Interpretacja indywidualna z dnia 20 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.451.2022.3.KK

Opodatkowanie transakcji nabycia sprzętu do ćwiczeń od firmy z Wielkiej Brytanii.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 5 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia sprzętu do ćwiczeń od firmy z Wielkiej Brytanii. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 grudnia 2022 r. (wpływ 12 grudnia 2022 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie II – pismem z 7 stycznia 2023 r. (wpływ 7 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej według PKD 47.19.Z pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT UE.

Wnioskodawca podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: RP) nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca zamówił towar: sprzęt do ćwiczeń w firmie z Wielkiej Brytanii – pośrednika w obrocie tranzytowym.

Obrotem tranzytowym jest dostarczanie towarów bezpośrednio od producenta do właściwego odbiorcy z pominięciem magazynu pośrednika. Obrót organizowany jest przez pośrednika z Wielkiej Brytanii (organizatora dostawy) na zlecenie nabywcy (Wnioskodawcy).

Pośrednik organizuje dostawę zamówionego towaru do Wnioskodawcy na terytorium RP. Towar nie przechodzi przez magazyn pośrednika w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca otrzymał fakturę zakupu towarów od firmy – pośrednika z Wielkiej Brytanii. Prawo do dysponowania towarem przechodzi bezpośrednio z firmy z Wielkiej Brytanii na Wnioskodawcę.

W cenie zakupu towaru uwzględniony został koszt transportu do Wnioskodawcy.

Pośrednik z Wielkiej Brytanii zorganizował i zapewnił transport towaru do Wnioskodawcy.

Z dokumentacji transportowej CMR wynika, iż transport zakupionego przez Wnioskodawcę towaru miał miejsce bezpośrednio z terytorium Niemiec na terytorium RP.

Wnioskodawca uzyskuje prawo do dysponowania towarem jak właściciel w Polsce, w momencie odbioru towaru od firmy transportowej.

Przewoźnikiem towarów działającym na zlecenie pośrednika firmy z Wielkiej Brytanii jest firma z siedzibą na terytorium Niemiec.

Pośrednik – firma z Wielkiej Brytanii nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium RP, nie jest zarejestrowana na terytorium Unii Europejskiej na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Pośrednik nie jest zarejestrowany na potrzeby VAT-UE.

Faktura wystawiona przez pośrednika z Wielkiej Brytanii zawiera adnotację, że sprzęt do ćwiczeń ma lokalizację na terytorium Niemiec. Na fakturze jest numer NIP UE Wnioskodawcy.

Faktura została wystawiona przez pośrednika – firmę z Wielkiej Brytanii 13 września 2022 r. tj. przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Towar handlowy wyszczególniony w fakturze wystawionej 13 września 2022 r. przez pośrednika – firmę z Wielkiej Brytanii został dostarczony bezpośrednio z Niemiec do Polski do Wnioskodawcy w kilku dostawach:

1)pierwsza dostawa 15 września 2022 r.,

2)druga i trzecia dostawa 22 września 2022 r.;

3)czwarta dostawa 23 wrzesień 2022 r.,

4)piąta i szósta dostawa 30 września 2022 r.,

5)siódma dostawa 3 października 2022 r.

Nabyte przez Wnioskodawcę towary będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Nabyte przez Wnioskodawcę towary nie podlegają jakiejkolwiek modyfikacji (obróbce) na terytorium Unii Europejskiej przed ich dostarczeniem do Wnioskodawcy.

Opisana we wniosku dostawa towarów sprzętu do ćwiczeń jest pierwszą tego typu transakcją Wnioskodawcy.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca chciałby być pewien, że w sposób prawidłowy jest ona przez niego opodatkowana .

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

W piśmie z 12 grudnia 2022 r. doprecyzował Pan opis sprawy o następujące informację:

1.Na podstawie informacji uzyskanych od pomiotu z Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca informuje, iż podmiot z Niemiec nie przeniósł prawa do rozporządzania towarem (sprzętu do ćwiczeń) jak właściciel na rzecz podmiotu z Wielkiej Brytanii. Podmiot z Wielkiej Brytanii potwierdził Wnioskodawcy, iż w ramach ww. transakcji wystąpił tylko jako pośrednik handlowy.

