Interpretacja indywidualna z dnia 13 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.893.2022.4.AKU

Opodatkowanie świadczenia otrzymywanego z Belgii.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 17 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego z Belgii. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami złożonymi 3 stycznia 2023 r., 18 stycznia 2023 r. oraz 7 lutego 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Informuje Pan, że od 2006 r. mieszka Pan w Polsce. W 2013 r. dostał Pan wezwanie z Urzędu Skarbowego w … do zapłaty podatku od świadczenia chorobowego uzyskiwanego z Belgii. Świadczenie to jest wypłacane przez ubezpieczenie społeczne ...... Jest to świadczenie zwolnione z opodatkowania w Belgii. Zdaniem belgijskiego urzędu skarbowego, nie powinien Pan wykazywać tego świadczenia w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku złożonym 3 stycznia 2023 r. podał Pan, że:

1)wniosek dotyczy jednego zdarzenia;

2)urząd podatkowy w Belgii poinformował Pana, że nie powinien Pan odprowadzać w Polsce podatku od świadczenia otrzymywanego z Belgii.

Świadczenie to jest świadczeniem chorobowym, podlegającym opodatkowaniu w Belgii, ponieważ stanowi dochód zastępujący wynagrodzenie, a zatem podlega opodatkowaniu w miejscu wcześniejszego świadczenia usług, zgodnie z art. 15 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Belgią a Polską;

3)oczekuje Pan wydania interpretacji za rok podatkowy 2021;

4)w 2021 r. posiadał Pan rezydencję podatkową w Belgii dla nierezydentów;

5)w 2021 r. przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku;

6)posiada Pan obywatelstwo belgijskie;

7)świadczenie z Belgii otrzymuje Pan od 2001 r.;

8)świadczenie zostało przyznane na podstawie przepisów o ubezpieczeniach społecznych obowiązujących w Belgii;

9)świadczenie jest wypłacane przez ..... na konto bankowe w Polsce;

10)nie otrzymał Pan z banku informacji o dochodach PIT.

W uzupełnieniu wniosku złożonym 18 stycznia 2023 r. oświadczył Pan, że:

1)w 2021 r. miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Polsce;

2)zazwyczaj przebywał Pan w Polsce;

3)interesy życiowe: rodzina. W Polsce ma Pan żonę i syna. W Belgii ma Pan dorosłe dzieci, mamę i rodzeństwo;

4)świadczenie, które otrzymuje Pan z Belgii nie jest opodatkowane. Wynagrodzenie brutto jest równe netto. Składki od tego świadczenia nie są odliczane;

5)świadczenie jest uzależnione od Pana pracy. W pracy źle się Pan poczuł i nie mógł dalej pracować z powodu choroby.

Pytanie

Czy za świadczenie opisane we wniosku powinien Pan odprowadzić podatek w Polsce?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, świadczenie, które otrzymuje Pan z Belgii, według art. 15 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii, powinno być opodatkowane tylko w Belgii.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wskazał Pan we wniosku, otrzymuje Pan od 2001 r. świadczenie chorobowe z Belgii. Świadczenie to jest wypłacane przez ubezpieczenie społeczne .... i zostało przyznane na podstawie przepisów o ubezpieczeniach społecznych obowiązujących w Belgii. Przedmiotowe świadczenie jest uzależnione od Pana pracy. W pracy źle się Pan poczuł i nie mógł dalej pracować z powodu choroby. Świadczenie jest wypłacane Panu na konto bankowe w Polsce.

Od 2006 r. mieszka Pan w Polsce. W roku 2021 (tj. w okresie, którego dotyczy wniosek) miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Polsce, przebywał Pan na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku.

Mając na uwadze, że wypłata świadczenia następuje z Belgii, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy Konwencji z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211 poz. 2139 ze zm.), zmienionej Protokołem podpisanym w Luksemburgu w dniu 14 kwietnia 2014 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1094).

Ponadto wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Belgia notyfikowały Konwencję polsko-belgijską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mającą na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r. Celem Konwencji MLI było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych. Dniem wejścia w życie i stosowania postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Belgii 1 października 2019 r. Tekst Konwencji MLI w języku polskim został opublikowany w Dzienniku Ustaw z 2018 r. poz. 1369.

Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.

Zasady stosowania postanowień Konwencji MLI w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 9 ust. 1 lit. b) i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji przez Polskę:

-w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2020 r.; oraz

-w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2020 r.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. Konwencji – w brzmieniu mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2019 r.:

Natomiast stosownie do art. 18 ust. 2 ww. Konwencji:

W pierwszej kolejności odnosząc się do opodatkowania świadczenia w postaci świadczenia chorobowego wyjaśnić należy, że oceniając, czy świadczenie to podlega opodatkowaniu stosownie do art. 18 ust. 1 lub 2 ww. Konwencji, należy odnieść się do wskazówek zawartych w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD. Zawierane przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są bowiem wzorowane na Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, zatem interpretacja ich postanowień powinna uwzględniać ustalenia przyjęte na szczeblu OECD, znajdujące wyraz w wypracowanym przez państwa członkowskie tej organizacji, w tym również Polskę, Komentarzu do Modelowej Konwencji (MK).

