Interpretacja indywidualna z dnia 27 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.254.2022.1.PK

Wartość nieprzedawnionych, umorzonych zobowiązań w kwocie netto, które zostały uprzednio ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w dacie ich umorzenia, tj. podpisania umowy o zwolnieniu klienta z długu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot netto umorzonych wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka A. z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, posiadającym status podatnika VAT czynnego.

Prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży określonych towarów i usług wykorzystywanych w branży transportowej, ściśle związanych z eksploatacją pojazdów. Sprzedaż odbywa się wyłącznie na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, z którymi uprzednio zawarto umowy dostawy i zlecenia. Transakcje przeprowadzane są przy użyciu karty paliwowej, której są Państwo emitentem i właścicielem (dalej: „Karta A"). Karta A. umożliwia bezgotówkową sprzedaż, na rzecz klientów, towarów w postaci przede wszystkim paliw, (…), czy też akcesoriów samochodowych oraz usług, takich jak np. myjnia samochodowa, a także innych usług, w tym przejazdu płatnymi drogami czy usług parkingowych.

Z tytułu transakcji sprzedaży, dwa razy w miesiącu wystawiają Państwo fakturę zbiorczą na rzecz swoich klientów.

Spółka przewiduje, że w przyszłości może dojść do umorzeń zobowiązań do zapłaty przez klientów na rzecz Wnioskodawcy całości lub części wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Do umorzenia może dojść w szczególności ze względu na złą kondycję finansową danego klienta. W takiej sytuacji, mając na względzie utrzymanie współpracy z klientem oraz tym samym zabezpieczenie przychodów Spółki na przyszłość, mogą Państwo podjąć decyzję w zakresie umorzenia. Decyzja o ewentualnym zwolnieniu z długu będzie każdorazowo podejmowana przez pryzmat opłacalności takiego umorzenia w kontekście przyszłych zysków wynikających ze współpracy z konkretnym klientem. Podstawą umorzenia będzie w takiej sytuacji pisemna umowa, na podstawie której zwolnią Państwo danego klienta z długu, a klient to zwolnienie przyjmie. Szczegółowe warunki umorzenia, w szczególności moment umorzenia zobowiązania, będzie określała umowa. Umorzone zobowiązanie do zapłaty wynagrodzenia będzie uprzednio zaliczone do przychodów Spółki. W przypadku umorzenia wierzytelności będzie ono miało miejsce przed ewentualnym przedawnieniem umarzanego zobowiązania. Umorzenie nie będzie dotyczyło wierzytelności odpisanej jako nieściągalnej i zaliczonej z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodu.

Pytanie

Czy, w przypadku opisanego we wniosku umorzenia przez Spółkę zobowiązania zarachowanego uprzednio jako przychód należny i niezaliczonego wcześniej (tj. przed dokonaniem umorzenia) do kosztów uzyskania przychodu Spółki, wartość netto umorzonego zobowiązania będzie dla Spółki kosztem uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, w przypadku umorzenia przez Spółkę zobowiązania zarachowanego uprzednio jako przychód należny i niezaliczonego wcześniej (tj. przed dokonaniem umorzenia) do kosztów uzyskania przychodu Spółki, wartość netto umorzonego zobowiązania będzie kosztem uzyskania przychodów.

Na wstępie należy zauważyć, że, zarówno przepisy kodeksu cywilnego, jak i regulacje podatkowe nie definiują wprost pojęcia „umorzenie zobowiązania”, dlatego zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej oraz prawa cywilnego. I tak: „umorzyć” to „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”, „zrezygnować z dalszego postępowania sądowego w określonej sprawie” (…). Wskazać przy tym należy, że wierzytelność stanowi uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego, przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika. Jest ona zbywalnym prawem majątkowym. Wierzyciel może również podjąć decyzję o zwolnieniu dłużnika z długu.

Jest to zatem pojęcie o szerokim znaczeniu obejmujące swoim zakresem znaczeniowym różne zdarzenia prawne, w wyniku których dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania, w tym tzw. nieefektywnego, czyli bez jego uregulowania. Podstawą umorzenia najczęściej jest zwolnienie z długu, o którym mowa w art. 508 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U z 2022 r., poz. 1360 z póżn. zm.. dalej: „k.c.”).