2.Wnioskodawca nie podejmował/nie wykonywał żadnych czynności/działań w związku z transportem towarów. Towar został dostarczony do Wnioskodawcy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio z magazynu podmiotu z Niemiec transporterem zorganizowanym przez podmiot z Niemiec.

3.Na podstawie informacji uzyskanych od pomiotu z Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca informuje, iż podmiot z Wielkiej Brytanii nie podejmował/nie wykonywał żadnych czynności/działań w związku z transportem towarów.

4.Na podstawie informacji uzyskanych od pomiotu z Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca informuje, iż to podmiot z Niemiec zorganizował transporty we własnym zakresie a cena transportu towarów była wliczona w cenę sprzedaży towarów przez podmiot z Niemiec. Towar został dostarczony transportem zorganizowanym przez podmiot z Niemiec do Wnioskodawcy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio z magazynu podmiotu z Niemiec.

Natomiast w piśmie z 7 stycznia 2023 r. ostatecznie wskazał Pan, że:

1.Podmiot z Wielkiej Brytanii wystawił fakturę zakupu towaru (sprzętu do ćwiczeń) na rzecz Wnioskodawcy.

2.Wnioskodawca informuje, że po stronie sprzedawcy – pośrednika z Wielkiej Brytanii (sprzedawcy) leżało zorganizowanie transportu i dostarczenie towarów do Wnioskodawcy na terytorium RP. W wyniku ww. transakcji doszło do przemieszczenia towaru z Niemiec na terytorium RP. Firma z Niemiec dokonując transportu towarów z Niemiec do Polski otrzymała adres odbiorcy towarów Wnioskodawcy od podmiotu z Wielkiej Brytanii. Zlecającym transport firmie niemieckiej do Wnioskodawcy był podmiot z Wielkiej Brytanii.

3.Podmiot z Niemiec przeniósł prawo do rozporządzania towarem (sprzętu do ćwiczeń) jak właściciel na rzecz pomiotu z Wielkiej Brytanii, a następnie podmiot z Wielkiej Brytanii przeniósł prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz Wnioskodawcy.

4.Podmiot z Wielkiej Brytanii był właścicielem towaru i na tej podstawie miał prawo do wystawienia faktury na rzecz Wnioskodawcy.

Pytania

1.  W jaki sposób transakcja nabycia towarów jest opodatkowana w zakresie podatku VAT?

2.  W którym momencie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu podatku należnego i prawo do odliczenia podatku naliczonego?

3.  Czy z tytułu opisanej transakcji WNT na Wnioskodawcy ciąży/będzie ciążył obowiązek wykazania ww. transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE? (ostatecznie sformułowane w piśmie z 12 grudnia 2022 r.)

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1.

Wnioskodawca opisaną we wniosku transakcję powinien rozpoznać jako WNT na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy i rozliczyć tą transakcję na zasadzie „odwrotnego obciążenia” w kraju.

Ad 2.

Wnioskodawca uważa, że obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstał z chwilą wystawienia faktury przez pośrednika z Wielkiej Brytanii tzn. 13 września 2022 r. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstanie w momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT.

W ocenie Wnioskodawcy realizacja tego prawa będzie przysługiwała Wnioskodawcy pod warunkiem, że:

-    otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,

-    uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Ad 3. (ostatecznie wyrażone w piśmie z 12 grudnia 2022 r.)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż z tytułu opisanej transakcji WNT nie miał/nie będzie miał obowiązku wykazania jej w informacji podsumowującej VAT-UE.

