Interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.888.2022.1.ICZ

Czy czynność polegająca na obciążeniu Wykonawcy kwotą stanowiącą równowartość Rachunku wystawionego przez Urząd (...) stanowi podlegającą opodatkowaniu VAT usługę i jako taka powinna zostać udokumentowana fakturą VAT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii czy czynność polegająca na obciążeniu Wykonawcy kwotą stanowiącą równowartość Rachunku wystawionego przez U. stanowi podlegającą opodatkowaniu VAT usługę i jako taka powinna zostać udokumentowana fakturą VAT.

Uzupełnili go Państwo pismem z 23 stycznia 2023 r. (wpływ 24 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

J. S.A. (dalej Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca posiada wiele maszyn i urządzeń wymagających odbiorów przez Urząd (…) (dalej U.).

U. obciąża J. S.A. rachunkiem z tytułu wykonanych czynności wskazując na rachunku jako dane nabywcy dane Wnioskodawcy, ponieważ zgodnie z przepisami Ustawy o dozorze technicznym z dnia 21 grudnia 2000 r. (dalej: Ustawa o dozorze technicznym) koszty wykonanych czynności ponosi eksploatujący, którym w tym przypadku jest Wnioskodawca oraz z adnotacją, że: „Czynności wykonywane przez Urząd (…) na podstawie wyżej wymienionej ustawy o dozorze technicznym nie podlegają opodatkowaniu VAT (podstawa prawna: art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług)”.

Zgodnie z zawartymi umowami dotyczącymi bieżącej konserwacji, napraw, remontów, modernizacji i nowych inwestycji wykonawca potwierdza, że jego wynagrodzenie „zawiera w sobie wszelkie koszty niezbędne do zrealizowania przedmiotu umowy, w tym wynikające wprost z SIWZ, jak również koszty w niej nieujęte, a bez których nie można wykonać przedmiotu umowy w sposób prawidłowy. Wynagrodzenie obejmuje więc wszelkie koszty, jakie poniesie Wykonawca z tytułu należytej oraz zgodnej z obowiązującymi przepisami realizacji przedmiotu umowy”.

Powyższym zapisem umownym wykonawca został zobowiązany do ponoszenia wydatków związanych z pozyskaniem atestów, certyfikatów i aprobat technicznych na użyte materiały oraz protokoły z badań i sprawdzeń.

Zgodnie z postanowieniami Umowy w sprawie ponoszenia ww. kosztów przez Wykonawcę, Wnioskodawca dokonał czynności polegającej na obciążeniu Wykonawcy kwotą wynikającą z Rachunku wystawianego przez U.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy obciążenie Wykonawcy/Zleceniobiorcy kwotą z Rachunku podlega opodatkowaniu VAT i powinno zostać udokumentowane fakturą VAT.

Pytanie

Czy czynność polegająca na obciążeniu Wykonawcy kwotą stanowiącą równowartość Rachunku wystawionego przez U. stanowi podlegającą opodatkowaniu VAT usługę i jako taka powinna zostać udokumentowana fakturą VAT?

Państwa Stanowisko

Przeniesienie na inny podmiot kosztu opłaty administracyjnej poniesionej pierwotnie przez Wnioskodawcę, która została pobrana przez organ władzy publicznej (U.) nie jest realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i świadczonych przez niego usług, lecz przenosi jedynie poniesiony przez niego koszt opłaty (ciężar ekonomiczny), która pobierana jest przez organ władzy publicznej (U.) za realizację zadań nałożonych na niego przez ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, sama zmiana podmiotowa, która zaistniała w odniesieniu do tej czynności nie powoduje zmiany charakteru tej opłaty.

Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem, warunkiem opodatkowania świadczenia jest istnienie między usługodawcą a usługobiorcą stosunku prawnego, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, tj. świadczenie usługi przez usługodawcę, oraz zapłata wynagrodzenia przez usługobiorcę. Konieczne jest również, aby pomiędzy usługą a wynagrodzeniem otrzymanym z tytułu jej świadczenia istniał bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek. Na powyższe zwrócił uwagę m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 28 września 2005 r., sygn. akt I SA/Kr 850/05, w którym stwierdził: „...podsumowując wnioski płynące z orzecznictwa ETS należy stwierdzić, że o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 8 ust. 2a ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma prawo nie stosować stawki podatku VAT w wysokości 23% do opłaty poniesionej na rzecz Urzędu Dozoru Technicznego przy przeniesieniu ciężaru ekonomicznego tej opłaty na swojego kontrahenta/wykonawcę, w oparciu o umowę cywilnoprawną zawartą z tymże kontrahentem/wykonawcą dotyczącą bieżącej konserwacji, napraw, remontów, modernizacji i nowych inwestycji gdzie kontrahent/wykonawca potwierdza, że jego wynagrodzenie „zawiera w sobie wszelkie koszty niezbędne do zrealizowania przedmiotu umowy, w tym wynikające wprost z SIWZ, jak również koszty w niej nieujęte, a bez których nie można wykonać przedmiotu umowy w sposób prawidłowy. Wynagrodzenie obejmuje więc wszelkie koszty, jakie poniesie Wykonawca z tytułu należytej oraz zgodnej z obowiązującymi przepisami realizacji przedmiotu umowy”.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, a Wnioskodawca nie dostarcza towarów ani nie świadczy usług na rzecz kontrahenta/wykonawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym tj. zgodnie z umową na podstawie której wykonawca inwestycji zobowiązał się do poniesienia kosztów niezbędnych w celu realizacji przedmiotu umowy nie dochodzi do czynności mających charakter świadczenia usług. Czynności faktyczne lub prawne, które nie spełniają określonych w ustawie przesłanek niezbędnych do przyjęcia, iż zrealizowano dostawę towarów lub że doszło do świadczenia usług nie są objęte zakresem ustawy o VAT.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym nie dojdzie do tzw. refakturowania usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle powyższego, podmiot refakturujący daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest dla celów VAT najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Zatem aby doszło do refakturowania w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, przedmiotem takiej transakcji musiałaby być usługa w rozumieniu art. 8 ust.1 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy sama czynność wskazana w stanie faktycznym polegająca na obciążeniu Wnioskodawcy kwotą stanowiącą równowartość Rachunku wystawionego przez U. nie może być uznana za usługę. Zwrot kosztów świadczenia wykonanego przez U. nie powinien zostać udokumentowany fakturą VAT, a w konsekwencji Wnioskodawca powinien obciążyć wykonawcę kosztami badania technicznego na podstawie noty obciążeniowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi,

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W związku z tym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia.

W myśl art. 8 ust. 2a ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Na podstawie art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L Nr 347, str. 1 ze zm.), w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot obciążający daną usługą, zakupioną we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

W świetle powyższego należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu (czego nie należy utożsamiać z pośrednictwem w jej świadczeniu) – a jego udział przejawia się w odsprzedaży tych usług – to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych oraz odpowiednio ją udokumentować.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy,

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy,

Z powołanych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane są w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy,

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347),

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter wyłącznie podmiotowo–przedmiotowy.

W celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z opodatkowania konieczne jest spełnienie dwóch warunków:

-czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,

-ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy,

Jak stanowi art. 106b ust. 1 ustawy,

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że na podstawie umowy cywilnoprawnej zlecili Państwo – Wykonawcy dokonanie bieżących konserwacji, napraw, remontów, modernizacji maszyn i urządzeń oraz dokonanie nowych inwestycji.

Zgodnie z zawartymi umowami Wykonawca potwierdza, że jego wynagrodzenie „zawiera w sobie wszelkie koszty niezbędne do zrealizowania przedmiotu umowy, w tym wynikające wprost z SIWZ, jak również koszty w niej nieujęte, a bez których nie można wykonać przedmiotu umowy w sposób prawidłowy. Wynagrodzenie obejmuje więc wszelkie koszty, jakie poniesie Wykonawca z tytułu należytej oraz zgodnej z obowiązującymi przepisami realizacji przedmiotu umowy”.

Zgodnie z postanowieniami Umowy w sprawie ponoszenia ww. kosztów przez Wykonawcę, dokonali Państwo czynności polegającej na obciążeniu Wykonawcy kwotą wynikającą z Rachunku wystawianego przez Urząd (…).

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia czy czynność polegająca na obciążeniu Wykonawcy kwotą stanowiącą równowartość Rachunku wystawionego przez Urząd (…) stanowi podlegającą opodatkowaniu VAT usługę i jako taka powinna zostać udokumentowana fakturą VAT.

Odnosząc się do powyższego, mając na uwadze powołane przepisy, należy na wstępie podkreślić, że w rozpatrywanej sprawie nie ma zastosowania przepis art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż istotą problemu nie jest kwestia podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności wykonanych przez U. na podstawie przepisów ustawy o dozorze technicznym.

