Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.823.2022.3.ACZ

Możliwość skorzystania z ulgi na powrót.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 7 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem złożonym 24 listopada 2022 r. oraz pismem złożonym 9 stycznia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca urodził się w Polsce i mieszkał w .... w latach od 1989 r. do października 2008 r., gdzie mieszkał wraz z rodzicami. Następnie ośrodkiem życiowym Wnioskodawcy, tj. od października 2008 r. do marca 2013 r. był ..... (miejsce ukończenia studiów dziennych, na podstawie których Wnioskodawca uzyskał tytuł inżyniera w zakresie architektury krajobrazu, jak również podejmowania się dorywczych lub stałych prac).

Wnioskodawca po raz pierwszy wyjechał z Polski w celach zarobkowych w następujących okresach i kierunkach:

·kwiecień – grudzień 2013 r. – Wielka Brytania,

·pół roku 2014 r. – Australia.

W 2015 r. ponownie ośrodkiem życia Wnioskodawcy stał się ......

W okresie od 2016 r. do 2018 r. Wnioskodawca:

·przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej krócej niż 183 dni w każdym roku podatkowym;

·nie posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), ponieważ: nie miał tutaj własnej rodziny (Wnioskodawca był singlem po studiach) ani stałej pracy, z którą wiązałby swoją przyszłość, czy też wreszcie własnej działalności gospodarczej,

albowiem w podanym powyżej okresie czasu Wnioskodawca większość czasu spędził w Holandii (od 2016 r. do stycznia 2018 r.), gdzie miał regularne wyjazdy sezonowe w celach zarobkowych (praca w ogrodnictwie, budowa skateparków), posiadał numer identyfikacji podatkowej, miejsce zamieszkania. Ponadto w 2018 r., po styczniu 2018 r., lecz przed docelowym wyjazdem 13 października 2018 r. Wnioskodawca mieszkał w Australii przez 5,5 miesiąca (wyjazd formalnie odbywał się na podstawie wizy turystycznej, gdzie w rzeczywistości w trakcie tego pobytu w Australii w 2018 r. Wnioskodawca czynił starania pod docelowy wyjazd na dłuższy okres czasu, a o jakim mowa poniżej.

Po powyższym okresie Wnioskodawca zmienił bowiem swoje miejsce zamieszkania (domicyl), tym razem na dłuższy czas i bardziej jednolity okres, a mianowicie:

·ponownie (po wizycie 5,5 miesięcznej wspomnianej w poprzednim akapicie) do Australii, wyjazd – 13 października 2018 r., powrót – 20 maja 2021 r., gdzie mieścił się ośrodek życiowy Wnioskodawcy: mieszkanie, praca, Wnioskodawca miał samochód w Australii, znajomych oraz poznał przyszłą żoną;

·na Ukrainę, w okresie od 30 czerwca 2021 r. do 27 października 2021 r., gdzie mieścił się ośrodek życiowy Wnioskodawcy, w ....., a skąd pochodzi Jego małżonka, poznana w Australii, którą latem 2021 r. poślubił.

Okres, o jakim mowa w powyżej – tj. od 2016 r. do 2021 r. – zwany będzie dalej „Okresem Emigracji”.

Wnioskodawca dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce osiągnął ostatni raz w roku 2017 r., tj. praca w miesiącach styczeń – maj 2017 r. w ....., przed „Okresem Emigracji” w latach 2018-2021. Wnioskodawca z tego tytułu złożył zeznanie PIT za 2017 r. Ponadto, Wnioskodawca przez krótki czas w 2018 r., przed wyjazdem do Australii 13 października 2018 r., pracował w Polsce (malowanie murali). Była to praca dorywcza i tymczasowa – celem Wnioskodawcy był powrót do Australii, co nastąpiło 13 października 2018 r. Wnioskodawca nie składał zeznań podatkowych za inne lata.

Wnioskodawca 6 lipca 2021 r. przed (…) Wydziałem Rejestracji Aktów Stanu Cywilnego w mieście .... zawarł związek małżeński ze swoją żoną, ....(z domu: (…)), którą poznał w Australii.

