Interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.688.2022.1.MP

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Sprzedawcę, dokumentujących opłatę z tytułu braku odbioru minimalnych ilości paliw gazowych (opłata TOP).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Sprzedawcę, dokumentujących opłatę z tytułu braku odbioru minimalnych ilości paliw gazowych (opłata TOP).

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT rozliczającym się za okresy miesięczne. Sprzedaż towarów i usług realizowana w ramach podstawowej działalności Spółki podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawek innych niż zwolniona. Spółka dokonuje również sprzedaży usług zwolnionych z VAT, niemniej usługi te stanowią marginalną część obrotów osiąganych ze sprzedaży towarów i usług.

Spółka dla realizacji działalności produkcyjnej, w wyniku której wytwarzane są towary, będące przedmiotem sprzedaży opodatkowanej VAT (wg stawek innych niż zwolniona) oraz w związku z realizacją istotnych inwestycji służących tej działalności produkcyjnej, wymagających zabezpieczenia długoterminowego zapotrzebowania Spółki na paliwa gazowe, zawarła w latach ubiegłych wieloletnie umowy z podmiotem dostarczającym hurtowo paliwa gazowe - będącym czynnym podatnikiem VAT na terenie Polski (dalej: Sprzedawca). Na podstawie zawartych umów, które regulują wzajemne obowiązki i prawa stron, m.in.:

‒Sprzedawca gwarantuje i zobowiązany jest przede wszystkim dostarczać w określonym okresie umownym paliwa gazowe określone szczegółowo umową;

‒Spółka zobowiązana jest przede wszystkim do odbioru w określonym okresie umownym ustalonej z góry ilości paliw gazowych oraz do zapłaty ceny oraz innych świadczeń należnych Sprzedawcy.

Zapotrzebowanie Spółki na paliwa gazowe (zgodnie z umową) jest określane na dany rok gazowy, które jest składane przed rozpoczęciem tego roku. Ponadto umowy zawierają klauzulę, określającą m.in. minimalną ilość paliwa gazowego, którą Sprzedawca zobowiązany jest dostarczyć w określonym okresie, zaś Spółka odebrać w tymże okresie. W przypadku braku wywiązania się przez Spółkę z obowiązku odbioru ww. minimalnej ilości paliwa gazowego w określonym okresie, niezależnie od ceny płaconej przez Spółkę za odebrane paliwa gazowe, Spółka zobowiązana jest zapłacić na rzecz Sprzedawcy dodatkową opłatę (tzw. opłata TOP).

Opłata dodatkowa jest podyktowana tym, iż Sprzedawca zobowiązując się do dostaw paliwa gazowego podejmuje działania, które zabezpieczają jego gotowość do dostarczenia zamówionego przez Spółkę paliwa gazowego o określonych parametrach, w określonych miejscach odbioru i w określonym wolumenie.

Stosowanie w umowach sprzedaży paliwa gazowego klauzul, zgodnie z którymi, nabywca paliwa gazowego zobowiązany jest m.in. do zapłaty na rzecz dostawcy określonej kwoty w sytuacji nieodebrania minimalnej ilości umownej paliwa gazowego jest standardem na rynku hurtowym paliwa gazowego. Powszechność stosowania przedmiotowych klauzul na rynku powoduje, iż ewentualne ponoszenie opłat TOP przez Spółkę na rzecz Sprzedawcy stanowi niezbędny koszt funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. Bez zgody na inkorporowanie klauzul dotyczących opłat TOP jak i bez zgody na ich uiszczanie na rzecz Sprzedawcy w przypadkach wskazanych w umowie, Spółka nie byłaby w stanie nabyć paliwa gazowego, niezbędnego do jej prawidłowego funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej, z której Spółka uzyskuje przychody podlegające opodatkowaniu VAT. Sprzedawca bowiem, zobowiązując się do dostarczania określonych ilości gazów, podejmuje określone działania (produkcja, zakup, magazynowanie itp.), które pozwalają mu pozostawać w tzw. „gotowości” do realizacji umowy.

