Interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.775.2022.1.AW

Dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość wydatku jakim został obciążony na podstawie faktur z tytułu roszczeń gwarancyjnych od 2018 do 2020 roku w dacie jej poniesienia tj. 2022 r., kiedy to ostatecznie Wnioskodawca uznał roszczenia gwarancyjne kontrahenta i rozwiązał utworzoną na te koszty rezerwę.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 grudnia 2022 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość wydatku jakim został obciążony na podstawie faktur z tytułu roszczeń gwarancyjnych od 2018 do 2020 roku w dacie jej poniesienia tj. 2022 r., kiedy to ostatecznie Wnioskodawca uznał roszczenia gwarancyjne kontrahenta i rozwiązał utworzoną na te koszty rezerwę.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki prawa handlowego i należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Przedmiotem działalności gospodarczej jest (…).

Kontrahentami Wnioskodawcy są największe koncerny samochodowe. Warunki kontraktu są każdorazowo określane w umowie w odbiorcą. Umowy te, jako warunek konieczny zawierają zapisy o obowiązkach z tytułu gwarancji po stronie Wnioskodawcy. Zobowiązują one Wnioskodawcę, w wypadku wykrycia wady, do wymiany towaru na wolny od wad albo do zwrotu odbiorcy kosztów poniesionych w związku z wadliwością towaru. W ramach zawieranych umów handlowych, część największych kontrahentów Wnioskodawcy uzależnia zawieranie kontraktów zarówno od zawarcia opisanych wyżej umów gwarancyjnych ale także od wyrażenia zgody przez Wnioskodawcę na system samofakturowania przez kontrahenta (selfbilling).

W stanie faktycznym dotyczącym wniosku o interpretację indywidualną kontrahent Wnioskodawcy jeden z kluczowych producentów samochodów na świecie wystawiał w latach 2018-2020 warranty invoice/warranty compensation claim tj. faktury z tytułu poniesionych przez siebie kosztów związanych z naprawami gwarancyjnymi/roszczenia gwarancyjne względem Wnioskodawcy.

W 2018 r. wystawione zostały:

·(…), czyli faktury z tytułu poniesionych kosztów z tytułu napraw gwarancyjnych;

·(…), czyli roszczenia gwarancyjne

-na łączną kwotę (...) EUR.

W 2019 r. wystawione zostały:

·(…), czyli roszczenia gwarancyjne;

·(…), czyli kontrahent samofakturował faktury korygujące

-na łączną kwotę (...) EUR.

W 2020 r. wystawione zostały:

·(…), czyli roszczeń gwarancyjnych na kwotę (...) EUR

Wysokość faktur ustalana była na podstawie ilości (…) (skarg), na danej rodzinie materiałów, w danym miesiącu.

Łączna kwota z lat 2018-2020 wynosi (...) EUR. Dokumenty nie były w dacie wpływu księgowane, ponieważ Wnioskodawca nie akceptował tych kosztów, zgłaszał kontrahentowi nieprawidłowości w raportach i próbował negocjować liability rate (stawki odpowiedzialności). Spółki starały się poprawić procedurę raportowania, ustalone zostały wspólne przeglądy.

W październiku 2020 r., kontrahent przestał wystawiać obciążenia na Wnioskodawcę, co było warunkiem zintensyfikowania negocjacji. Porozumienie zostało osiągnięte dopiero w 2022 r.  Obejmowało ustalenia zarówno co do poziomu odpowiedzialności Wnioskodawcy jak i akceptacji przez Wnioskodawcę kosztów z lat poprzednich. Kontrahent ostatecznie nie zgodził się na poprawę faktur wstecz.

Skoro Wnioskodawca w wyniku opisanych działań dopiero w 2022 r. ostatecznie zaakceptował koszty to dopiero z tym momentem uznaje, za zasadne ich zaksięgowanie jako kosztów poniesionych w 2022 r.

Kontrahent w chwili wystawienia faktury, potrącał kwotę faktury z bieżących płatności tj. w latach 2018-2020. Wnioskodawca od roku 2018 systematycznie tworzył rezerwę na te koszty. Wnioskodawca posiada dokumenty w formie korespondencji mailowej, na okoliczność prowadzonych negocjacji w zakresie wysokości odpowiedzialności z tytułu umowy gwarancyjnej. W tym dokumentację wewnętrzną potwierdzającą, że wady związane są z produktem, a nie z jego użytkowaniem przez kontrahenta zatem są objęte zakresem umów gwarancyjnych. Ostatecznie wreszcie Wnioskodawca posiada dokumentację mailową z 2022 r. o zaakceptowaniu wysokości roszczeń z tytułu umowy gwarancyjnej.