Uzasadnienie:

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 1, 2 i 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

1)  terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a;

2)  państwie członkowskim – rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, ze zm.);

6)  towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ww. przepis stosuje się pod warunkiem, że:

1)nabywcą towarów jest:

a)podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b)osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10;

2)dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej WNT) co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). Podkreślić jednakże należy, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy, nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podobnie – zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego. Ponadto podatnik dokonujący WNT jest zobowiązany do opodatkowania tej transakcji.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

1)  po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

2)  po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ponadto konieczne jest aby były spełnione warunki odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji. Mianowicie nabywca tych towarów musi być podatnikiem, o którym mowa w art. 15, nabywane towary muszą służyć jego działalności gospodarczej, i dokonujący dostawy towarów (przedsiębiorca zagraniczny) musi być podatnikiem.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r., nr 347, str. 1, z późn. zm.) „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalność rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W odniesieniu do sytuacji opisanej w stanie faktycznym we wniosku – pośrednik – firma z Wielkiej Brytanii nie jest zarejestrowana do celów VAT UE na terytorium państwa wspólnotowego, nie wpływa to na traktowanie opisanej transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż w art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy, nie ma mowy o podatniku zarejestrowanym. Zatem dla potrzeb tego przepisu należy rozpatrywać podatnika określonego w art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady, tj. osobę prowadzącą samodzielnie jakąkolwiek działalność gospodarczą (działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalność rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie) wykorzystującą w sposób ciągły majątek rzeczowy lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Ww. przepis wprowadza instytucję tzw. odwrotnego obciążenia, która obliguje nabywcę do opodatkowania transakcji (naliczenia i wykazania podatku VAT), w tym przypadku WNT.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przenosząc powyższe przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że są spełnione wszystkie warunki (nabywca jest podatnikiem VAT UE, w wyniku dostawy towary są przemieszczane do kraju z innego państwa członkowskiego) pozwalające rozpoznać przedmiotową transakcję jako WNT.

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy powinien on rozpoznać WNT i rozliczyć tą transakcje na zasadzie „odwrotnego obciążenia” w kraju.

Ad 2.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej. będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Tym samym, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotom wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zatem w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Wnioskodawca podkreśla, iż opisane we wniosku transakcje dokumentowane są fakturami wystawianymi przez pośrednika – firmę z Wielkiej Brytanii. Na fakturach wskazywany jest numer VAT pośrednika z Wielkiej Brytanii, lecz nie jest numer VAT UE. Firma z Wielkiej Brytanii wystawiła fakturę przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Przenosząc powyższe na grunt przywołanych przepisów, Wnioskodawca stwierdza, że faktura wystawiona przez pośrednika z Wielkiej Brytanii winna być traktowana jak by była wystawiona przez podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usługi) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej (np. działa przez przedstawiciela podatkowego), to występuje jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. w przedmiotowej sprawie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium Niemiec. W związku z dokonaniem przez pośrednika – firmy z Wielkiej Brytanii, na terytorium innego niż Polska państwa Unii Europejskiej, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, stał się on podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie. Tym samym dostawca towaru dla tej transakcji działał w innym państwie członkowskim w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej, co oznacza, że wystawioną przez niego fakturę należy traktować jak dokument, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT.

Biorąc po uwagę powołany przepis Wnioskodawca wskazuje, że w sytuacji, gdy wystawiona przez dostawcę faktura dokumentująca dostawę konkretnych towarów została wystawiona przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ich dostawy, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstał z chwilą wystawienia tej faktury.

Natomiast kwestię prawa do odliczenia podatku wynikającego z dokonanego WNT regulują przepisy art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114. art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

W myśl art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b ust. 2 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. c – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:

1)  otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,

2)  uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c).

Stosownie do cytowanych powyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W przypadku gdy podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju lub z tytułu nabycia towarów staje się podatnikiem podatku VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 ustawy, jak również z tytułu nabycia usług staje się podatnikiem podatku VAT w związku z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu takiego nabycia.

Wnioskodawca zauważa, że co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ww. przypadkach powstaje, zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy o VAT, aby skorzystać z tego prawa muszą być spełnione następujące warunki:

a)  Wnioskodawca powinien otrzymać fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,

b)  Wnioskodawca uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Wnioskodawca z tytułu dokonanego WNT otrzymał fakturę za towary, które wykorzysta do działalności opodatkowanej oraz uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu opisanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle powyższego, Wnioskodawca stwierdza, iż uzyska on prawo do odliczenia podatku wynikającego z WNT w momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT. Natomiast realizacja tego prawa będzie możliwa gdy będą spełnione kumulatywnie oba ww. warunki.

