Interpretacja indywidualna z dnia 9 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.492.2022.2.MS

Możliwości korzystania ze zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 w powiązaniu z art. 2 pkt 15.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 6 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości korzystania ze zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 w powiązaniu z art. 2 pkt 15. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 grudnia 2022 r. (wpływ 23 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego uzupełniony pismem z 20 grudnia 2022 r.

Jest Pan osobą fizyczną, obywatelem (…) mieszkającym w Polsce. Od 1 grudnia 2022 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na hodowli pijawek w warunkach laboratoryjnych.

Hodowla ta jest sklasyfikowana w PKD pod kodem 01.49Z – Chów i hodowla zwierząt pozostałych.

Po zakupie i rozmnożeniu pijawek będzie Pan je hodował przez kilka miesięcy i dopiero po tym czasie pijawki będą sprzedawane.

Nie jest Pan zarejestrowanym płatnikiem VAT.

Hodowlę pijawek prowadzi Pan w lokalu wynajętym i do tego przystosowanym.

Zakupu pijawek dokonuje Pan jednorazowo – w celu ich rozmnożenia i prowadzenia hodowli. Przyszłej sprzedaży młodych pijawek będzie Pan dokonywał dopiero po rozmnożeniu zakupionych pijawek. Sprzedaży będzie Pan dokonywał tylko i wyłącznie wyhodowanych przez siebie pijawek.

Jako osoba prowadząca działalność gospodarczą nie jest Pan zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Pytanie

Czy prowadząc tego rodzaju sprzedaż i hodowlę ma Pan prawo korzystać ze zwolnienia z VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Analizując ustawę o VAT uważa Pan, że hodowla i sprzedaż pijawek jest zwolniona z VAT na podstawie art. 2 pkt 15 i art. 43 ust. 1 pkt. 3, mimo że nie jest Pan rolnikiem i nie jest Pan posiadaczem gruntów rolnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy,

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy,

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy,

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy,

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy,

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 96 ust. 3 ustawy,

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy,

Zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy,

Na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy,

Przy czym według art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy,

Zarówno polskie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i dyrektywa 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej nie definiują wprost pojęć „siedziba działalności gospodarczej”. Jednakże definicja ta została implementowana do polskiego porządku prawnego z dniem 1 lipca 2011 r., kiedy to weszło w życie rozporządzenie 282/2011 ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2011 r. Nr 77, str. 1). Należy podkreślić, że przepisy rozporządzenia 282/2011 nie wymagają dodatkowego implementowania do prawa krajowego i stanowią prawo obowiązujące bezpośrednio we wszystkich krajach Unii Europejskiej.

Należy zauważyć, że zarówno przepisy o podatku od towarów i usług, jak i inne przepisy prawa podatkowego, nie posługują się pojęciem „siedziba” w odniesieniu do osób fizycznych a jedynie w odniesieniu do osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej.

Zgodnie z powyższym, w przypadku osób fizycznych można mówić wyłącznie o miejscu zamieszkania, natomiast pojęcie siedziby związane jest wyłącznie z jednostkami, którym przysługuje osobowość prawna.

Dlatego też w przypadku osoby fizycznej miejsce siedziby jest zrównane z miejscem zamieszkania. Należy stwierdzić, że adres zamieszkania dla podatnika będącego osobą fizyczną jest tym, czym adres siedziby dla podatnika będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niemającej osobowości prawnej, czyli informacją identyfikującą go jako podatnika. Przykładem potwierdzenia powyższej tezy może być druk VAT-R składany przez podmioty rejestrujące się jako podatnicy podatku VAT, w których osoby fizyczne wskazują adres zamieszkania, natomiast osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – adres siedziby. Potwierdza to również druk CEiDG, zgodnie z którym dokonując rejestracji działalności gospodarczej należy podać adres faktycznego zamieszkania podatnika.

Istota i znaczenie wyłączenia ze zwolnienia opisanego w art. 113 ust. 1 ustawy zostały przytoczone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2015 r., sygn. III SA/Wa 239/15, w którym to Sąd powołał się na orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-97/09 (Ingrid Schmelz v. Finanzamt Waldviertel). Zgodnie z powyższym wyrokiem „Orzeczenie to zapadło w analogicznym stanie faktycznym, jak stan faktyczny opisany przez Skarżącego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, złożonym w niniejszej sprawie. W stanie faktycznym objętym powołanym orzeczeniem obywatelka Niemiec mająca miejsce zamieszkania w Niemczech chciała skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT w Austrii od obrotów uzyskiwanych z wynajmu nieruchomości położonej w Austrii. W tej sprawie ETS potwierdził zasadność odmowy jej zwolnienia w oparciu o przepis krajowy będący odpowiednikiem art. 283 ust. 1 lit. c). Dyrektywy VAT. Trybunał stwierdził, że art. 24 ust. 3 i art. 28i VI Dyrektywy VAT oraz art. 283 ust. 1 lit. c) Dyrektywy VAT z 2006 r., w zakresie, w jakim pozwalają one państwom członkowskim przyznać małym przedsiębiorstwom mającym siedzibę na ich terytorium zwolnienie z VAT łączące się z utratą prawa do odliczenia, lecz wykluczają tę możliwość w przypadku małych przedsiębiorstw mających siedzibę w innych państwach członkowskich, są zgodne z przepisami unijnych traktatów oraz z ogólną zasadą równego traktowania. Jednocześnie stwierdzono, że to ograniczenie nie narusza w żaden sposób swobód traktatowych (w szczególności swobody prowadzenia działalności gospodarczej). Trybunał także wyjaśnił, że ograniczenie zwolnienia podatkowego ustanowione w art. 283 ust. 1 lit. c) Dyrektywy VAT uzasadnione jest tym, że w przypadku, gdy miejsce wykonywania działalności gospodarczej jest położone w innym kraju niż miejsce zamieszkania podatnika utrudnione jest kontrolowanie tej działalności w miejscu jej wykonania. W szczególności utrudniony jest dostęp do informacji o tej działalności oraz do ksiąg służących jej ewidencjonowaniu. W tej sytuacji zachodzi możliwość nadużywania przez podatników prawa do zwolnienia z podatku kosztem budżetu. Te okoliczności ETS uznał za wystarczające do wprowadzenia omawianego ograniczenia zwolnienia od podatku.”