18 listopada 2021 r. Wnioskodawca zawarł przed notariuszem ....., w formie aktu notarialnego, Repertorium A Nr (…), umowę przedwstępną sprzedaży, której przedmiotem były udziały w nieruchomości zabudowanej kamienicą, położonej w ..... przy ul. (…). Udziałom odpowiada prawo do korzystania z lokalu mieszkalnego o numerze (…) i powierzchni użytkowej (…).

Ponadto, 3 grudnia 2021 r. Wnioskodawca zameldował się na pobyt czasowy pod adresem: ul. (…) w ....., razem ze swoją żoną, w mieszkaniu udostępnionym (użyczonym na podstawie umowy z 30 listopada 2021 r.) Wnioskodawcy przez Jego siostrę – ..... Ów stan rzeczy dokumentuje zaświadczenie wydane przez (…) z 30 maja 2022 r., znak (…) oraz umowa użyczenia z 30 listopada 2021 r.

Wnioskodawca dokonał tego po to, aby móc zainicjować procedurę uzyskania karty stałego pobytu dla swojej żony, posiadającej obywatelstwo ukraińskie, jak również zainicjować inne formalności niezbędne do zamieszkania i założenia rodziny w Polsce ze swoją żoną. Także umowa z 18 listopada 2021 r., sfinalizowana w zakresie przeniesienia praw do udziałów w nieruchomości po kilku miesiącach (co opisano w kolejnym akapicie), zawarta była w celach przygotowania podłożona (warunków) pod stałą zmianę miejsca zamieszkania na teren Polski.

18 lutego 2022 r. Wnioskodawca wraz ze swoją żoną nabył na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego przed notariuszem ..... w ...., Repertorium A Nr (…), udziały w nieruchomości zabudowanej kamienicą położoną w .... przy ul. (…). Udziałom odpowiada prawo do korzystania z lokalu mieszkalnego o numerze (…) i powierzchni użytkowej (…).

Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie.

Wnioskodawca posiada następujące dokumenty, tj. certyfikat rezydencji lub inny dokument dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, za następujące okresy:

·dokument pt. Taxation Estimate oraz pt. Individual tax return 2019 – (Summary), stanowiący zeznanie podatkowe za okres od 1 lipca 2018 r. do 30 czerwca 2019 r., w którym wykazano australijską rezydencję podatkową, australijski numer podatkowy (…) oraz australijski adres – (…);

·dokument pt. Taxation Estimate oraz pt. Individual tax return 2020 – (Summary), stanowiący zeznanie podatkowe za okres od 1 lipca 2019 r. do 30 czerwca 2020 r., w którym wykazano australijską rezydencję podatkową, australijski numer podatkowy (…) oraz australijski adres – (…);

·dokument pt. Taxation Estimate oraz pt. Individual tax return 2021 – (Summary), stanowiący zeznanie podatkowe za okres od 1 lipca 2020 r. do 30 czerwca 2021 r., w którym wykazano australijską rezydencję podatkową, australijski numer podatkowy (…) oraz australijski adres – (…);

·paszport własny numer (…), wydany 12 grudnia 2017 r., z którego pieczęci wizowych, jak również posiadanych przez Wnioskodawcę potwierdzeń zakupów biletów lotniczych wynikają podróże – zmiany miejsca zamieszkania Wnioskodawcy – w „Okresie Emigracji” w zakresie dotyczącym lat 2018-2021.

Wnioskodawca posiada ponadto dowody otrzymywania wynagrodzenia w dolarach australijskich na swoje australijskie konto bankowe.

Wnioskodawca bywał w Polsce w latach 2018-2021 sporadycznie, przez okres wynoszący razem zdecydowanie mniej, aniżeli 183 dni, jednakże były to pobyty tymczasowe (odwiedziny przede wszystkim rodziców mieszkających w ..... (województwo (…)) lub przyjaciół). W tym czasie głównym ośrodkiem życia była dla Wnioskodawcy Australia, a następnie (przez opisany w części obejmującej stan faktyczny) Ukraina, gdzie odwiedzał poznaną ......

Wnioskodawca także w latach 2016-2017 był w Polsce mniej, aniżeli 183 dni w roku. W tym czasie Wnioskodawca przebywał przede wszystkim w Holandii, gdzie wyjeżdżał w celach zarobkowych, mieszkał. Dość powiedzieć, że Wnioskodawca przez cały ten czas był singlem. Nie wiązały go żadne więzi z Polską. Jedyną rodziną Wnioskodawcy byli rodzice lub siostra, odwiedzani sporadycznie w czasie pobytów w Polsce.

