Interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.830.2022.2.IZ

Czy prawidłowo Spółka uważa, że w momencie sprzedaży bądź likwidacji nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup częściowo został sfinansowany dotacją kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość środków trwałych bez rozbicia na cześć objętą dofinansowaniem i cześć nieobjętą dofinansowaniem? Czy prawidłowo Spółka uważa, że nierozliczona wartość dofinansowania otrzymanego w ramach projektu unijnego, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, nie będzie stanowić po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowo Spółka uważa, że:

   -w momencie sprzedaży bądź likwidacji nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup częściowo został sfinansowany dotacją kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość środków trwałych bez rozbicia na cześć objętą dofinansowaniem i cześć nieobjętą dofinansowaniem,

   -nierozliczona wartość dofinansowania otrzymanego w ramach projektu unijnego, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, nie będzie stanowić po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo pismem z 27 stycznia 2023 r. (data wpływu 30 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, oraz całość aktywów Spółki znajduje się w Polsce. W ramach swojej bieżącej działalności gospodarczej Spółka nabyła środki trwałe, których zakup został częściowo sfinansowany z dofinansowania unijnego - projekt unijny, dofinansowanie w wysokości 61,429%. Środki trwałe w ramach projektu unijnego zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i rozpoczęto ich amortyzację dla celów podatkowych. Wartość początkowa środków trwałych została ustalona na zasadach ogólnych, tj. w oparciu o kwotę wydatków poniesionych na ich nabycie lub wytworzenie, bez pomniejszenia tej wartości o kwotę uzyskanej dotacji. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 (winno być: art. 16 ust. 1 pkt 48) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”), Spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodu wyłącznie tę część odpisów amortyzacyjnych, która odpowiadała proporcji, w jakiej wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych zostały sfinansowane ze środków własnych Spółki (tj. odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych w części sfinansowanej dotacją klasyfikowane były przez Spółkę jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodu). Pod względem bilansowym wartość otrzymanej dotacji ujęta została na koncie rozliczeń międzyokresowych przychodów, a następnie była rozliczana na konto pozostałych przychodów operacyjnych równolegle do odpisów amortyzacyjnych. Reasumując, otrzymane przez Spółkę dofinansowanie w ramach projektu unijnego zostało zaliczone do rozliczeń międzyokresowych przychodów. Następnie kwota otrzymanego dofinansowania stopniowo zwiększała pozostałe przychody operacyjne równoległe do dokonanych odpisów amortyzacyjnych i nie stanowiła przychodu do opodatkowania. Spółka na przestrzeni 2022 roku sprzedawała bądź też z uwagi na zużycie likwidowała środki trwałe sfinansowane z dofinansowania unijnego.

Pytania

 1. Czy prawidłowo Spółka uważa, że w momencie sprzedaży bądź likwidacji nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup częściowo został sfinansowany dotacją kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość środków trwałych bez rozbicia na cześć objętą dofinansowaniem i cześć nieobjętą dofinansowaniem?

 2. Czy prawidłowo Spółka uważa, że nierozliczona wartość dofinansowania otrzymanego w ramach projektu unijnego, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, nie będzie stanowić po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży/utylizacji nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego, którego zakup częściowo został sfinansowany dotacją kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość środka trwałego bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (winno być: ze źródła przychodów lub w celu) zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat w środkach trwałych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Zatem a contrario tego przepisu pozostała wartość może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Koszt uzyskania przychodów w przypadku analizowanej sprzedaży/likwidacji środków trwałych będzie stanowił różnicę między wartością początkową ustaloną zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy (zarówno tych zaliczonych do kosztów podatkowych, jak i tych niezaliczonych do kosztów podatkowych).

Zdaniem Spółki, niezamortyzowana część sprzedanych bądź likwidowanych środków trwałych sfinansowanych częściowo dotacją będzie stanowić koszt uzyskania przychodów w całości, czyli w części sfinansowanej dotacją i części sfinansowanej przez Spółkę.

Wartość początkową środka trwałego stanowią bowiem wydatki na nabycie (lub wybudowanie) środka trwałego. Dla ustalenia wartości początkowej środka trwałego nie ma znaczenia bowiem, czy i w jakiej części wydatek ten został pokryty z dotacji, stanowiącej przychód zwolniony z opodatkowania. Fakt sfinansowania, części wydatków na nabycie środków trwałych środkami z dotacji powoduje natomiast konieczność wyłączenia z kosztów podatkowych odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych (w części w jakiej wydatki na nabycie środków trwałych był pokryty środkami z dotacji).