Powyższy pogląd podziela również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku 20 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Wa 1376/15, w którym stwierdza, że „ (…) w przypadku, gdy działalność osoby fizycznej prowadzona jest w innym miejscu, niż miejsce jej zamieszkania, za siedzibę działalności gospodarczej należy uznawać miejsce zamieszkania tej osoby, gdyż to w tym miejscu podejmowane są najważniejsze decyzje osoby fizycznej w zakresie bieżącego kierowania tą działalnością. Podnoszona w uzupełnieniu wniosku okoliczność kilkukrotnych - w skali roku - przyjazdów do Polski w celach związanych z najmem, niczego w tym zakresie nie zmienia. Skarżąca na terenie Polski przebywa sporadycznie, trudno zatem uznać miejsce to za centrum administrowania bieżącą działalnością.”

Zatem zgodnie z przepisami prawa i powołanym orzecznictwem podatnik będący osobą fizyczną, który nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski, nie posiada tym samym siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju. W konsekwencji podatnik, który posiada swoje miejsce zamieszkania za granicą, a prowadzi czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, będzie musiał od każdego obrotu odprowadzić podatek VAT.

Z treści złożonego wniosku wynika, że jest Pan obywatelem Ukrainy mieszkającym w Polsce.

Z uwagi na powyższy fakt i obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Pan – jako osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Polsce – jest podmiotem posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju zrównanej z miejscem zamieszkania zgodnie z ww. regulacjami ustawy o VAT.

W związku z tym należy zauważyć, że art. 113 ust. 13 pkt 3 ustawy nie wyklucza w omawianej sprawie zastosowanie zwolnienia z podatku VAT określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług przez Pana w chwili zakładania działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika również, że od 1 grudnia 2022 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na hodowli pijawek w warunkach laboratoryjnych.

Zatem w tym miejscu należy rozważyć możliwość skorzystania przez Pana ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy,

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 15 ustawy,

W myśl z art. 2 pkt 19 ustawy,

Przez produkty rolne stosownie do art. 2 pkt 20 ustawy,

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 3 ustawy,

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Zwolnienie rolnika ryczałtowego od podatku ma charakter przedmiotowo-podmiotowy.

Od podatku zwolnieni są tylko rolnicy ryczałtowi i tylko w zakresie wyraźnie wskazanym w przepisie. Świadczenie usług rolniczych oraz dostawa produktów rolnych przez podmioty inne niż rolnicy ryczałtowi podlega opodatkowaniu. Innego rodzaju działalność prowadzona przez rolnika ryczałtowego, nieuprawniająca go do zwolnienia przedmiotowego (np. działalność handlowa, dostawa produktów rolnych innych niż własnej produkcji), co do zasady podlegać będzie opodatkowaniu według stawek właściwych dla tych czynności.

We wniosku wskazał Pan, że hodowla pijawek jest sklasyfikowana w PKD pod kodem 01.49Z – Chów i hodowla zwierząt pozostałych. Po zakupie i rozmnożeniu pijawek będzie Pan je hodował przez kilka miesięcy i dopiero po tym czasie pijawki będą sprzedawane. Hodowlę pijawek prowadzi Pan w lokalu wynajętym i do tego przystosowanym. Zakupu pijawek dokonuje Pan jednorazowo – w celu ich rozmnożenia i prowadzenia hodowli. Przyszłej sprzedaży młodych pijawek będzie Pan dokonywał dopiero po rozmnożeniu zakupionych pijawek. Sprzedaży będzie Pan dokonywał tylko i wyłącznie wyhodowanych przez siebie pijawek. Jako osoba prowadząca działalność gospodarczą nie jest Pan zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Z przytoczonego wyżej art. 2 pkt 15 ustawy wynika, że przez działalność rolniczą rozumie się m.in. hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie. W związku z tym w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że hodowla pijawek w warunkach laboratoryjnych i sprzedaż pijawek z własnej hodowli wykonywana będzie w ramach działalności rolniczej i tym samym będzie Pan spełniał definicję rolnika ryczałtowego dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

W konsekwencji jako rolnik ryczałtowy w zakresie sprzedaży hodowlanych pijawek pochodzących z własnej działalności rolniczej będzie Pan korzystał ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy w powiązaniu z art. 2 pkt 15 ustawy o podatku o towarów i usług.

Zatem, Pana stanowisko w analizowanej sprawie należy uznać za prawidłowe, mimo Pana wskazania we własnym stanowisku, że nie jest rolnikiem.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).