Stosownie do art. 508 k.c. zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Zwolnienie z długu jest zatem czynnością dwustronną i wymaga zawarcia umowy między dłużnikiem a wierzycielem, co będzie miało miejsce w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Wygaśnięcie zobowiązania wskutek zwolnienia z długu następuje z chwilą zawarcia umowy o zwolnienie z długu lub w terminie późniejszym określonym przez strony.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z póżn. zm.. dalej „Ustawa o CIT”):

„kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.”

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, jednak pod warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT za koszt uzyskania przychodu nie uważa się:

„11. naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań (…)

20. wierzytelności odpisanych jako przedawnione (…)

44. umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne - do wysokości zarachowanej jako przychód należny;”

Jak stanowi art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT:

„Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.”

Norma zawarta w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, nakazuje zatem ujmować dla celów podatkowych przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, które nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Zatem przychodami należnymi, są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej podatnika stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie ich nie uzyskano.

Artykuł 12 ust. 4 pkt 9 Ustawy o CIT stanowi natomiast, że do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Analogicznie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług (z zastrzeżeniem wyjątków zawartych w tym przepisie).

Jak z powyższego wynika, do kosztów uzyskania przychodów kwalifikuje się tylko wartość netto umorzonych wierzytelności, gdyż kosztem uzyskania przychodów nie jest podatek od towarów i usług. Podatek ten, jak już wyżej wskazano, nie jest również przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym nie podlega uprzedniemu zarachowaniu jako przychód. Okoliczność ta wynika zresztą wprost z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 44 Ustawy o CIT, który dopuszcza możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodu „do wysokości zarachowanej jako przychód należny”, a więc do wartości netto.

Zgodnie bowiem z treścią art. 16 ust. 1 pkt 44 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT zostały zarachowane jako przychody należne. Tym samym, umorzone wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT zostały zaliczone do przychodów podatnika mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W świetle literalnego brzmienia powyższych przepisów bez znaczenia pozostaje fakt, czy umorzeniem objęta jest całość danego zobowiązania czy tylko jego część.

Ponadto, do umorzenia zobowiązania o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 44 Ustawy o CIT może dojść także na skutek innych zdarzeń prawnych (np. potrącenie, odnowienie), których jednakże nie dotyczy niniejszy wniosek. Dodatkowo, nieistotna prawnie pozostaje wartość umorzonego zobowiązania. Strony mają bowiem swobodę w decydowaniu o tym, czy zwolnienie z długu ma objąć całe zobowiązanie czy tylko jego część. Nie ma przeszkód, aby zwolnienie z długu objęło tylko część zobowiązania. Nie ma również przeszkód, aby zwolnienie z długu zostało dokonane z zastrzeżeniem warunku lub terminu (K. Zagrobelny, Komentarz do k.c. red. E. Gniewek, Warszawa 2006, s. 872).

Zwolnienie z długu jest zatem (obok spełnienia świadczenia, datio in solutum, potrącenia, odnowienia) jednym ze sposobów wygaśnięcia zobowiązania. Tak więc aby uznać, że doszło do umorzenia zobowiązania w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 Ustawy o CIT, zobowiązanie dłużnika wobec wierzyciela musi wygasnąć, co oznacza, że nie będzie ono dalej istniało. Skoro tak, nie będzie również możliwości dalszego dochodzenia wierzytelności, jak również cesji wierzytelności na innego wierzyciela. Następstwem umorzenia wierzytelności jest określona strata w majątku wierzyciela w wysokości nigdy nieodzyskanej wierzytelności.

Biorąc pod uwagę powyższe, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 44 Ustawy o CIT, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów wierzytelności uprzednio zarachowane - zgodnie z art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT - jako przychody należne, jeżeli w istocie dłużnik zostanie zwolniony z obowiązku wykonania zobowiązania i to zwolnienie przez dłużnika zostanie przyjęte. Jak wskazano, na mocy pisemnej umowy Spółka zwolni klienta z długu, a klient zwolnienie z długu przyjmie.

