Interpretacja indywidualna z dnia 13 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.777.2022.2.SG

W zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione/ponoszone na zakup sprzętu/wyposażenia do siłowni (lit. a, lit. b) oraz na jej bieżące utrzymanie, w tym na zakup nisko kosztowych materiałów (lit. c), czynsz i media (lit. d) oraz na wynajęcie opiekuna/trenera dla pracowników (lit. e), mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, względnie na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy w zw. z art. z art. 16a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 grudnia 2022 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek opatrzony datą 30 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione/ponoszone na zakup sprzętu/wyposażenia do siłowni (lit. a, lit. b) oraz na jej bieżące utrzymanie, w tym na zakup nisko kosztowych materiałów (lit. c), czynsz i media (lit. d) oraz na wynajęcie opiekuna/trenera dla pracowników (lit. e), mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, względnie na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy w zw. z art. z art. 16a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 3 lutego 2023 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

C. P. Sp. z o.o. (dalej: „Podatnik”, „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym polskiego podatku od towarów i usług, jak również podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej jako: „CIT”, względnie „PDOP”).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży informatycznej, zajmując się przede wszystkim rozwojem produktów dotyczących działalności marketingowej i reklamowej w Internecie (np. tworzy narzędzia do śledzenia ruchu internetowego oraz doboru odpowiedniej reklamy kontekstowej).

Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jako przedsiębiorcy oraz podatnika VAT jest (wg PKD) 73.12.C - pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych (Internet). Pracownikami Spółki są zatem w przeważającej mierze informatycy/programiści. Pracownicy branży informatycznej, w tym również pracownicy Wnioskodawcy, są narażeni na szereg niekorzystnych dla zdrowia czynników związanych z wielogodzinną pracą biurową przed monitorami komputerowymi bez zmiany pozycji ciała. Branża ta jest szczególnie narażona na schorzenia związane z układem krążenia, wadami postawy (w tym schorzeniami kręgosłupa), znaczącym pogorszeniem się wzroku, jak również na wysoki poziom stresu związany z pracą pod presją czasu (w związku z terminami narzuconymi przez klientów odnośnie realizacji zamówionych projektów), mocną konkurencją w branży informatycznej/reklamowej etc.

Powyższe szkodliwe czynniki mają bezpośredni wpływ na zdrowie zarówno fizyczne jak i psychiczne pracowników, co z kolei przekłada się na spadek ich kreatywności, produktywności, wydajności w pracy, a tym samym pogarsza ich zdolność - z punktu widzenia Spółki jako pracodawcy - do świadczenia ww. usług, będących zasadniczym przedmiotem działalności Podatnika. Może to mieć potencjalnie niekorzystny wpływ na osiągane przez Spółkę przychody.

Dlatego też Spółka, w ramach propagowania zdrowego stylu życia i dbałości o kulturę fizyczną osób w niej zatrudnionych, wdrożyła dla swoich pracowników szereg programów, mających na celu ich aktywizację fizyczną, obniżenie poziomu stresu, zachowanie dobrego stanu zdrowia - zarówno fizycznego jak i psychicznego.

Działania te - będące w istocie świadczeniami ze stosunku pracy lub pokrewnego - z perspektywy Spółki służą także utrzymaniu pracowników w odpowiedniej kondycji psychofizycznej, co przekłada się na ich lepszą wydajność w pracy, zmniejszoną podatność na wszelkiego rodzaju choroby oraz stres.

Innymi słowy programy wdrożone przez Spółkę służą zarówno samym pracownikom, jak również w sposób pośredni pracodawcy - zmniejszają ryzyko spadku kreatywności, produktywności, wydajności w pracy, a tym samym polepszają zdolność pracowników do świadczenia ww. usług, będących zasadniczym przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika. Tym samym programy te, w sposób pośredni, mogą przyczynić się do zwiększenia osiąganych przez Spółkę przychodów, gdyż jej podstawowym „kapitałem” są właśnie pracownicy.

