Interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.601.2022.2.ENB

Opodatkowanie świadczeń uzyskanych na podstawie ugody sądowej oraz zastosowania zwolnień przedmiotowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania świadczenia w postaci odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia i zastosowania w odniesieniu do tego świadczenia zwolnienia przedmiotowego, oraz jest prawidłowe w zakresie opodatkowania pozostałych świadczeń, które uzyska Pani na podstawie ugody sądowej oraz zastosowania do tych pozostałych świadczeń zwolnień przedmiotowych.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 września 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 16 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania świadczeń, które uzyska Pani na podstawie ugody sądowej oraz zastosowania zwolnień przedmiotowych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – 19 grudnia 2022 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Przed Sądem Rejonowym w A. toczy się sprawa z powództwa Pani i A.B. przeciwko byłemu pracodawcy X, prowadzącemu działalność gospodarczą o odszkodowanie za używanie i pranie własnej odzieży, o zapłatę wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Strony noszą się z zamiarem zawarcia ugody przed Sądem Pracy.

Zgodnie z projektem ugody zaproponowanym i przedstawionym przez pozwanego pracodawcę, w celu zakończenia sporu sądowego X wypłaci Pani łączną kwotę netto 20.000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych), w terminie 7 dni od wskazania przez Panią numeru rachunku bankowego, na który ma być wpłacona ww. kwota.

Kwota netto 20.000 zł składa się z:

–2.441,33 zł - odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia wyliczonego i ustalonego przez byłego pracodawcę.

(W przypadku niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracodawcę, pracownik może wnieść roszczenia odszkodowawcze do sądu. Zgodnie z art. 56 Kodeksu pracy (Kp), pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy. Natomiast zgodnie z art. 58 Kp, odszkodowanie za rozwiązanie umowy o pracę, o którym mowa w art. 56 Kodeksu pracy, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia.) Odszkodowanie dotyczy korzyści, które mogłaby Pani osiągnąć, gdyby umowa o pracę nie została rozwiązana.

–34,80 zł - ekwiwalentu za niewykorzystany urlop,

–2.538,99 zł - ekwiwalentu za używanie i pranie własnej odzieży ustalonego zgodnie z przepisami o BHP,

–14.984,88 zł - wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

W ugodzie pracodawcy nie zostało wskazane/potwierdzone/ustalone, że wypowiedzenie umowy zostało dokonane z naruszeniem przepisów prawa dotyczących rozwiązywania umów o pracę.

Pani zaproponowała z kolei ugodę, zgodnie z którą X wypłaci kwotę powiększoną o składki i podatek.

Powiększona kwota (brutto) składałaby się z:

a)4.800 zł - odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w związku z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę. Strony oświadczają, że odszkodowanie stanowi odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 Kodeksu pracy w wysokości określonej w art. 58 Kodeksu pracy.

b)68,42 zł - ekwiwalentu za niewykorzystany urlop,

c)odszkodowania za używanie i pranie własnej odzieży (wyliczone przezpracodawcę),

d)wynagrodzenia za przepracowany przez powódkę ponadnormatywny czas pracy. Kwota powinna być powiększona o podatek oraz składki i wyliczona przez pracodawcę.

W dalszej części ugody zawarła Pani zapis, iż „Strony ustalają, że należności związane z wypłatą powódkom ww. kwoty takie jak: zaliczka na podatek dochodowy, składki na ubezpieczenie społeczne i inne, których płatnikiem jest pracodawca zostaną ustalone i uiszczone przez pozwanego w ustawowych terminach. Powódka z związku z wypłatą otrzyma listem poleconym w terminie … PIT-11”.

W ugodzie zaproponowanej przez Panią znajduje się zapis, że umowa o pracę została wypowiedziana bez zachowania przepisów prawa pracy.

Pozwany X nie wyraża zgody na zaproponowaną przez Panią ugodę, w której to wyżej wskazana kwota mająca zostać wypłacona powódce zostanie powiększona o składki na ubezpieczenie społeczne i podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pozwany pracodawca X stoi na stanowisku, że wskazana w zaproponowanej przez niego ugodzie kwota netto jest kwotą, od której nie zostanie uiszczony podatek i składki na ubezpieczenia społeczne, albowiem roszczenia stanowią de facto odszkodowanie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych

Pozwany pracodawca twierdzi, że skoro w ugodzie określone są kwoty netto, to powódka nie będzie zobligowana - po otrzymaniu tej kwoty pieniężnej w pełnej wysokości - do uiszczenia podatku od osób fizycznych. Tym samym pozwany pracodawca odmówił także wystawienia powódce deklaracji podatkowej PIT-11.

