Interpretacja indywidualna z dnia 10 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.649.2022.3.SH

Czy prawidłowe będzie zakwalifikowanie przez Wnioskodawcę wydatków poniesionych na Inwestycję jako koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d o.p. (oznaczone we wniosku Nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych)

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia m.in., czy prawidłowe będzie zakwalifikowanie przez Wnioskodawcę wydatków poniesionych na Inwestycję jako koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 8 grudnia 2022 r. (data wpływu 13 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

C. S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. (dalej zwana: „Wnioskodawcą”) jest czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 21 stycznia 2019 r. Wnioskodawca przesłał do N. w ramach ogłoszonego naboru wniosków „…” projekt pod nazwą „W.”, (dalej zwana: „Inwestycją”).

W ramach Inwestycji, Wnioskodawca poniósł koszty na opracowanie dokumentacji, tj. „W..”.

Łącznie w okresie od listopada 2019 r. do marca 2020 r. za usługę polegającą na opracowania ww. dokumentacji, Wnioskodawca poniósł koszt 20 000,00 zł netto. Usługodawca wystawił Wnioskodawcy z tego tytułu pięć faktur VAT, tj. nr (…) z dnia 30 listopada 2019 r., nr (…) z dnia 19 grudnia 2019 r.,  nr (…) z dnia 17 stycznia 2020 r., nr (…) z dnia 23 marca 2020 r., nr (…) z dnia 23 marca 2020 r.

Podatek naliczony od tych faktur, Wnioskodawca odliczył od podatku należnego w grudniu 2019 r. w kwocie 1 840,00 zł, w styczniu 2020 r. – 920,00 zł i w marcu 2020 r. – 1840,00 zł.

Od 2019 r., mimo zapytań kierowanych do N., Wnioskodawca nie uzyskał informacji dotyczących rozstrzygnięcia naboru i ewentualnym przyznaniu dofinansowania.

W związku z powyższym, Zarządzeniem nr (…) z dnia (..) lipca 2022 r. Prezes Zarządu Wnioskodawcy odstąpił od dalszego prowadzenia Inwestycji. W tym samym dniu został sporządzony Protokół likwidacyjny, w którym wskazano, że nakłady poniesione na Inwestycję mają zostać przeksięgowane w pozostałe koszty operacyjne.

Rozpoczęta Inwestycja nie została zakończona i nie podlega amortyzacji. Przed likwidacją Inwestycja była wprowadzona do ewidencji środków trwałych w budowie.

W uzupełnieniu wniosku z 8 grudnia 2022 r., doprecyzowując opis stanu faktycznego i odpowiadając na zadane pytania, wskazali Państwo, że:

- efekty Inwestycji miały być wykorzystywane przez C. Spółkę z o.o. do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Natomiast nie miał być wykorzystywany do czynności zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

- od 2019 roku mimo zapytań kierowanych do N., Wnioskodawca nie uzyskał informacji dotyczących rozstrzygnięcia naboru i ewentualnym przyznaniu dofinansowania. W związku z powyższym,  Zarządzeniem nr (…) z dnia (...) lipca 2022 r., Prezes Zarządu Wnioskodawcy odstąpił od dalszego prowadzenia Inwestycji. W tym samym dniu został sporządzony Protokół likwidacyjny, w którym wskazano, że nakłady poniesione na Inwestycję mają zostać przeksięgowane w pozostałe koszty operacyjne;

- Wnioskodawca nie posiada informacji do kiedy miał być rozstrzygnięty nabór;

- od dalszego prowadzenia Inwestycji odstąpiono z powodu braku informacji dotyczących rozstrzygnięcia naboru i ewentualnym przyznaniu dofinansowania, pomimo zapytań kierowanych do N;

- celem Inwestycji oraz to, czemu ona miała służyć była m.in. poprawa bezpieczeństwa energetycznego, poprawa efektywności energetycznej Wnioskodawcy, wdrożenie najnowszych dostępnych technologii w zakresie wytwarzania, użytkowania, magazynowania i dystrybucji energii w sposób technologicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu najnowszych wymagań ochrony środowiska.

W ramach Inwestycji została opracowana W.. w celu ubiegania się o dofinansowanie jej realizacji ze środków N. w ramach programu „C.”.

- w ramach Inwestycji, Wnioskodawca poniósł koszty na opracowanie dokumentacji, tj. „W”. Łącznie w okresie od listopada 2019 r. do marca 2020 r. za usługę polegającą na opracowania ww. dokumentacji, Wnioskodawca poniósł koszt 20 000,00 zł netto. Rozpoczęta Inwestycja nie została zakończona i nie podlega amortyzacji. Przed likwidacją Inwestycja była wprowadzona do ewidencji środków trwałych w budowie.

