Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.571.2022.3.JSU
Niepodleganie opodatkowaniu kaucji za żetony i wykorzystanie jej jako zabezpieczenia ewentualnego zniszczenia infrastruktury, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów, tak samo jak jej zwrot graczom po zwrocie żetonów lub pozostawieniu ich innym graczom w celu kontynuacji gry.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług, w zakresie braku uznania pobranej kaucji za czynność podlegającą opodatkowaniu jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Państwa wniosek z 4 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania, że w związku z korzystaniem z kaucji za żetony i wykorzystaniem jako zabezpieczenie ewentualnego zniszczenia infrastruktury, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów kaucja nie podlega opodatkowaniu, tak samo, jak jej zwrot graczom po zwrocie żetonów lub pozostawieniu ich innym graczom w celu kontynuacji gry oraz uznania, że podatek VAT dotyczący gier i zajęć rekreacyjnych jest naliczany zgodnie z ustawą podatkową w stawce 8%. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 stycznia 2023 r. (wpływ 6 stycznia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Spółka z o.o. korzystając ze stworzonej infrastruktury do rekreacji umysłowej, w szczególności do gier rekreacyjnych karcianych, w sposób niehazardowy, prowadzi i będzie organizować gry i turnieje pokera niehazardowego. Ustawa o grach hazardowych (Dz.u. z 2019 roku, poz. 847 z późniejszymi zmianami) określa precyzyjnie warunki gry karcianej umożliwiające grę niehazardową.
Gry karciane wyłączono z katalogu gier losowych, określa się w nich pokera jako grę strategiczną umiejętności z elementem losowym. Element losowy nie determinuje wyniku końcowego gry, który zależy głównie od strategicznych umiejętności gracza.
Turnieje i gry organizowane przez spółkę z o.o. jako niehazardowe nie wymagają koncesji czy też regulaminu zatwierdzonego przez Ministra Finansów. Gry i turnieje pokera rekreacyjnego są pozbawione jakichkolwiek gwarantowanych nagród pieniężnych i rzeczowych. Gracze uczestniczący w grach i turniejach opłacają bilety wstępu do gier i turniejów.
Z biletów wstępu i przedłużających grę, zostanie odprowadzony podatek VAT 8%. Spółka będzie korzystać z interpretacji ogólnej Ministra Finansów dotyczącej rekreacji z dnia 02-12-2014 roku, nr PT1/033/32/354/LJU/14, potwierdzonej w interpretacjach wydawanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych na terenie RP.
Cena biletu będzie zależeć od rodzaju gier i wysokości kaucji wpłacanej przez gracza za pobrane żetony do gry i korzystanie z infrastruktury. Gracze wpłacają zwrotną kaucję na okaziciela. która zależy od ilości żetonów i sposobu korzystania z infrastruktury udostępnionej graczowi. W czasie gier nie turniejowych i turniejów może być pobierany tzw. „rejk” w formie biletu zbiorczego dla graczy przy jednym stole. Rejk jako bilet, po zaokrągleniu będzie opłacany fiskalnie z 8% podatkiem VAT. Pozostałe żetony ze względu na ich zabezpieczenie kaucjami, będą rozliczane jako kaucja na okaziciela tym graczom, którzy zwrócą żetony.
Kaucja zgodnie z prawem nie rodzi obowiązku podatkowego na gruncie podatku VAT i CIT. Ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający. Jest standardowym zabezpieczeniem finansowym (np. KPP 2/443-314/11-2/AK z dnia 07-09-2011 Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu).