Ad 3. (ostatecznie wyrażone w piśmie z 12 grudnia 2022 r.)

Na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej – zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4 (art. 100 ust. 3 ustawy o VAT).

Z uwagi, na fakt, iż pośrednik – firma z Wielkiej Brytanii nie jest zarejestrowany/ zidentyfikowany do celów VAT UE na terytorium państwa wspólnotowego – brak numeru VAT-UE, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego nie ciąży/nie będzie ciążył na nim obowiązek wynikający z treści art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT – złożenia informacji podsumowującej VAT-UE.

Wzory deklaracji podsumowujących zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów z 26 czerwca 2020 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock. (Dz. U. z 2022 r. poz. 332).

Wnioskodawca stosując się do objaśnień do ww. informacji podsumowującej stoi na stanowisku, iż w przypadku obowiązku wykazania przez niego transakcji WNT należało by wykazać w części D informacji (VAT-UE) bez wypisania kodu kraju – kolumna a) – pośrednik z Wielkiej Brytanii – kod kraju GB; bez wypisania nr identyfikacyjnego VAT kontrahenta – kolumna b) – pośrednik z Wielkiej Brytanii – brak numeru identyfikacyjnego VAT UE oraz bez zaznaczania kodu kraju, że jest to transakcja trójstronna d) – ponieważ w zaistniałym stanie faktycznym i przyszłym nie mamy do czynienia z transakcją trójstronną. Jedyną informacją, którą mógłby Wnioskodawca wypełnić w części D informacji (VAT-UE) to kolumnę c) – łączna wartość transakcji WNT w złotych.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca stwierdza, że w ww. informacji podsumowującej mógłby podać jedynie kwotę transakcji WNT w złotych.

Reasumując Wnioskodawca, konkluduje, iż z uwagi na przytoczone, obowiązujące przepisy prawa nie ciąży/nie będzie ciążył na nim obowiązek złożenia informacji podsumowującej VAT-UE z tytułu transakcji opisanej we wniosku przez Wnioskodawcę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 5 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce na terytorium Polski wówczas, gdy w wyniku dostawy, w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium Polski z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy:

W art. 22 ust. 1-4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu. Transakcje łańcuchowe, ze względu na uregulowanie prawne, można podzielić na wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne oraz na transakcje pozostałe.

Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Z kolei według art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 22 ust. 2a ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2b ustawy:

Według art. 22 ust. 2c ustawy:

Definicja podmiotu pośredniczącego zawarta została w art. 22 ust. 2d ustawy, zgodnie z którym:

W myśl art. 22 ust. 2e ustawy:

Przepis art. 22 ust. 3 ustawy wskazuje, że:

Omawiany przepis art. 22 ust. 2a ustawy odnosi się wprost do sytuacji, kiedy towar jest wysyłany (transportowany) przez nabywcę dokonującego również jego dostawy, czyli podmiot kupujący towar i sprzedający ten sam towar. W takiej sytuacji ustawodawca wskazał, że transport (przesyłka) przyporządkowane są dostawie realizowanej dla tego właśnie nabywcy. Jest to założenie domniemane, mogące zostać obalone w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika, że transport (wysyłkę) należy przyporządkować dostawie realizowanej przez tego nabywcę.

W tym miejscu przywołać należy orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE), z 6 kwietnia 2006 r. w sprawie EMAG Handel Eder OHG (sygn. C-245/04), w którym TSUE stwierdził: „Jeżeli w następstwie dwóch następujących po sobie dostaw tych samych towarów, które zostały zrealizowane odpłatnie między podatnikami działającymi w takim charakterze, ma miejsce pojedyncza wysyłka wewnątrzwspólnotowa lub pojedynczy transport wewnątrzwspólnotowy tych towarów, to owa wysyłka lub transport mogą być przypisane tylko jednej z tych dwóch dostaw, która – jako jedyna – zostanie zwolniona z opodatkowania na mocy art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z 10 kwietnia 1995 r. (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. a szóstej dyrektywy 77/388 zmienionej dyrektywą 95/7 określone jest jedynie miejsce dostawy skutkującej wysyłką lub transportem wewnątrzwspólnotowym towarów. Miejscem tym jest państwo członkowskie, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte. Miejsce dokonania pozostałej z dwóch dostaw ustala się zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b tej dyrektywy. Za miejsce to uznaje się państwo członkowskie rozpoczęcia albo państwo członkowskie zakończenia tej wysyłki lub transportu w zależności od tego, czy dostawą tą jest pierwsza, czy druga z dwóch następujących po sobie dostaw”.