Jedną z inicjatyw wdrożonych przez Wnioskodawcę w tym zakresie jest udostępnienie pracownikom w siedzibie Spółki siłowni wraz z wyposażeniem (urządzeniami do ćwiczeń). Pracownicy mogą korzystać z siłowni w każdej chwili, zwłaszcza w przypadkach spadku wydajności w pracy, wywołanego opisanymi powyżej niekorzystnymi czynnikami (np. stresem). Korzystanie z tego pomieszczenia jest całkowicie dobrowolne i odbywa się w miarę potrzeb indywidualnych pracowników. Każdy pracownik jest obowiązany korzystać z siłowni w zakresie umożliwiającym wykonanie powierzonych mu zadań, a czas pracy nie może przekroczyć wymiaru, o którym mowa w obowiązującym w Spółce regulaminie pracy.

Spółka nie monitoruje w żaden sposób, którzy pracownicy skorzystali z siłowni, czy w ogóle z niej skorzystali, jak często to robią, względnie jak długo tam przebywają. Trudno zresztą byłoby wyobrazić sobie takiego pracodawcę, który by w ten sposób monitorował (kontrolował, czy wręcz nadzorował) swoich podwładnych. Ostatecznie pracownicy i tak są rozliczani z efektów swojej pracy (np. na podstawie zakończonych z sukcesem projektów), a nie z liczby godzin w niej spędzonych.

Na siłowni jest ponadto obecny opiekun/trener, który przez kilka godzin w tygodniu ma czuwać nad bezpiecznym korzystaniem przez pracowników z dostępnych tam urządzeń.

Z perspektywy Spółki korzystanie z siłowni ma na celu przede wszystkim dbałość o kondycję psychofizyczną pracowników, w tym przypadku z naciskiem na stronę fizyczną. Ponadto wysiłek fizyczny może również w sposób pośredni oddziaływać na sferę psychiczną, wpływając korzystnie na samopoczucie pracowników poprzez zmniejszenie czy wręcz zniwelowanie stresu wywołanego opisanymi powyżej niekorzystnymi czynnikami (odreagowanie stresu poprzez wysiłek fizyczny).

W ocenie Wnioskodawcy pracownik utrzymujący dobrą kondycję fizyczną jest bardziej wydajny, pracuje szybciej, popełnia mniej błędów (albo w ogóle ich nie popełnia), jest potencjalnie mniej konfliktowy, ma lepszy kontakt z zespołem. Zatem kadra zarządzająca Spółki uznała taki wydatek za w pełni uzasadniony, wpisujący się ponadto w filozofię propagowania zdrowego stylu życia (zarówno w kontekście zdrowia fizycznego jak i psychicznego). Jak już była o tym mowa powyżej, udostępnienie pracownikom przez Spółkę siłowni powinno służyć zarówno samym pracownikom, jak również w sposób pośredni pracodawcy - zmniejszać ryzyko spadku kreatywności, produktywności, wydajności w pracy, a tym samym polepszać zdolność pracowników do świadczenia ww. usług, będących zasadniczym przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika. Tym samym program ten, w sposób pośredni, może potencjalnie przyczynić się do zwiększenia osiąganych przez Spółkę przychodów, gdyż jej podstawowym „kapitałem” są pracownicy, a od ich wydajności w pracy zależą przychody Wnioskodawcy.

Nadmienić należy, iż Wnioskodawca zakupił sprzęt/wyposażenie siłowni od innej spółki w ramach transakcji nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Część tych wydatków została zaliczona do kosztów uzyskania przychodów (KUP), a część przekraczająca granicę 3.500 zł została zakwalifikowana jako środki trwałe podlegające amortyzacji (wydatek na ich nabycie nie stanowi KUP, lecz kosztem podatkowym są odpisy amortyzacyjne).

Dodać również należy, iż opisywana siłownia jest zlokalizowana w siedzibie Spółki, która wynajmuje powierzchnie biurowe (użytkowe) od innego podmiotu.

