Interpretacja indywidualna z dnia 24 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.556.2022.1.JO

Brak opodatkowania przeniesienia własności składników majątkowych (Sprzętu) zlokalizowanych na terytorium kraju dokonywanego w ramach transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o  wydanie interpretacji indywidualnej

24 listopada 2022 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek wspólny z 9 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania przeniesienia własności składników majątkowych (Sprzętu) zlokalizowanych  na terytorium kraju dokonywanego w ramach transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

‒A. B.V.

2)Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

‒B. B.V.

Opis zdarzenia przyszłego

A. B.V. (dalej: „A.” lub „Wnioskodawca”) jest spółką mającą siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Holandii, zarejestrowaną dla celów podatku VAT w Holandii. Spółka jest częścią grupy B (dalej: „Grupa” lub „Grupa B”).

B. B.V. (dalej: „B.” lub „Zainteresowany”) jest spółką mającą siedzibę działalności gospodarczej w Belgii, zarejestrowaną do celów podatku VAT w Belgii. Podobnie jak A., Zainteresowany również jest częścią Grupy.

Wnioskodawca i Zainteresowany nie posiadają na terytorium Polski formalnie ustrukturyzowanego oddziału ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Nie są również zarejestrowani na potrzeby podatku VAT w Polsce.

Model biznesowy Grupy B opiera się co do zasady na koncepcji „Share & Reuse” - polegającej na współużytkowaniu (...) przez wielu klientów. Wskazane (...) czy (...) są udostępniane klientom na podstawie wynajmu – klienci nie mają możliwości wykupu (...). Opisany schemat prowadzenia działalności odnosi się do wszystkich krajów, w których Grupa prowadzi swoją działalność – obecnie działa pod marką B w ok. 60 krajach jako globalny dostawca rozwiązań dla łańcucha dostaw.

Działalność zarówno Wnioskodawcy jak i Zainteresowanego również wpisuje się we wskazany model biznesowy (...) (dalej: „Sprzęt”) – natomiast zarówno Wnioskodawca, jak i Zainteresowany nie udostępniają Sprzętu klientom końcowym (w szczególności klientom zlokalizowanym na terytorium Polski) a innym spółkom z Grupy operującym w poszczególnych państwach Europy. Podmioty te w dalszej kolejności odpłatnie udostępniają Sprzęt finalnym kontrahentom.

W ramach tak skonstruowanego modelu biznesowego, Wnioskodawca posiada zlokalizowany na terytorium Polski Sprzęt, który jest przeznaczony do odpłatnego udostępnienia niemieckiej spółce z Grupy w ramach umowy z tą spółką (dalej: „Umowa”). Niemiecka Spółka z Grupy z kolei udostępnia odpłatnie Sprzęt polskim kontrahentom. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, iż Umowa jest jedynym kontraktem, który A. zawarł jako dostawca usług w ramach działalności dotyczącej Sprzętu używanego w Polsce (tj. w celu świadczenia swych usług). A. co do zasady prowadzi ewidencję zapasów i przepływu Sprzętu.

Zgodnie z przyjętym modelem biznesowym funkcjonowania Grupy (opartym na wynajmie Sprzętu), A. nie zatrudnia pracowników - w tym również nie zatrudnia pracowników na terytorium Polski. Wszelkie funkcje administracyjne (tzw. „back office”) - w tym np. księgowość czy administracja - są zlecane innym spółkom z Grupy (w tym B.) i wykonywane na rzecz A. poza terytorium Polski (zatem miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium Polski).

W strukturach wewnętrznych A. nie istnieje organizacyjny rozdział, który przewidywałby oddzielną strukturę przeznaczoną do działalności A. na terenie Polski, nie jest ona w żaden sposób formalnie uschematyzowana na bazie regulaminu wewnętrznego lub polityki. A. nie prowadzi odrębnej rachunkowości finansowej dla aktywów zlokalizowanych na terytorium Polski. Nie jest możliwe dokonanie alokacji przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań związanych z działalnością A. w Polsce, dla której nie są też sporządzane odrębne bilanse czy rachunki zysków i strat. Ponadto, dla działalności A. w Polsce nie są prowadzone odrębne rachunki bankowe czy subkonta.

W tym miejscu jednak Wnioskodawca wskazuje, iż taki schemat organizacji działalności jest właściwy dla spółek wchodzących w skład Grupy będących właścicielami Sprzętu, który jest udostępniany innym spółkom z Grupy operującym w poszczególnych państwach Europy.