Podsumowując, Spółka będzie miała prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodów wartość netto umorzonych klientom wierzytelności, bowiem:

1.wierzytelności te będą wcześniej zarachowane jako przychód należny na gruncie Ustawy o CIT,

2.wierzytelności te nie będą przedawnione na moment wejścia w życie umowy o zwolnienie z długu,

3.wierzytelności te zostaną umorzone z momentem określonym w umowie o zwolnienie z długu, w oparciu o oświadczenie Spółki jako wierzyciela o zwolnieniu klienta (dłużnika) z długu i wyrażoną przez danego klienta (dłużnika) zgodę na zwolnienie z długu.

W kontekście powyższego umorzenia nieprzedawnionych wierzytelności, które zostaną przez Spółkę rozpoznane jako przychody należne z mocy art. 16 ust. 1 pkt 44, w związku z art. 15 ust. 1 oraz z art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, będą skutkować możliwością rozpoznania ich wartości netto jako kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej, przykładowo:

1.Interpretacja Dyrektora KIS z 29 kwietnia 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.55.2022.1.ŚS;

2.Interpretacja Dyrektora KIS z 16 marca 2022 r„ sygn. 0111-KDIB1-1.4010.43.2022.1.AW;

3.Interpretacja Dyrektora KIS z 3 grudnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.446.2021.1.IZ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wobec tego kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie przychodów ze źródła przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 44 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne - do wysokości zarachowanej jako przychód należny.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Norma zawarta w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, nakazuje zatem ujmować dla celów podatkowych przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, które nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Zatem przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej podatnika stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie ich nie uzyskano. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 updop, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Przez analogię, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług (z zastrzeżeniem wyjątków zawartych w tym przepisie).

Jak z powyższego wynika, do kosztów uzyskania przychodów kwalifikuje się tylko wartość netto umorzonych wierzytelności, gdyż kosztem uzyskania przychodów nie jest podatek od towarów i usług. Podatek ten, jak już wyżej wskazano, nie jest również przychodem w rozumieniu ustawy o CIT, w związku z czym nie podlega uprzedniemu zarachowaniu jako przychód. Okoliczność ta wynika zresztą wprost z brzmienia cytowanego wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, który dopuszcza możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodu „do wysokości zarachowanej jako przychód należny”, a więc do wartości netto.

Z kolei, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Następstwem umorzenia wierzytelności jest określona strata w majątku wierzyciela w wysokości nigdy nieodzyskanej wierzytelności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Państwa Spółka przewiduje, że w przyszłości mogą Państwo umorzyć zobowiązania Państwa klientów, które uprzednio zaliczyli Państwo do przychodów należnych. Wierzytelności te w chwili umorzenia nie będą przedawnione i nie będzie dotyczyło tych odpisanych jako nieściągalne.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy wartość nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności, które zostały przez Spółkę uprzednio ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie dla Państwa koszt uzyskania przychodów.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że skoro z wniosku wynika, że:

‒wierzytelności zostaną wcześniej zarachowane jako przychód należny,

‒wierzytelności nie będą przedawnione na moment wejścia w życie umowy o zwolnieniu z długu,

‒wierzytelności zostaną umorzone, ponieważ Spółka podpisze ze swoimi klientami umowę o zwolnieniu z długu, a klienci to zwolnienie przyjmą,

to, w momencie wejścia w życie umowy dotyczącej zwolnienia z długu, Państwa Spółka będzie uprawniona w oparciu o przepis art. 16 ust. 1 pkt 44 updop i w związku z art. 15 ust. 1 updop rozpoznać te umorzenia jako koszty uzyskania przychodów w wartości nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności, które uprzednio zostały ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem wartość nieprzedawnionych, umorzonych zobowiązań w kwocie netto, które zostały uprzednio ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w dacie ich umorzenia, tj. podpisania umowy o zwolnieniu klienta z długu.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy, będącej przedmiotem interpretacji, pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa ((t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).