W związku z zakupem oraz bieżącym utrzymaniem ww. siłowni Wnioskodawca poniósł, względnie nadal ponosi, w sumie pięć kategorii (rodzajów) wydatków:

a) na zakup nisko kosztowego sprzętu/wyposażenia siłowni od innej spółki, które to wydatki zostały zaliczone do pośrednich kosztów uzyskania przychodów jednorazowo;

b) na zakup wysoko kosztowego sprzętu/wyposażenia siłowni, które to wydatki są rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne od nabytych/własnych środków trwałych Wnioskodawcy zlokalizowanych w siłowni;

c) na zakup bieżących nisko kosztowych materiałów służących do utrzymania siłowni w należytym stanie, jak przykładowo pasy czy uchwyty, które to wydatki są zaliczane na bieżąco do pośrednich kosztów uzyskania przychodów;

d) na utrzymanie ww. pomieszczenia, tj. przede wszystkim na czynsz najmu, ewentualnie opłaty za media oraz inne bieżące wydatki przypadające proporcjonalnie na powierzchnię siłowni w relacji do całej biurowej powierzchni użytkowej wynajmowanej przez Spółkę;

e) na wynajęcie opiekuna/trenera dla pracowników (opieka nad pracownikami i sprzętem siłowni), ponoszone na bieżąco (koszt pośredni).

Ww. wydatki zostały/są finansowane ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 3 lutego 2023 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że zakupione wysoko kosztowe sprzęty/wyposażenie siłowni spełniają definicję środków trwałych.

Spółka jest świadoma, że od 1 stycznia 2018 r. zgodnie z art. 16f ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10.000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Spółka przyjęła natomiast, że w dalszym ciągu stosuje zasadę, że granicę stanowi 3.500 zł. Tzn. w przypadku gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł dokonuje odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m, a w przypadku środków trwałych o wartości podatkowej niższej niż 3.500 zł dokonuje odpisu jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Pytanie

Czy ww. wydatki poniesione/ponoszone na zakup sprzętu/wyposażenia do siłowni (lit. a, lit. b) oraz na jej bieżące utrzymanie, w tym na zakup nisko kosztowych materiałów (lit. c), czynsz i media (lit. d) oraz na wynajęcie opiekuna/trenera dla pracowników (lit. e), mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, względnie na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy w zw. z art. z art. 16a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. wydatki poniesione/ponoszone na zakup sprzętu/wyposażenia do siłowni (lit. a, lit b) oraz na jej bieżące utrzymanie, w tym na zakup nisko kosztowych materiałów (lit. c), czynsz i media (lit. d) oraz na wynajęcie opiekuna/trenera dla pracowników (lit. e), mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy jako tzw. koszty pośrednie, tj. poniesione/ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Część spośród tych kosztów będą stanowiły odpisy amortyzacyjne od elementów wyposażenia (urządzeń do ćwiczeń) zakwalifikowanych jako nabyte/własne środki trwałe (art. 15 ust. 6 w zw. z art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

W ocenie Wnioskodawcy, udostępnienie pracownikom przez Spółkę siłowni służy zarówno samym pracownikom, jak również w sposób pośredni pracodawcy - korzystanie przez pracowników z firmowej siłowni zmniejsza ryzyko spadku kreatywności, produktywności, wydajności w pracy, a tym samym polepsza zdolność pracowników do świadczenia ww. usług, będących zasadniczym przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika. Tym samym program ten, w sposób pośredni, może potencjalnie przyczynić się do zwiększenia osiąganych przez Spółkę przychodów, gdyż jej podstawowym „kapitałem” są pracownicy, a od ich wydajności w pracy zależą przychody Wnioskodawcy.

