Wyrok SN z dnia 3 listopada 2022 r., sygn. II CSKP 82/22

Przepis art. 833 Kodeksu cywilnego wymaga funkcjonalnej interpretacji w zakresie, w jakim odnosi się do ubezpieczonych objętych ochroną znacznie dłużej niż przez dwa lata, a którzy jedynie ze względu na przyjętą przez pracodawcę praktykę kontraktową przedłużania ochrony ubezpieczeniowej na kolejne okresy krótsze niż dwa lata, byliby pozbawieni ochrony. Należy opowiedzieć się za poglądem, że bieg terminu określonego w tym przepisie rozpoczyna się w takich przypadkach z dniem następującym po dniu, w którym pracownik po raz pierwszy wyraził zgodę na objęcie go ochroną ubezpieczeniową i nieprzerwanie korzysta z ochrony ubezpieczeniowej oferowanej przez pracodawcę.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Tomasz Szanciło (przewodniczący) ‎

SSN Leszek Bosek (sprawozdawca) ‎

SSN Grzegorz Żmij

w sprawie z powództwa J. P. ‎przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń spółce akcyjnej w W. ‎o zapłatę, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym ‎w Izbie Cywilnej w dniu 3 listopada 2022 r., ‎skargi kasacyjnej strony pozwanej ‎od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie ‎z dnia 26 lutego 2019 r., sygn. akt VII Ca 848/18,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

J. P. wniosła o zasądzenie od Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. w W. (poprzednio Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. w W.) kwoty 50 000 zł oraz o zasądzenie na rzecz małoletniej E. P. kwoty 4000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 7 marca 2015 r. do dnia zapłaty. Na rozprawie 8 października 2018 r. pełnomocnik powódki cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia co do małoletniej powódki E.P. (k. 155).