientów o istnieniu i jakości towarów lub usług. W konsekwencji zaś celem takiego działania jest zwiększenie sprzedaży towarów i usług. Informacje te są zazwyczaj rozpowszechniane za pomocą standardowych mediów (radio, prasa, telewizja), co nie znaczy jednak, że tylko te media mogą być wykorzystane do rozpowszechniania informacji i reklamy”. Według Trybunału dla uznania czynności za usługę reklamową wystarczające jest, by wiązała się z rozpowszechnianiem wśród odbiorców informacji o istnieniu firmy oraz jakości oferowanych produktów lub usług w celu zwiększenia ich sprzedaży. Odnosi się to nie tylko do kompleksowej usługi reklamowej, ale także do każdej czynności, która stanowi integralną część kampanii reklamowej, a która przyczynia się do rozpowszechniania tych informacji. Powyższą argumentację wspiera również klasyfikacja statystyczna. Zgodnie bowiem z klasyfikacją PKWiU w dziale 73 jako usługi reklamowe sklasyfikowano usługi dotyczące pośrednictwa w sprzedaży miejsca lub czasu na cele reklamowe (73.12). W wyjaśnieniu do powyższej klasyfikacji wskazano, że kategoria ta obejmuje: sprzedaż lub wynajem/dzierżawę czasu lub miejsca na cele reklamowe wykonywane na zlecenie, usługi agencji kupujących miejsce lub czas na cele reklamowe w mediach w imieniu reklamodawców lub agencji reklamowych.

W Państwa przypadku niewątpliwie mamy do czynienia z usługami reklamowymi świadczonymi przez Agencję, jednakże w pierwszej kolejności należy przeanalizować, czy Influencerzy otrzymują świadczenia od Państwa czy od innego podmiotu (Agencji). Obowiązki płatnika po Państwa stronie mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Państwa świadczeń na rzecz Influencerów.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawili Państwo informacje, z których wynika, że:

1.zawierają Państwo umowy o świadczenie usług kompleksowych z polskimi i zagranicznymi podmiotami – agencjami będącymi osobami prawnymi;

2.agencje, z którymi podpisują Państwo umowy współpracują bezpośrednio z osobami prowadzącymi profile w mediach społecznościowych – Influencerami;

3.współpraca ma charakter reklamowy;

4.wynagrodzenie z tytułu umowy przekazywane jest Agencji na podstawie wystawianych przez Agencję faktur;

5.Państwo nie rozliczają się z Influencerem;

6.ani z umów, ani z faktur nie wynika kwota prowizji należnej Agencji oraz kwota wynagrodzenia Influencera;

7.Agencje i Influencerzy przedstawiają Państwu certyfikaty rezydencji;

8.w celu wykonania przez Agencję usług wskazanych w umowie – dostarczają Państwo Agencji produkty (ubrania i buty), które zostały wybrane przez Influencerów do stworzenia stylizacji;

9.ww. produkty stanowią próbki towarów niezbędne do realizacji usługi reklamowej;.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową.

Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

‒tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

‒obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych m. in. w art. 41 i 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W myśl art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa: w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

‒określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

‒określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W takiej sytuacji faktycznej można stwierdzić, że świadczenia w postaci próbek produktów (ubrań i butów) nie są przez Influencerów uzyskiwane od Państwa, a od Agencji, z którą Państwo podpisujecie umowy o współpracę.

Skoro nie są Państwo podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz Influencerów – osób fizycznych, nie powstaną po Państwa stronie obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Rzeczywistym beneficjentem świadczeń jest bowiem Agencja. Do świadczeń agencji będącej osobą prawną mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym nie będą Państwo mieli obowiązku poboru podatku u źródła wynikającego z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wartości przekazywanych produktów.

Państwa stanowisko w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja ta nie rozstrzyga natomiast, czy uzyskiwanie przez Influencerów opisanych świadczeń w postaci próbek produktów (ubrań i butów) powoduje po ich stronie obowiązki podatkowe. W szczególności ta interpretacja nie rozstrzyga, czy uzyskane świadczenia są przychodami Influencerów, w tym przychodami z określonych źródeł przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tą interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).