Zastosowany model biznesowy nie wymaga, aby dla podmiotów będących właścicielami Sprzętu na terytorium poszczególnych państw organizowane były lokalne struktury, bowiem outsourcing usług pozwalających na funkcjonowanie na danym obszarze, jak również obsługa finalnych klientów korzystających ze Sprzętu przez lokalne podmioty z Grupy w pełni zaspokaja potrzeby organizacyjne poszczególnych spółek z Grupy, w tym A.

Opis przyszłej restrukturyzacji

W związku z prowadzonymi zmianami organizacyjnymi na poziomie Grupy, planowane jest dokonanie fuzji, w świetle której obecnie funkcjonująca działalność A. zostanie w całości przeniesiona na rzecz B., a A. przestanie istnieć jako odrębny podmiot (dalej: „Fuzja”).

W wyniku Fuzji B. przejmie całą dotychczasową działalność A. na wszystkich obszarach jego dotychczasowej działalności - w tym także składniki majątkowe (tj. Sprzęt) zlokalizowane na terytorium Polski.

Co więcej, B. będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną dotychczas przez A. w sposób niezmieniony – zarówno jeśli chodzi o schemat biznesowy, jak i zasięgi terytorialne.

Planowana restrukturyzacja zakłada przeniesienie na rzecz B. całości działalności A. składającego się z ogółu składników materialnych i niematerialnych.

W ramach Fuzji przeniesione zostaną w szczególności:

‒środki trwałe w postaci Sprzętu zlokalizowanego w wielu krajach europejskich, w tym w Polsce;

‒wartości niematerialne i prawne;

‒umowa na świadczenie usług zawarta z niemiecką spółką z Grupy;

‒umowy z dostawcami usług, których stroną jest A.;

‒należności związane z opłatami za leasing Sprzętu i jego ewentualne uszkodzenia lub straty;

‒zobowiązania i pożyczki.

Zamierzonym rezultatem Fuzji jest nieprzerwana i niezmieniona działalność gospodarcza, dotychczas prowadzona przez A. B., w ramach nabycia A. będzie jego sukcesorem prawnym, wejdzie w jego wszystkie możliwe prawa i obowiązki, będzie kontynuował jego działalność.

W tym miejscu Wnioskodawca i Zainteresowany zaznaczają, że zarówno w świetle holenderskich jak i belgijskich przepisów Fuzja będzie stanowiła zbycie (transfer) przedsiębiorstwa (ang. transfer of going concern, TOGC).

Po przeprowadzeniu Fuzji, działalność dotychczas realizowana przez A. będzie spełniać warunki niezbędne do kontynuowania i realizacji zadań przez nabywcę, czyli B., bez konieczności dodatkowej reorganizacji. Nie wystąpią żadne przerwy w działaniach biznesowych.

Składniki majątkowe zlokalizowane w Polsce

Wśród planowanych do przeniesienia w ramach Fuzji składników majątkowych związanych z dotychczasową działalnością A. na terenie Polski znajdują się (...) i (...), które są jedynymi składnikami majątkowymi znajdującymi się na terenie Polski.

Powyższe wynika z modelu biznesowego Grupy zakładającego taki sposób działania, w którym na terenie poszczególnych państw europejskich znajduje się jedynie Sprzęt.

Składniki majątkowe A. co do zasady składają się z (...) i (...), które służą do transportu części samochodowych. W Polsce większość wynajmowanych aktywów to tzw. małe (...) („(...)” – ok. 65%) i Auto (...) (ok. 16%). Pozostałe składniki majątkowe zlokalizowane w Polsce mogą obejmować inne aktywa tego samego rodzaju np. składane duże (...) („(...)”).

Wskazane składniki majątkowe pozostaną na terytorium Polski również po dokonaniu transakcji i w nieprzerwany sposób będą wykorzystywane w celu dalszej działalności biznesowej przez Zainteresowanego.

Działalność Zainteresowanego po dokonaniu Fuzji

Jak wskazano powyżej, B. przejmie całą dotychczasową działalność A. na wszystkich obszarach jego dotychczasowej działalności, w tym także składniki majątkowe i niemajątkowe zlokalizowane na terytorium Polski. Co więcej, B. będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną dotychczas przez A. w sposób niezmieniony zarówno jeśli chodzi o schemat biznesowy jak i zasięgi terytorialne.