Sprzedawca, uznaje opłatę TOP, na gruncie ustawy VAT, za wynagrodzenie należne mu z tytułu świadczenia usług (a zgodnie z linią interpretacyjną tego typu świadczenia podlegają opodatkowaniu VAT, np. interpretacja indywidualna znak 0114-KDIP4.4012.149.2017.1.MP). W przypadku wystąpienia okoliczności, zobowiązujących Spółkę do zapłaty ww. opłaty TOP, Sprzedawca dokumentuje ją fakturą VAT, na której wykazana jest kwota podatku VAT.

Pytanie

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Sprzedawcę, a dokumentujących opłatę z tytułu braku odbioru minimalnych ilości paliw gazowych (opłata TOP)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, nabycie świadczeń będących przedmiotem niniejszego Wniosku (opłata TOP), uprawnia Spółkę do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych przez Spółkę faktur.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zakup opisanych usług nie stanowi wydatków, które można bezpośrednio powiązać z konkretną sprzedażą opodatkowaną. Niemniej realizacja podstawowej zasady konstrukcyjnej podatku VAT, tj. zasady neutralności podatku VAT, umożliwia podatnikowi obniżenie podatku należnego o kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług, związanych z jego działalnością gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu również w przypadku, gdy związek tych zakupów występuje w sposób pośredni, a nabywane towary/usługi mają charakter kosztów ogólnych prowadzonej działalności.

Prawo do odliczenia VAT w tym przypadku znajduje potwierdzenie w unijnej zasadzie neutralności VAT wyrażonej w art. 1 ust. 2 Dyrektywy VAT. Stanowi ona podstawową zasadę konstrukcji podatku VAT, która przejawia się prawem do obniżenia podatku należnego od sprzedaży towarów i usług o podatek naliczony przy dokonywanych przez podatnika nabyciach towarów i usług, pod warunkiem przeznaczenia nabywanych towarów i usług do celów działalności opodatkowanej.

Zasada neutralności podatkowej była wielokrotnie przedmiotem orzeczeń TSUE. Z orzecznictwa tego wynika, że wszelkie ograniczenia tego prawa, które ze swej natury niweczą neutralność, mają charakter wyjątkowy i muszą mieć wyraźne oparcie w przepisach art. 167-192 Dyrektywy VAT 2006/112/WE. Na bazie tez TSUE prezentowanych w poszczególnych sprawach mających za przedmiot sposób i zakres stosowania tej zasady, sformułować można następujące wytyczne jakie należy wziąć pod uwagę przy ocenie prawa podatnika do odliczenia VAT, w sposób odpowiadający zasadzie neutralności.

Przede wszystkim, system odliczeń podatku naliczonego ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w toku prowadzonej działalności gospodarczej. Teza ta została sformułowana przez TSUE w wyroku z 21 września 1988 r. w sprawie C-50/87 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej.

Zgodnie z tezą TSUE wyrażoną w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-165/86 Leesportefeuille „Intiem” CV przeciwko Staatssecretaris van Financien, system ten powinien być stosowany w taki sposób, by jego zakres w możliwie największym stopniu odpowiadał działalności gospodarczej podatnika.

Prawo do odliczenia VAT, w rozumieniu zasady neutralności, winno być interpretowane w sposób szeroki, pozwalający na uwolnienie podatnika od ciężaru ekonomicznego związanego z ponoszeniem kosztów podatku naliczonego.

Wnioski takie należy wywieść z treści orzeczenia TSUE z 11 lipca 1991 r. w sprawie C-97/90 Hansgeorg Lennartz przeciwko Finanzamt Munchen III, w którym TSUE stwierdził, że podatnik, który wykorzystuje towary do celów działalności gospodarczej, uprawniony jest do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu, zgodnie z zasadami określonymi w artykule 17 VI Dyrektywy, nawet jeśli towary te wykorzystywane są w prowadzonej działalności w bardzo niewielkim zakresie.