W efekcie, tylko ta dostawa, do której zostanie przyporządkowany transport ma charakter międzynarodowy. Przepisy ustawy nie precyzują jednak w jaki sposób należy rozumieć użyte w przywołanych regulacjach sformułowanie „przyporządkowanie” transportu do danej dostawy. Zgodnie z definicją językową, pojęcie „przyporządkowanie” należy rozumieć jako „ustalenie relacji między czymś a czymś lub uczynienie zależnym od czegoś nadrzędnego” (internetowy słownik języka polskiego PWN; www.sjp.pwn.pl). Jednocześnie przez „organizację” należy rozumieć „sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś”.

Należy przy tym zauważyć, że w przypadku transakcji łańcuchowej określenie miejsca, w którym dostawa towarów została dokonana powinno nastąpić w odniesieniu do tego, której dostawie należy przyporządkować transport. Uzgodnione warunki dostawy (np. Incoterms) mogą co prawda stanowić wskazówki przy określaniu, która dostawa w ramach transakcji łańcuchowej ma charakter „ruchomy”, nie mają one jednak decydującego znaczenia.

Z art. 22 ust. 2a ustawy wynika, że w przypadku gdy np. drugi z podmiotów biorących udział w transakcji łańcuchowej organizuje transport towarów, transport ten jest przyporządkowany dostawie dokonanej dla tego nabywcy (dostawa ruchoma).

Dodatkowo w przepisie tym wskazano, że jeżeli z przeprowadzonej analizy warunków dostawy wyniknie, że wysyłkę należy przyporządkować dostawie dokonywanej przez drugi w kolejności podmiot, to tylko wtedy dostawę ruchomą bezwzględnie należy przypisać jego dostawie, a wyłączona jest możliwość przyporządkowania wysyłki dla dostawy dokonywanej na rzecz tego nabywcy.

Przez warunki dostawy, o których mowa w art. 22 ust. 2a ustawy należy rozumieć w szczególności warunki (okoliczności), wedle których dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel pomiędzy stronami. Ustawodawca nawiązuje w tym przepisie przede wszystkim do definicji dostawy zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy także wskazać, że o przypisaniu transportu do danej transakcji, a w konsekwencji potraktowaniu jej jako transgranicznej, nie decyduje wola kontrahentów lecz okoliczności faktyczne w jakich przeprowadzona została dana transakcja.

Przepis art. 22 ust. 2b ustawy wprowadza domniemanie, że jeżeli towar jest wydawany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, to transakcją ruchomą będzie transakcja dostawy dokonanej na rzecz podmiotu pośredniczącego. W tym miejscu należy dodać, że przepisy art. 22 ust. 2a i 2b ustawy nie znajdą zastosowania w przypadku, gdy podmiotem organizującym transport jest pierwszy lub ostatni w kolejności podmiot w łańcuchu transakcji. Wówczas zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 2 ustawy.

Jednocześnie jeżeli pierwszy w kolejności dostawca organizuje wysyłkę lub transport towarów, to transport lub wysyłka mogą być przypisane jedynie do transakcji, w której uczestniczy, czyli do dostawy przez niego dokonanej. Ponadto podmiotem pośredniczącym nie może być również ostatni w łańcuchu dostaw. Dzieje się tak dlatego, że nigdy nie może on spełnić warunku, aby być dostawcą w łańcuchu, o którym mowa w art. 22 ust. 2d ustawy. Dlatego też, jeżeli organizuje on wysyłkę lub transport towarów, to mogą one być przypisane tylko do dostawy realizowanej do ostatniego w kolejności podmiotu uczestniczącego w łańcuchu.