W związku ze sprzedażą lub likwidacją środków trwałych, koszt podatkowy rozpoznaje się w wysokości różnicy między tak rozumianą wartością początkową środków trwałych, a sumą odpisów amortyzacyjnych (zarówno stanowiących, jak i niestanowiących kosztu podatkowego).

Takie stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 7 września 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.265.2020.1.ŚS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 15 maja 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.63.2020.1.DK oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 4 listopada 2016 r., Znak: ILPB2/4510-1-52/16-3/JG.

Stanowisko, zgodnie z którym, w przypadku zbycia środka trwałego kosztem uzyskania jest cała niezamortyzowana wartość środka trwałego (również w części sfinansowanej dotacją zwolnioną z podatku dochodowego od osób prawnych) było wielokrotnie potwierdzane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego m.in. w:

- Interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 czerwca 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.275.2019.1.AR,

- Interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.284.2018.1.SG,

- Interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 kwietnia 2018 r., Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.109.2018.2.DS,

- Interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.458.2017.3.AN.

Podsumowując, Spółka uważa, że kosztem uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą albo likwidacją środków trwałych będzie różnica między wartością początkową środków trwałych, a sumą odpisów amortyzacyjnych. Nie ma znaczenia to, że środki trwałe częściowo zostały pokryte środkami z dotacji.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki, nierozliczona wartość dofinansowania otrzymanego w ramach projektu unijnego, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, nie będzie stanowić po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Katalog tych przysporzeń nie jest katalogiem zamkniętym, o czym świadczy użyty w treści tego przepisu zwrot „w szczególności”.

Taka konstrukcja art. 12 ust. 1-3 ustawy o CIT, przy jednoczesnym braku definicji legalnej przedmiotowego pojęcia, prowadzi do wniosku, że wystąpienie okoliczności innych niż wymienione w art. 12 ust. 1-3 ustawy o CIT, których następstwem jest trwałe przysporzenie w majątku podatnika, wiąże się także z powstaniem przychodu. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika, względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

W obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela. Co do zasady więc o zaliczaniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie, którymi podmiot może rozporządzać jak właściciel.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz.U. z 2019 r. poz. 351, winno być t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120, dalej: „ustawa o rachunkowości”), środki pieniężne otrzymane tytułem dotacji na zakup lub wytworzenie środka trwałego kwalifikuje się do rozliczeń międzyokresowych przychodów.

Następnie kwota ta stopniowo zwiększa pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tego środka trwałego.

W przypadku sprzedaży lub likwidacji środka trwałego, pozostałą, nierozliczoną kwotę widniejącą na rozliczeniach międzyokresowych przychodów, zalicza się do pozostałych przychodów operacyjnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, iż otrzymane przez Spółkę dofinansowanie w ramach projektu unijnego zostało zaliczone do rozliczeń międzyokresowych przychodów.

Następnie kwota otrzymanego dofinansowania stopniowo zwiększała pozostałe przychody operacyjne równoległe do dokonanych odpisów amortyzacyjnych i nie stanowiła przychodu do opodatkowania.

Dlatego też należy stwierdzić, iż zarówno sprzedaż nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup bądź wytworzenie zostało sfinansowane częściowo za środki otrzymane w ramach projektu, jak i ich całkowita amortyzacja w Spółce, będzie wiązać się z zaliczeniem tej samej wartości (księgowo) do pozostałych przychodów operacyjnych.

Jedyną różnicą jest fakt, iż w przypadku pełnej amortyzacji środków trwałych, sfinansowanych częściowo za środki otrzymane w ramach projektu, zaliczenie tej wartości do pozostałych przychodów operacyjnych będzie rozłożone w czasie.

Natomiast w przypadku sprzedaży wartość ta zostanie zaliczona jednorazowo do pozostałych przychodów operacyjnych.

Tak samo, zdaniem Spółki będzie w przypadku ich likwidacji.

W konsekwencji, należ zauważyć, iż w związku ze sprzedażą lub likwidacją środków trwałych samo przeksięgowanie nierozliczonej części dofinansowania otrzymanego na ich zakup w ramach projektu unijnego z rozliczeń międzyokresowych przychodów w pozostałe przychody operacyjne Spółki nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego po stronie Spółki, gdyż będzie jedynie przesunięciem (przeksięgowaniem) części środków w obrębie prowadzonej ewidencji księgowej przez Spółkę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

     Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

     Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.