Pytanie

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość wydatku jakim został obciążony na podstawie faktur z tytułu roszczeń gwarancyjnych od 2018 do 2020 roku w dacie jej poniesienia, tj. 2022 r., kiedy to ostatecznie Wnioskodawca uznał roszczenia gwarancyjne kontrahenta i rozwiązał utworzoną na te koszty rezerwę?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesiony wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. ostatecznego zaakceptowania poziomu odpowiedzialności z tytułu umów gwarancyjnych. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „u.p.d.o.p.”). Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z tą definicją kosztami uzyskania przychodów są więc racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodu, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Biorąc to pod uwagę, koszty naprawy wyrobu dokonanej w ramach udzielonej gwarancji stanowią koszty uzyskania przychodów. Potwierdza to m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 stycznia 2018 r., Znak: 0115-KDIT2-3.4010.346.2017.2.KP, podobnie jak interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 2 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.468.2019.2.AB. Tak więc, wydatki reklamacyjne poniesione w związku z naprawą lub wymianą wadliwego towaru, które nie mają charakteru kar umownych ani odszkodowań wskazanych w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., stanowią koszty uzyskania przychodów.

Ustawodawca nie ograniczył prawa producentów (sprzedawców) do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z usunięciem wad sprzedawanych towarów lub innych zobowiązań gwarancyjnych, które są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zasadą jest, że do kosztów uzyskania przychodów podatnicy mogą zaliczyć takie wydatki, które:

- zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- nie zostały z kup wyłączone na podstawie art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

- są racjonalne i ekonomicznie uzasadnione,

- zostały właściwie udokumentowane.

Ponadto, do ponoszenia kosztów sprzedawca (producent) został zobowiązany w ramach rękojmi/gwarancji (por. art. 556-577 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm., (winno być: t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.)). Gdyby sprzedawca nie uwzględniał reklamacji, wówczas nie tylko naraziłby się na konsekwencje prawne, ale również ryzykowałby utratę klientów w przyszłości - jako nierzetelny sprzedawca/producent. Wydatki związane z obsługą gwarancyjną służą zatem zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Jednocześnie Wnioskodawca nie mógł uniknąć wydatków związanych z jego obowiązkami wynikającymi z gwarancji.

Pojęcie gwarancji i rękojmi jest pojęciem odmiennym niż kary i odszkodowania, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. Jak stanowi art. 577 udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie.

§ 2. Obowiązki gwaranta mogą w szczególności polegać na zwrocie zapłaconej ceny, wymianie rzeczy bądź jej naprawie oraz zapewnieniu innych usług.

§ 3. Jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym. Gwarancja jest zatem umową, jednocześnie z tej umowy wynikają procedury i zasady ustalania czy zgłaszane roszczenia gwarancyjne mają charakter wynikających z ustaleń umownych. W szczególności zgłoszone roszczenia gwarancyjne powinny zostać poddane ocenie czy w rzeczywistości dotyczą odpowiedzialności po stronie Gwaranta - Wnioskodawcy czy też stanowią wady wynikające np. ze złego użytkowania Kupującego.

W tej sytuacji dopiero po ostatecznym zakończeniu weryfikacji zasadności roszczenia , ostatecznie można było mówić o poniesieniu kosztów związanych z roszczeniami z tytułu gwarancji. Zatem dopiero w 2022 r. w dacie zaakceptowania roszczeń można oceniać koszty z tytułu roszczeń gwarancyjnych jako poniesione. Z wymienionych względów, koszt wymiany części zamiennych wraz z ich wartością w cenie nabycia (ew. wg kosztu wytworzenia) spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia tj. w chwili ich ostatecznego zaakceptowania.

Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku , że przedmiotowy wydatek spełnia powyższe warunki a jednocześnie nie jest wydatkiem , o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. nie wyłącza on bowiem z definicji art. 15 u.p.d.o.p. kosztów uzyskania przychodów odszkodowań zapłaconych z innych tytułów niż wprost wymienione w treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p.

Tym samym gdy odszkodowania nie znajdują się w powyższym przepisie to wydatki na nie poniesione mogą być oceniane jako koszty uzyskania przychodów jedynie przez pryzmat definicji z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.),

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-    został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-   jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-   pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-   poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-   został właściwie udokumentowany,

-   nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania.

Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Natomiast art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest głównie produkcja i sprzedaż podzespołów wykorzystywanych w przemyśle motoryzacyjnym. Warunki kontraktu są każdorazowo określane w umowie w odbiorcą. Umowy te, jako warunek konieczny zawierają zapisy o obowiązkach z tytułu gwarancji po stronie Wnioskodawcy. Zobowiązują one Wnioskodawcę, w wypadku wykrycia wady, do wymiany towaru na wolny od wad albo do zwrotu odbiorcy kosztów poniesionych w związku z wadliwością towaru. W ramach zawieranych umów handlowych, część największych kontrahentów Wnioskodawcy uzależnia zawieranie kontraktów zarówno od zawarcia opisanych wyżej umów gwarancyjnych ale także od wyrażenia zgody przez Wnioskodawcę na system samofakturowania przez kontrahenta (selfbilling). W stanie faktycznym dotyczącym wniosku o interpretację indywidualną, kontrahent Wnioskodawcy jeden z kluczowych producentów samochodów na świecie wystawiał w latach 2018-2020 warranty invoice/warranty compensation claim tj. faktury z tytułu poniesionych przez siebie kosztów związanych z naprawami gwarancyjnymi/roszczenia gwarancyjne względem Wnioskodawcy. Dokumenty nie były w dacie wpływu księgowane, ponieważ Wnioskodawca nie akceptował tych kosztów, zgłaszał kontrahentowi nieprawidłowości w raportach i próbował negocjować liability rate (stawki odpowiedzialności). W październiku 2020 r., kontrahent przestał wystawiać obciążenia na Wnioskodawcę, co było warunkiem zintensyfikowania negocjacji. Porozumienie zostało osiągnięte dopiero w 2022 r.  Obejmowało ustalenia zarówno co do poziomu odpowiedzialności Wnioskodawcy jak i akceptacji przez Wnioskodawcę kosztów z lat poprzednich. Kontrahent ostatecznie nie zgodził się na poprawę faktur wstecz.  Kontrahent w chwili wystawienia faktury, potrącał kwotę faktury z bieżących płatności tj. w latach 2018-2020. Wnioskodawca od roku 2018 systematycznie tworzył rezerwę na te koszty.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość wydatku jakim został obciążony na podstawie faktur z tytułu roszczeń gwarancyjnych od 2018 do 2020 roku w dacie jej poniesienia tj. 2022 r., kiedy to ostatecznie Wnioskodawca uznał roszczenia gwarancyjne kontrahenta i rozwiązał utworzoną na te koszty rezerwę.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 556 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2459 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”),

W myśl art. 556¹ § 1 Kodeksu cywilnego,

Zgodnie z art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego,

Stosownie do art. 577 § 3 Kodeksu cywilnego,

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów na tej podstawie nie będą mogły zatem zostać zaliczone kary umowne i odszkodowania z tytułu:

-    wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług

-    zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

-    zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Wszystkie wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je spod kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc „premiować” przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Z treści przytoczonych powyżej przepisów wynika, że w przypadku, gdy przekazany towar okazuje się wadliwy, na sprzedawcy (wykonawcy usługi) ciąży obowiązek jego naprawy lub wymiany. Co istotne, obsługa gwarancyjna nie podlega dyspozycji art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, uznać więc należy, że wydatki reklamacyjne poniesione np. w związku z wadliwością towaru nie mają charakteru ani kar umownych, ani odszkodowań wskazanych w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawodawca nie ograniczył prawa producentów (sprzedawców) do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z usunięciem wad sprzedawanych towarów lub innych zobowiązań gwarancyjnych, które są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli reklamacja zgłoszona przez odbiorcę (kontrahenta) nie była rezultatem nieprawidłowego postępowania Państwa w trakcie procesu produkcyjnego i swoim działaniem lub zaniechaniem nie przyczynili się Państwo do powstania wskazanej we wniosku wady, to koszty związane z ww. reklamacją, które Państwo zwrócili kontrahentowi, jako spełniające definicję kosztów wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jednocześnie nie ujęte w katalogu wyłączeń wynikającym z art. 16 ust. 1 tej ustawy, mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się z kolei do momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ponownie wskazać należy, że zgodnie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Zatem, mając na uwadze powyższe przepisy, opis wniosku oraz przeprowadzone wyjaśnienia, stwierdzić należy, że skoro:

-    wydatki jakimi został obciążony Wnioskodawca na podstawie faktury z tytułu roszczeń gwarancyjnych pozostają w związku z działalnością gospodarczą Spółki;

-    faktury dokumentujące te wydatki nie były księgowane w dacie wpływu, tj. w latach 2018-2020, ponieważ Wnioskodawca nie akceptował tych kosztów;

-    Wnioskodawca w 2022 r. ostatecznie zaakceptował roszczenia gwarancyjne za lata 2018-2020 oraz

-    Spółka od 2018 roku systematycznie tworzyła na tę koszty rezerwę

to mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość wydatku jakim zostali Państwo obciążeni na podstawie faktur z tytułu roszczeń gwarancyjnych od 2018 do 2020 roku w dacie jej poniesienia, tj. 2022 r., kiedy to ostatecznie uznaliście Państwo roszczenia gwarancyjne kontrahenta i rozwiązali utworzoną na te koszty rezerwę.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie ustalenie, czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość wydatku jakim został obciążony na podstawie faktur z tytułu roszczeń gwarancyjnych od 2018 do 2020 roku w dacie jej poniesienia tj. 2022 r., kiedy to ostatecznie Wnioskodawca uznał roszczenia gwarancyjne kontrahenta i rozwiązał utworzoną na te koszty rezerwę, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Ponadto dodać należy, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatku w postaci gwarancji do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Jednocześnie należy podkreślić, że ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).