Interpretacja indywidualna z dnia 27 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.20.2023.1.ANK

Czy Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz BrCo usług opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz BrCo usług opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka S.A. [dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”] jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, będącym polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej [dalej: „Grupa Kapitałowa”], świadczącej usługi w obszarze IT. Grupa Kapitałowa, której częścią jest Wnioskodawca, wypracowała szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie. Ponadto, Grupa Kapitałowa oferuje Usługi polegające na wykorzystaniu innowacyjnych technologii pozwalających na precyzyjne dobieranie odbiorców reklam w celu zwiększenia ilości sprzedaży produktów przez klienta.

Spółka pełni w Grupie Kapitałowej rolę podmiotu holdingowego oraz prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług (…) cyfrowego w oparciu o tzw. (…) sieciach reklamowych. Dodatkowo, Wnioskodawca świadczy usługi m.in. w zakresie korzystania z technologii (…) oraz usługi wsparcia dla spółek z Grupy Kapitałowej.

Jednym z nabywców świadczonych przez Wnioskodawcę usług umożliwiających korzystanie z technologii (…) jest i będzie w przyszłości spółka z siedzibą w Brazylii [dalej: „BrCo”], będąca brazylijskim rezydentem podatkowym, tj. jest tam opodatkowana od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. W szczególności BrCo jest podatnikiem brazylijskiego podatku dochodowego od osób prawnych (tj. Imposto sobre a renda das pessoas juridicas) od osiąganych w Brazylii dochodów. BrCo prowadzi w Brazylii działalność poprzez świadczenie usług (…), skupiając się na analizie i kreacji wizualnej marek klientów z wykorzystaniem różnych narzędzi i działań z zakresu zarządzania i marketingu na rynku brazylijskim oraz w mniejszym zakresie innych krajów Ameryki Południowej.

Zgodnie z umową wiążącą Spółkę oraz BrCo, Wnioskodawca udziela BrCo niewyłącznego i nieprzenoszalnego prawa do korzystania z oprogramowania będącego własnością Wnioskodawcy w celu realizowania przez BrCo m.in. następujących działań:

  - licytowania w czasie rzeczywistym, w celu umożliwienia efektywnego zakupu powierzchni reklamowej,

  - określenia jakie oferty i w jakiej wysokości należy licytować, zgodnie z wymaganiami klientów BrCo,

  - natychmiastowego wyświetlenie reklamy w nabytej przestrzeni reklamowej.

Ponadto Spółka udziela BrCo prawa do udzielenia przez niego innym spółkom z grupy (…) do używania oprogramowania w podobnych celach.

Zgodnie z umową wiążącą Spółkę oraz BrCo, Wnioskodawcy za świadczone usługi przysługuje wynagrodzenie płatne w miesięcznym okresie rozliczeniowym, przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Płatność dokonywana będzie w dolarach amerykańskich (USD) bądź innej walucie obcej. Jednocześnie Wnioskodawca nie wyklucza, że wraz ze świadczeniem usług na rzecz BrCo, sposób oraz okres otrzymywania przez Spółkę wynagrodzenia może ulec zmianie.

Ponadto, zgodnie z lokalnymi przepisami podatkowymi (tu: w Brazylii), płatność za usługę będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła w Brazylii. Oznacza to, że BrCo jako wypłacający w przyszłości wynagrodzenie za usługę świadczoną przez Wnioskodawcę, będzie zobowiązana do pobrania i zapłaty podatku z wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy. Według wiedzy Spółki, stawka podatku u źródła w Brazylii powinna wynosić 15%.

Co więcej, podatek u źródła będzie odprowadzany przez BrCo w walucie lokalnej (realu brazylijskim) w formie przelewu na konto bankowe właściwego urzędu w Brazylii. BrCo następnie będzie przekazywać Spółce dokumenty potwierdzające dokonanie takiej płatności. Podkreślenia wymaga, że Polska i Brazylia nie są stronami ratyfikowanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz BrCo opisanych usług na zasadach wskazanych w tym przepisie?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz BrCo opisanych usług na zasadach wskazanych w tym przepisie.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o CIT jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 3 tej ustawy wolne od podatku są (...) dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Powyższe przepisy regulują zasady eliminacji podwójnego opodatkowania krajowych podatników z tytułu dochodów osiąganych poza Polską (faktycznego podwójnego opodatkowania). Wskazany przepis przewiduje stosowanie metody unikania podwójnego opodatkowania, zwanej kredytem podatkowym. Metoda kredytu podatkowego ma zastosowanie do dochodów, które nie są zwolnione na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i polega na zaliczeniu przez dane państwo na rzecz własnego zobowiązania podatkowego podatku zapłaconego w drugim państwie.