Wnioskodawca nie korzystał wcześniej ze zwolnienia, o jakim mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (przesłanka negatywna z art. 21 ust. 43 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; dalej: ustawa o PIT).

Zgodnie z art. 21 ust. 39 ustawy o PIT, przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wnioskodawca nie przewiduje na ten moment osiągać przychodów:

·podlegających opodatkowaniu w opisany w powyższym przepisie sposób,

·zwolnionych z PIT,

·od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ponadto, Wnioskodawca respektuje w pełni zapis art. 21 ust. 39 ustawy o PIT. Treść wniosku dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT w odniesieniu do źródeł przychodów tamże wskazanych, które Wnioskodawca zamierza zacząć osiągać.

W uzupełnieniu wniosku złożonym 24 listopada 2022 r. Wnioskodawca wskazał, że przeniósł On do Polski ostatecznie swoje centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) w 2022 r., gdy w lutym 2022 r. nabył udział wynoszący 8/600 w nieruchomości stanowiącej działki o numerach ....i ...., położone w ....., dla których prowadzona jest księga wieczysta o numerze (…), od (…) sp. z o.o. sp.k. z siedzibą w ....., na podstawie umowy sprzedaży z 18 lutego 2022 r., zawartej w formie aktu notarialnego, Repertorium A Nr (…), sporządzonego przed notariuszem ...., z tzw. „wskazaniem” co do konkretnego lokalu mieszkalnego i pomieszczenia przynależnego (piwnicy).

Ponadto, od początku 2022 r. Wnioskodawca znalazł pracę w Polsce (był zarejestrowany do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych), następnie zarejestrował się jako bezrobotny (w celu uzyskania dofinansowania do rozpoczęcia pierwszej działalności gospodarczej w ramach programów dotujących zakładanie „nowych firm”), zaś od 22 sierpnia 2022 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą „(…)”, NIP: (…).

Wnioskodawca fizycznie powrócił do Polski z zamiarem pozostania na stałe jesienią 2021 r., a dokładniej rzecz ujmując 27 października 2021 r. Wprawdzie od tego dnia Wnioskodawca fizycznie przebywał na terenie Polski, to jednak nie mieściło się tu jeszcze jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych: Wnioskodawca nie miał jeszcze tutaj pracy ani stałego miejsca zamieszkania (nieruchomości). Żona Wnioskodawcy – obywatelka Ukrainy –nie posiadała zezwolenia na pobyt stały. Ponadto, Wnioskodawca nie wiedział na tamtą chwilę czy uda się pozyskać zezwolenie na pobyt dla Jego żony – cudzoziemki (Ukrainki), jak również, czy uda się uzyskać zezwolenie na nabycie nieruchomości (udziału w nieruchomości opisanej wyżej) przez Jego żonę – cudzoziemkę, w myśl ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Wnioskodawca nie miał wtedy jeszcze stabilnego tytułu prawnego do nieruchomości.

Podsumowując, od wskazanego momentu Wnioskodawca dopiero zastanawiał się czy istotnie uda Mu się na stałe osiąść w Polsce (w .....), znaleźć pracę, pozyskać niezbędne zezwolenia, a w szczególności zakupić nieruchomość do zamieszkania.

Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce na pewno od 2022 r. To zadaniem Organu jest ocena czy w świetle przedstawionych okoliczności faktycznych można uznać, że Wnioskodawca posiadał nieograniczony obowiązek podatkowy przed tym rokiem podatkowym, np. w 2021 r.

W okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok (2022), w którym Wnioskodawca przeniósł na stałe miejsce zamieszkania do Polski, Wnioskodawca nie przebywał na terytorium Polski więcej niż 183 dni w każdym z tych lat. Odpowiedź oznacza, że kolejno w: 2021 r., 2020 r. oraz 2019 r. Wnioskodawca nie przebywał w Polsce więcej, aniżeli w 183 dni w każdym z tych lat. Podatnik nie przebywał na terytorium Polski więcej niż 183 dni także w 2018 r.

