Interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.173.2022.3.JF

Wobec wskazania, że koszty utrzymania helpdesku nie mają wpływu na cenę abonamentu, a jedynym elementem cenotwórczym usług oferowanych przez Państwa w modelu SaaS jest udostępnienie w ramach Serwisu Oprogramowania, należy przyznać słuszność Państwa stanowisku, że dochód uzyskiwany z opłat abonamentowych za dostęp do oprogramowania komputerowego w modelu SaaS stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi, o którym mowa w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

‒zgodnie z opisem stanu faktycznego działalność Państwa w zakresie tworzenia, a także rozwijania oprogramowania komputerowego udostępnianego w modelu SaaS (Software As a Service) spełnia przesłanki do uznania jej za działalność badawczo- rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT,

‒autorskie prawa majątkowe przysługujące Państwu do oprogramowania komputerowego opisanego w niniejszym wniosku, spełniają przesłanki aby uznać je za kwalifikowane IP, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT,

‒dochód uzyskiwany z opłat abonamentowych za dostęp do oprogramowania komputerowego w modelu SaaS stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, o którym mowa w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 stycznia 2023 r. (wpływ 16 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową mającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium RP w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.) (dalej jako: „ustawa o CIT”), a w konsekwencji podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka nie posiada zagranicznych zakładów w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Spółka aktualnie nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej, a także nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ani na terenie objętym o wsparciu nowej inwestycji.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi pełną księgowość za pomogą ksiąg handlowych. Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Spółka tworzy oraz rozwija oprogramowanie analityczne służące do monitorowania treści w Internecie m.in. w mediach społecznościowych, na blogach, forach oraz w serwisach informacyjnych, za pomocą którego świadczy usługi dla użytkowników indywidualnych oraz podmiotów gospodarczych na całym świecie. Pomysłodawcą oraz twórcą oprogramowania jest Spółka i oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oprogramowanie tworzone jest od ok. (…) r., przez ten czas jest ono systematycznie rozwijanie o nowe funkcjonalności.

Oprogramowanie zgodnie z kryteriami zdefiniowanymi przez użytkownika zbiera i wstępnie analizuje publiczne wzmianki na temat marek, produktów oraz ogólnie poruszanych tematów zawierających monitorowane słowa klucza. Oprogramowanie dostępne jest w wersji web (za pośrednictwem przeglądarki internetowej) oraz w formie aplikacji mobilnej na urządzenia z systemem Android oraz iOS.

Technologia działania oprogramowania została stworzona wewnętrznie przez założycieli i pracowników Spółki, a jej cechami charakterystycznymi są:

‒działanie w czasie rzeczywistym,

‒możliwość uzyskania dostępu do oprogramowania w dowolnym czasie, z dowolnego miejsca na ziemi i z dowolnego urządzenia z podłączeniem do Internetu,

‒automatyzacja procesu wyszukiwania poruszanych w Internecie zagadnień przy wykorzystaniu technologii big data (wykorzystanie robotów internetowych, ang. „(…)”),

‒archiwizacja miliardów wzmianek identyfikowanych dla byłych i obecnych klientów Spółki oraz udostępnianie zasobów archiwalnych, przy kolejnych wyszukiwanych,

‒śledzenie milionów źródeł jednocześnie, włączając serwisy społecznościowe, blogi czy serwisy prasowe,

‒łatwa skalowalność na dziesiątki tysięcy użytkowników dzięki automatyzacji analityki trendów i sentymentu.

Główne zastosowanie oferowanego narzędzia to monitoring marki w sieci, ochrona reputacji czy możliwość wejścia w dyskusję z klientami w sieci. Prace nad oprogramowaniem rozpoczęły się ok. (…) r. - od tego czasu jest ono systematycznie rozwijane poprzez implementowanie nowych funkcjonalności. Wprowadzane zmiany nie mają charakteru rutynowego, a służą do tworzenia nowych bądź ulepszonych produktów lub usług, których dotąd w ofercie Spółki nie było (np. funkcjonalność umożliwiająca analizę sentymentu).

Oprogramowanie oferowane przez Wnioskodawcę pozwala użytkownikowi na:

‒uzyskanie informacji o klientach - zrozumienie ich preferencji w celu lepszego dostosowania komunikacji i działań marketingowych;

‒akwizycję klientów - dotarcie do obecnych i potencjalnych klientów oraz generowanie leadów sprzedażowych;

‒spersonalizowaną komunikację - nawiązanie bezpośredniej korespondencji z klientami tam gdzie pojawia się dyskusja na temat danej marki czy produktu. Pozwala to punktowo wpływać na wizerunek marki, co przedkłada się na lepsze jej postrzeganie oraz wzrost zadowolenia klientów;

‒odnalezienie tzw. infulencerów, czyli osób, które wpływają na aktualne trendy w konkretnej branży, umożliwia to dodatkowe promowanie danej marki przy bezpośredniej współpracy z osobami cenionymi w danym środowisku.

Nowe funkcjonalności, a także znaczące usprawnienia są implementowane w każdym roku, tak aby sprostać potrzebom klientów i utrzymać konkurencyjność na rynku. Przed każdym wdrożeniem bądź rozwinięcie/ulepszeniem danej funkcjonalności Spółka analizuje szacunkowe koszty związane z projektem, zakres planowanych prac, a także przyszłe korzyści z tym związane. Założenia i koszty danego projektu są szczegółowo dokumentowane.

Wnioskodawca poniżej przedstawia przykłady nowych funkcjonalności wdrożonych na przestrzeni (…) lat:

Rok (…):

1)Nowa metryka (…), która pozwala mierzyć obecność marki/tematu w Internecie. Wskaźnik ten może pomóc w ocenie działań marketingowych i PR, zapewniając sposób pomiaru obecności/ popularności w Internecie.

2)(…) - nowa funkcja narzędzia pozwalająca lepiej zrozumieć kontekst dyskusji na temat marki klienta.

3)Wdrożenie wskaźnika (…) pozwalającego mierzyć liczbę wpisów na temat marki wygenerowaną przez użytkowników portali społecznościowych.

Rok (…):

1)uruchomienie jednego z pierwszych na świecie rozwiązań Monitoringu Podcastów;

2)wdrożenie mechanizmu tworzenia wielu wersji formularza rejestracji w oparciu o ścieżkę użytkownika;

3)nowy (…) - uruchomienie nowego, autorskiego mechanizmu samouczących się (…), które podnoszą jakość oraz szczelność oferowanych przez Spółkę danych, jednocześnie zmniejszając uzależnienie Spółki od dostawców danych;

4)nowy cykl komunikacji z kontami testowymi - uruchomienie nowej, ulepszonej komunikacji z kontami testowymi;

5)wdrożenie Monitoringu Newsletterów - pierwszy na świecie monitoring marki w treściach popularnych newsletterów. Moduł ten pozwala na pobieranie, katalogowanie i ewaluację treści zamieszczonych w Newsletterach z różnych platform newsletterowych.

Wnioskodawca oferuje wytworzone oprogramowanie za pośrednictwem dedykowanego serwisu internetowego w modelu SaaS (Software as a Service). Klienci Spółki dokonują wyboru planów abonamentowych i w ramach opłat miesięcznych otrzymują dostęp do oprogramowania w wybranej przez siebie wersji. Wnioskodawca wskazuje, iż oprogramowanie komputerowe mieści się na serwerach Spółki, a klienci łączą się z nim za pośrednictwem Internetu.

W modelu SaaS to na Spółce jako usługodawcy ciąży obowiązek utrzymania serwerów, instalacji, zarządzania i aktualizacji oprogramowania na infrastrukturze Spółki, świadczenia klientowi pomocy technicznej oraz wszelkie inne czynności potrzebne do zapewnienia ciągłości działania oprogramowania. Oprogramowanie będące przedmiotem usługi SaaS nie jest instalowane czy utrzymywane na urządzeniach (komputerach) klienta. Za pomocą sieci internetowej klient wysyła komendy i polecenia do serwerów Spółki a w odpowiedzi wyniki pracy programu na serwerach Spółki wyświetlane są na urządzeniu klienta w przeglądarce internetowej lub aplikacji mobilnej.

Dla świadczonych usług mogą być także wykonywane usługi pomocnicze wsparcia technicznego, jednakże nie jest to istotny element głównej usługi. Takie czynności są ściśle związane z samą usługą i wynikają z konieczności zapewnienia klientom możliwości jak najwyższej jakości usług. Elementem usług wsparcia technicznego, oferowanych w ramach serwisu, jest tzw. helpdesk. Jest on niezbędny z punktu widzenia zarówno technicznego jak i wizerunkowego spółki oraz pozwala na zapewnienie kompleksowej obsługi jej klientów korzystających z serwisu.