Wydatek w postaci utraconych, zwróconych kaucji nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako niestanowiący koszt uzyskania przychodu, nie obejmuje go także CIT. Przyjęcie kaucji w depozyt a następnie jej zwrot, nie powodują powstania przychodu w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że kaucja ze względu na jej charakter zabezpieczenia nie jest fiskalna w zrozumieniu podatku od towarów i usług oraz dochodowego, ponieważ nie jest zaksięgowana jako przychód bo nim nie jest, przez co nie stanowi też dochodu. Jej zwrot nie podlega rozchodowi. W ten sposób kaucja nie ma wymiaru fiskalnego, do momentu kiedy nie zostaje zatrzymana w części lub w całości jako przychód a po odjęciu uzysku jako dochód. Brak instrumentów przychodu i rozchodu odnośnie kaucji stanowi o jej niefiskalności w momencie pobrania i zwrotu kaucji.
Pytanie
Czy w związku z korzystaniem z kaucji za żetony i wykorzystaniem jako zabezpieczenie ewentualnego zniszczenia infrastruktury, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów kaucja nie podlega opodatkowaniu, tak samo, jak jej zwrot graczom po zwrocie żetonów lub pozostawieniu ich innym graczom w celu kontynuacji gry?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 6 stycznia 2023 r.)
W związku z przyjęciem kaucji w celu ww. zabezpieczeń kaucja nie podlega opodatkowaniu ani nie stanowi przychodu. Jej zwrot nie jest także rozchodem. Kaucja pełni swoją rolę do momentu zakończenia gry przez gracza lub w sytuacji pozostawienia żetonów przez gracza w celu kontynuacji gry. Gracz w momencie zwrotu kaucji lub jej zwrotu na okaziciela nie stwarza sytuacji rozchodu, bo zwrot kaucji nie stanowi rozchodu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, w zakresie uznania, że w związku z korzystaniem z kaucji za żetony i wykorzystaniem jako zabezpieczenie ewentualnego zniszczenia infrastruktury, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów kaucja nie podlega opodatkowaniu, tak samo, jak jej zwrot graczom po zwrocie żetonów lub pozostawieniu ich innym graczom w celu kontynuacji gry jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.) zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).
Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa
Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.
Zatem nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:
- w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
- świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem, aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.
W myśl art. 19a ust. 8 ustawy:
Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:
1)dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;
2)dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.
Z opisu sprawy wynika, że turnieje i gry organizowane przez spółkę jako niehazardowe są pozbawione jakichkolwiek gwarantowanych nagród pieniężnych i rzeczowych. Gracze uczestniczący w grach i turniejach opłacają bilety wstępu do gier i turniejów.
Z biletów wstępu i przedłużających grę, zostanie odprowadzony podatek VAT 8%. Spółka będzie korzystać z interpretacji ogólnej Ministra Finansów dotyczącej rekreacji.
Cena biletu będzie zależeć od rodzaju gier i wysokości kaucji wpłacanej przez gracza za pobrane żetony do gry i korzystanie z infrastruktury. Gracze wpłacają zwrotną kaucję na okaziciela. która zależy od ilości żetonów i sposobu korzystania z infrastruktury udostępnionej graczowi. W czasie gier nie turniejowych i turniejów może być pobierany tzw. „rejk” w formie biletu zbiorczego dla graczy przy jednym stole. Rejk jako bilet, po zaokrągleniu będzie opłacany fiskalnie z 8% podatkiem VAT. Pozostałe żetony ze względu na ich zabezpieczenie kaucjami, będą rozliczane jako kaucja na okaziciela tym graczom, którzy zwrócą żetony.
Państwa wątpliwości dotyczą określenia czy w związku z korzystaniem z kaucji za żetony i wykorzystaniem jako zabezpieczenia ewentualnego zniszczenia infrastruktury, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów kaucja nie podlega opodatkowaniu, tak samo jak jej zwrot graczom po zwrocie żetonów lub pozostawieniu ich innym graczom w celu kontynuacji gry.