Na podstawie powyższego należy zatem przyjąć, że jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez:

·    podatnika pierwszego w kolejności, to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana przez ten podmiot (a więc pierwsza z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy,

·    podatnika drugiego w kolejności (tzw. podmiot pośredniczący), to na zasadzie domniemania transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana do tego podmiotu (a więc pierwsza z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy (za wyjątkiem sytuacji określonej w art. 22 ust. 2c ustawy),

·    podatnika trzeciego w kolejności, to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana do tego podmiotu – ostatniego w łańcuchu (a więc druga z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT UE. Wnioskodawca podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca zamówił towar: sprzęt do ćwiczeń w firmie z Wielkiej Brytanii – pośrednika w obrocie tranzytowym.

Pośrednik organizuje dostawę zamówionego towaru do Wnioskodawcy na terytorium RP. Towar nie przechodzi przez magazyn pośrednika w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca otrzymał fakturę zakupu towarów od firmy – pośrednika z Wielkiej Brytanii. Prawo do dysponowania towarem przechodzi bezpośrednio z firmy z Wielkiej Brytanii na Wnioskodawcę.

W cenie zakupu towaru uwzględniony został koszt transportu do Wnioskodawcy.

Z dokumentacji transportowej CMR wynika, iż transport zakupionego przez Wnioskodawcę towaru miał miejsce bezpośrednio z terytorium Niemiec na terytorium RP.

Wnioskodawca uzyskuje prawo do dysponowania towarem jak właściciel w Polsce, w momencie odbioru towaru od firmy transportowej.

Przewoźnikiem towarów działającym na zlecenie pośrednika firmy z Wielkiej Brytanii jest firma z siedzibą na terytorium Niemiec.

Pośrednik – firma z Wielkiej Brytanii nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium RP, nie jest zarejestrowana na terytorium Unii Europejskiej na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Pośrednik nie jest zarejestrowany na potrzeby VAT-UE.

Faktura wystawiona przez pośrednika z Wielkiej Brytanii zawiera adnotację, że sprzęt do ćwiczeń ma lokalizację na terytorium Niemiec. Na fakturze jest numer NIP UE Wnioskodawcy.

Towar handlowy wyszczególniony w fakturze wystawionej 13 września 2022 r. przez pośrednika – firmę z Wielkiej Brytanii został dostarczony bezpośrednio z Niemiec do Polski do Wnioskodawcy w kilku dostawach:

1)pierwsza dostawa 15 września 2022 r.,

2)druga i trzecia dostawa 22 września 2022 r.;

3)czwarta dostawa 23 wrzesień 2022 r.,

4)piąta i szósta dostawa 30 września 2022 r.,

5)siódma dostawa 3 października 2022 r.

Nabyte przez Wnioskodawcę towary będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Nabyte przez Wnioskodawcę towary nie podlegają jakiejkolwiek modyfikacji (obróbce) na terytorium Unii Europejskiej przed ich dostarczeniem do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie podejmował/nie wykonywał żadnych czynności/działań w związku z transportem towarów.

Podmiot z Wielkiej Brytanii wystawił fakturę zakupu towaru (sprzętu do ćwiczeń) na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, że po stronie sprzedawcy – pośrednika z Wielkiej Brytanii (sprzedawcy) leżało zorganizowanie transportu i dostarczenie towarów do Wnioskodawcy na terytorium RP. W wyniku ww. transakcji doszło do przemieszczenia towaru z Niemiec na terytorium RP. Firma z Niemiec dokonując transportu towarów z Niemiec do Polski otrzymała adres odbiorcy towarów Wnioskodawcy od podmiotu z Wielkiej Brytanii. Zlecającym transport firmie niemieckiej do Wnioskodawcy był podmiot z Wielkiej Brytanii.

Podmiot z Niemiec przeniósł prawo do rozporządzania towarem (sprzętu do ćwiczeń) jak właściciel na rzecz pomiotu z Wielkiej Brytanii, a następnie podmiot z Wielkiej Brytanii przeniósł prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz Wnioskodawcy.