Gdyby jednak uznać, że Wnioskodawca przeniósł miejsce zamieszkania do Polski już jesienią 2021 r., tj. 27 października 2021 r., to wskazać należy, że w okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok (2021), w którym Wnioskodawca przeniósł miejsce zamieszkania do Polski, Wnioskodawca nie przebywał na terytorium Polski więcej niż 183 dni w każdym z tych lat (a zatem w roku: 2020, 2019 i 2018).

W latach podatkowych od 2016 r., tj. od momentu wyprowadzenia się do Holandii, do końca 2021 r. Wnioskodawca posiadał „miejsce zamieszkania dla celów podatkowych” w Holandii/Australii/Ukrainie zgodnie z wewnętrznym prawem tych krajów, a mianowicie:

·od 2016 r. do stycznia 2018 r. – Holandia;

·od 1 lipca 2018 r. do 30 czerwca 2021 r. – Australia.

W latach: 2019, 2020 i 2021 r. Wnioskodawca posiadał stałe miejsce zamieszkania w następujących krajach:

·2019 r. – Australia;

·2020 r. – Australia;

·2021 r. do końca maja 2021 r. – Australia;

·2021 r. od 30 czerwca 2021 r. do 27 października 2021 r. – Ukraina.

Ponadto, Wnioskodawca posiadał stałe miejsce zamieszkania w 2018 r. w Australii, zaś przed 2018 r. w Holandii.

W 2021 r. – tj. pozostałe dni – Wnioskodawca pomieszkiwał w Polsce, ale nie było to jeszcze Jego stałe miejsce zamieszkiwania (pomieszkiwanie u rodziców/siostry w celu odwiedzenia znajomych, a ponadto bez skonkretyzowanego jeszcze zamiaru, czy uda się osiąść na stałe w Polsce ze względu na okoliczności opisane powyżej). Pobyt w Polsce od dnia powrotu z Australii do dnia wyjazdu do Ukrainy był krótkotrwały i epizodyczny: odwiedziny rodziny, znajomych. Z kolei pobyt od 27 października 2021 r. sprowadzał się do podejmowania licznych działań, które pozwoliły na stałe osiedlenie się w Polsce w 2022 r. (opisane czynności administracyjne, zakup nieruchomości, znalezienie pracy, czy wreszcie założenie działalności gospodarczej w sierpniu 2022 r., o której organ podatkowy ma wiedzę z urzędu).

Wnioskodawca od 2022 r. na stałe mieszka w Polsce, a dokładniej najpóźniej  od 18 lutego 2022 r., gdy nabył z żoną tytuł prawny do nieruchomości (udział w nieruchomości wraz ze wskazaniem). Tym samym w 2022 r. Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca w 2022 r. przebywa w Polsce.

Mieszkanie w Polsce przez Wnioskodawcę przed 2022 r. nie miało charakteru stałego, ale był to pobyt epizodyczny.

W okresie od 2022 r. wszelkie powiązania osobiste i majątkowe Wnioskodawca posiadał będzie z Polską, albowiem: tutaj przyjechał z żoną (domowe ognisko Wnioskodawcy), tutaj udało się zakupić nieruchomość, czy też odnowić znajomości.

Po 27 października 2021 r. ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy mieścił się w Polsce, albowiem:

·Wnioskodawca przyjechał do Polski z żoną z zamiarem osiedlenia się,

·Wnioskodawca szukał pracy i starał się o zezwolenie na pobyt stały dla żony cudzoziemki,

·Wnioskodawca szukał nieruchomości mieszkalnej, którą finalnie udało się nabyć 18 lutego 2022 r.

Przed 27 października 2021 r. ośrodek życiowych interesów Wnioskodawcy nie mieścił się w Polsce, albowiem miejscem tego ośrodka było miejsce, gdzie pracował (przede wszystkim Australia przez 3 lata, a wcześniej Holandia), a później Ukraina gdzie wyjechał ze swoją przyszłą żoną, poznaną w Australii.

Podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (powrócił do Polski), albowiem:

·powrót do Polski z zamiarem pozostania (osiedlenia się tutaj) na stałe w 2022 r., nastąpił 27 października 2021 r. (zmiana miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej);

·w okresie od 27 października 2021 r. do końca 2021 r. pobyt w Polsce Wnioskodawcy miał na celu przygotowanie gruntu pod stałe osiedlenie się tutaj w 2022 r. (starania się o zezwolenia na pobyt stały, na nabycie nieruchomości, nabycie nieruchomości), a co udało się zrobić;

·od początku 2021 r. do końca maja/początku czerwca 2021 r. Wnioskodawca mieszkał w Australii (gdzie mieszkał już od 2018 r.), zaś następnie przez kilka tygodni, do czasu wyjazdu do Ukrainy do swojej przyszłej małżonki, Wnioskodawca przebywał w Polsce;

·od 30 czerwca 2021 r. do 27 października 2021 r. Wnioskodawca mieszkał w Ukrainie z V.U. w jej domu rodzinnym.

Od dnia definitywnego powrotu do Polski (na stałe) – to z Polską ma i będzie mieć Wnioskodawca wszelkie powiązania osobiste i majątkowe.

Od dnia definitywnego powrotu do Polski (na stałe) – w Polsce będzie prowadził Wnioskodawca aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależał do organizacji/klubów.

Od dnia definitywnego powrotu do Polski (na stałe) – to w Polsce zazwyczaj Wnioskodawca przebywa i będzie przebywać.

W 2022 r. (i następnych, których dotyczy pytanie) Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z ulgi na powrót Wnioskodawca zamierza skorzystać w trakcie roku podatkowego.

W uzupełnieniu wniosku złożonym 9 stycznia 2023 r. Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca powrócił do Polski na stałe 27 października 2021 r., zaś formalnie zameldował się na pobyt czasowy w ..... pod adresem ul. (…) od 3 grudnia 2021 r.

Wnioskodawca został zatrudniony w Polsce w oparciu o umowę zlecenia 15 grudnia 2021 r. oraz w tym dniu zarejestrował się do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych. Rozwiązanie tejże umowy za porozumieniem stron nastąpiło 25 kwietnia 2022 r. – po tej dacie Wnioskodawca był bezrobotny (zarejestrowanym w Powiatowym Urzędzie Pracy w ....) do dnia założenia działalności gospodarczej, czyli 22 sierpnia 2022 r.

Do 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca posiadał centrum interesów osobistych lub gospodarczych (centrum interesów życiowych) w następujących krajach:

·do 27 października 2021 r. najpierw w Australii (we wniosku i piśmie uzupełniającym dokładnie opisano okres, w którym centrum interesów majątkowych oraz osobistych Wnioskodawcy znajdowało się w Australii; wcześniej natomiast inne państwa wymienione w korespondencji w podanych tamże okresach), a następnie w okresie wskazanym we wniosku oraz poprzednim piśmie w Ukrainie;

·od 27 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. w Polsce;

·od 1 stycznia 2022 r. w Polsce.

Od 27 października 2021 r. było tak, że Wnioskodawca nie posiadał stałego miejsca zamieszkania w żadnym innym kraju.

W okresie od 27 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca nie miał powiązań z żadnymi innymi krajami, o których mowa we wniosku.

W okresie od początku roku do dnia poprzedzającego dzień, w którym Wnioskodawca zmienił miejsce zamieszkania na Rzeczpospolitą Polską (Wnioskodawca powrócił do Polski na stałe), miał On powiązania osobiste i majątkowe z innymi krajami, takie jak:

·Australia – od początku 2021 r. do końca maja/początku czerwca 2021 r.: wynajmowane miejsce zamieszkania, ubezpieczenie, rachunek bankowy, praca oraz znajomi w Australii (powiązania majątkowe oraz powiązania osobiste);

·Ukraina – od 30 czerwca 2021 r. do 27 października 2021 r.: mieszkanie z przyszłą i aktualną żoną ....., poznaną w Australii (w jej domu rodzinnym w Ukrainie), z którą związek małżeński zawarto w ..... (…) 2021 r. – a zatem powiązanie emocjonalne, czyli osobiste (żona), przy braku jakichkolwiek innych przeważających powiązań osobistych lub majątkowych gdziekolwiek indziej na świecie.