Zatem co do zasady, po sfinalizowaniu Fuzji to Zainteresowany będzie odpłatnie udostępniał niemieckiej spółce z Grupy Sprzęt znajdujący się na terytorium Polski – w ramach usługi wynajmu. Zainteresowany nie będzie wykonywał na terytorium Polski transakcji opodatkowanych – wszelkie czynności związane w działalnością wykonywaną przez Zainteresowanego po dokonaniu Fuzji, będą wykonywane poza terytorium Polski.

Natomiast Zainteresowany wskazuje, że:

‒czynności wykonywane przez Zainteresowanego poza terytorium Polski stanowią czynności dające prawo do odliczenia w kraju, w którym Zainteresowany dokonuje rozliczenia VAT tj. na gruncie lokalnych (belgijskich) przepisów o VAT.

‒gdyby czynności wykonywane przez niego poza terytorium Polski były wykonywane w Polsce to stanowiłyby transakcje opodatkowane (i konsekwentnie stanowiłyby czynności dające prawo do odliczenia).

Pytania:

1.Czy przeniesienie własności Sprzętu zlokalizowanego na terytorium kraju, dokonywane w ramach Fuzji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju? (dalej: „Pytanie 1”)

2.W przypadku twierdzącej odpowiedzi na Pytanie 1, tj. w przypadku uznania przez Organ, iż przeniesienie własności Sprzętu zlokalizowanego na terytorium kraju, dokonywane w ramach Fuzji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, to czy w związku z nabyciem tych składników majątkowych, Zainteresowanemu będzie przysługiwać prawo do ubiegania się o zwrot podatku VAT? (dalej: „Pytanie 2”)

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

1.   Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie własności Sprzętu zlokalizowanego na terytorium kraju, dokonywane w ramach Fuzji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

2.W przypadku uznania przez Organ, iż przeniesienie własności Sprzętu zlokalizowanego na terytorium kraju, dokonywane w ramach Fuzji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, Zainteresowany jest zdania, że będzie przysługiwać mu prawo do ubiegania się o zwrot podatku VAT poniesionego w związku z nabyciem składników majątkowych.

Uzasadnienie

Pytanie nr 1

1.Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.; dalej „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, między innymi, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wskazane czynności, ale tylko wówczas, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym wspomina art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Art. 6 ustawy o VAT określa czynności, które są wyłączone z zakresu przepisów ustawy o VAT, a co za tym idzie nie podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z tym przepisem, wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT podlegają m.in. transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Ustawa o VAT nie zawiera legalnej definicji pojęcia „transakcji zbycia”. Zdaniem Wnioskodawcy, jego zakres powinien być utożsamiany z czynnościami wskazanymi w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT jako „dostawy towarów”.

Zatem „zbyciem” w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT są wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna czy też przeniesienie własności na zasadzie zbycia składników majątku składających się na przedsiębiorstwo.

W konsekwencji, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT każda forma przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią jest wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem VAT. Źródłem tej regulacji jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE, serii L, Nr 347, str. 1 z późn. zm., dalej: „Dyrektywa VAT”), która została przyjęta do polskiego porządku prawnego wraz z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej w celu ujednolicenia wspólnego systemy podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy VAT „w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego”.

Przytoczona regulacja została zaimplementowana do polskiego porządku prawnego poprzez sformułowania zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

2.Zakres transakcji zbycia przedsiębiorstwa

Na potrzeby podatku od towarów i usług, pojęcie „przedsiębiorstwa” nie zostało w szczególny sposób zdefiniowane w ustawie o VAT. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, należy w drodze analogii posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800, dalej: „ustawa o CIT”), która w tym zakresie odsyła do definicji przedsiębiorstwa zwartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360, dalej: „Kodeks cywilny”).

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, zasadne jest interpretowanie przepisów ustawy o VAT w zakresie zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części właśnie w świetle definicji przedsiębiorstwa zawartej w Kodeksie cywilnym. Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie znajduje potwierdzenie w wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach indywidualnych, gdzie na potrzeby kwalifikowania danego zespołu składników jako przedsiębiorstwa organ posługuje się definicją zawartą właśnie w Kodeksie cywilnym.

Przykładowo, w interpretacji z dnia 6 maja 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.47.2022.4.MGO wskazano, iż „Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny”. Analogiczne stanowisko zostało także wyrażone w interpretacji z dnia 24 września 2021 r., sygn. 0112- KDIL1-3.4012.302.2021.2.KK.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

‒oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

‒własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

‒prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

‒wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

‒koncesje, licencje i zezwolenia;

‒patenty i inne prawa własności przemysłowej;

‒majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

‒tajemnice przedsiębiorstwa;

‒księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z kolei art. 55² Kodeksu cywilnego wskazuje, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy mieć na uwadze, iż wskazany wyżej katalog składników mogących wejść w skład przedsiębiorstwa, jest katalogiem otwartym, na co wprost wskazuje zastosowany zwrot „w szczególności”. Oznacza to, że zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo tworzy przede wszystkim zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, którego skład mogą obejmować, ale nie muszą, poszczególne składniki wymienione w dalszej części tego przepisu.