Helpdesk polega na możliwości udzielania porad co do technicznych zagadnień w korzystaniu z serwisu. Porady są udzielane z wykorzystaniem kanałów takich jak email, chat, telefon. Niezależnie od zakresu wykupionego Abonamentu każdy klient ma taki sam dostęp do helpdesku.

Koszty utrzymania helpdesku nie mają wpływu na cenę abonamentu. Głównym, a praktycznie jedynym elementem cenotwórczym usług oferowanych przez Wnioskodawcę w modelu SaaS jest udostępnienie w ramach serwisu oprogramowania. Jednakże ze względów na nierozerwalność udostępnianego oprogramowania oraz helpdesku są one oferowane klientom jako jedna, pełna usługa. Helpdesk nie stanowi odrębnie wycenianej pozycji jaka składa się na Abonament. Spółka stara się aby tworzyć oprogramowanie w taki sposób, by korzystanie z helpdesku było jak najmniej konieczne. Ponadto, Spółka nie świadczy swoim klientom usług helpdesku w oderwaniu od usług świadczonych za pośrednictwem serwisu (czyli możliwości korzystania z oprogramowania).

Koszty utrzymania helpdesku są znikome w stosunku do przychodów ze sprzedaży abonamentów. Dla świadczonych usług, co do zasady, nie są podpisywane umowy z klientami (jednak zdarza się, że w wyjątkowych przypadkach umowy są zawierane), usługa świadczona jest na podstawie regulaminu określającego warunki korzystania z portalu internetowego, w szczególności uprawnienia i obowiązki zarejestrowanych użytkowników.

W celu realizowania prac związanych z tworzeniem, a także udoskonalaniem autorskiego oprogramowania komputerowego Spółka zatrudnia wysokiej klasy specjalistów (programiści front- end, back-end, testerzy oprogramowania, specjaliści (…) na podstawie umów o pracę bądź umów zlecenia (dalej jako „Pracownicy”).

Spółka zleca również programistom prowadzącym działalność gospodarczą, wykonanie fragmentów kodu lub części modułów w oparciu o model współpracy B2B (dalej jako: „Podwykonawcy”). Spółka nie nabywa gotowych programów, ponieważ poszczególni programiści nie tworzą w całości jednego samodzielnego programu czy modułu, lecz w ramach przydzielonych im zadań tworzą fragmenty tego modułu - fragmenty kodów źródłowych. Osoby te nie tworzą szczegółowych raportów, dotyczących ich wykonywanych zadań z wyszczególnianiem czasu pracy nad poszczególnymi zadaniami. Monitorują oni jedynie swój ogólny czas pracy, bez wskazania na które zadanie czas został poświęcony.

Pracami zespołu produktowego składającego się zarówno z Pracowników jak i Podwykonawców koordynują i nadzorują zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę (…), który jest również członkiem zarządu Spółki, a także (…) współpracujący w oparciu o model współpracy B2B - jest on również Prezesem Zarządu Spółki i głównym pomysłodawcą.

Wykonane przez Podwykonawców fragmenty kodów źródłowych składane są w cały program. Powstały program jest własnością Spółki. Kluczowe decyzje dotyczące tworzenia oprogramowania, planowania związanych z nim prac, kierunku rozwoju oprogramowania, podejmowane są przez Spółkę za pośrednictwem osób działających w tej spółce. Kadra Spółki planuje jak przeprowadzić prace nad programem, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia i harmonogram. Kieruje zespołami podwykonawców, wskazuje jakie modyfikacje należy wprowadzić by dostosować program do potrzebnych na rynku nowych funkcjonalności i wymagań pojawiających się nowych technologii. Pod jej nadzorem oprogramowanie jest składane w całość by finalnie otrzymać program według pomysłu powstałego w Spółce.

Wnioskodawca prowadzi pracę w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany wykorzystując tzw. (…). Założeniem jest opracowywanie trwających 1-2 tygodnie „mikroprojektów”, których rezultatem każdorazowo jest zauważalna dla użytkowników - przy skomplikowanych projektach efekt widoczny jest dopiero po przeprowadzeniu kilku tzw. „sprintów”.

Na potrzeby szczegółowego przedstawienia stanu faktycznego Wnioskodawca przedstawia szczegółowy opis procesu tworzenia/rozwijania oferowanego oprogramowania komputerowego:

ETAP 1: Analiza rynku oraz zachowań użytkowników - z wykorzystaniem zaawansowanych narzędzi analitycznych zespół projektowy „śledzi” oraz analizuje zachowania użytkowników w celu weryfikacji ulepszenia części aplikacji lub dodania nowego elementu, który usprawni interakcję użytkownika z aplikacją tzw. (…) - jest to jeden z kluczowym elementów dla produktów Wnioskodawcy.

ETAP 2: Propozycje nowych funkcjonalności lub rozwijanie już obecnych - na podstawie zebranych danych wybierany jest obszar aplikacji, który będzie rozwijany lub definiuje się zupełnie nową funkcjonalność, która należy zaimplementować do oprogramowania. Na tym etapie określany jest cel biznesowy oraz korzyści, które potencjalnie mogą zostać zrealizowane (np. poprawienie konwersji na konkretnym etapie). Ostatecznie prezentacji podlega kilka rozwiązań z których wybierane jest jedno.

ETAP 3: Planowanie prac - z racji przyjętej metodyki prowadzenia projektów (…) nie przygotowuje się szczegółowej dokumentacji wstępnej zawierającej specyfikację techniczną nowej bądź rozwiniętej funkcjonalności, a jedynie tworzy się wysokopoziomowy model rozwiązania, zawierający kryteria akceptacyjne, czyli wymagania konieczne do spełnienia, aby dana funkcjonalność została przyjęta. Następnie przygotowany model trafia do zespołu deweloperskiego odpowiedzialnego za tę część aplikacji oraz do zespołu (…), który równocześnie przygotowuje graficzne elementy nowej funkcjonalności. Oba zespoły ściśle współpracują i tworzą szczegóły nowej funkcji, które trafiają jako zadania do backlogu produktowego, tworząc tym samym dokumentację techniczną.

ETAP 4: Tworzenie kodu źródłowego - mając na uwadze szczegółowe zadania w backlogu, zespoły deweloperskie przystępują do tworzenia kodu źródłowego. W oprogramowaniu komputerowym oferowanym przez Wnioskodawcę wykorzystywane są trzy języki programowania, a mianowicie: (…). Dodatkowo oprogramowanie opiera się na dwóch typach baz danych: relacyjnych (takich jak (…)) oraz nierelacyjnych (np. (…)). Sam proces tworzenia kodu źródłowego dzieli się na tzw. „sprinty” trwające 1-2 tygodnie w zależności od danego zespołu projektowego.

ETAP 5: Testowanie aplikacji - testowanie odbywa się w dwóch obszarach, podstawę do testów stanowi sam kod źródłowy, aby upewnić się, że wszystkie funkcjonalności działają poprawnie, oraz że żadne ze starszych elementów całej aplikacji nie zostały przypadkowo zmienione lub uszkodzone. Testy przeprowadzane są manualnie lub automatycznie. Pierwsze z nich polegają na przejściu całej ścieżki użytkownika i zweryfikowaniu czy poszczególne elementy działają i wyglądają tak jak to było zaplanowane. Drugie z nich natomiast przygotowywane są równocześnie z tworzeniem samego kodu źródłowego, a w konsekwencji znacznie przyśpieszają sprawdzanie dużych części oprogramowania.

Drugim obszarem, który należy zaliczyć do testowania aplikacji jest testowanie kryteriów biznesowych w celu zweryfikowania czy dana funkcjonalność faktycznie spełniła uprzednio przyjęte założenia (np. przytoczona wcześniej poprawa konwersji). Obszar ten testowany jest na podstawie testów A/B, gdzie użytkownicy dzieleni są na dwie grupy - część użytkowników dalej korzysta ze starej funkcjonalności, a część użytkowników z nowej. Przeprowadzając takie testy na odpowiednio dużej grupie i przez odpowiednio długi okres, możliwe jest potwierdzenie bądź obalenie uprzednio przyjętych założeń.

ETAP 6: Globalne wdrożenie nowej funkcjonalności - po pozytywnym przejściu testów kodu źródłowego oraz testów A/B dana funkcjonalność wdrażana jest dla wszystkich użytkowników aplikacji. W zależności od wyników testów biznesowych, wdrażana jest albo w pierwotnej formie, albo po pewnych modyfikacjach. Dokładnie weryfikowany jest również odbiór przez użytkowników, aby mieć pewność, że nie występują żadne dodatkowe błędy, które nie zostały zlokalizowane na poprzednich etapach.