Przedmiotem niniejszego wniosku nie są zatem czynności wykonywane przez organ władzy publicznej, a przez Państwa, którzy zamierzacie obciążyć poniesionym kosztem Wykonawcę (zgodnie z zawarta umową). Przepis art. 15 ust. 6 ustawy może mieć zastosowanie wyłącznie do organu władzy a nie do podmiotu komercyjnego działającego na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Z opisu sprawy wynika, że Państwo dokonują przeniesienia kosztu badania technicznego na Wykonawcę zgodnie z zapisami umowy cywilnoprawnej.

Państwo obciążając Wykonawcę kwotą opłaty za badanie techniczne nie działają jako organ władzy publicznej, lecz działają jako podmiot komercyjny dokonując czynności w oparciu o postanowienia łączącej strony umowy cywilnoprawnej.

W przedstawionej sytuacji mamy do czynienia z przypadkiem, gdy koszt wykonanych przez Urząd (…) czynności nie został poniesiony przez Wykonawcę usług – zgodnie z postanowieniami umownymi, lecz przez podmiot zlecający ich wykonanie, tj. przez Państwa. Uwzględniając zakres świadczenia usług jako czynności podlegającej opodatkowaniu zdefiniowany w powołanych przepisach, należy uznać, że przeniesienie kosztów za badanie techniczne przez Państwa na Wykonawcę stanowi świadczenie, za które Państwo pobierają kwotę należną w wysokości równej kwocie zapłaconej przez Państwa za czynności dokonane przez Urząd (…).

Państwo obciążając Wykonawcę ww. kosztami, przenoszą na podmiot świadczący usługę poniesiony przez siebie wydatek. Przeniesienie powyższych kosztów jest związane bezpośrednio z usługą świadczoną przez Wykonawcę, gdyż – jak wynika z wniosku – Wykonawca został zobowiązany do ponoszenia wszystkich wydatków związanych z pozyskaniem atestów, certyfikatów i aprobat technicznych na użyte materiały oraz protokoły z badań i sprawdzeń. Zatem przyjąć należy, że brak tych dokumentów uniemożliwiłby dokonanie odbioru prac, do których został zobowiązany.

W analizowanym przypadku rachunek za wykonanie usługi przez U. został wystawiony na Państwa rzecz, niemniej jednak, to Wykonawca zobowiązany został do ponoszenia kosztów dotyczących opłat za wydanie atestów, certyfikatów itp. Państwo dokonali we własnym imieniu ale na rzecz Wykonawcy zakupu usługi związanej z pozyskaniem atestów, certyfikatów i aprobat technicznych. Za powyższe zostali Państwo obciążeni opłatą (kosztami). Jednocześnie umowa wskazuje, że to Wykonawca ponosi koszty tych opłat.

Pomiędzy Państwem a Wykonawcą istnieje zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o podatku od towarów stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem, określone w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podejmują Państwo określone działania, za które otrzymają określone wynagrodzenie w wysokości kwoty opłaty za pozyskane atesty i certyfikaty.

Zgodnie z postanowieniami Umowy w sprawie ponoszenia ww. kosztów przez Wykonawcę, dokonali Państwo czynności polegającej na obciążeniu Wykonawcy kwotą wynikającą z Rachunku wystawianego przez U., który to wydatek ponieśli Państwo we własnym imieniu ale na rzecz Wykonawcy.

Wobec powyższego opłata ta jest formą wynagrodzenia za świadczone usługi, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy.

Czynnością opodatkowaną wykonaną przez Państwa na rzecz Wykonawcy jest usługa  związana z uzyskaniem atestów i certyfikatów. Natomiast Wykonawca staje się niewątpliwie beneficjentem tej czynności, jest bezpośrednim jej konsumentem, odbiorcą świadczenia odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym.

Wobec tego zwrot kosztów stanowiących równowartość Rachunku wystawionego przez Urząd (…) przez Wykonawcę na Państwa rzecz, należy uznać za wynagrodzenie w zamian za wyświadczoną przez Państwa usługę.

Tym samym świadczenie wykonane przez Państwa na rzecz Wykonawcy powinno zostać udokumentowane fakturą, którą Państwo powinni wystawić na podstawie przepisów art. 106b ust. 1 ww. ustawy.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we  wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w  sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w  dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we  wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co  do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.