Pytania

1)Czy w przypadku wypłacenia Pani na podstawie ugody zaproponowanej przez X kwoty netto w wysokości 20.000 zł, na którą składają się kwoty: 2.441,33 zł - odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia; 34,80 zł - ekwiwalent za niewykorzystany urlop; 2.538,99 zł - ekwiwalent za używanie i pranie własnej odzieży; 14.984,88 zł - wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, powstanie po Pani stronie obowiązek podatkowy, skutkujący obowiązkiem zapłaty podatku na rzecz organu podatkowego?

2)Czy otrzymując na podstawie ugody kwotę netto 20.000 zł (składniki kwoty wskazane wyżej) powinna Pani otrzymać od pracodawcy PIT-11?

3)Czy ugoda jest zgodna z prawem podatkowym i otrzymując na jej mocy łączną kwotę 20.000 zł netto nie będzie Pani zobligowana do uiszczenia od tej kwoty podatku dochodowego od osób fizycznych, czy też kwota 20.000 zł powinna być określona jako brutto, bowiem będzie Pani musiała odprowadzić od niej podatek dochodowy od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie treść ugody skutkuje powstaniem po Pani stronie obowiązku podatkowego w zakresie kwoty 34,80 zł - ekwiwalent za niewykorzystany urlop i 14.984,88 zł - wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych.

Wyżej wskazane środki pieniężne wypłacone w ramach tej ugody nie są zwolnione z podatku w ramach odszkodowania.

Nadto, ugoda daje możliwość pracodawcy wypłacenia ustalonych w ugodzie kwot pomniejszonych o podatek dochodowy od osób fizycznych, pomimo, iż w ugodzie wskazana jest kwota netto do wypłaty. Pani zdaniem nawet jeżeli pozwany pracodawca wypłaci jej kwotę ustaloną w ugodzie w wysokości 20.000 zł netto, to i tak będzie Pani zobligowana do uiszczenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za składniki takie jak: ekwiwalent za niewykorzystany urlop oraz wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych. Stoi Pani na stanowisku, że wyżej wskazane kwoty zawarte w ugodzie nie stanowią odszkodowania, lecz wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i ekwiwalent za niewykorzystany urlop - jeden ze składników wynagrodzenia, a co za tym idzie są opodatkowane. Z tym stanowiskiem nie zgadza się pozwany pracodawca.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem:

a)określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b)odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c)odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d)odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g)odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a)otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b)dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Pani zdaniem wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i ekwiwalent za niewykorzystany urlop nie stanowią odszkodowania, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stoi Pani na stanowisku, że Kodeks pracy nie przewiduje odszkodowania na rzecz pracownika z tytułu godzin nadliczbowych czy ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, lecz wypłatę wynagrodzenia i jego składników. Uważa Pani, że wynagrodzenie za godziny nadliczbowe stanowi w rzeczywistości wypłatę zaległego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, a zatem jest to wypłata zaległych należności z tytułu łączącego byłego pracownika z byłym pracodawcą stosunku pracy.

Rekompensata pieniężna za niewykorzystany urlop jest jednym ze składników wynagrodzenia pracownika i w świetle ustawy o PIT podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Pracodawca ma obowiązek obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek. Tym samym kwota wskazana w ugodzie dla powódki podana w wartości netto nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych i nawet jeżeli otrzyma Pani tę kwotę w pełnej wysokości od pracodawcy, będzie musiała Pani odprowadzić od niej podatek.

Z kolei kwota 2.441,33 zł - odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia i kwota 2.538,99 zł - odszkodowanie za używanie i pranie własnej odzieży nie podlegają opodatkowaniu. Ekwiwalent za używanie przez pracowników własnej odzieży roboczej i jej pranie, wypłacany zgodnie z przepisami bhp jest wolny od podatku dochodowego. W związku z tym od tych świadczeń nie pobiera się zaliczki na podatek dochodowy.

Na podstawie art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach, jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu lub ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne, bezpieczeństwa i higieny pracy. Jednocześnie, pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 237⁷ § 2 K.p.). Wówczas pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.

Ponadto pracodawca jest obowiązany zapewnić m.in. pranie takiej odzieży, a jeśli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika (art. 237⁹ § 2 i 3 K.p.)