Aby odpowiedzieć na Państwa wątpliwości należy ustalić, czy w zdarzeniu opisanym we wniosku otrzymana kaucja stanowi zaliczkę, zadatek na poczet przyszłych usług.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia zaliczki, zadatku, przedpłaty, raty czy kaucji. Według definicji zawartych w Słowniku Języka Polskiego PWN:
- „zaliczką” jest część należności wypłacana z góry na poczet należności;
- „zadatkiem” jest suma pieniędzy dawana przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania;
- „przedpłatą” jest określona suma pieniędzy wpłacana regularnie, w ustalonych terminach, w celu zapewnienia sobie otrzymania jakiegoś towaru;
- „ratą” jest część należności pieniężnej, płatna w oznaczonym terminie;
- „kaucją” jest suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania.
Z przytoczonych wyżej definicji: zaliczki, zadatku, przedpłaty i raty wynika, że wiążą się one z przekazaniem kontrahentowi środków pieniężnych do jego dyspozycji. Natomiast cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Zabezpieczenie wykonania umowy poprzez ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że jest ona ustanowiona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję, nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji.
Jak wskazano wyżej kaucja zabezpieczająca jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie o podatku od towarów i usług, natomiast w świetle uregulowań zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), jest ono zapłatą za wyrządzone szkody, poniesionej przez kogoś straty.
Stosownie bowiem do treści art. 361 § 1 i § 2 k.c.:
Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.
W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika.
Zgodnie z art. 362 k.c.:
Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.
Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 k.c.:
Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.
Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.
W świetle powołanych przepisów, odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku wskazać należy, że przyjęcie kaucji, będzie w istocie rzeczy stanowić zabezpieczenie ewentualnego zniszczenia infrastruktury, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów.
Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, należy wskazać, że skoro kaucja nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi, w sytuacji zwrotu żetonów lub pozostawieniu ich innym graczom w celu kontynuacji gry, to nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie jest to bowiem otrzymanie części należności i nie można uznać jej ani za zaliczkę, ani za zadatek, ani tym bardziej za przedpłatę lub ratę. Kaucja nie będzie stanowiła również zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 ustawy, a jej pobranie nie będzie rodziło obowiązku podatkowego w tym podatku.
Rozpatrując natomiast kwestię podlegania opodatkowaniu kaucji zatrzymanej w wyniku zniszczenia infrastruktury, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów, należy ponownie zauważyć, że, co do zasady, każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
W analizowanej sprawie, w przypadku zatrzymania wpłaconej kaucji, z powodu zabezpieczenia zniszczenia infrastruktury, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów, kaucja ta będzie miała charakter odszkodowawczy za zniszczoną infrastrukturę, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów. W tej sytuacji kwota niezwróconej kaucji również nie będzie stanowiła zapłaty w rozumieniu wyżej wskazanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem jak już wcześniej wyjaśniono nie jest płatnością za świadczenie, lecz rekompensatą za powstała szkodę. Zatrzymanie kaucji za zniszczenie infrastruktury, jej uszkodzenie lub nie zwrócenie żetonów stanowi rekompensatę z tytułu poniesionych strat.
Podsumowując, kaucja za żetony i wykorzystanie jej jako zabezpieczenia ewentualnego zniszczenia infrastruktury, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów, tak samo jak jej zwrot graczom po zwrocie żetonów lub pozostawieniu ich innym graczom w celu kontynuacji gry nie podlegają opodatkowaniu VAT, ponieważ nie stanowią żadnej z czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy, które podlegają opodatkowaniu VAT.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii dotyczącej uznania, że w związku z korzystaniem z kaucji za żetony i wykorzystaniem jako zabezpieczenie ewentualnego zniszczenia infrastruktury, jej uszkodzenia i nie zwrócenia żetonów kaucja nie podlega opodatkowaniu, tak samo, jak jej zwrot graczom po zwrocie żetonów lub pozostawieniu ich innym graczom w celu kontynuacji gry.
W pozostałym zakresie w podatku od towarów i usług oraz w podatku dochodowym od osób prawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jesteśmy ściśle związani przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Państwa w złożonym wniosku.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r.
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right