ETAP 7: Utrzymanie i bezpieczeństwo - cała aplikacja jest sprawdzana pod kątem niezawodności i bezpieczeństwa. W przypadku wystąpienia awarii lub błędów są one weryfikowane i rozwiązywane przez zespoły pracujące na miejscu. Dodatkowo regularnie przeprowadzane są audyty bezpieczeństwa wykonywane przez firmy zewnętrzne w celu zapewnienia użytkownikom najwyższego poziomu ochrony.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca wskazał, że zamierza skorzystać z opodatkowania 5% stawką dochodu uzyskanego z kwalifikowanego IP za okres od 1 stycznia 2019 roku tj. lata 2019-2022 oraz lata następne.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca rozpoczął prace związane z tworzeniem oprogramowania w (…) roku tj. w roku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej. Jednakże w związku z tym, że ulga IP BOX obowiązuje w Polsce od 1 stycznia 2019 roku Wnioskodawca oczekuje wydanie interpretacji indywidualnej od tego okresu z racji tego, że udostępniane oprogramowanie komputerowe jest systematycznie rozwijane/ulepszane.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca nie oczekuje interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego obowiązujących przed datą 1 października 2018 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że organy podatkowe są zobligowane do uwzględniania przepisów „pozapodatkowych”. Jak podkreślono w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2015 r., o sygn. akt I FSK 1359/14, od pojęć uregulowanych w przepisach innej gałęzi prawa często zależy prawidłowa kwalifikacja określonego stanu podatkowo-prawnego. Również inne liczne orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego m.in. wyrok z dnia 7 kwietnia 2016 r., o sygn. akt I GSK 789/14, wyrok z dnia 4 listopada 2010 r., o sygn. akt II FSK 1019/09, wskazują na to, że przepisów prawa podatkowego nie można ograniczać wyłącznie do ustaw, które w swoim tytule zawierają takie pojęcie, lecz chodzi o rzeczywistą treść zawartych w ustawach regulacji mających wpływ na opodatkowanie. Zatem zainteresowany ma prawo oczekiwać wyjaśnienia przez właściwy organ nasuwających się wątpliwości, które dotyczą regulacji ukształtowanej przepisami prawa podatkowego także wówczas, gdy zazębia się ona z innymi regulacjami prawnymi.

W tym miejscu należy odwołać się do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lutego 2021 r., o sygn. akt I FSK 815/19 zgodnie z którym „Organy, dokonując interpretacji przepisów prawa podatkowego muszą niekiedy posiłkować się przepisami z innych dziedzin prawa dla wyjaśnienia znaczenia występujących w przepisach ustaw podatkowych pojęć i instytucji z tych innych dziedzin prawa.

Jeżeli norma prawnopodatkowa jest zbudowana nie tylko z przepisów prawa podatkowego, ale także z regulacji prawnych innych dziedzin prawa, obowiązkiem organu interpretacyjnego jest odniesienie się do takich przepisów.

Ilekroć ustawa podatkowa odsyła do przepisów np. Prawa bankowego, Prawa budowlanego, Kodeksu cywilnego itd., to stosowne przepisy ustaw niepodatkowych stanowią uzupełnienie lub wręcz wypełnienie normy podatkowej. Wówczas organ podatkowy ma obowiązek dokonywać wykładni tychże norm na tyle, na ile jest to niezbędne do stworzenia definicji lub pojęcia funkcjonującego na gruncie prawa podatkowego. Nie ma znaczenia, czy dane pojęcie definiuje np. słowniczek zawarty w art. 2 u.p.t.u. czy też przepis szczególny odsyła do ustawy z innej dziedziny prawa. Należy wówczas uznać, że sens normatywny, który danemu pojęciu umiejscowionemu w ustawie podatkowej nadaje odrębna ustawa, stanowi integralną część przepisu podatkowego, który nie został umiejscowiony w ustawie podatkowej wyłącznie ze względu na przyjęte techniki legislacyjne”.

W skierowanym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca zawarł pytanie:

„Czy zgodnie z opisem stanu faktycznego działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia, a także rozwijania oprogramowania komputerowego udostępnionego w modelu SaaS (Software As a Service) spełnia przesłanki do uznania jej za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT?”

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że „jeżeli chodzi o ocenę realizowanych czynności pod kątem działalności badawczo-rozwojowej, to tego rodzaju kwalifikacji winien dokonać organ interpretacyjny i nie może tego ciężaru przerzucać na wnioskodawcę” – wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 20 stycznia 2022 r., o sygn. I SA/Rz 916/21.

Ponadto w świetle wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 listopada 2021 r., o sygn. akt II FSK 1049/21 „w trybie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h O.p. nie można żądać od podatnika ubiegającego się o interpretację indywidualną, aby we własnym zakresie rozstrzygał on, czy podejmowane przez niego czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.”.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 września 2021 roku o sygn. akt I SA/Gl 544/21 uznał, że „to czy w danych okolicznościach sprawy podejmowane czynności mieszczą się w pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, czy też nie, należy do organu, który przepis ten będzie stosował (interpretował), a nie do strony, która jedynie wskazuje własne stanowisko i wątpliwości w tej sprawie. Organ nie może przerzucać ciężaru dokonania prawidłowej wykładni tego pojęcia na wnioskodawcę”.

Tożsame podejście sądów administracyjnych zostało przedstawione również m.in. w:

‒wyroku WSA w Gdańsku z dnia 7 września 2021 r., o sygn. akt. I SA/Gd 876/21,

‒wyroku WSA w Lublinie z dnia 22 października 2021 r., o sygn. akt I SA/Lu 425/21,

‒wyroku WSA w Gliwicach z dnia 8 marca 2022 r., o sygn. akt I SA/Gl 119/22.

Niemniej jednak Wnioskodawca wskazuje, że w zakresie tworzenia, a także rozwijania/ulepszania oprogramowania komputerowego oferowanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadził, prowadzi, a także będzie prowadzić prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r., - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wnioskodawca systematycznie od rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej prowadzi prace rozwojowe polegające na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu aktualnej dostępnej wiedzy i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych bądź ulepszonych produktów oferowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Prace rozwojowe każdorazowo dotyczyły tworzenia bądź ulepszania/rozwijania oferowanego oprogramowania komputerowego, a celem tych prac było stworzenie nowego (funkcjonalności) produktu oraz ulepszonego produktu (oferowanego oprogramowania).

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego Spółka tworzy oraz rozwija oprogramowanie analityczne służące do monitorowania treści w Internecie m.in. w mediach społecznościowych, na blogach, forach oraz w serwisach informacyjnych, za pomocą którego świadczy usługi dla użytkowników indywidualnych oraz podmiotów gospodarczych na całym świecie.

Oprogramowanie tworzone jest od ok. (…) r., przez ten czas jest ono systematycznie rozwijanie o nowe funkcjonalności. Oprogramowanie zgodnie z kryteriami zdefiniowanymi przez użytkownika zbiera i wstępnie analizuje publiczne wzmianki na temat marek, produktów oraz ogólnie poruszanych tematów zawierających monitorowane słowa klucza. Oprogramowanie dostępne jest w wersji web (za pośrednictwem przeglądarki internetowej) oraz w formie aplikacji mobilnej na urządzenia z systemem Android oraz iOS.

Wnioskodawca zaznacza, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w szeregu interpretacji indywidualnych potwierdził, że tworzenie oraz rozwijanie oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową, przykładowo w:

1. Interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2022 r., o sygn. 0115-KDIT3.4011.227.2022.3.PS.

2. Interpretacji indywidualnej z dnia 18 lutego 2022 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.601.2021.2.IM.

3. Interpretacji indywidualnej z dnia 26 września 2022 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.411.2022.2.AN.

4. Interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2022 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.676.2021.4.MBD.

5. Interpretacji indywidualnej z dnia 6 września 2021 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.245.2021.2.AN.

6. Interpretacji indywidualnej z dnia 23 grudnia 2020 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.469.2020.2.MBD.

Warto zaznaczyć również, że branża IT, w której działa Wnioskodawca, jest jednym z sektorów gospodarki – obok produkcji elektrycznej i elektronicznej czy też sektora chemicznego i farmaceutycznego, w którym obserwuje się jeden z największych udziałów przychodów z działalności badawczo-rozwojowej (za J. Jankowski. Ulgi w CIT z tytułu działalności innowacyjnej i inwestycyjnej. Warszawa 2020 r.).

Wnioskodawca wskazuje, że wykonywana przez Spółkę działalność związana z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (oprogramowania/programu komputerowego), będącego przedmiotem zadanych pytań, jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego procedurę tworzenia/rozwijania oprogramowania komputerowego oferowanego przez Wnioskodawcę można podzielić na poszczególne etapy:

ETAP 1: Analiza rynku oraz zachowań użytkowników – z wykorzystaniem zaawansowanych narzędzi analitycznych zespół projektowy „śledzi” oraz analizuje zachowania użytkowników w celu weryfikacji ulepszenia części aplikacji lub dodania nowego elementu, który usprawni interakcję użytkownika z aplikacją tzw. (…) – jest to jeden z kluczowym elementów dla produktów Wnioskodawcy.