Pytanie

Czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, począwszy od 2023 r. w czterech kolejno następujących po sobie latach licząc od początku 2023 r., czy też począwszy od 2022 r. licząc od początku 2022 r., w każdym razie do kwoty 85 528 zł, a w tym czy spełnia kryteria wskazane w art. 21 ust. 43 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, stoi On na stanowisku, że spełnia przesłanki określone w art. 21 ust. 43 ustawy o PIT, od których zależy możliwość skorzystania z preferencji podatkowej przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT. Wnioskodawca może korzystać z tej preferencji począwszy od 2023 r. (roku następnego licząc od 1 stycznia 2022 r., gdy Jego miejscem stałego zamieszkania stała się ponownie Polska i od którego to momentu podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu).

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, wolne od podatku są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

– w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Zgodnie z art. 21 ust. 43 ustawy o PIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3)podatnik:

a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b)miał miejsce zamieszkania:

-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie. Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2 oraz

4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Opisane okoliczności faktyczne prowadzą do wniosku, że ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajdował się w latach 2016 – 2021 poza Polską, bowiem Wnioskodawca:

·za granicą zawarł związek małżeński na Ukrainie, gdzie znajdował się Jego ośrodek życiowy przez pozostałą część 2021 r. (gdy powrócił z emigracji do Australii),

·mieszkał i pracował w Holandii w latach od 2016 r. do momentu emigracji do Australii (z stosunkowo krótkim, nietrwałym pobytem w Polsce),

·mieszkał i pracował w Australii w 2018 r. (ponad połowa roku), cały 2019 r. oraz cały 2020 r. i niemal połowę 2021 r.

Wnioskodawca uważa, że spełnia wszystkie pięć warunków wskazanych w art. 21 ust. 43 ustawy o PIT.

Wreszcie, powroty do Polski w latach 2016-2018 były sporadyczne: odwiedziny do rodziny (zwłaszcza rodziców) czy przyjaciół mieszkających w Polsce. Z kolei przebywanie Wnioskodawcy w Polsce w 2021 r. miało charakter tymczasowy i odbywało się (także administracyjny meldunek dokonany z dniem 3 grudnia 2021 r.) po to tylko, aby pod względem organizacyjnym przygotować się do stałego zamieszkania od 2022 r. Nie mógł, zdaniem Wnioskodawcy, implikować to, że już od tego roku Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie miejsce zamieszkania na terytorium Polski, w rozumieniu ustawy o PIT, nastąpiło od 1 stycznia 2022 r., a zatem od 1 stycznia 2022 r. Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy:

·nie rozliczy On podatku dochodowego w Polsce za 2021 r., ponieważ nie posiadał On w tym roku nieograniczonego obowiązku podatkowego (rezydencja podatkowa Wnioskodawcy znajdowała się wciąż w Australii);

·można uznać, że stałe miejsce zamieszkania (implikujące nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce) uzyskał On od początku 2022 r., ponieważ pobyty w Polsce w 2021 r. miały charakter tymczasowy;

·czynności podejmowane w 2021 r. w Polsce służyły temu, aby móc zamieszkać na stałe (co ma miejsce) w Polsce od 2022 r.

Nie trzeba wyjaśniać organowi podatkowemu, że przeprowadzka do Polski (jeszcze z żoną cudzoziemką), to nie jest czynność, jaką się robi z dnia na dzień. Jest to proces powolny i wymagający przygotowania gruntu do założenia rodziny w Polsce.

Warto przypomnieć i co stanowi pogląd Wnioskodawcy, że na etapie składania wniosku o wydanie interpretację indywidualną nie jest wymagane dysponowaniem certyfikatem rezydencji (warunek nr 4 z art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o PIT) dotyczącego całego okresu niezbędnego do ustalenia prawa do zwolnienia. Nie jest to dowód niezbędny dla skorzystania ze zwolnienia z PIT, którego dotyczy ten wniosek. Wynika to z użycia przez ustawodawcę spójnika lub w treści art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o PIT, co oznacza, że podatnik może posiadać (1) certyfikat rezydencji albo (2) inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania i te dwie kategorie dowodów należy traktować równorzędnie. Zatem podatnik nie ma obowiązku posiadania obydwu typów dowodów opisanych w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o PIT, aby przysługiwało mu zwolnienie. W efekcie może Wnioskodawca udokumentować swoją rezydencję chociażby jednym dowodem innym niż certyfikat rezydencji, co jest bezpośrednim efektem użycia liczby pojedynczej przy słowach certyfikat rezydencji lub inny dowód w treści przepisu.