Reasumując, ww. wydatki poniesione/ponoszone na zakup sprzętu/wyposażenia do siłowni oraz na jej bieżące utrzymanie, opisane powyżej w lit. a) do lit. e), stanowią tzw. pośrednie koszty podatkowe, tj. poniesione/ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Podatnika.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Uwagi wstępne - przepisy prawa podatkowego:

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z powyższym do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszelkie wydatki, zarówno te bezpośrednio (koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów), jak i pośrednio (koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (katalog z art. 16 ust.1 ustawy o CIT).

W doktrynie oraz praktyce prawa podatkowego wskazuje się, iż aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione (kumulatywnie, łącznie) następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zrefundowana/zwrócona;

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

- został właściwie udokumentowany;

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z brzmienia przepisu art. 15 ust. 1 ustaw o CIT wynika zatem, że kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W doktrynie i orzecznictwie dotyczącym kosztów podatkowych podkreśla się również, iż:

Związek kosztów podatkowych z przychodami jest zatem podstawowym warunkiem uznania wydatku za koszt podatkowy (...).

Nie jest to jednak jedyny warunek kwalifikacji wydatku jako kosztu podatkowego. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 23 kwietnia 2009 r., sygn. akt. I SA/Kr 296/09, LEX nr 497546, informuje, że:

„1. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów.

2. Kosztami będą wydatki poniesione z zamiarem zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby przynosiło ono przychody także w przyszłości.

3. Związek wydatków z przychodami nie musi być bezpośredni”.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Wydatki poniesione na nabycie środków trwałych, jak w opisanym stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym), nie stanowią zatem kosztu podatkowego, ale są rozliczane w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne z tytułu ich zużycia, które to odpisy stanowią koszt podatkowy.

Ponadto art. 16a ust. 1 pkt 1 stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku:

Bezspornym jest, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty pracownicze związane są ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie stosunek pracy, pracodawca nie ponosiłby wskazanych wydatków).

Jak już była o tym mowa na wstępie, Spółka, w ramach propagowania zdrowego stylu życia i dbałości o kulturę fizyczną osób w niej zatrudnionych, wdrożyła dla swoich pracowników szereg programów, mających na celu ich aktywizację fizyczną, obniżenie poziomu stresu, zachowanie dobrego stanu zdrowia - zarówno fizycznego jak i psychicznego. Działania te - będące w istocie świadczeniami ze stosunku pracy lub pokrewnego - z perspektywy Spółki służą także utrzymaniu pracowników w odpowiedniej kondycji psychofizycznej, co przekłada się na ich lepszą wydajność w pracy, zmniejszoną podatność na wszelkiego rodzaju choroby oraz stres. Innymi słowy programy wdrożone przez Spółkę służą zarówno samym pracownikom, jak również i pracodawcy.

Jedną z inicjatyw wdrożonych przez Wnioskodawcę w tym zakresie jest udostępnienie pracownikom w siedzibie Spółki siłowni wraz z wyposażeniem (urządzeniami do ćwiczeń). Pracownicy mogą korzystać z siłowni w każdej chwili, zwłaszcza w przypadkach spadku wydajności w pracy, wywołanego opisanymi powyżej niekorzystnymi czynnikami (np. stresem). Korzystanie z tego pomieszczenia jest całkowicie dobrowolne i odbywa się w miarę potrzeb indywidualnych pracowników. Każdy pracownik jest obowiązany korzystać z siłowni w zakresie umożliwiającym wykonanie powierzonych mu zadań, a czas pracy nie może przekroczyć wymiaru, o którym mowa w obowiązującym w Spółce regulaminie pracy.

Na siłowni jest ponadto obecny opiekun/trener, który przez kilka godzin w tygodniu ma czuwać nad bezpiecznym korzystaniem przez pracowników z dostępnych tam urządzeń.

Z perspektywy Spółki korzystanie z siłowni ma na celu przede wszystkim dbałość o kondycję psychofizyczną pracowników, w tym przypadku z naciskiem na stronę fizyczną. Ponadto wysiłek fizyczny może również w sposób pośredni oddziaływać na sferę psychiczną, wpływając korzystnie na samopoczucie pracowników poprzez zmniejszenie czy wręcz zniwelowanie stresu wywołanego opisanymi powyżej niekorzystnymi czynnikami (odreagowanie stresu poprzez wysiłek fizyczny).