ETAP 2: Propozycje nowych funkcjonalności lub rozwijanie już obecnych – na podstawie zebranych danych wybierany jest obszar aplikacji, który będzie rozwijany lub definiuje się zupełnie nową funkcjonalność, która należy zaimplementować do oprogramowania. Na tym etapie określany jest cel biznesowy oraz korzyści, które potencjalnie mogą zostać zrealizowane (np. poprawienie konwersji na konkretnym etapie). Ostatecznie prezentacji podlega kilka rozwiązań z których wybierane jest jedno.

ETAP 3: Planowanie prac – z racji przyjętej metodyki prowadzenia projektów (…) nie przygotowuje się szczegółowej dokumentacji wstępnej zawierającej specyfikację techniczną nowej bądź rozwiniętej funkcjonalności, a jedynie tworzy się wysokopoziomowy model rozwiązania, zawierający kryteria akceptacyjne, czyli wymagania konieczne do spełnienia, aby dana funkcjonalność została przyjęta. Następnie przygotowany model trafia do zespołu deweloperskiego odpowiedzialnego za tę część aplikacji oraz do zespołu (…), który równocześnie przygotowuje graficzne elementy nowej funkcjonalności. Oba zespołu ściśle współpracują i tworzą szczegóły nowej funkcji, które trafiają jako zadania do backlogu produktowego, tworząc tym samym dokumentację techniczną.

ETAP 4: Tworzenie kodu źródłowego – mając na uwadze szczegółowe zadania w backlogu, zespoły deweloperskie przystępują do tworzenia kodu źródłowego. W oprogramowaniu komputerowym oferowanym przez Wnioskodawcę wykorzystywane są trzy języki programowania, a mianowicie: (…). Dodatkowo oprogramowanie opiera się na dwóch typach baz danych: relacyjnych (takich jak (…)) oraz nierelacyjnych (np. (…)). Sam proces tworzenia kodu źródłowego dzieli się na tzw. „sprinty” trwające 1-2 tygodnie w zależności od danego zespołu projektowego.

ETAP 5: Testowanie aplikacji – testowanie odbywa się w dwóch obszarach, podstawę do testów stanowi sam kod źródłowy, aby upewnić się, że wszystkie funkcjonalności działają poprawnie, oraz że żadne ze starszych elementów całej aplikacji nie zostały przypadkowo zmienione lub uszkodzone. Testy przeprowadzane są manualnie lub automatycznie. Pierwsze z nich polegają na przejściu całej ścieżki użytkownika i zweryfikowaniu czy poszczególne elementy działają i wyglądają tak jak to było zaplanowane. Drugie z nich natomiast przygotowywane są równocześnie z tworzeniem samego kodu źródłowego, a w konsekwencji znacznie przyśpieszają sprawdzanie dużych części oprogramowania.

Drugim obszarem, który należy zaliczyć do testowania aplikacji jest testowanie kryteriów biznesowych w celu zweryfikowania czy dana funkcjonalność faktycznie spełniła uprzednio przyjęte założenia (np. przytoczona wcześniej poprawa konwersji). Obszar ten testowany jest na podstawie testów A/B, gdzie użytkownicy dzieleni są na dwie grupy – część użytkowników dalej korzysta ze starej funkcjonalności, a część użytkowników z nowej. Przeprowadzając takie testy na odpowiednio dużej grupie i przez odpowiednio długi okres, możliwe jest potwierdzenie bądź obalenie uprzednio przyjętych założeń.

ETAP 6: Globalne wdrożenie nowej funkcjonalności – po pozytywnym przejściu testów kodu źródłowego oraz testów A/B dana funkcjonalność wdrażana jest dla wszystkich użytkowników aplikacji. W zależności od wyników testów biznesowych, wdrażana jest albo w pierwotnej formie, albo po pewnych modyfikacjach. Dokładnie weryfikowany jest również odbiór przez użytkowników, aby mieć pewność, że nie występują żadne dodatkowe błędy, które nie zostały zlokalizowane na poprzednich etapach.

ETAP 7: Utrzymanie i bezpieczeństwo – cała aplikacja jest sprawdzana pod kątem niezawodności i bezpieczeństwa. W przypadku wystąpienia awarii lub błędów są one weryfikowane i rozwiązywane przez zespoły pracujące na miejscu. Dodatkowo regularnie przeprowadzane są audyty bezpieczeństwa wykonywane przez firmy zewnętrzne w celu zapewnienia użytkownikom najwyższego poziomu ochrony.

Prowadzone przez Spółkę prace rozwojowe w odniesieniu do każdego projektu zawsze kończą się wynikiem pozytywnym, której efektem jest nowa funkcjonalność zwiększająca innowacyjność oferowanego oprogramowania.

Celem prac rozwojowych jest każdorazowo rozwijanie istniejącego oprogramowania oferowanego w modelu SaaS. Prowadzona w tym celu działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, zaplanowany i metodyczny według metodologii (…), na podstawie przygotowanego wcześniej harmonogramu prac.

Minister Finansów w punkcie 40 objaśnień podatkowych IP BOX wskazuje, że „wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”.

Spółka z uwagi na przedmiot działalności gospodarczej, a także w celu zachowania wysokiej innowacyjności, a zarazem konkurencyjności regularnie realizuje określone projekty programistyczne, które nakierowane są na tworzenie nowych rozwiązań niewystępujących dotychczas w jej praktyce gospodarczej.

W związku z powyższym w wyniku prac prowadzonych przez Spółkę powstają nowe funkcjonalności, a w konsekwencji ulepszone oprogramowanie komputerowe, które udostępniane jest w modelu SaaS. W wyniku tworzenia nowych funkcjonalności implementowanych do oferowanego oprogramowania, powstaje ulepszony, bardziej innowacyjny produkt. Należy wskazać również, że nowy/ulepszony charakter udostępnianego oprogramowania nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tego oprogramowania.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że działalność Wnioskodawcy obejmuje prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzania do nich znaczących ulepszeń. W wyniku rozwijania oprogramowania dochodzi do zwiększenia zasobów wiedzy pracowników Spółki jaki i zarządu w zakresie technologii informatycznych, a wiedza to jest wykorzystywana w przyszłych projektach.

W wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca zaprojektował oraz stworzył nowy, zmieniony oraz ulepszony produkt. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w sposób dogłębny opisał historię udostępnionego oprogramowania oraz wskazał przykłady nowych funkcjonalności.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że z uwagi na rozmiar prowadzonej działalności oraz znaczącą ilość wprowadzonych ulepszeń, Spółka przedstawia przykładowe funkcjonalności wdrożone w latach 2019-2021 w celu zaprezentowania istoty prowadzonych prac:

1) Nowa metryka (…), która pozwala mierzyć obecność marki/tematu w Internecie. Wskaźnik ten może pomóc w ocenie działań marketingowych i PR, zapewniając sposób pomiaru obecności/popularności w Internecie.

2) (…) – nowa funkcja narzędzia pozwalająca lepiej zrozumieć kontekst dyskusji na temat marki klienta.

3) Wdrożenie wskaźnika (…) pozwalającego mierzyć liczbę wpisów na temat marki wygenerowaną przez użytkowników portali społecznościowych.

4) Uruchomienie jednego z pierwszych na świecie rozwiązań Monitoringu Podcastów.

5) Wdrożenie mechanizmu tworzenia wielu wersji formularza rejestracji w oparciu o ścieżkę użytkownika.

6) Nowy (…) – uruchomienie nowego, autorskiego mechanizmu samouczących się crawlerów, które podnoszą jakość oraz szczelność oferowanych przez Spółkę danych, jednocześnie zmniejszając uzależnienie Spółki od dostawców danych.

7) Nowy cykl komunikacji z kontami testowymi – uruchomienie nowej, ulepszonej komunikacji z kontami testowymi.

8) Wdrożenie Monitoringu Newsletterów – pierwszy na świecie monitoring marki w treściach popularnych newsletterów. Moduł ten pozwala na pobieranie, katalogowanie i ewaluację treści zamieszczonych w Newsletterach z różnych platform newsletterowych.

W związku z innowacyjnością i unikalnością wytworzonego rozwiązania, Spółka nie sprzedaje swojego oprogramowania ani nie udziela licencji do jego używania. Wykorzystywane aplikacje informatyczne zaimplementowane na serwerach wykorzystywanych przez Spółkę pozwalają użytkownikom/klientom korzystać z usług Spółki.