Takie stanowisko znajduje swoje potwierdzenia także w doktrynie prawa cywilnego: „Zawarte w art. 55¹ k.c. wyliczenie składników przedsiębiorstwa ma wskazywać te elementy, które są najbardziej istotne dla istnienia przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym. Nie oznacza to, że każde przedsiębiorstwo musi obejmować przynajmniej te składniki, które zawarto w wyliczeniu, ani też że nie może zawierać innych składników”. (tak: M. Habdas (w:) „Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna (art. 1-125)”, red. M. Fras, Warszawa 2018, art. 55¹).

Na szczególną uwagę zasługuje fakt, iż przedsiębiorstwo mają tworzyć przede wszystkim takie składniki materialne i niematerialne, które powinny cechować się zorganizowaniem, a więc składniki te mają pozostawać ze sobą w takim związku, aby możliwe było prowadzenie działalności gospodarczej z ich wykorzystaniem.

Uwzględniając powyższe, na podstawie ustawy o VAT transakcja zbycia przedsiębiorstwa stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, co potwierdza również polska praktyka orzecznicza. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 czerwca 2021 r., sygn. I FSK 1453/19 sąd stwierdził, iż „istotne dla oceny czynności zbycia przedsiębiorstwa jest ustalenie, czy przekazane elementy (o charakterze materialnym i niematerialnym) tworzą całość umożliwiającą nabywcy prowadzenie określonej aktywności gospodarczej, a niewystarczające uznać należy proste porównanie katalogu składników należących do zbywcy prowadzącego przedsiębiorstwo z listą składników przekazanych nabywcy. Chodzi bowiem przede wszystkim o funkcjonalny i organizacyjny związek między nabytymi składnikami majątkowymi i niemajątkowymi, decydujący o samodzielnej realizacji celów gospodarczych. W sytuacji gdy braki w określonych nabytych składnikach majątku nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa, to nie mogą one przesądzić, że nie doszło do jego dostawy. Dla zbycia przedsiębiorstwa wystarczające jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej”. Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 2 października 2019 r., sygn. I SA/Bk 320/1 stwierdzając, że „Zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o VAT ma zatem miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi co do zasady na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Kontynuacja działalności przez nabywcę jest warunkiem wyłączenia spod działania ustawy zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części”.

Jak wspomniano w opisie zdarzenia przyszłego, w świetle przepisów holenderskich i belgijskich w zakresie podatku od wartości dodanej, planowana Fuzja stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa. W jej ramach dojdzie do przeniesienia ogółu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań oraz aktywów (m.in. również zlokalizowanego w Polsce Sprzętu), związanych z wykonywaniem działalności przez Wnioskodawcę.

Wskutek Fuzji całość działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas w ramach spółki A. zostanie przeniesiona do spółki B. i przez spółkę B. będzie kontynuowana w niezmieniony i niewymagający modyfikacji sposób.

Na marginesie, zdaniem Wnioskodawcy warto zauważyć, że mając na uwadze całokształt okoliczności Fuzji, klasyfikacja Fuzji w oparciu o belgijskie i holenderskie przepisy, jako zbycie przedsiębiorstwa, pozostaje również w zgodzie z przywołanymi powyżej krajowymi regulacjami w tym zakresie.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze fakt, iż Fuzja jako całość będzie stanowić zbycie przedsiębiorstwa, należy ocenić czy przeniesienie własności Sprzętu zlokalizowanego na terytorium kraju, dokonywane w ramach Fuzji będzie z perspektywy polskich regulacji w zakresie VAT, stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

3.Zbycie przedsiębiorstwa posiadającego składniki zlokalizowane w więcej niż jednym państwie

W tym zakresie Wnioskodawca przede wszystkim wskazuje, iż zarówno przepisy Dyrektywy VAT, ani ustawy o VAT nie zawierają regulacji w zakresie okoliczności, gdzie w ramach jednej transakcji zbycia przedsiębiorstwa dochodzi do przeniesienia własności określonych składników materialnych zlokalizowanych na terenie więcej niż jednego państwa. W szczególności warto zaznaczyć, że art. 19 Dyrektywy VAT nie ogranicza zakresu stosowania wyłączenia z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej transferu składników majątkowych i niemajątkowych do składników zlokalizowanych na terytorium jednego państwa.