W Polsce zastosowanie tej metody przewiduje możliwość odliczenia od podatku obliczonego od całości dochodów (zarówno uzyskanych za granicą, jak i dochodów uzyskanych w kraju) podatku zapłaconego za granicą. Przy czym polskie regulacje przewidują stosowanie metody zaliczenia proporcjonalnego, a więc odliczeniu podlega jedynie ta część podatku, która proporcjonalnie przypada na dochód osiągnięty za granicą.

Dodatkowy warunek zastosowania odliczenia wynikającego z art. 20 ust. 1 ustawy o CIT został przez ustawodawcę wprowadzony przepisem art. 22b ustawy o CIT, zgodnie z którym zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Tym samym, podsumowując warunki stosowania ww. odliczenia wynikające z art. 20 ust. 1 i art. 22b ustawy o CIT wskazać należy, że zastosowanie odliczenia przewidzianego w art. 20 ust. 1 ustawy o CIT i zawartej w nim metody unikania podwójnego opodatkowania możliwe jest, jeżeli:

 1) spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, oraz

 2) osiąga również dochody poza terytorium Polski i dochody te podlegają opodatkowaniu w obcym państwie, oraz

 3) dochód ten nie podlega zwolnieniu na podstawie jakiejkolwiek umowy międzynarodowej, oraz

 4) istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa obcego w którym powstał wskazany dochód.

Przewidziane powyżej warunki zastosowania tego przepisu są zdaniem Spółki spełnione w niniejszej sprawie, gdyż:

 a) Spółka ma siedzibę na terytorium Polski;

 b) Spółka będzie osiągać dochód z tytułu świadczenia usług na rzecz BrCo, tj. będzie osiągać dochód poza terytorium Polski, i dochód ten będzie podlegać opodatkowaniu w Brazylii;

 c) dochód ten nie będzie podlegał zwolnieniu na podstawie umowy międzynarodowej (Polska nie zawarła bowiem z Brazylią umowy międzynarodowej, która mogłaby być podstawą takiego zwolnienia);

 d) a jednocześnie, chociaż Polska nie zawarła z Brazylią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to istnieje podstawa prawna wynikająca z ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego Brazylii.

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy warunki zastosowania ww. odliczenia do podatku pobranego w Brazylii będą spełnione, a tym samym Spółce przysługiwać będzie prawo dokonania ww. odliczenia.

Odnosząc się szerzej do ostatniego ze wskazanych wyżej warunków, Spółka wyjaśnia, że jak już zostało wskazane, Polska i Brazylią nie są stronami ratyfikowanej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Niemniej, zarówno Polska jak i Brazylia są stronami Konwencji o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych zawartej w Strasburgu dnia 25 stycznia 1988 r. [dalej: „Konwencja”]. W odniesieniu do Polski Konwencja weszła w życie 1 października 1997 r., zaś w odniesieniu do Brazylii 1 października 2016 r. Konwencja stanowi jeden z podstawowych aktów prawa międzynarodowego regulujący wymianę informacji w sprawach podatkowych, wyznaczając zakres i zasady wymiany informacji podatkowych, z równoczesnym zapewnieniem ochrony ich poufności oraz poszanowaniem międzynarodowych standardów w zakresie ochrony praw osobistych i przepływu informacji personalnych. Zgodnie bowiem z art. 1 Konwencji, jej strony zapewniają sobie wzajemną pomoc administracyjną w sprawach podatkowych. Pomoc obejmuje wymianę informacji, jednoczesną kontrolę podatkową, pomoc w egzekucji, a także dostarczanie dokumentów. Natomiast w myśl art. 2 Konwencji, dotyczy ona m in. podatków od dochodu lub zysków. Konwencja przewiduje, że jej strony będą wymieniać między sobą wszelkie informacje, w szczególności te, które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa dotyczącego podatków.

Konwencja w sposób szeroki przewiduje pomoc i wzajemną wymianę informacji przez kraje, które ją sygnowały, i tak kolejno w art. 5, 6 i 7 przewiduje (i) wymianę informacji na żądanie, (ii) automatyczną wymianę informacji i (iii) spontaniczną wymianę informacji.

To, że Konwencja jest podstawą do wymiany informacji podatkowych potwierdzają również polscy przedstawiciele doktryny. Przykładowo W. Dmoch wskazał, że: „Uzyskanie przez organy podatkowe wymaganych informacji podatkowych może być również dokonane na podstawie Konwencji z 25.01.1988 r. o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych” (W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2018 ).