Na tej podstawie Wnioskodawca oferuje produkty/usługi, które są wynikiem prowadzonych prac rozwojowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udostępniając oprogramowanie w modelu SaaS w ramach uzyskiwanych opłat abonamentowych.

W stosunku do dotychczasowej działalności Spółki nowe lub ulepszone produkty (nowe funkcjonalności, które ulepszają udostępniane oprogramowanie) mają nowy, bardziej innowacyjny charakter, który nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów.

Oprogramowanie komputerowe będące przedmiotem wniosku jest i będzie efektem prowadzonych przez Spółkę prac rozwojowych.

Należy wskazać, że zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego Spółka podejmuje systematyczne działania wykorzystując wiedzę oraz doświadczenie pracowników, podwykonawców, a także zarządu, w celu tworzenia, a także systematycznego rozwijania bądź ulepszania wytworzonego oprogramowania komputerowego - każdego roku Wnioskodawca projektuje oraz implementuje nowe funkcjonalności/moduły. Działania te podejmowane są po pierwsze w celu nadążenia za wymaganiami stawianymi przez rynek, a po drugie w celu zachowania wysokiej konkurencyjności.

Warto zaznaczyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi, które dotyczą ulgi IP BOX „działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej (…) Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość.

Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnie lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdy z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika”.

Wnioskodawca wskazuje, że w zakresie ulepszania/rozwijania wytworzone oprogramowania komputerowe o nowe modułu/funkcjonalności każdorazowo prowadzi odrębne prace rozwojowe w zakresie każdego z tworzonego modułu. Przed rozpoczęciem prac Wnioskodawca każdorazowo ustala szczegóły każdego projektu związanego z implementacją nowego modułu/funkcjonalności przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby – Wnioskodawca prowadzi szczegółową dokumentację prowadzonych prac rozwojowych.

Na potrzeby zaprezentowania przyjętej metodyki Wnioskodawca wskazuje przykład prac rozwojowych prowadzonych w okresie (…) roku:

Zakres prac: budowa dodatkowego modułu pozwalającego na ocenę „wartości marketingowej” danego projektu marketingowego (ekwiwalent reklamowy).

Przyszłe korzyści: dodatkowa unikalna funkcjonalność dla domów maklerskich do oceny jakości kampanii reklamowych. Implementacja funkcjonalności będzie miało pozytywny wpływ na pozyskiwanie nowych klientów i obniżenie tzw. (…), a więc zwiększenie przychodów.

Planowane nakłady: (…) zł

Planowany okres ekonomicznej użyteczności: (…) lat

Powyższe działania nie obejmują czynności takich jak: zwykłe wykorzystanie wiedzy, standardowe, powtarzalne działania programistyczne, korzystanie z ustalonych schematów programistycznych czy rutynowe aktualizacje oprogramowania itp.

Każdy projekt związany z projektowaniem oraz wdrażaniem nowych funkcjonalności, czyli ulepszaniem oraz rozwijaniem oprogramowania komputerowego udostępnianego w modelu SaaS posiada własne odrębne cele biznesowe. W związku z tym ich projektowanie i wdrażanie nie jest wynikiem rutynowych prac, a działaniem twórczym nie tylko na skalę przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, a w skali międzynarodowej co potwierdzają liczne nagrody i wyróżnienia m.in.:

Wnioskodawca jest laureatem konkursu (…) w kategorii „(…)”. To także jeden ze zwycięzców konkursu na najlepszy startup – (…). Wśród nagród, jakie otrzymało przedsiębiorstwo, znajdują się także nagroda za najlepszą aplikację internetową w konkursie (…) oraz najlepsza aplikacja mobilna dla firm w konkursie (…).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że odejmowane przez Spółkę prace, które noszą znamiona działalności badawczo-rozwojowej dotyczyły dotyczą oraz będą dotyczyć zastosowania praktycznie nowych/ unikalnych/ innowacyjnych rozwiązań, które cechują się nowością/ innowacyjnością w skali działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a charakter tych prac stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej).

Minister Finansów w objaśnieniach zaznaczył, iż „na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika”.

Wnioskodawca wskazuje, że wytworzone oprogramowanie, które systematycznie jest ulepszane/rozwijane poprzez implementowanie nowych funkcjonalności/modułów zwiększających konkurencyjność i innowacyjność rozwiązania jest twórcze nie tylko w skali przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, a twórcze w skali międzynarodowej. Na rynku nie funkcjonuje przedsiębiorstwo, które tak jak Wnioskodawca opracowało kompleksowe narzędzie informatyczne umożliwiające gromadzenie w jednym miejscu publicznych wzmianek na temat matek, produktów itp., którego efekty działania możliwe są do pozyskania za pośrednictwem stron internetowych.

W związku z innowacyjnością i unikalnością wytworzonego rozwiązania, Spółka nie sprzedaje swojego oprogramowania ani nie udziela licencji do jego używania. Wykorzystywane aplikacje informatyczne zaimplementowane na serwerach wykorzystywanych przez Spółkę pozwalają użytkownikom/klientom korzystać z usług Spółki w modelu SaaS.

W ramach prac, które Wnioskodawca uważa za prace badawczo-rozwojowe Spółka każdorazowo opracowywała oraz opracowuje nowe produkty (nowe funkcjonalności), które ulepszały, ulepszają oraz będą ulepszać oferowany przez Spółkę produkt – oprogramowanie komputerowe służące do monitorowania marek i produktów w Internecie. Wnioskodawca wskazuje, że nowo implementowane moduły/funkcjonalności, które ulepszają oferowane oprogramowanie nie występowały dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już w Spółce funkcjonujących.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z treścią art. 24d ust. 1 ustawy CIT podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W świetle art. 24d ust. 2 pkt 8 kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Z powyższych przepisów, że na gruncie możliwości skorzystania z ulgi IP BOX istotne jest, aby kwalifikowane IP zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach końcowego procesu wdrażania wytworzonego oprogramowania komputerowego mogą pojawiać się czynności niemające charakteru prac badawczo-rozwojowych. Jednakże prace to zazwyczaj są prowadzone po zakończeniu całego procesu. Do takich czynności można zaliczyć usługi wsparcia technicznego tzw. help desk.

Takie czynności są ściśle związane z samą usługą i wynikają z konieczności zapewnienia klientom możliwości jak najwyższej jakości usług. Jest on niezbędny z punktu widzenia zarówno technicznego jak i wizerunkowego Spółki oraz pozwala na zapewnienie kompleksowej obsługi klientów korzystających z serwisu.

Helpdesk polega na możliwości udzielania porad co do technicznych zagadnień w korzystaniu z serwisu. Porady są udzielane z wykorzystaniem kanałów takich jak email, chat, telefon. Niezależnie od zakresu wykupionego Abonamentu każdy klient ma taki sam dostęp do helpdesku.

Koszty utrzymania helpdesku nie mają wpływu na cenę abonamentu. Głównym, a praktycznie jedynym elementem cenotwórczym usług oferowanych przez Wnioskodawcę w modelu SaaS jest udostępnienie w ramach serwisu oprogramowania. Jednakże ze względów na nierozerwalność udostępnianego oprogramowania oraz helpdesku są one oferowane klientom jako jedna, pełna usługa. Helpdesk nie stanowi odrębnie wycenianej pozycji jaka składa się na Abonament. Spółka stara się aby tworzyć oprogramowanie w taki sposób, by korzystanie z helpdesku było jak najmniej

konieczne. Ponadto, Spółka nie świadczy swoim klientom usług helpdesku w oderwaniu od usług świadczonych za pośrednictwem serwisu (czyli możliwości korzystania z oprogramowania).

W związku z powyższym wszystkie wykonywane przez Spółkę czynności w ramach prac noszących znamiona działalności badawczo-rozwojowej z wyjątkiem usługi help desku oraz wdrażania oprogramowania po zakończeniu procesu deweloperskiego, były/są oraz będą działalnością twórcza obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, iż powyższe czynności, które nie stanowią prac badawczo-rozwojowych nie mają wpływu na możliwość skorzystania z ulgi IP BOX – istotne jest to, iż kwalifikowane IP tj. udostępniane oraz ulepszane oprogramowanie komputerowe zostało wytworzone w ramach prac rozwojowych.

Oprogramowanie (program komputerowy), którego Spółka jest i będzie „twórcą”:

a) zawsze oznacza się i będzie odznaczać, w okresie którego dotyczy wniosek tj. okresu od roku 2019 i latach następnych, rzeczywiście oryginalny i twórczym charakterem,

b) zawsze jest i będzie kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej,

c) nie jest i nie będzie efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny,

d) nie jest i nie będzie jedynie „techniczną”, a „twórczą” realizacją projektów realizowanych wewnętrznie z inicjatywy Spółki – Wnioskodawca wskazał w tym zakresie, że nie tworzy oprogramowania na zlecenie, a wyłącznie we własnym zakresie. Następnie te oprogramowanie jest udostępniane użytkownikom w modelu SaaS.