Zgodnie z Komentarzem do art. 18 Konwencji Modelowej OECD, rodzaje wypłat objętych tym artykułem obejmują nie tylko emerytury wypłacane bezpośrednio byłym pracownikom najemnym, lecz również innym beneficjentom (na przykład żyjącym współmałżonkom lub dzieciom pracowników) oraz inne podobne świadczenia, na przykład renty starcze z tytułu dawnego zatrudnienia. Kwestię, czy takie wypłaty są objęte art. 18 można ocenić w zależności od ich istoty, z uwzględnieniem faktów i okoliczności, w których są dokonywane.

Jak wskazano w Komentarzu, wypłaty w ramach systemu ubezpieczeń społecznych, które nie mieszczą się w ramach artykułów 18 lub 19, podlegają artykułowi 21. Jednak będzie to miało miejsce w przypadku świadczeń wypłacanych osobom samozatrudniającym się, jak również emerytur opartych wyłącznie na zasadach wieku lub inwalidztwa, które byłyby wypłacane bez względu na dawne zatrudnienie lub czynniki związane z dawnym zatrudnieniem (takie jak lata zatrudnienia lub składki wpłacane w czasie zatrudnienia). Natomiast określenie „ubezpieczenie społeczne” odnosi się powszechnie do systemu obowiązkowej opieki, jaki państwo tworzy w celu dostarczenia jego ludności minimalnego poziomu dochodu lub świadczeń emerytalnych lub dla złagodzenia finansowych skutków takich zdarzeń, jak bezrobocie, inwalidztwo w wyniku wypadków przy pracy, choroba lub śmierć. Wspólną cechą systemów ubezpieczeń społecznych jest to, że poziom świadczeń jest ustalany przez państwo. Świadczenia, jakich postanowienie to może dotyczyć, obejmują emerytury dostępne w ramach powszechnego systemu emerytalnego, emerytury starcze, jak również bezrobocie, inwalidztwo, macierzyństwo, wdowieństwo, choroby, pomoc społeczną (…).

Biorąc zatem pod uwagę przedstawione okoliczności, w szczególności zaś fakt, że jak Pan wskazał, świadczenie, które Pan otrzymuje jest przyznawane na podstawie przepisów o ubezpieczeniach społecznych obowiązujących w Belgii, a ponadto, jest ono uzależnione od Pana uprzedniej pracy w Belgii, uznać należy, że świadczenie to – na podstawie art. 18 ust. 2 ww. Konwencji – podlega opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Belgii, z tym że w Belgii podatek nie może być wyższy niż 10%.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 lit. b) ww. Konwencji:

Zatem, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu uzyskiwanych przez Pana dochodów ze świadczenia chorobowego należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 23 ust. 2 lit. b) ww. Konwencji, czyli tzw. metodę proporcjonalnego odliczenia.

Zgodnie z tą metodą, dochód z tytułu świadczenia chorobowego osiągnięty za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku obliczonego według skali podatkowej odlicza się podatek zapłacony za granicą do wysokości limitu.

W konsekwencji, do ww. świadczenia zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z kolei art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że:

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy:

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie środki pieniężne, które otrzymał Pan z tytułu świadczenia chorobowego z Belgii, stanowiły przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a ustawy.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 i 9a ww. ustawy:

Z treści powołanych przepisów wynika, że otrzymywane z Belgii świadczenie, przyznane i wypłacane na podstawie przepisów o ubezpieczeniach społecznych – podlega opodatkowaniu w Polsce, z zastosowaniem właściwej metody unikania podwójnego opodatkowania.

Odnosząc się do Pana stwierdzenia, że otrzymywane świadczenie chorobowe  – według art. 15 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii powinno być opodatkowane tylko w Belgii wyjaśniamy, że nie znajduje ono potwierdzenia w przywołanym przepisie prawa.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 i ust. 2 powyższej Konwencji:

Zatem, z treści art. 15 ust. 1 ww. Konwencji jednoznacznie wynika, że przepis ten dotyczy opodatkowania dochodów uzyskiwanych z pracy najemnej, a nie dochodów wypłacanych z ubezpieczenia społecznego. W związku z tym, nie może on być podstawą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, ponieważ wymienione w nim rodzaje przychodu nie dotyczą opodatkowania przychodów ze świadczenia przyznanego na podstawie przepisów o ubezpieczeniach społecznych obowiązujących w Belgii (świadczenia chorobowego). Oznacza to, że otrzymywane przez Pana świadczenie nie może być opodatkowane w myśl art. 15 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Wobec powyższego, Pana stanowisko w zakresie zastosowania art. 15 ww. Konwencji, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023, poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).