Wnioskodawca nie posiada informacji o planowanych przychodach z tytułu ww. inwestycji. Program wsparcia dla (…) polegał na opracowaniu koncepcji w kierunku zwiększenia w nich wykorzystywania (…). Wnioskodawca przedstawił koncepcję projektu C., ale nie ma informacji o jej rozstrzygnięciu. Cały proces identyfikacji projektów składanych do programu pilotażowego jest dostępny na stronie N. pod linkiem: (…).

Pytanie

(oznaczone we wniosku Nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych)

Czy prawidłowe będzie zakwalifikowanie przez Wnioskodawcę wydatków poniesionych na Inwestycję jako koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d o.p.?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Jeżeli ustawa wyraźnie nie wskazuje przynależności kosztu do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub nie wyłącza możliwości zaliczenia go do tego rodzaju kosztów, należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Koszty podatkowe można podzielić na bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami,  których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Art. 4a pkt 1 u.p.d.o.p stanowi, iż inwestycje oznaczają środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: „u. r.”). Z kolei zgodnie z przepisami tejże ustawy przez Środki trwałe w budowie rozumie się zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 u. r.). Z powyższego wynika, że inwestycje to aktywa trwałe w okresie realizacji inwestycji, które nie są jeszcze środkami trwałymi w myśl art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. Termin „zaniechana inwestycja” nie jest zdefiniowany w przepisach. Uznaje się jednak, że zaniechanie inwestycji jest wynikiem trwałego zaprzestania prowadzenia zadania inwestycyjnego w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych, wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji, skutkujących powstrzymaniem się od działania w celu kontynuacji inwestycji.

Wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu. Wydatki poniesione na zakończone inwestycje, w wyniku których zostaną wytworzone środki trwałe, staną się - co do zasady - kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Na podstawie art. 15 ust. 4f u p.d.o.p. ustawodawca pozwala jednakże rozliczyć w kosztach podatkowych koszty zaniechanych inwestycji, które potrącane zostają w dacie zbycia inwestycji lub jej likwidacji. Niewątpliwie jednak podatnik rozliczający w kosztach podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję powinien być w stanie wykazać, stosowanie do art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W przypadku likwidacji inwestycji, w odniesieniu do usług o charakterze niematerialnym dotyczących np. zleconej dokumentacji przyjmuje się, że w ramach likwidacji zaniechanych inwestycji, wystarczające do uznania kosztów sporządzenia dokumentacji inwestycyjnej, jako kosztów uzyskania przychodów jest podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego. Nie jest wymagana ich fizyczna likwidacja, tak jak przy nakładach o charakterze materialnym, gdyż ich fizyczna likwidacja oznacza ich zniszczenie, co w konsekwencji pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów. Koszt zaniechanej inwestycji winien być bowiem udokumentowany w sposób bezsporny i kompletny, a przede wszystkim zgodny z przepisami prawa, tak jak każdy inny koszt podatkowy, na co wskazuje przepis art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Przekładając powyższe na zaistniały stan faktyczny, należy wskazać, że Wnioskodawca wprowadził inwestycję do środków trwałych inwestycji w budowie. Należy więc ją uznać za inwestycję w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Niewątpliwie, także Wnioskodawca odstąpił od podejmowania dalszych działań w celu zakończenia inwestycji, czego przejawem było zarządzenie Prezesa Zarządu Wnioskodawcy z dnia 4 lipca 2022 r. oraz Protokół likwidacyjny z dnia 4 lipca 2022 r. Wobec powyższych uwag Inwestycja spełnia wszystkie wymagania, by uznać ją za inwestycję zaniechaną. Ponadto w momencie odstąpienie od dalszego kontynuowania Inwestycji, była ona dopiero na etapie sporządzenia dokumentacji. W związku z tym, nakłady poczynione na Inwestycję dały jedynie efekty o charakterze niematerialnym. W konsekwencji do likwidacji inwestycji nie jest konieczna fizyczna likwidacja, lecz wystarczy decyzja Wnioskodawcy o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego, która zapadła w dniu 4 lipca 2022 r. W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, nakłady poniesione na Inwestycję, stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. pismo z dnia 30 grudnia 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.363.2020.4.MF.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

-bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i  w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

-inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie CIT, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca postanowił bowiem w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy CIT, że:

Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy CIT:

Z definicji środka trwałego zawartej w art. 16a ust. 1 ustawy CIT, wynika zaś wniosek, że aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

a)stanowić własność lub współwłasność podatnika,

b)być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, tzn. środek powinien być wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem,

c)przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

d)musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z uwagi na fakt, że ww. składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 ustawy CIT:

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 4f ustawy CIT:

Uwzględniając powyższe, w pierwszej kolejności należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, definiuje wprost, co należy rozumieć pod pojęciem „inwestycja”.

Zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy CIT ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 217 ze zm. dalej: „uor”).