Wnioskodawca wskazał, że nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2474).

Wnioskodawca wskazał, że nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca wskazał, że w modelu SaaS udostępnia jedne oprogramowanie komputerowe, które stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, iż oferowane oprogramowanie jest systematycznie rozwijanie/ulepszane poprzez implementowanie do niego nowych innowacyjnych funkcjonalności.

Przedmiotem pytań Wnioskodawcy jest kwalifikowane IP – oprogramowanie wytworzone przez Spółkę oraz ulepszane w ramach działalności, która w opinii Wnioskodawcy jest działalnością badawczo-rozwojową.

Wnioskodawca zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku wyłącznie do kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wnioskodawca wskazał, że na ten moment nie planuje skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej, jednakże na potrzeby dokumentacyjne (m.in. kalkulacja wskaźnika nexus) w prowadzonych księgach rachunkowych wyodrębniał oraz będzie wyodrębniać koszty działalności badawczo-rozwojowej, zgodnie z treścią art. 9 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca wskazuje, że spełnia oraz będzie spełniać obowiązki ewidencyjne, o których mowa w art. 24e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że otrzymywane przez Spółkę opłaty miesięczne za korzystanie przez Klientów wybranych planów abonamentowych w modelu SaaS nie stanowią opłat licencyjnych.

Obecnie praktyka stosowania prawa skłania się ku interpretowaniu rozwiązań typu SaaS jako usług świadczonych drogą elektroniczną, niepodlegających klasycznemu licencjonowaniu z tego powodu, że korzystanie z oprogramowania przez użytkownika końcowego sprowadza się do wyświetlania mu efektów działania programu, sam program komputerowy jest zaś wykonywany w infrastrukturze (np. na serwerze) usługodawcy.

W modelu SaaS klienci otrzymując dostęp do oprogramowania mieszczącego się na serwerach Wnioskodawcy z którymi łączą się za pośrednictwem Internetu. W modelu SaaS to na Spółce jako usługodawcy ciąży obowiązek utrzymania serwerów, instalacji, zarządzania i aktualizacji oprogramowania na infrastrukturze Spółki, świadczenia klientowi pomocy technicznej oraz wszelkie inne czynności potrzebne do zapewnienia ciągłości działania oprogramowania. Oprogramowanie będące przedmiotem usługi SaaS nie jest instalowane czy utrzymywane na urządzeniach (komputerach) klienta. Za pomocą sieci internetowej klient wysyła komendy i polecenia do serwerów Spółki a w odpowiedzi wyniki pracy programu na serwerach Spółki wyświetlane są na urządzeniu klienta.

Dla świadczonych usług mogą być także wykonywane usługi pomocnicze wsparcia technicznego, jednakże nie jest to istotny element głównej usługi. Takie czynności są ściśle związane z samą usługą i wynikają z konieczności zapewnienia klientom możliwości jak najwyższej jakości usług.

Elementem usług wsparcia technicznego, oferowanych w ramach serwisu, jest tzw. helpdesk. Jest on niezbędny z punktu widzenia zarówno technicznego jak i wizerunkowego spółki oraz pozwala na zapewnienie kompleksowej obsługi jej klientów korzystających z serwisu.

W związku z uzyskiwaniem dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej Wnioskodawca ustala te dochody w oparciu o zasadę ceny rynkowej w myśl art. 11c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie pytania nr 3.

Pytania

1. Czy zgodnie z opisem stanu faktycznego działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia, a także rozwijania oprogramowania komputerowego udostępnianego w modelu SaaS (Software As a Service) spełnia przesłanki do uznania jej za działalność badawczo- rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT?

2. Czy autorskie prawa majątkowe przysługujące Spółce do oprogramowania komputerowego opisanego w niniejszym wniosku, spełniają przesłanki aby uznać je za kwalifikowane IP, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT?

3. Czy dochód uzyskiwany z opłat abonamentowych za dostęp do oprogramowania komputerowego w modelu SaaS stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, o którym mowa w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania przedstawionego w punkcie 1:

Zdaniem Wnioskodawcy działalność w zakresie tworzenia, a także rozwijania innowacyjnego oprogramowania komputerowego w modelu SaaS spełnia przesłanki do uznania jej za działalność badawczo-rozwojową w części dotyczącej prowadzenia prac rozwojowych.

Zgodnie z treścią art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo- rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Użycie przez ustawodawcę spójnika „lub” oznacza, że dla uznania działalności gospodarczej podatnika za działalność badawczo-rozwojową wystarczające jest prowadzenie przez niego badań naukowych lub prac rozwojowych.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy o CIT.

W myśl art. 4a pkt 27 ww. ustawy., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

‒badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

‒badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Prace rozwojowe natomiast w świetle art. 4a pkt 28 ustawy o CIT należy odczytywać poprzez definicję zawartą w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zgodnie z treścią wyżej wskazanego artykułu, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Należy wskazać, że zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego Spółka podejmuje systematyczne działania wykorzystując wiedzę oraz doświadczenie pracowników, podwykonawców, a także zarządu, w celu tworzenia, a także systematycznego rozwijania bądź ulepszania wytworzonego oprogramowania komputerowego. Działania te podejmowane są po pierwsze w celu nadążenia za wymaganiami stawianymi przez rynek, a po drugie w celu zachowania wysokiej konkurencyjności.

Aby daną działalność można było uznać za działalność badawczo-rozwojową, musi ona łącznie spełniać następujące kryteria:

a)twórczości;

b)systematyczności oraz

c)zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej wynika dodatkowo, że działalność ta musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś).

Opis stanu faktycznego wskazuje, że program i opracowywane ulepszenia mają charakter twórczy, każda kolejna wersja oferowanych produktów różni się od poprzedniej, Spółka również dostarcza rozwiązania innowacyjne, niespotykane dotychczas na rynku (np. wdrożenie pierwszego na świecie modułu umożliwiającego śledzenie i monitorowanie newsletterów udostępnianych na różnych platformach). Realizacja każdego projektu opartego na zaprojektowaniu oraz wdrożeniu nowej funkcjonalności bądź rozwinięciu/ulepszeniu już istniejącej każdorazowo wymaga indywidualnego podejścia. W tym celu Wnioskodawca gromadzi, a także analizuje aktualnie dostępną wiedzę z zakresu technologii programistycznych, a także weryfikuje zachowania użytkowników - każde wdrożenie poparte jest badanami nad rzeczywistą grupą odbiorców.

W wyniku współpracy Zarządu Pracowników i Podwykonawców powstają nowe bądź znacząco ulepszone produkty w postaci oprogramowania komputerowego oferowanego przez Spółkę, a działania te nie noszą znamion rutynowości.

Minister Finansów w Objaśnieniach podatkowych zaznacza, że na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, a sama twórczość (...) „może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniający się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika”.

Samo oprogramowanie, a także funkcjonalności stanowią nowość nie tylko w działalności gospodarczej Spółki, ale nowość w skali światowej, czego przykład stanowi chociażby opracowanie innowacyjnej technologii wykorzystywanej przez oferowane oprogramowanie komputerowe.

Wobec tego w opinii Spółki spełnia ona przesłanki prowadzenia prac w sposób twórczy.

Kolejnym kryterium jest wymóg prowadzenia działalności gospodarczej w sposób systematyczny. Minister Finansów w objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (dalej jako: „Objaśnienia podatkowe”) wskazuje, że słowo „systematycznie” użyte w definicji działalności badawczo-rozwojowej powinno być definiowane jako „prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”.

Odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy wskazać, iż Spółka systematycznie tj. w każdym roku podatkowym prowadzi pracę ukierunkowane na tworzenie nowych funkcjonalności bądź ulepszanie/rozwijanie już istniejących w celu spełnienia oczekiwań użytkowników, a także zachowania wysokiej konkurencyjności. Każdorazowo prace rozpoczynają się właśnie od analizy rynku oraz zachowań użytkowników (ETAP 1) kończąc na etapie weryfikacji odbioru użytkowników.

Ponadto jak wskazano w Objaśnieniach podatkowych „wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”. Zestawiając powyższe do działalności Wnioskodawcy należy wskazać, że skoro na potrzeby spełnienia przesłanki „systematyczności” wystarczające jest przeprowadzenie chociażby jednego projektu badawczo-rozwojowego to tym bardziej przesłanka ta spełnia się w przypadku opracowywania i implementowania wielu funkcjonalności co roku.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, prace programistyczne prowadzone przez Wnioskodawcę, za pośrednictwem jego Pracowników oraz Podwykonawców , wykonywane są w metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.