Wypłacane pracownikom ekwiwalenty pieniężne za używanie i pranie przez pracowników własnej odzieży roboczej stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 updof. Jednak na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 updof wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

W związku z tym pracodawca jako płatnik PIT od wartości wymienionych świadczeń, wypłacanych zgodnie z przepisami bhp, nie jest zobowiązany do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odszkodowanie za nieuzasadnione lub naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest objęte zwolnieniem od podatku dochodowego - na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. art. 45 w związku z art. 47¹ Kodeksu pracy. Oznacza to jednocześnie, że były pracodawca jako płatnik nie jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od kwoty tego odszkodowania. Takie odszkodowania wyłączono także z podstawy wymiaru składek ZUS .

W Pani ocenie wypłacone środki pieniężne za pracę w godzinach nadliczbowych oraz ekwiwalent za niewykorzystany urlop stanowią dla Pani przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pani zdaniem pozwany pracodawca powinien wskazać w ugodzie kwoty wynagrodzenia powiększone o podatek dochodowy i składki na ubezpieczenia społeczne, a następnie przekazać jej PIT-11 celem rozliczenia. Uważa Pani, że wskazana w ugodzie kwota netto 20.000 zł powinna być oskładkowana w części dotyczącej wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Takie świadczenie jest traktowane jako przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Niemniej jednak uważa Pani, że pracodawca jako płatnik PIT jest odpowiedzialny za prawidłowe obliczenie i wpłacenie tego podatku do Urzędu Skarbowego. To zakład pracy ponosi w całości ryzyko związane z ewentualną niewłaściwą interpretacją lub błędnym zastosowaniem przepisów Ustawy o PIT. Jeżeli pracodawca błędnie ustalił koszty uzyskania przychodów, podatnik może sam je skorygować, wypełniając zeznanie roczne na podstawie informacji PIT-11 otrzymanej od płatnika.

W Pani ocenie zaproponowana w takiej formie ugoda spowodowuje wobec Pani negatywne skutki podatkowe i nie jest zgodna z prawem. Skoro bowiem wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i ekwiwalent za niewykorzystany urlop nie stanowią odszkodowania, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to uznać należy, że kwota 20.000 zł stanowić będzie przychód ze stosunku pracy (art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Artykuł 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi między innymi, ze źródłem przychodów jest stosunek pracy. Za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne. Niezależnie od tego, czy wypłaty wynagrodzenia dokonuje były czy obecny pracodawca - pełni on funkcję płatnika. Do obowiązków płatnika należy obliczanie i pobieranie w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy. Za dochód uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne. Przy wypłacie wynagrodzenia pracodawca powinien odliczać zryczałtowane pracownicze koszty uzyskania przychodów. Jeżeli wynagrodzenie za godziny nadliczbowe i ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypłacone zostaną po ustaniu stosunku pracy, pracownikowi również przysługują koszty uzyskania przychodów, lecz w limicie miesięcznym określonym w ustawie. W takim stanie rzeczy uważa Pani, że treść ugody przedstawionej przez pozwanego pracodawcę wywoła wobec niej negatywne skutki podatkowe, a w konsekwencji będzie Pani zobligowana do odprowadzenia od ww. kwoty podatku. W Pani ocenie dwa składniki pieniężne ugody, tj. wynagrodzenie w godzinach nadliczbowych i ekwiwalent za niewykorzystany urlop są opodatkowane, dlatego powinny być wskazane w wartości brutto, aby rzeczywiście otrzymała Pani kwotę netto wskazaną w ugodzie. W obecnej wersji, pomimo, iż w ugodzie określona jest kwota netto, to w rzeczywistości takiej kwoty Pani nie otrzyma, ponieważ będzie zobligowana odprowadzić podatek od kwoty wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła we wniosku jest nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania świadczenia w postaci odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia i zastosowania w odniesieniu do tego świadczenia zwolnienia przedmiotowego, oraz jest prawidłowe w zakresie opodatkowania pozostałych świadczeń, które uzyska Pani na podstawie ugody sądowej oraz zastosowania do tych pozostałych świadczeń zwolnień przedmiotowych.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast w świetle art. 12 ust. 1 omawianej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Na podstawie art. 31 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy'', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W myśl natomiast art. 32 ust. 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r. i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od tego dnia:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

W oparciu o art. 39 ust. 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r. i mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od tego dnia:

Płatnicy, o których mowa w art. 32, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2022 r. poz. 1510, 1700 i 2140), z wyjątkiem:

a)określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b)odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c)odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d)odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g)odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy objęte są odszkodowania lub zadośćuczynienia, w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów; lub też jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy:

Wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a)otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b)dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, obejmuje zatem swym zakresem odszkodowania lub zadośćuczynienia przyznane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, których wysokość lub zasady ustalania nie wynikają wprost z regulacji wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy. Przy czym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy wyłączone są świadczenia otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz świadczenia dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zakres tego zwolnienia obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczy utraconych korzyści.