Z kolei środki trwałe w budowie to - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 uor:

Jak wynika z opisu stanu faktycznego i jego uzupełnienia w dniu 21 stycznia 2019 r. Wnioskodawca przesłał do N. w ramach ogłoszonego naboru wniosków „C.” projekt pod nazwą „W”, (dalej zwana: „Inwestycją”). W ramach Inwestycji, Wnioskodawca poniósł koszty na opracowanie dokumentacji, tj. „W.”.

Od 2019 roku mimo zapytań kierowanych do N, Wnioskodawca nie uzyskał informacji dotyczących rozstrzygnięcia naboru i ewentualnym przyznaniu dofinansowania. W związku z powyższym,  Zarządzeniem nr (…) z dnia 4 lipca 2022 r., Prezes Zarządu Wnioskodawcy odstąpił od dalszego prowadzenia Inwestycji. W tym samym dniu został sporządzony Protokół likwidacyjny, w którym wskazano, że nakłady poniesione na Inwestycję mają zostać przeksięgowane w pozostałe koszty operacyjne. Rozpoczęta Inwestycja nie została zakończona i nie podlega amortyzacji. Celem Inwestycji oraz to czemu ona miała służyć była m.in. poprawa bezpieczeństwa energetycznego, poprawa efektywności energetycznej Wnioskodawcy, wdrożenie najnowszych dostępnych technologii w zakresie wytwarzania, użytkowania, magazynowania i dystrybucji energii w sposób technologicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu najnowszych wymagań ochrony środowiska.

W ramach Inwestycji została opracowana W. w celu ubiegania się o dofinansowanie jej realizacji ze środków N. w ramach programu „C.”.

W ramach Inwestycji, Wnioskodawca poniósł koszty na opracowanie dokumentacji, tj. „W.”. Łącznie w okresie od listopada 2019 r. do marca 2020 r. za usługę polegającą na opracowania ww. dokumentacji. Wnioskodawca poniósł koszt 20 000,00 zł netto. Rozpoczęta Inwestycja nie została zakończona i nie podlega amortyzacji. Przed likwidacją Inwestycja była wprowadzona do ewidencji środków trwałych w budowie.

Wnioskodawca nie posiada informacji o planowanych przychodach z tytułu ww. inwestycji. Program wsparcia dla (…), polegał na opracowaniu koncepcji w kierunku zwiększenia w nich wykorzystywania (…). Wnioskodawca przedstawił koncepcję projektu C., ale nie ma informacji o jej rozstrzygnięciu. Cały proces identyfikacji projektów składanych do programu pilotażowego jest dostępny na stronie N. pod linkiem: (…)

Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą ustalenia, czy prawidłowe będzie zakwalifikowanie przez Wnioskodawcę wydatków poniesionych na Inwestycję jako koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości oraz powołanych wyżej przepisów, w pierwszej kolejności należy wskazać, że inwestycje to aktywa trwałe w okresie realizacji inwestycji, które nie są jeszcze środkami trwałymi w myśl art. 16a ust. 1 ustawy CIT. Zatem, inwestycja to nakład gospodarczy na tworzenie lub zwiększanie majątku trwałego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy podejmują zadania inwestycyjne związane w szczególności z nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem środków trwałych, dokonują również inwestycji w obcych środkach trwałych. W toku prowadzonej inwestycji może również dojść do ich zaniechania, z którym mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Innymi słowy, jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji. Przy czym zaniechanie inwestycji dotyczy także rezygnacji z inwestycji na etapie wstępnych czynności związanych z planowaną inwestycją.

Wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu. Powiększają one wartość inwestycji, wpływając na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie (zostanie wytworzony) po zakończeniu inwestycji. Wydatki poniesione na zakończone inwestycje, w wyniku których zostaną wytworzone środki trwałe, staną się - co do zasady - kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Ustawodawca pozwala jednakże rozliczyć w kosztach podatkowych koszty inwestycji, która nie została przez podatnika dokończona. Niewątpliwie jednak podatnik rozliczający w kosztach podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję powinien być w stanie wykazać, że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Jest to bowiem podstawowy warunek zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Koszty zaniechanych inwestycji są, w myśl powołanego wcześniej art. 15 ust. 4f ustawy CIT, kosztem podatkowym w dacie zbycia lub likwidacji inwestycji.