Zasadne jest zatem stwierdzenie, iż w celu prawidłowego zastosowania art. 19 Dyrektywy VAT oraz art. 6 pkt 1 ustawy o VAT bez znaczenia pozostaje, czy „całość lub część majątku” (przewidziane Dyrektywą VAT) lub „przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część” (w myśl ustawy o VAT) znajdują się w całości lub części na terytorium jednego czy więcej krajów.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, fakt, iż Sprzęt będący w posiadaniu A., który w ramach Fuzji zostanie przetransferowany do B. znajduje się na terytorium Polski, pozostaje bez znaczenia dla celów klasyfikacji Fuzji jako czynności zbycia przedsiębiorstwa, co do zasady niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na względzie powyższe należy wziąć pod uwagę, że zlokalizowany na terytorium Polski Sprzęt będzie stanowił nierozłączną część składników majątkowych związanych z działalnością gospodarczą A. jako całości, które w drodze zbycia zostaną przeniesione w całości w ramach Fuzji do Zainteresowanego w celu kontynuowania działalności gospodarczej o takim samym, niezmienionym charakterze i profilu biznesowym, prowadzonym dotychczas przez A.

Prowadzi to do konkluzji, iż przesłanka pozwalająca na zastosowanie art. 19 Dyrektywy VAT zostanie spełniona. Fakt, iż część składników zbywanego przedsiębiorstwa znajduje się na terytorium Polski nie wpływa na ewentualne dodatkowe konsekwencje w podatku VAT w zakresie planowanej Fuzji.

Celem wprowadzenia art. 19 Dyrektywy VAT było usprawnienie procesów restrukturyzacyjnych polegających na sprzedaży, zbyciu lub innej formie przeniesienia własności całości lub części majątku, które skutkować będzie kontynuowaniem prowadzenia danej działalności gospodarczej przez inny podmiot.

Zgodnie z tym przepisem, przeniesienie całości przedsiębiorstwa powinno być traktowane jako jednolita transakcja wyłączona z opodatkowania, a nie zaś jako zbycie poszczególnych aktywów. Transakcje zbycia przedsiębiorstwa powinny być traktowane jednolicie, albowiem wydzielanie z nich poszczególnych elementów skutkowałoby dokonywaniem sztucznego podziału transakcji co pozostaje w sprzeczności z podstawowymi zasadami dotyczącymi podatku VAT.

Dlatego też, przekładając powyższe na płaszczyznę analizowanej Fuzji, zdaniem Wnioskodawcy Fuzja nie powinna być sztucznie dzielona na pojedyncze transakcje jedynie z uwagi na różną lokalizację poszczególnych składników wchodzących w jej skład.

Zbycie całego przedsiębiorstwa lub jego części nie może być więc rozpatrywane dla celów podatku VAT wyłącznie z perspektywy terytorialnej. Wydzielenie pojedynczego składnika majątkowego z uwagi na jego lokalizację w momencie transakcji i poddanie go selektywnemu opodatkowaniu byłoby sprzeczne nie tylko z celem art. 19 Dyrektywy VAT, ale także z zasadą neutralności podatku VAT. Zakazuje ona bowiem odmiennego traktowania z punktów widzenia VAT podmiotów gospodarczych dokonujących tych samych transakcji (tak też wskazywał TSUE m.in. w wyroku C-540/09 w sprawie Skandinaviska Enskilda Banken).

Ponadto istotny z perspektywy Wnioskodawców jest także fakt, iż A. jako zbywca jest członkiem Grupy, która ma charakter międzynarodowy i prowadzi działalność w wielu krajach Unii Europejskiej i posiada w tych krajach rozlokowane swoje aktywa. Nie powinna być zatem traktowana w sposób odrębny niż inni podatnicy ze względu na międzynarodowy zasięg swojej działalności gospodarczej.

4.Prounijna wykładnia przepisów dotyczących zbycia przedsiębiorstwa

W dalszej kolejności Wnioskodawca wskazuje na fakt, iż interpretacja przepisów prawa krajowego w zakresie podatku VAT powinna być dokonywana w sposób odzwierciedlający reguły i cele zawarte w Dyrektywie VAT, tj. w sposób prounijny. Wskazuje na to zarówno orzecznictwo TSUE jak i sądów krajowych.

