Interpretacja indywidualna z dnia 9 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.643.2022.1.MKA

Wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie braku uznania sprzedaży nieruchomości za odpłatną dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 8 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania sprzedaży nieruchomości za odpłatną dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wniosek dotyczy kwestii, czy sprzedaż nieruchomości, która znajduje się w (…) będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawcą jest Pan (…), zamieszkały w (…) przy ul. (…), legitymujący się dowodem osobistym nr (…), PESEL: (…), tel. (…), będący jedynym właścicielem działki o powierzchni (…) m² nr 1, obręb (…), znajdującej się w (…).

Wnioskodawca (Sprzedający) nie prowadzi i nie prowadził indywidualnej działalności gospodarczej, również dotyczącej rynku nieruchomości (np. sprzedaż nieruchomości, pośrednictwo, działalność deweloperska, itp.). Nie jest i nie był zarejestrowany jako podatnik podatku VAT oraz nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności rolniczej, a Sprzedający nie dokonywał sprzedaży płodów rolnych z niej pochodzących.

Sprzedający jest (…), a przed przejściem na emeryturę był (…). Ponadto, Wnioskodawca nie posiada udziałów w spółkach prowadzących działalność gospodarczą na rynku nieruchomości, w szczególności w zakresie zakupu i sprzedaży nieruchomości, pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, działalności deweloperskiej, itp.

Nabycie nieruchomości nastąpiło w drodze spadkobrania po matce (…), zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w (…), sygn. akt (…). Nabycie to nie było opodatkowane podatkiem VAT.

Na gruncie nie znajdują się jakiekolwiek budynki, budowle lub infrastruktura. Nieruchomość nie była w jakikolwiek sposób użytkowana. Od nieruchomości jest opłacany podatek rolny. Sprzedający nie udostępniał nieruchomości lub jej części innym podmiotom do używania, np. na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub na innej podstawie prawnej bądź bez tytułu prawnego.

Działka nie podlegała podziałom lub scaleniom. Sprzedający nie podejmował jakichkolwiek działań zmierzających do polepszenia infrastruktury związanej z gruntem, np. poprzez budowę drogi, zapewnienie dojazdu, uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, itp. Nie składał również wniosków przed uchwaleniem, w trakcie uchwalania lub po uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego dla gruntu, mających na celu uzyskanie określonego przeznaczenia gruntu w planie zagospodarowania przestrzennego terenu.  

Wnioskodawca wskazał, że ze Sprzedającym skontaktuje się pośrednik reprezentujący Kupującego lub bezpośrednio Kupujący, który nawiąże kontakt za pomocą numeru telefonicznego podanego na ogłoszeniu o sprzedaży nieruchomości na działce lub w bezpłatnym ogłoszeniu w Internecie.

Ponadto, Sprzedający zawarł (…) r. z (…) pośrednikiem nieruchomości, umowę pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Umowa obowiązywała do (…) r. i nie została przedłużona. Umowa nie przyniosła zakładanych rezultatów, tj. Sprzedającemu nie została złożona jakakolwiek oferta przez klienta wskazanego przez pośrednika. Zgodnie z umową wynagrodzenie pośrednika miało zostać zapłacone wyłącznie w przypadku sprzedaży nieruchomości. Pośrednik nie otrzymał jakiegokolwiek wynagrodzenia od Sprzedającego.

Sprzedający nie udzielał pełnomocnictw innym osobom (podmiotom lub osobom fizycznym) do podejmowania jakichkolwiek działań związanych z nieruchomością, np. przygotowaniem jej do sprzedaży, uzyskaniem pozwoleń lub zaświadczeń, reprezentowaniem Sprzedającego w negocjacjach, wystąpieniem do urzędów, itp. Nie były zawierane umowy przedwstępne lub inne porozumienia dotyczące sprzedaży nieruchomości. Sprzedający w ostatnich (…) latach nie dokonywał jakichkolwiek transakcji na rynku nieruchomości (kupno, sprzedaż, wynajem).

Pytanie

Czy po sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca będzie płacił podatek VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, nie będzie Pan płacił podatku VAT po ewentualnej sprzedaży nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Art. 2 pkt 6 ustawy, stanowi że:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług:

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej działki, podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

We wniosku wskazał Pan, że planuje sprzedać niezabudowaną działkę oznaczoną nr 1.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy w związku ze sprzedażą nieruchomości, będzie Pan uznany za podatnika podatku od towarów i usług, a transakcja sprzedaży będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W celu wyjaśnienia Pana wątpliwości należy przeanalizować całokształt działań, jakie podjął Pan w odniesieniu do nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży i ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży, będzie spełniał Pan przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, zgodnie z którym:

W myśl art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego:

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sytuacji nie wystąpią okoliczności wskazujące, że sprzedaż przez Pana działki nr 1 należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkuje uznaniem Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza całokształtu działań jakie podjął Pan w odniesieniu do ww. działki przez cały okres jej posiadania. Przedmiotem sprzedaży będzie niezabudowana działka nr 1, którą nabył Pan w spadku po (…). Grunt nie był przez Pana użytkowany w jakikolwiek sposób. Działka nie podlegała podziałom lub scaleniom. Nie podejmował Pan działań zmierzających do polepszenia infrastruktury związanej z gruntem, np. poprzez budowę drogi, zapewnienie dojazdu, uzbrojenie terenu czy doprowadzenie mediów.

(…) r. zawarł Pan z pośrednikiem nieruchomości, umowę pośrednictwa sprzedaży działki. Umowa obowiązywała do (…) r. i nie została przedłużona. Umowa nie przyniosła zakładanych rezultatów, tj. nie została złożona Panu jakakolwiek oferta przez klienta wskazanego przez pośrednika.

Nie udzielał Pan pełnomocnictw innym osobom do podejmowania działań związanych z nieruchomością, np. przygotowaniem jej do sprzedaży, uzyskaniem pozwoleń lub zaświadczeń, reprezentowaniem Pana w negocjacjach, wystąpieniem do urzędów. Nie były zawierane umowy przedwstępne lub inne porozumienia dotyczące sprzedaży nieruchomości. W ostatnich (…) latach nie dokonywał Pan transakcji na rynku nieruchomości (kupno, sprzedaż, wynajem). Działka nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto wskazał Pan, że nie był i nie jest Pan zarejestrowany jako podatnik VAT oraz nie posiada Pan statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT. Nie prowadził Pan i nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze podjęte przez Pana działania nie można uznać, że będą one stanowiły ciąg zdarzeń przesądzających o uznaniu planowanej sprzedaży nieruchomości za prowadzenie działalności gospodarczej. W sprawie brak jest więc przesłanek pozwalających uznać Pana, w zakresie planowanej sprzedaży działki nr 1, za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Odnosząc się zatem do sprzedaży przedmiotowej działki stwierdzić należy, że podjęte przez Pana czynności nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Jak wynika z opisu sprawy nie dokonywał Pan czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak jest przesłanek zawodowego, tj. stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności, co przesądzałoby o tym, że zbycie przez Pana opisanej działki będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, zbycie działki nr 1 nie będzie skutkować uznaniem Pana za podatnika podatku VAT, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż ww. działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).