Jednym z elementów procesu inwestycyjnego jest proces jego planowania, przygotowania, projektowania w postaci zleconej i uzyskanej dokumentacji technicznej, które to, w ocenie Spółki, jako wartości niematerialne nie posiadają postaci fizycznej i jako takie nie mogą zostać unicestwione. Natomiast należy przyjąć, że przez nakład inwestycyjny należy rozumieć wszelkie koszty poniesione w celu realizacji danej inwestycji, do których trzeba zaliczyć tzw. prace przygotowawcze przybierające często postać usług niematerialnych, bądź takich których nie można wykorzystać w przyszłości przez inwestora lub też przez inny podmiot. Z tych względów takie usługi lub materiały są niezbywalne. W toku prowadzonej inwestycji może dojść do jej zaniechania w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych, wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji, skutkujących brakiem działania, zaprzestanie dokonywania kolejnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń. Taka sytuacja może mieć miejsce zarówno na etapie przygotowawczym, jak i w trakcie procesu inwestycyjnego. W przypadku likwidacji inwestycji w odniesieniu do usług  o charakterze niematerialnym dotyczących np. zleconej dokumentacji, przepis art. 15 ust. 4f ustawy CIT, należy interpretować z uwzględnieniem obowiązków wynikających z innych przepisów prawa, tj. przepisów uor, w tym art. 74 tej ustawy, określających terminy jej przechowywania. Systemowa wykładnia tych przepisów daje podstawę do oceny, że w ramach likwidacji zaniechanych inwestycji, wystarczające do uznania kosztów sporządzenia (nabycia) dokumentacji inwestycyjnej jako kosztów uzyskania przychodów, jest podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego. W odniesieniu zatem do nakładów o takim charakterze, których efekty mają formę intelektualną i niematerialną, „definitywność” likwidacji nie musi być rozumiana tak samo w stosunku do nakładów o charakterze materialnym. Rozumienie takie nie jest racjonalne, gdyż ich fizyczna likwidacja, oznacza ich zniszczenie, co w konsekwencji pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów. Koszt zaniechanej inwestycji winien być bowiem udokumentowany w sposób bezsporny i kompletny, a przede wszystkim zgodny z przepisami prawa, tak jak każdy inny koszt podatkowy, na co wskazuje przepis art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Warunkiem uznania tych wydatków za koszty podatkowe jest także, aby efekt nakładów poniesionych na zaniechaną inwestycję nie był wykorzystywany w przyszłości.

W opisywanym stanie faktycznym taka sytuacja miała miejsce - Zarządzeniem nr (…) z dnia (...) lipca 2022 r. Prezes Zarządu Wnioskodawcy, odstąpił od dalszego prowadzenia Inwestycji. W tym samym dniu został sporządzony Protokół likwidacyjny, w którym wskazano, że nakłady poniesione na Inwestycję mają zostać przeksięgowane w pozostałe koszty operacyjne, a rozpoczęta Inwestycja nie została zakończona i nie podlega amortyzacji. Przed likwidacją Inwestycja była wprowadzona do ewidencji środków trwałych w budowie.

Jednocześnie przedstawiony we wniosku opis sprawy wskazuje, że przyczyny podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji wynikają z okoliczności od Państwa niezależnych. Wskazują Państwo, że z uwagi na przedłużający się brak odpowiedzi ze strony N., czy rozstrzygnięto nabór i przyznano Państwu dofinansowania, odstąpili Państwo od dalszego prowadzenia Inwestycji.

Należy mieć na uwadze, że gdy okoliczności danej sprawy sprowadzają się do zmiany zewnętrznej sytuacji czyniącej inwestycję niewykonalną, nie oznacza to, że wydatki poniesione na inwestycję nie zostały poniesione. Wprawdzie w przedstawionej sytuacji to Państwo podjęli decyzję o zaniechaniu Inwestycji, jednak spowodowane to zostało warunkami niezależnymi od Państwa wynikającymi z brakiem informacji i rozstrzygnięcia naboru.

Dla oceny związku wydatku z poniesieniem kosztu uzyskania przychodu należy brać pod uwagę przede wszystkim cel wydatku w dacie jego poniesienia. W przedmiotowej sprawie cel ten był taki sam w dacie poniesienia przedmiotowych wydatków oraz w dacie zaniechania inwestycji. W opisie sprawy wskazali Państwo bowiem, że celem Inwestycji oraz to, czemu ona miała służyć była m.in. poprawa bezpieczeństwa energetycznego, poprawa efektywności energetycznej Wnioskodawcy, wdrożenie najnowszych dostępnych technologii w zakresie wytwarzania, użytkowania, magazynowania i dystrybucji energii w sposób technologicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu najnowszych wymagań ochrony środowiska. Rezygnacja przez Państwa z inwestycji nie spowodowała, że uległ zmianie cel wydatków poniesionych w związku z tą inwestycją, w okresie, w którym Państwo rozpoczęli jej realizację. Jak wynika z wniosku, podjęta przez Państwa decyzja nie jest wynikiem decyzji o zmianie profilu prowadzonej działalności, czy celowej zmiany przeznaczenia inwestycji.

W świetle powyższego, w tak przedstawionym opisie sprawy, mieli Państwo prawo zakwalifikowania wydatków poniesionych na Inwestycję jako koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 15 ust. 4f ustawy CIT.

W konsekwencji, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).