Przykładowo, w wyroku TSUE w sprawie C-103/88 (Constanzo), TSUE wyraził pogląd, że również organy administracji, obok sądów, są zobowiązane do przestrzegania zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego wobec prawa krajowego i do odmowy stosowania prawa krajowego niezgodnego z prawem wspólnotowym. Podobna teza została również sformułowana przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn. I FSK 4/08 stwierdził, iż „Od 1 maja 2004 r. istnieje obowiązek uwzględniania przez państwa członkowskie prawa wspólnotowego na zasadzie odpowiednio, jeśli wystąpią ku temu warunki, pierwszeństwa i bezpośredniego skutku lub prowspólnotowej wykładni przepisów krajowych. Przy czym obowiązek stosowania prawa wspólnotowego w ramach krajowego porządku prawnego ciąży nie tylko na sądach krajowych, ale też na organach administracji”. Z kolei w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 kwietnia 2017 r., sygn. I SA/Po 1505/16 sąd stwierdził, iż „zastosowanie prawa unijnego w sprawach podatkowych nie jest obowiązkiem tylko sądów administracyjnych, ale także organów podatkowych. Wynika to z faktu, że organy podatkowe mają obowiązek przestrzegania prawa i działania w jego granicach, czyli również w granicach prawa unijnego”.

Zastosowanie prounijnej wykładni przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT odnośnie wyłączenia z zakresu opodatkowania podatkiem VAT zbycia przedsiębiorstwa w polskim systemie podatku od towarów i usług skutkuje zastosowaniem zasady sukcesji prawnopodatkowej, zgodnie z którą nabywca wstępuje w ogół praw i obowiązków zbywcy tego przedsiębiorstwa.

Zasada ta nie została sformułowana wprost w przepisach ustawy o VAT, jednakże występuje w bogatym orzecznictwie sądów krajowych. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 października 2011 r., sygn. I FSK 1660/10 stwierdził, że „w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej. Nabywca jest następcą prawnym, beneficjentem czynności aportu podatnika dokonującego zbycia. W takim razie, następuje przeniesienie na owego nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych jakie obowiązywały zbywcę gdyby do zbycia nie doszło”.

Analogiczne stanowisko zostało zawarte w innych wyrokach, przykładowo:

‒wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2021 r., sygn. I FSK 2240/19,

‒wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2014 r., sygn. I FSK 1027/13,

‒wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 grudnia 2009 r., sygn. I FSK 1413/08,

‒wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 13 października 2015 r., sygn. I SA/Bd 662/15,

‒wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 października 2014 r., sygn. I SA/Rz 670/14.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sukcesja prawnopodatkowa na gruncie podatku od towarów i usług dotyczy także Fuzja, zgodnie z którą B. nabywa całość przedsiębiorstwa należącego do A., wraz z m.in. Sprzętem zlokalizowanym na terytorium Polski. Przeciwne stanowisko skutkowałoby naruszeniem zasady neutralności podatku VAT (ponieważ na gruncie przepisów wspólnotowych taka transakcja skutkuje sukcesją prawnopodatkową oraz nie podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej) oraz naruszeniem prounijnej wykładni przepisów. Art. 19 Dyrektywy VAT stanowi, iż „osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego”, wobec czego zasadnym jest uznanie, że transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nierozerwalnie wiąże się z prawnopodatkową sukcesją. Sukcesją jest wejście w ogół praw i obowiązków zbywcy. Odnosi się ona więc do wszystkich transferowanych składników, bez znaczenia w którym miejscu się znajdują, zatem nie można z transakcji przeniesienia przedsiębiorstwa wykluczyć określonych składników majątkowych bądź zastosować do nich różne przepisy podatkowe.

Wobec tego Fuzja polegająca na zbyciu całości przedsiębiorstwa przez A. na rzecz B., w skład którego wchodzi zlokalizowany na terenie Polski Sprzęt powinna być traktowana jako jednolita transakcja gospodarcza.

5.Gospodarcza jednolitość Fuzji

Wspomniana wyżej jednolitość Fuzji nie powinna budzić wątpliwości. Co do zasady, dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być odrębnie i niezależnie traktowane. Natomiast wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, gdzie z ekonomicznego punktu widzenia na daną czynność składa się kilka świadczeń i ich odrębne traktowanie miałoby sztuczny charakter. Taka czynność dla celów podatkowych nie powinna być dzielona, albowiem te składowe świadczenia obiektywnie, w aspekcie gospodarczym, tworzą jednolitą transakcję, której podział miałby sztuczny charakter.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Fuzja obejmuje zbycie na rzecz B. całości przedsiębiorstwa i majątku Wnioskodawcy, w tym Sprzętu zlokalizowanego na terytorium Polski w celu nieprzerwanego kontynuowania prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej.