Każdy przed rozpoczęciem prac programistycznych Spółka szczegółowo szacuje nakłady, które muszą zostać poniesione w celu prawidłowego wdrożenia, a także ustala harmonogram prac - w dalszej części projekty realizowane są zgodnie z etapami 1-7 szczegółowo przedstawionymi w opisie stanu faktycznego.

Wobec tego w opinii Spółki spełnia ona przesłanki prowadzenia prac w sposób systematyczny.

Ostatnim elementem definicji działalności badawczo-rozwojowej jest to, aby podejmowana ona była w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność Spółki w ramach realizacji poszczególnych projektów ukierunkowanych na rozwój oferowanego oprogramowania ma na celu przede wszystkich opracowanie innowacyjnego produktu - rozwiązania informatycznego oferowanego przez Spółkę. W konsekwencji, należy uznać, że prace realizowane przez Wnioskodawcę w ramach poszczególnych projektów mają na celu zwiększenie wiedzy informatycznej/technologicznej oraz wykorzystanie aktualnie posiadanej wiedzy w celu stworzenia nowego bądź ulepszonego produktu (dodanie nowych funkcjonalności bądź znacząca rozbudowa już istniejących).

Spółka realizując projekty programistyczne według systematyki określonej w stanie faktyczny (etapy 1-7) nabywa, łączy i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę oraz umiejętności Zarządu oraz Pracowników i Podwykonawców w szczególności z obszaru technologii programistycznych oraz informatycznych w celu wytworzenia nowych funkcjonalności, które następnie będą implementowane do wytworzonego we własnym zakresie oprogramowania komputerowego zwiększając tym samym swoje know-how, a także wiedzę zespołów projektowych.

W związku z powyższym w opinii Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność programistyczna spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w części dotyczącej prowadzenia prac rozwojowych, o których mowa w art. 4a pkt 28 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania przedstawionego w punkcie 2:

Zdaniem Wnioskodawcy autorskie prawa majątkowe do oprogramowania komputerowego wytworzonego przez Spółkę, a które to jest udostępniane w modelu SaaS, stanowią kwalifikowane IP w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.

W świetle art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Powyższe przepisy wskazują, że preferencyjnemu opodatkowaniu 5% stawką podatkową podlegają dochody uzyskiwane przez podatnika z określonych ustawowo praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego, w tym m.in. autorskie prawo do programu komputerowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

‒zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

‒należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT;

‒podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Natomiast art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wymienia programy komputerowe jako jeden z przykładów utworów chronionych prawami autorskimi.

Przepisy ustaw podatkowych, a także ustaw niepodatkowych nie definiują pojęcia programu komputerowego, co zdaniem większości przedstawicieli doktryny prawa autorskiego należy zaaprobować (przykładowo: E. Ferenc- Szydełko, komentarz do art. 74 (w:) Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2021). Wobec tego przy próbie definiowania tego pojęcia należy odwoływać się do doktryny prawa autorskiego, a także orzecznictwa.

Poprawne zastosowanie preferencji IP BOX wymaga także uwzględnienia zapisów zawartych w Raporcie OECD BEPS Plan działania nr 5, w świetle, którego programowi komputerowemu należy nadać znaczenie funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające. Zgodnie z akapitem nr 34 ww. wspomnianego raportu „copyright software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu”.

Minister Finansów w objaśnieniach podatkowych, zwraca uwagę, że na kanwie akapitu 1- preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych, pojęcie „program komputerowy” utożsamiane jest z pojęciem „oprogramowanie”.

Synonimiczność (niemalże tożsamość) pojęć „program komputerowy” oraz „oprogramowanie” wynika również z orzecznictwa Europejskiego Urzędu Patentowego (sygn. T 0424/93, T 0761/11, T. 2263/11, T 0204/93, T1173/97, T 1541/16). Europejski Urząd Patentowy zwraca na ścisły, często nierozerwalny związek pomiędzy pojęciem programu komputerowego, a oprogramowania.

W Polsce oprogramowanie definiowane jest jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki na podstawie art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przy czym należy podkreślić, że na podstawie wskazanej ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci.

Synonimiczność pojęć „program komputerowy” oraz „oprogramowanie” wynika również z publikacji doktryny prawa autorskiego (por. J. Pisuliński, Licencja na oprogramowanie a rozporządzanie rzeczą, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego 2018, nr 2, s. 74- 84.).

W związku z powyższym oprogramowanie komputerowe traktowane jest tożsamo jako program komputerowy wobec tego autorskie prawa do oprogramowania zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną uznawane jest za kwalifikowane IP, w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT. Zgodnie z Polską Normą PN-ISO/IEC 2382-1:1996-1.05.01 program komputerowy to jednostka syntaktyczna zgodna z zasadami konkretnego języka programowania, składająca się z deklaracji i instrukcji lub rozkazów potrzebnych do rozwiązania funkcji, zadania lub problemu (M. Szmit, Wybrane zagadnienia opiniowania sądowo-informatycznego, Warszawa 2014, s. 178).

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego Spółka świadczy usługi dla użytkowników indywidualnych oraz podmiotów gospodarczych na całym świecie. Program tworzony jest od ok. (…) r. Przez ten czas program jest stale udoskonalany. Oprogramowanie komputerowe gromadzi w jednym miejscu dostępne publicznie wzmianki na temat marek, produktów itp. Wyniki pochodzą zarówno z mediów społecznościowych, jak i forów dyskusyjnych, blogosfery, czy z serwisów informacyjnych.

Z decyzji Europejskiego Urzędu Patentowego wynika, że program komputerowy to seria kroków (instrukcji), które są podejmowane przez komputer podczas wykonywania programu. Komponentami programu komputerowego są między innymi sekwencje instrukcji wykonywanych komputerowo, specyfikacje, cyfrowe przetwarzanie obrazów, moduły, obiekty, procedury, funkcje, pliki z kodem źródłowym lub pliki wykonywalne.

Idea i funkcje oprogramowania udostępnianego w modelu SaaS opiera się na autorskim i indywidualnym pomyśle założycieli Spółki. Oprogramowanie komputerowe wytworzone przez Spółkę zostało wytworzone z wykorzystaniem języków programowania - składa się z komend adresowanych do komputera, które mają na celu osiągnięcie odpowiednie rezultatu. Podlega ono ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Należy wskazać, że stosownie do art. 74 ust. 2 ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Wnioskodawca pragnie ponownie przytoczyć fragment objaśnień podatkowych, w których Minister Finansów wskazał: „reasumując: brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs”.

W związku z powyższym, mając na względzie szeroką definicję programu komputerowego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że autorskie prawa majątkowe do oprogramowania udostępnianego za pośrednictwem dedykowanego serwisu w oparciu o model SaaS przysługujące Spółce stanowią kwalifikowane IP, o których mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania przedstawionego w punkcie 3:

Na gruncie przepisu art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1.trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2.tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3.rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

W przypadku programu komputerowego dystrybuowanego w modelu SaaS, sam program komputerowy występuje technicznie w infrastrukturze dostawcy (jest zainstalowany na serwerach dostawcy), a użytkownik uzyskuje do niego dostęp za pośrednictwem przeglądarki internetowej i połączenia z siecią Internet.

Tym samym, korzystając ze zdalnego dostępu do tego programu komputerowego, użytkownik może w pełni korzystać z jego funkcjonalności doprowadzając do zwielokrotnienia programu w infrastrukturze usługodawcy (korzysta bowiem z utworzonej indywidualnie dla niego lub udostępnionej w określonym zakresie kopii programu). Przepis art. 74 ust. 4 pkt 1 ustawy o prawach autorskich, nie wprowadza wymogu, aby do zwielokrotnienia programu komputerowego dochodziło na sprzęcie użytkownika, stwierdza natomiast wprost, że prawo do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie (a zatem dotyczy to także wywołania wykonawczej kopii programu) stanowi przejaw autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego.

Obecnie praktyka stosowania prawa skłania się ku interpretowaniu rozwiązań typu SaaS jako usług świadczonych drogą elektroniczną, niepodlegających klasycznemu licencjonowaniu z tego powodu, że korzystanie z oprogramowania przez użytkownika końcowego sprowadza się do wyświetlania mu efektów działania programu, sam program komputerowy jest zaś wykonywany w infrastrukturze (np. na serwerze) usługodawcy. W efekcie Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie w ramach abonamentu za świadczenie usług udostępnia do korzystania autorskiego programu komputerowego.