Wnioskodawca dysponuje dokumentami, jakie opisano i w Jego opinii potwierdzają one możliwość skorzystania z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Z kolei art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Zatem, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy:

·Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Canberze dnia 7 maja 1991 r. (Dz. U. 1992 Nr 41, poz. 177), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku (dalej: „Konwencja MLI”). Dniem wejścia w życie Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Australii to 1 stycznia 2019 r.;

·Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269, z późn. zm.), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku (dalej: „Konwencja MLI”). Dniem wejścia w życie Konwencji ... dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Ukrainy to 1 grudnia 2019 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu:

Z kolei, jak stanowi art. 4 ust. 2 ww. Umowy:

Stosownie natomiast do treści art. 4 ust. 3 ww. Umowy:

W myśl natomiast art. 4 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku:

Jak stanowi art. 4 ust. 2 tej Konwencji:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są:

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 powołanej ustawy:

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.

Przy czym, w świetle przepisów regulujących zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, znaczenie ma takie przeniesienie miejsca zamieszkania, w wyniku którego podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (zmiana rezydencji podatkowej). Wprost stanowi o tym art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika natomiast, że zmiana miejsca zamieszkania Wnioskodawcy na terytorium Polski, o której mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie nastąpiła po dniu 31 grudnia 2021 r., lecz jeszcze w 2021 r.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał bowiem, że:

·Wnioskodawca powrócił do Polski na stałe 27 października 2021 r., zaś formalnie zameldował się na pobyt czasowy w ..... od 3 grudnia 2021 r.razem ze swoją żoną, w mieszkaniu udostępnionym (użyczonym na podstawie umowy z 30 listopada 2021 r.) Wnioskodawcy przez Jego siostrę;

·18 listopada 2021 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży, której przedmiotem były udziały w nieruchomości zabudowanej kamienicą, położonej w P.. Udziałom odpowiada prawo do korzystania z lokalu mieszkalnego o numerze (…) i powierzchni użytkowej (…);

·Wnioskodawca został zatrudniony w Polsce w oparciu o umowę zlecenia 15 grudnia 2021 r. oraz w tym dniu zarejestrował się do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych;

·od 27 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca posiadał centrum interesów osobistych lub gospodarczych (centrum interesów życiowych) w Polsce.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w okresie od 27 października 2021 r.  do 31 grudnia 2021 r. centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy  nie znajdowało się w innym kraju niż Rzeczpospolita Polska, gdyż to właśnie do Polski Wnioskodawca powrócił na stałe 27 października 2021 r. – a więc przed 31 grudnia 2021 r. -  i podjął działania gospodarcze związane z zawarciem umowy użyczenia umożliwiającej zamieszkanie wraz z żoną w udostępnionym mieszkaniu oraz zawarciem umowy nabycia nieruchomości umożliwiającej przyszłe korzystanie z lokalu mieszkalnego, zmierzające do założenia własnej rodziny. W Polsce również Wnioskodawca 15 grudnia 2021 r. rozpoczął aktywność zarobkową podejmując zatrudnienie w oparciu o umowę zlecenia i aktywność  tę kontynuował w 2022 r., a następnie rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej zarejestrowanej w Polsce. Także w Polsce znajdują się powiązania rodzinne Wnioskodawcy, gdyż w Polsce mieszkał wraz z rodzicami przed studiami i „okresem emigracji”, w trakcie którego odwiedzał sporadycznie w czasie pobytów w Polsce rodziców i siostrę. Powyższe okoliczności nie wskazują na krótkotrwałą i tymczasową zmianę miejsca zamieszkania  czy pobytu, lecz na realizację planów i podejmowanie kolejnych kroków potwierdzających przeniesienie do Polski centrum osobistych i gospodarczych już z chwilą powrotu na stałe  do Polski 27 października 2021 r.

Oznacza to, że niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania w latach podatkowych 2022-2025 bądź 2023-2025 z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku Wnioskodawcy zmiana miejsca zamieszkania nie nastąpiła bowiem po dniu wskazanym w art. 53 ustawy zmieniającej, tj. po 31 grudnia 2021 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).