Z powyższych wskazań TSUE dot. zakresu stosowania zasady neutralności wynika, że zasada ta stanowi fundament konstrukcji podatku VAT, co oznacza, że prawo do odliczenia VAT nie może być traktowane w formie ulgi, czy przywileju podatnika. Jest to bowiem bezwzględny nakaz wynikający z konstrukcji tego podatku. Stąd, prawo do odliczenia VAT przysługiwać będzie podatnikowi, który wykorzystuje nabywane towary i usługi w prowadzonej działalności gospodarczej, a działalność ta podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przysługuje jej prawo do odliczenia VAT od ww. opłaty TOP, bowiem jej poniesienie ma związek z ogólną działalnością, która podlega opodatkowaniu VAT, tj. realizacją procesów produkcyjnych, w wyniku których dochodzi do wytworzenia towarów, których sprzedaż podlega opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie świadczenia, za które Spółka ponosi opłaty TOP, nie zostały wymienione w art. 88 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy,

obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że dla realizacji działalności produkcyjnej, w wyniku której wytwarzane są towary, będące przedmiotem sprzedaży opodatkowanej VAT oraz w związku z realizacją istotnych inwestycji służących tej działalności produkcyjnej, wymagających zabezpieczenia długoterminowego zapotrzebowania na paliwa gazowe, zawarli Państwo wieloletnie umowy z podmiotem dostarczającym hurtowo paliwa gazowe. Sprzedawca gwarantuje i zobowiązany jest przede wszystkim dostarczać w określonym okresie umownym paliwa gazowe określone szczegółowo umową, Państwo natomiast zobowiązani są do odbioru w określonym okresie umownym ustalonej z góry ilości paliw gazowych oraz do zapłaty ceny i innych świadczeń należnych Sprzedawcy.

Zapotrzebowanie na paliwa gazowe (zgodnie z umową) jest określane na dany rok gazowy, które jest składane przed rozpoczęciem tego roku. Ponadto umowy zawierają klauzulę, określającą m.in. minimalną ilość paliwa gazowego, którą Sprzedawca zobowiązany jest dostarczyć w określonym okresie, a Państwo zobowiązani są odebrać w tym okresie. W przypadku braku wywiązania się z obowiązku odbioru ww. minimalnej ilości paliwa gazowego w określonym okresie, zobowiązani są Państwo do zapłaty na rzecz Sprzedawcy dodatkowej opłaty (tzw. opłata TOP).

Opłata dodatkowa jest podyktowana tym, iż Sprzedawca zobowiązując się do dostaw paliwa gazowego podejmuje działania, które zabezpieczają jego gotowość do dostarczenia zamówionego paliwa gazowego o określonych parametrach, w określonych miejscach odbioru i w określonym wolumenie.

Sprzedawca, uznaje opłatę TOP, na gruncie ustawy VAT, za wynagrodzenie należne mu z tytułu świadczenia usług i dokumentuje ją fakturą VAT, na której wykazana jest kwota podatku VAT.

Na tle powyższego opisu sprawy mają Państwo wątpliwości dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Sprzedawcę, dokumentujących opłatę z tytułu braku odbioru minimalnych ilości paliw gazowych, określonych zgodnie z zawartą umową.

Z treści cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Podstawę dokonania odliczenia stanowi faktura wystawiona przez uprawniony podmiot i dokumentująca czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego zostały spełnione. Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wypłacana przez Państwa na rzecz Sprzedawcy opłata TOP za nieodebranie minimalnej ilości paliwa gazowego stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Poniesienie tej opłaty ma związek z prowadzoną przez Państwa działalnością, tj. realizacją procesów produkcyjnych i wytworzeniem towarów, których sprzedaż jest opodatkowana podatkiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku.

W konsekwencji powyższego, mając na uwadze ww. przepisy, przysługuje/będzie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedawcę i dokumentującej otrzymaną przez Niego opłatę za nieodebranie minimalnej ilości paliwa gazowego zgodnie z zawartą umową.

Prawo do odliczenia przysługuje/będzie przysługiwało pod warunkiem, że nie wystąpi żadna z negatywnych przesłanek wymienionych w art. 88 ustawy o VAT.

Państwa stanowisko w ww. zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).