W ocenie Wnioskodawcy, pracownik utrzymujący dobrą kondycję fizyczną jest bardziej wydajny, pracuje szybciej, popełnia mniej błędów (albo w ogóle ich nie popełnia), jest potencjalnie mniej konfliktowy, ma lepszy kontakt z zespołem. Zatem kadra zarządzająca Spółki uznała taki wydatek za w pełni uzasadniony, wpisujący się ponadto w filozofię propagowania zdrowego stylu życia (zarówno w kontekście zdrowia fizycznego jak i psychicznego).

Udostępnienie pracownikom przez Spółkę siłowni ma służyć zarówno samym pracownikom, jak również w sposób pośredni pracodawcy - zmniejszać ryzyko spadku kreatywności, produktywności, wydajności w pracy, a tym samym polepszać zdolność pracowników do świadczenia ww. usług, będących zasadniczym przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika. Tym samym program ten, w sposób pośredni, może potencjalnie przyczynić się do zwiększenia osiąganych przez Spółkę przychodów, gdyż jej podstawowym „kapitałem” są właśnie pracownicy, a od ich wydajności w pracy zależą przychody Wnioskodawcy.

Należy w tym miejscu wspomnieć, że tego rodzaju świadczenia (zakup sprzętu i utrzymanie siłowni zlokalizowanej w siedzibie Spółki) nie mogą być traktowane jako „świadczenie socjalne” (wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT). Opisane świadczenia są bowiem całkowicie niezależne od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej poszczególnych pracowników, a więc nie spełniają definicji wydatków na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Powyższe wydatki poniesione zostały przez Spółkę (jako Podatnika) ze środków obrotowych, są one definitywne oraz zostały właściwie udokumentowane. Mają zatem w ocenie Wnioskodawcy, pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą: przyczyniają się do poprawy kondycji fizycznej oraz pośrednio również psychicznej pracowników, a tym samym poprawiają jakość pracy oraz wydajność osób zatrudnionych, co ma - w sposób pośredni - wpływ na przychody Spółki.

Reasumując należy wskazać, iż ww. wydatki poniesione/ponoszone na zakup sprzętu/wyposażenia do siłowni (lit. a, lit b) oraz na jej bieżące utrzymanie, w tym na zakup nisko kosztowych materiałów (lit. c), czynsz i media (lit. d) oraz na wynajęcie opiekuna/trenera dla pracowników (lit. e), mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy jako tzw. koszty pośrednie, tj. poniesione/ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Część spośród tych kosztów będą stanowiły odpisy amortyzacyjne od elementów wyposażenia (urządzeń do ćwiczeń) zakwalifikowanych jako nabyte/własne środki trwałe (art. 15 ust. 6 w zw. z art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

Udostępnienie pracownikom przez Spółkę siłowni służy zarówno samym pracownikom, jak również w sposób pośredni pracodawcy - korzystanie przez pracowników z firmowej siłowni zmniejsza ryzyko spadku kreatywności, produktywności, wydajności w pracy, a tym samym polepsza zdolność pracowników do świadczenia ww. usług, będących zasadniczym przedmiotem działalności gospodarczej Podatnika. Tym samym program ten, w sposób pośredni, może potencjalnie przyczynić się do zwiększenia osiąganych przez Spółkę przychodów, gdyż jej podstawowym „kapitałem” są pracownicy, a od ich wydajności w pracy zależą przychody Wnioskodawcy.

Reasumując, ww. wydatki poniesione/ponoszone na zakup sprzętu/wyposażenia do siłowni oraz na jej bieżące utrzymanie, opisane powyżej w lit. a) do lit. e), stanowią tzw. pośrednie koszty podatkowe, tj. poniesione/ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Podatnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.