Wydzielanie jakiegokolwiek przenoszonego składnika majątku powodowałoby, że Fuzja traciłaby pierwotnie zakładany cel, tj. zapewnienie ciągłości działania przedsiębiorstwa, tylko już pod pieczą nowego właściciela. Skoro do tej pory znajdujący się na terenie Polski Sprzęt stanowi własność A. i jest związany z prowadzonym przez Wnioskodawcę działalnością, zasadnym i ekonomicznie uzasadnionym zamiarem jest uwzględnienie przez strony tego Sprzętu w ramach planowanej Fuzji.

Sprzęt jest bowiem niezbędny do tego, aby B. jako nabywca przedsiębiorstwa mógł kontynuować działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną przez A. w takim samym, niezmienionym zakresie - co jak wskazano jest zamiarem Zainteresowanego.

6.Podsumowanie

Wnioskodawcy wskazują ponadto, że analogiczne okoliczności, gdzie w skład transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wchodziły składniki majątkowe rozlokowane w więcej niż jednym kraju, były już przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Przykładowo:

‒w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2022, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.903.2021.1.AM Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż:

„Zatem skoro przedmiotem transakcji nie będą jedynie składniki majątkowe znajdujące się w Polsce, lecz przeniesienie własności składników majątkowych związanych z działalnością Działu VS zlokalizowanych w Polsce nastąpi w ramach transakcji, która w świetle niemieckich przepisów podatkowych stanowić będzie zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to w tym konkretnym przypadku transakcja przeniesienia własności ww. składników majątkowych zlokalizowanych na terenie kraju nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.”

‒w interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.100.2019.1.KT zaznaczono, że:

„Zatem skoro przedmiotem transakcji nie będą jedynie maszyny znajdujące się w Polsce lecz przeniesienie własności maszyn zlokalizowanych w Polsce nastąpi w ramach transakcji, która w świetle niemieckich przepisów podatkowych stanowić będzie zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to w tym konkretnym przypadku transakcja wniesienia aportem maszyn zlokalizowanych na terenie kraju nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski”.

Mając zatem na uwadze całość przedstawionej powyżej argumentacji, zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie własności Sprzętu zlokalizowanego na terytorium kraju, dokonywane w ramach Fuzji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju – w szczególności z uwagi na poniżej wskazane przesłanki:

‒  Fuzja dokonana będzie w ramach zbycia przedsiębiorstwa – w szczególności na uwagę zasługuje fakt, że Fuzję będzie stanowić zbycie przedsiębiorstwa na gruncie przepisów lokalnych, zarówno w kraju sprzedającego, jak i kupującego;

‒zarówno przepisy krajowe, jak i regulacje unijne nie przewidują odmiennych zasad dla celów VAT w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa w zakresie, w jakim składniki majątkowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa zlokalizowane są w różnych krajach;

‒nie ma ekonomicznych podstaw, aby z Fuzji wyodrębniać pojedyncze składniki majątkowe ze względu na ich położenie, gdyż są to elementy składowe przedsiębiorstwa, które jako całość jest przedmiotem Fuzji, a ewentualny podział Fuzji byłby sztuczny i ekonomicznie niezasadny.

Pytanie 2

Jak zostało wskazane powyżej, zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie własności Sprzętu zlokalizowanego na terytorium kraju, dokonywane w ramach Fuzji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Jednakże w sytuacji uznania przez Organ stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe, tj. w przypadku uznania przez Organ, iż przeniesienie własności Sprzętu zlokalizowanego na terytorium kraju, dokonywane w ramach Fuzji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, to w opinii Zainteresowanego należy dokonać weryfikacji czy w związku z nabyciem tych składników majątkowych, będzie mu (tj. Zainteresowanemu) przysługiwać prawo do ubiegania się o zwrot podatku VAT – na gruncie polskich przepisów ustawy o VAT – w związku z nabyciem Sprzętu.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kolejno, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami.

