Interpretacja indywidualna z dnia 20 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.918.2022.1.MKA

Zwolnienie z opodatkowania świadczenia pieniężnego za czas pozostawania bez pracy

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia przedmiotowego. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

31 sierpnia 2017 r. w związku z brakiem przedstawienia przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (…) (dalej Dyrektor IAS) propozycji służby lub pracy, wygasł stosunek służbowy Wnioskodawcy. W wyniku prowadzonego postępowania sądowo-administracyjnego, wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) z 11 grudnia 2020 r. sygn. akt (…), została uchylona decyzja Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (…) w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego Wnioskodawcy oraz utrzymująca ją w mocy decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (…). W związku z uprawomocnieniem się ww. wyroku, Dyrektor IAS, zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2022 r. poz. 813 ze zm.) określił Wnioskodawcy z dniem 1 grudnia 2021 r. warunki pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej w Izbie Administracji Skarbowej (…). Dodatkowo, jak wskazał Dyrektor IAS w decyzji z (…), zgodnie z art. 184 ust. 3 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało, po złożeniu pisemnego wniosku, świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem. (…) Wnioskodawca ponownie podjął służbę w Służbie Celno-Skarbowej. Wnioskiem z 1 grudnia 2021 r. Wnioskodawca wystąpił do Dyrektora IAS o wypłatę świadczenia, o którym mowa w ww. artykule. Świadczenie zostało wypłacone (…) 2021 r. Dyrektor IAS pobrał zaliczkę na podatek dochodowy w kwocie 15 495,00 zł od przyznanego świadczenia w wysokości 48 421,26 zł.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Dyrektor IAS prawidłowo dokonał naliczenia podatku dochodowego od kwoty wypłaconego świadczenia, czy też należało w zaistniałej sytuacji zastosować zwolnienie od podatku i wypłacić świadczenie w pełnej kwocie?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Dyrektor IAS jako płatnik nieprawidłowo dokonał naliczenia podatku i pomniejszenia kwoty wypłaty względem przyznanego świadczenia. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw. W tym przypadku zasadność i wysokość świadczenia wynika wprost z art. 184 ust.3 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej. Jak wskazał ustawodawca, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, funkcjonariuszowi przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za miesiąc. Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe w sytuacji, gdy spełnione są przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. Wobec powyższego stwierdzić należy, że zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymaga spełnienia następujących warunków:

1.otrzymane świadczenie stanowi odszkodowanie lub zadośćuczynienie,

2.odszkodowanie lub zadośćuczynienie jest przyznane na podstawie:

a.ustawy,

b.przepisów wykonawczych do ustawy,

c.układów zbiorowych pracy lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy,

3.wysokość bądź zasady ustalania odszkodowania lub zadośćuczynienia wynikają wprost z ww. aktów,

4.nie mogą zachodzić wyłączenia, o jakich mowa w lit. a-g) art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionym stanie faktycznym, przyznane Wnioskodawcy świadczenie jest:

1.zadośćuczynieniem za bezpodstawne zwolnienie ze służby (wygaszenie stosunku służbowego funkcjonariusza);

2.przyznane zostało na podstawi art. 184 ust. 3 ustawy o KAS;

3.wysokość wypłaty wynika z ww. ustawy;

4.nie zachodzą wyłączenia wymienione w lit. a-g) art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, w ocenie Wnioskodawcy, przyznane na podstawie ustawy świadczenie pieniężne za okres pozostawania poza służbą jest wolne od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego, Dyrektor IAS niezasadnie dokonał poboru i potrącenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczenia wypłaconego na podstawie cytowanego przepisu prawa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Należy zaznaczyć, że powyższym zwolnieniem, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia i to tylko te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.), z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) zacytowanego przepisu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wyrokiem sądu administracyjnego z 11 grudnia 2020 r. została uchylona decyzja Szefa Krajowej Administracji Skarbowej w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia Pana stosunku służbowego oraz utrzymująca ją w mocy decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (…). W związku z uprawomocnieniem wyroku, Dyrektor IAS, zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej określił warunki pełnienia służby. Ponadto Dyrektor IAS wskazał, że zgodnie z art. 184 ust. 3 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej, będzie Panu przysługiwało świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem. Wnioskiem z (…) wystąpił Pan do Dyrektora IAS o wypłatę tego świadczenia. Świadczenie zostało wypłacone (…) 2021 r. Dyrektor IAS od przyznanego świadczenia pobrał zaliczkę na podatek dochodowy.

Wobec powyższego powziął Pan wątpliwość, czy Dyrektor IAS postąpił prawidłowo pobierając zaliczkę od przedmiotowego świadczenia.

Wyjaśnić należy, że w myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2022 r. poz. 813 ze zm.):

Stosownie natomiast do art. 184 ust. 3 ww. ustawy:

Wskazane w ww. przepisie „świadczenie pieniężne” nie jest ani odszkodowaniem ani też zadośćuczynieniem. Gdyby ustawodawca, z założenia będący racjonalnym, chciał aby niniejsza kwota była odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem, to tak by ją właśnie określił konstruując omawiany artykuł (tym bardziej, iż w innych artykułach ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej użyte zostało słowo „odszkodowanie”- patrz art. 64, 128, 130 ustawy). Skoro jednak ustawodawca tego nie uczynił, określając tę kwotę jako „świadczenie pieniężne”, to właśnie z tego względu aby nie utożsamiano tej kwoty z instytucjami zadośćuczynienia i odszkodowania. Podkreślić bowiem należy, że do uznania określonego świadczenia za „odszkodowanie” lub „zadośćuczynienie” nie wystarczy takie nazwanie tego świadczenia przez świadczeniobiorcę lub świadczeniodawcę, lecz konieczne jest, aby świadczenie było w taki właśnie sposób nazwane przez ustawę i następowało w wykonywaniu ustawowego uprawnienia do tego rodzaju świadczenia (tutaj – „odszkodowania/zadośćuczynienia”).

W konsekwencji, w związku z tym, że art. 184 ust. 3 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej nie traktuje opisanego w nim świadczenia pieniężnego jako odszkodowania lub zadośćuczynienia nie może ono korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przepis ten zwalnia z opodatkowania jedynie odszkodowania lub zadośćuczynienia a nie jakiekolwiek świadczenia pieniężne.

Wypłacone świadczenie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wypłacając przedmiotowe świadczenie Dyrektor IAS postąpił prawidłowo pobierając z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy.

Wobec powyższego Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).