Z puntu widzenia użytkownika końcowego (kontrahenta Spółki) nie ma znaczenia z funkcjonalnego punktu widzenia forma prawna udostępnienia oprogramowania, tj. użytkownik korzystałby z programu komputerowego o tej samej funkcjonalności, bez względu na to, czy korzystałby z niego na podstawie klasycznej licencji, czy też w ramach formuły SaaS. Model SaaS jest jednak formułą korzystniejszą dla użytkownika, bowiem nie musi ponosić dodatkowych, często znaczących wydatków na zapewnienie odpowiedniej infrastruktury technicznej, samodzielnie dbać o uaktualnianie programu, bowiem użytkownik zawsze ma dostęp do najnowszej wersji programu komputerowego. W przypadku oprogramowania komputerowego udostępnionego przez Spółkę każdy użytkownik sam definiuje projekty/frazy które chce monitorować – oprogramowanie za pomocą wbudowanych algorytmów zbiera i analizuje tylko te dane wskazane przez użytkownika, a w konsekwencji można uznać, iż każdy użytkownik posiada indywidualny produkt dopasowany do jego potrzeb.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczy na rzecz swoich kontrahentów innowacyjne usługi w ramach których dochodzi do udostępnienia prawa do korzystania ze stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania komputerowego, za co Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest opłacany abonament.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie otrzymane za dostęp do programu w ramach abonamentu jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT.

Powyższe potwierdzają liczne indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in.: interpretacja indywidualna z dnia 4 marca 2022 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.648.2021.2.APO.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawy o CIT”):

ilekroć w ustawie jest mowa o: działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 ustawy o CIT:

ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

b.badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

c.badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 ustawy o CIT:

ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Należy wskazać, że od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018, poz. 2193). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą, do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box.

Powyższe zmiany wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d – 24e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy o CIT:

podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, w myśl art. 24d ust. 2 ww. ustawy, są:

1.patent,

2.prawo ochronne na wzór użytkowy,

3.prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4.prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5.dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6.prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7.wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r., poz. 213),

8.autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 ustawy o CIT:

podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4. Zgodnie z treścią tego przepisu:

wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

(a + b)*1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a.prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,

c.nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,

d.nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Stosownie do art. 24d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 ww. ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 24d ust. 7 ustawy o CIT:

dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 24d ust. 8 ustawy o CIT:

do ustalenia dochodów, o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 11c stosuje się odpowiednio.

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d zostały określone w art. 24e ww. ustawy, który stanowi, że:

podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

1.wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej;

2.prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3.wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4.dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5.dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Zgodnie z art. 24e ust. 2 ustawy o CIT:

w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z dnia 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1062, dalej: „Ustawa o prawie autorskim”):

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy:

przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim:

w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne ustawy o prawie autorskim.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy:

programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania Nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Ad. 1

Odnosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy należy wskazać, że aby działalność Wnioskodawcy spełniała przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematycznie prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.).

Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podkreślić w tym miejscu należy, że przepisy o działalności badawczo-rozwojowej należy interpretować ściśle. Zatem, tylko te działania podatnika można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co oznacza, że aktywność podatnika winna być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związanych z postępem naukowym, czy technologicznym.

W świetle powyższego, opisane prace wykonywane przez Państwa polegające na tworzeniu, rozwoju i ulepszaniu programów komputerowych spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko, w zakresie pytania nr 1, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Wątpliwości Państwa wskazane w pytaniu nr 2 dotyczą ustalenia, czy autorskie prawa majątkowe przysługujące Państwu do oprogramowania komputerowego opisanego w niniejszym wniosku, spełniają przesłanki aby uznać je za kwalifikowane IP, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.

Wyjaśniając powyższe wskazać należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

1.zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

2.należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT;

3.podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym opisując tworzone przez Spółkę oprogramowanie wskazują Państwo na spełnienie przesłanek wynikających z art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, w zakresie tworzenia przedmiotowego Oprogramowania w ramach prac rozwojowych w rozumieniu art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, oraz podlegania ochronie prawnej na podstawie Ustawy o prawie autorskim. Jednocześnie, z wniosku wynika, że oprogramowanie posiada charakter indywidualny i oryginalny, a cechą wspólną realizowanych projektów jest twórcze działanie Spółki polegające na tworzeniu i rozwijaniu programów komputerowych niefunkcjonujących w danej konkretnej postaci na rynku, ewentualnie niefunkcjonujących wcześniej w działalności Spółki.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym autorskie prawa majątkowe do oprogramowania komputerowego wytworzonego przez Spółkę, a które to jest udostępniane w modelu SaaS, stanowią kwalifikowane IP w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT - należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Przechodząc do pytania oznaczonego nr 3 wiążącego się z ustaleniem, czy dochód uzyskiwany z opłat abonamentowych za dostęp do oprogramowania komputerowego w modelu SaaS stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi, o którym mowa w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, należy wskazać, że w opisie sprawy wskazali Państwo, że oferują Państwo wytworzone oprogramowanie za pośrednictwem dedykowanego serwisu internetowego w modelu SaaS (Software as a Service). Klienci Spółki dokonują wyboru planów abonamentowych i w ramach opłat miesięcznych otrzymują dostęp do oprogramowania w wybranej przez siebie wersji. Wnioskodawca wskazuje, iż oprogramowanie komputerowe mieści się na serwerach Spółki, a klienci łączą się z nim za pośrednictwem Internetu. W modelu SaaS to na Spółce jako usługodawcy ciąży obowiązek utrzymania serwerów, instalacji, zarządzania i aktualizacji oprogramowania na infrastrukturze Spółki, świadczenia klientowi pomocy technicznej oraz wszelkie inne czynności potrzebne do zapewnienia ciągłości działania oprogramowania. Oprogramowanie będące przedmiotem usługi SaaS nie jest instalowane czy utrzymywane na urządzeniach (komputerach) klienta. Za pomocą sieci internetowej klient wysyła komendy i polecenia do serwerów Spółki a w odpowiedzi wyniki pracy programu na serwerach Spółki wyświetlane są na urządzeniu klienta w przeglądarce internetowej lub aplikacji mobilnej. Otrzymywane przez Spółkę opłaty miesięczne za korzystanie przez Klientów wybranych planów abonamentowych w modelu SaaS nie stanowią opłat licencyjnych. W związku z innowacyjnością i unikalnością wytworzonego rozwiązania, Spółka nie sprzedaje swojego oprogramowania ani nie udziela licencji do jego używania. Wykorzystywane aplikacje informatyczne zaimplementowane na serwerach wykorzystywanych przez Spółkę pozwalają użytkownikom/klientom korzystać z usług Spółki. Na tej podstawie oferują Państwo produkty/usługi, które są wynikiem prowadzonych prac rozwojowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udostępniając oprogramowanie w modelu SaaS w ramach uzyskiwanych opłat abonamentowych. Koszty utrzymania helpdesku nie mają wpływu na cenę abonamentu. Głównym, a praktycznie jedynym elementem cenotwórczym usług oferowanych przez Państwa w modelu SaaS jest udostępnienie w ramach serwisu oprogramowania. Jednakże ze względów na nierozerwalność udostępnianego oprogramowania oraz helpdesku są one oferowane klientom jako jedna, pełna usługa. Helpdesk nie stanowi odrębnie wycenianej pozycji jaka składa się na Abonament. Spółka stara się aby tworzyć oprogramowanie w taki sposób, by korzystanie z helpdesku było jak najmniej konieczne. Ponadto, Spółka nie świadczy swoim klientom usług helpdesku w oderwaniu od usług świadczonych za pośrednictwem serwisu (czyli możliwości korzystania z oprogramowania). Koszty utrzymania helpdesku są znikome w stosunku do przychodów ze sprzedaży abonamentów. W uzupełnieniu wskazali Państwo, że na ten moment nie planują skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej, jednakże na potrzeby dokumentacyjne (m.in. kalkulacja wskaźnika nexus) w prowadzonych księgach rachunkowych wyodrębniają oraz będą wyodrębniać koszty działalności badawczo-rozwojowej, zgodnie z treścią art. 9 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto wskazali Państwo, że spełniają oraz będą spełniać obowiązki ewidencyjne, o których mowa w art. 24e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z uzyskiwaniem dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustalają Państwo te dochody w oparciu o zasadę ceny rynkowej w myśl art. 11c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec wskazania, że koszty utrzymania helpdesku nie mają wpływu na cenę abonamentu, a jedynym elementem cenotwórczym usług oferowanych przez Państwa w modelu SaaS jest udostępnienie w ramach Serwisu Oprogramowania, należy przyznać słuszność Państwa stanowisku, że dochód uzyskiwany z opłat abonamentowych za dostęp do oprogramowania komputerowego w modelu SaaS stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi, o którym mowa w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT.

Tym samym, Państwa stanowisko, że wynagrodzenie otrzymane za dostęp do programu w ramach abonamentu jest dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko Państwa sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;70

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).