Podmiot z Wielkiej Brytanii był właścicielem towaru i na tej podstawie miał prawo do wystawienia faktury na rzecz Wnioskodawcy.

Pana wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności wskazania, w jaki sposób transakcja nabycia towarów jest opodatkowana w zakresie podatku VAT.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem postawionego we wniosku pytania w oparciu o przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy wystąpiły dwie dostawy:

1)dostawa między firmą z Niemiec a firmą z Wielkiej Brytanii, oraz

2)dostawa między firmą z Wielkiej Brytanii a Panem,

przy czym towar transportowany był od firmy z Niemiec bezpośrednio do Pana, a organizatorem transportu towarów była firma z Wielkiej Brytanii.

Należy wskazać, że z definicji importu towarów wynika, że musi nastąpić przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. W analizowanej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca, gdyż towar został przywieziony do Polski z Niemiec. Zatem w niniejszym przypadku nie dokonał Pan importu towarów.

Natomiast, skoro za transport towarów odpowiedzialna była firma z Wielkiej Brytanii (podmiot pośredniczący), to transport należy przyporządkować pierwszej dostawie, tj. między firmą z Niemiec a firmą z Wielkiej Brytanii. Tym samym pierwszą dostawę dokonaną pomiędzy firmą z Niemiec a firmą z Wielkiej Brytanii należy traktować jako „transakcję ruchomą”.

Natomiast dostawy towarów dokonane pomiędzy firmą z Wielkiej Brytanii a Panem należy uznać za transakcje o charakterze „nieruchomym”, dla których – stosownie do art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy – miejscem świadczenia jest miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów, tj. terytorium kraju. W konsekwencji dostawy towarów dokonane przez firmę z Wielkiej Brytanii na Pana rzecz stanowiły czynność opodatkowaną na terytorium kraju, tj. dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, dostawa towaru (sprzętu do ćwiczeń) do Wnioskodawcy dla celów VAT nie stanowiła ani importu towarów ani wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lecz stanowiła czynność opodatkowaną na terytorium kraju, tj. dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest nieprawidłowe.

Kolejna Pana wątpliwość dotyczy wskazania w którym momencie powstaje u Pana obowiązek podatkowy z tytułu nabycia ww. towaru i prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. towaru.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie 1, transakcja nabycia przez Pana towaru (sprzętu do ćwiczeń) stanowi czynność opodatkowaną na terytorium kraju, tj. dostawę krajową, w związku z czym po Pana stronie nie powstanie zatem obowiązek podatkowy z tytułu nabycia ww. towaru.

Natomiast w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy:

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi, że:

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy:

Natomiast według przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy:

Z ww. przepisu wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy po stronie sprzedawcy (co zwykle oznacza dokonanie dostawy towaru lub wykonanie usługi), jednak nie wcześniej niż w dniu otrzymania faktury.

Według art. 86 ust. 11 ustawy:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan zarejestrowany jako podatnik VAT czynny a nabyte przez Pana towary będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz opis sprawy, wskazać należy, że przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu towaru (sprzętu do ćwiczeń) pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wymienionych w art. 88 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 oceniając całościowo jest nieprawidłowe.

Kolejna Pana wątpliwość dotyczy kwestii, czy z tytułu opisanej transakcji WNT ciąży/będzie ciążył na Panu obowiązek wykazania ww. transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie 1 transakcja nabycia przez Pana towaru (sprzętu do ćwiczeń) nie stanowi dla Pana wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów a stanowi czynność opodatkowaną na terytorium kraju, tj. dostawę krajową. W związku z czym nie jest Pan zobowiązany do wykazania tej transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE.

Podsumowując, z tytułu opisanej transakcji (nabycia sprzętu do ćwiczeń) nie ciąży/nie będzie ciążył na Panu obowiązek wykazania ww. transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE ponieważ nie stanowi ona dla Pana wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 3 oceniając całościowo jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2561 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2561 ze zm.)