Stanowisko to znajduje potwierdzenie również w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 sierpnia 2017 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.129.2017.1.AK wskazano, że „nie ulega (...) wątpliwości, że Konwencja, jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, stanowi podstawę do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od organu podatkowego Brazylii. (...) Spółka ma prawo do odliczenia od podatku należnego od Spółki podatku u źródła pobranego w Brazylii zgodnie z art. 20 ust. 1 updop”. Tożsame stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wyraził w interpretacji indywidualnej z dnia 28 sierpnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.268.2018.1.AK dotyczącej dochodów uzyskiwanych przez polskiego rezydenta z tytułu świadczenia usług na rzecz spółki brazylijskiej. Tym samym nie powinno ulegać wątpliwości, że Konwencja stanowi wskazaną w art. 22b ustawy o CIT podstawę do wymiany informacji podatkowych - jest międzynarodową umową ratyfikowaną przez Polskę, dotyczy problematyki podatkowej, a także stanowi podstawę do uzyskania od brazylijskich organów informacji podatkowych.

Powyższe potwierdza, iż ostatni ze wskazanych powyżej warunków zastosowania odliczenia, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, również jest spełniony w przedmiotowym przypadku.

Z powyższych względów, zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko, zgodnie z którym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, do odliczenia podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz BrCo usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie, jest prawidłowe.

Końcowo Spółka zwraca uwagę, iż dla możliwości zastosowania przedmiotowego odliczenia nie ma znaczenia rodzaj zagranicznego dochodu uzyskiwanego przez polskich rezydentów (m.in. z dywidend, odsetek, licencji, świadczenia usług), gdyż analizowany przepis wskazuje, iż może być on stosowany do wszelkich kategorii dochodów uzyskanych przez polskich rezydentów za granicą, które podlegają tam opodatkowaniu, jeśli nie ma do nich zastosowania zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i istnieje podstawa do wymiany informacji podatkowych z państwem źródła. Jak wykazała przeprowadzona powyżej analiza, warunki powyższe będą spełnione w odniesieniu do dochodu Spółki z tytułu świadczenia na rzecz BrCo usług opisanych w zdarzeniu przyszłym, a tym samym do podatku u źródła pobranego w Brazylii od tego dochodu zastosowanie znaleźć powinno odliczenie z art. 20 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca pragnie również wskazać, iż przedstawione stanowisko, znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 8 kwietnia 2020 r. (znak: 0114-KDIP2-1.4010.46.2020.2.KS), która to została wydana na rzecz Wnioskodawcy w zakresie analogicznych rozliczeń z innym podmiotem z siedzibą w Brazylii.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o CIT:

 Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 6 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 20 ust. 8 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 22b ustawy o CIT:

Należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazuje dokładnie, co należy rozumieć pod pojęciami „podstawy prawnej do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa”, o której mowa w art. 22b ustawy o CIT. Pewne wskazówki w tym względzie zawiera ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej:

W tym miejscu należy wskazać, że 1 października 1997 r. weszła w życie w Rzeczypospolitej Polskiej Konwencja o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych (Dz.U. z 1998 r. Nr 141, poz. 913, dalej: „Konwencja”), sporządzona w Strasburgu 25 stycznia 1988 r., następnie zmieniona protokołem sporządzonym w Paryżu 27 maja 2010 r. Co istotne, od 1 października 2016 r. regulacje Konwencji obowiązują również w Brazylii.

Konwencja stanowi jeden z podstawowych aktów prawa międzynarodowego regulujący wymianę informacji w sprawach podatkowych, wyznaczając zakres i zasady wymiany informacji podatkowych, z równoczesnym zapewnieniem ochrony ich poufności oraz poszanowaniem międzynarodowych standardów w zakresie ochrony praw osobistych i przepływu informacji personalnych.

W myśl art. 1 pkt 1 Konwencji:

Zgodnie z art. 1 pkt 2 Konwencji:

Stosownie do postanowień art. 2 pkt 1 lit. a Konwencji:

Nie ulega zatem wątpliwości, że Konwencja, jako ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej, stanowi podstawę do uzyskania przez polskie organy podatkowe informacji podatkowych od organu podatkowego Federacyjnej Republiki Brazylii.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Federacyjnej Republice Brazylii, do wysokości limitu.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz BrCo tych usług na zasadach wskazanych w art. 20 ust. 1 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały także wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).