Powyżej wskazane przepisy stanowią o tym, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj. odliczenia tego powinien dokonać podatnik oraz gdy towary i usługi, w związku z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Nadrzędnym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy wskazać, że podatek od towarów i usług jest z założenia dla podatników podatkiem neutralnym. Zasada ta dotyczy nie tylko podatników krajowych, ale również podatników zagranicznych, tj. podatników nieposiadających siedziby, miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zwykłego pobytu na terytorium danego państwa. Z tego względu konieczne jest istnienie przepisów pozwalających tym podatnikom na odzyskiwanie zapłaconego w danym państwie podatku od wartości dodanej.

Prawodawca wspólnotowy, a za nim ustawodawca krajowy, wprowadził specjalne regulacje, które mają umożliwić podatnikom z innych państw członkowskich, a także z krajów trzecich (na zasadzie wzajemności), odzyskanie podatku zapłaconego w danym państwie członkowskim, w zasadzie w takim samym zakresie, w jakim podatek ten mogą odzyskiwać podatnicy z tego państwa.

I tak, zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, podmiot nieposiadający siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, niedokonujących sprzedaży na terytorium kraju, może ubiegać się o zwrot podatku VAT na warunkach określonych w ust. 1a-1g oraz w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 2, 3 i 5.

Natomiast, zgodnie z art. 89 ust. 1a, podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą ubiegać się o zwrot podatku w odniesieniu do nabytych przez nie na terytorium kraju towarów i usług lub w odniesieniu do towarów, które były przedmiotem importu na terytorium kraju, jeżeli te towary i usługi były przez te podmioty wykorzystywane do wykonywania czynności dających prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium państwa, w którym rozliczają one podatek od wartości dodanej lub podatek o podobnym charakterze, innym niż terytorium kraju.

Z upoważnienia wynikającego z art. 89 ust. 5 ustawy o VAT wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 20 października 2021 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. z 2021 r. poz. 1982, dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 2 pkt 2 Rozporządzenia, przez podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej rozumie się osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, która w okresie, za który występuje o zwrot podatku, nie posiadała siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, ubiegającą się o zwrot podatku – posiadającą siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zgodnie z pkt 4, przez państwo członkowskie siedziby rozumie się terytorium państwa członkowskiego, inne niż terytorium kraju, na którym podmiot uprawniony z państwa członkowskiego Unii Europejskiej posiada siedzibę działalności gospodarczej.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, zwrot podatku przysługuje podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub podmiotowi uprawnionemu z państwa trzeciego, w przypadku, gdy podmiot ten:

1)jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o VAT, w państwie członkowskim siedziby lub podatnikiem podatku od wartości dodanej albo podatku o podobnym charakterze w kraju siedziby;

2)nie wykonuje na terytorium kraju, w okresie, za który występuje o zwrot podatku, sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

Stosownie do § 6 ust. 1 Rozporządzenia, zwrot podatku podmiotowi uprawnionemu z państwa członkowskiego Unii Europejskiej następuje na wniosek tego podmiotu przesłany przez administrację podatkową państwa członkowskiego siedziby za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego:

‒   Zainteresowany jest spółką belgijską i jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym na potrzeby VAT w Belgii.

‒  Zainteresowany nie posiada na terytorium Polski formalnie ustrukturyzowanego oddziału ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Nie jest również zarejestrowany na potrzeby podatku VAT w Polsce.

‒   Zainteresowany nie wykonuje na terytorium kraju sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

‒  Całość składników majątkowych przenoszonych w ramach Fuzji (w tym Sprzęt zlokalizowany w Polsce) jest nabywana przez Zainteresowanego w celu wykonywania czynności przez Zainteresowanego poza terytorium Polski.

‒  Czynności te będą stanowić czynności dające prawo do odliczenia w kraju, w którym Zainteresowany dokonuje rozliczenia VAT tj. na gruncie lokalnych (belgijskich) przepisów o VAT.

Zatem, Zainteresowany jest zdania, że w przypadku uznania przez Organ, iż przeniesienie własności Sprzętu zlokalizowanego na terytorium kraju, dokonywane w ramach Fuzji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, będzie przysługiwać mu prawo do ubiegania się o zwrot podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem tych składników majątkowych.

W świetle przedstawionego stanowiska, Wnioskodawcy uprzejmie proszą o udzielenie odpowiedzi na pytania przedstawione w niniejszym wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności, ale tylko wówczas, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Tym samym, skoro Organ uznał, że Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, wskazać należy, że nie wydaje się interpretacji w zakresie pytania nr 2, gdyż interpretacji w tym zakresie oczekiwaliście Państwo w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznania przez Organ, że przeniesienie własności Sprzętu zlokalizowanego na terytorium kraju, dokonywane w ramach Fuzji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒  Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

‒  Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A. B.V. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).