W opisie zdarzenia wskazała Pani, że przed Sądem Rejonowym toczy się sprawa z powództwa Pani i A.B. przeciwko byłemu pracodawcy o odszkodowanie za używanie i pranie własnej odzieży, o zapłatę wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Zamierzacie Państwo zawrzeć ugodę przed Sądem Pracy.

Zgodnie z projektem ugody zaproponowanym i przedstawionym przez pozwanego pracodawcę, w celu zakończenia sporu sądowego X wypłaci Pani łączną kwotę netto 20.000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych), w terminie 7 dni od wskazania przez Panią numeru rachunku bankowego, na który ma być wpłacona ww. kwota.

Kwota netto 20.000 zł składa się z:

–2.441,33 zł - odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia wyliczonego i ustalonego przez byłego pracodawcę. Odszkodowanie dotyczy korzyści, które mogłaby Pani osiągnąć, gdyby umowa o pracę nie została rozwiązana.

–34,80 zł - ekwiwalentu za niewykorzystany urlop,

–2.538,99 zł - ekwiwalentu za używanie i pranie własnej odzieży ustalonego zgodnie z przepisami o BHP,

–14.984,88 zł - wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

W ugodzie pracodawcy nie zostało wskazane/potwierdzone/ustalone, że wypowiedzenie umowy zostało dokonane z naruszeniem przepisów prawa dotyczących rozwiązywania umów o pracę.

Pani zaproponowała z kolei ugodę, zgodnie z którą X wypłaci kwotę powiększoną o składki i podatek. Ponadto w ugodzie zaproponowanej przez Panią znajduje się zapis, że umowa o pracę została wypowiedziana bez zachowania przepisów prawa pracy.

Pozwany X nie wyraża zgody na zaproponowaną przez Panią ugodę.

W kontekście przedstawionych przez Panią okoliczności wyjaśnić zatem należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odszkodowania, tym nie mniej jego rozumienie nie może odbiegać od znaczenia przyjętego w systemie prawa cywilnego. Wiele pojęć z katalogu zwolnień przedmiotowych nie zostało zdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie może to jednak oznaczać dowolności w ich rozumieniu i stosowania wykładni rozszerzającej, przy czym oczywistym jest, iż aby uniknąć takiej dowolności, kryteria rozumienia tych pojęć, niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, muszą mieć w pierwszej kolejności charakter kryteriów ustawowych. Odwołując się zatem do prawa cywilnego stwierdzić należy, że zasady odpowiedzialności odszkodowawczej w prawie cywilnym opierają się na zasadzie winy lub ryzyka. Ustawa z dnia 24 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360) przewiduje dwa zasadnicze rodzaje odpowiedzialności: kontraktową, która powstaje z mocy umowy (art. 471 K.c. i nast.) oraz deliktową - wynikającą z czynów niedozwolonych (art. 415 K.c. i nast.). W konsekwencji na tle Kodeksu cywilnego świadczenie odszkodowawcze jest następstwem czynu niedozwolonego lub niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania. O tym, co stanowi szkodę oraz jakie są zasady i sposoby jej naprawienia decydują generalnie przepisy art. 361 i 363 Kodeksu cywilnego. W świetle powyżej wskazanych uregulowań wypłata odszkodowania jest więc konsekwencją wystąpienia szkody.

Powyższe regulacje, mają również zastosowanie do przepisów Kodeksu pracy, choć w ograniczonym zakresie.

Jak stanowi bowiem art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.).

W sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.

Powyższe oznacza, że przepisy Kodeksu cywilnego wybrane do zastosowania w prawie pracy (stosunku pracy) nie mogą się sprzeciwiać ogólnym normom prawa pracy, mającym podstawowe znaczenie dla regulacji stosunków pracy.

Przepisy Kodeksu pracy, posługują się terminami „odszkodowanie” oraz „zadośćuczynienie” w odniesieniu do konkretnych świadczeń pracowniczych, do których uprawniony jest pracownik lub były pracownik (np. w art. 45, art. 56 Kodeksu pracy).

Z przepisów tych nie wynika jednakże, że dokonana na podstawie ugody sądowej wypłata w postaci zaległego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych lub ekwiwalentu za niewykorzystany urlop ma charakter odszkodowawczy. Wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych czy ekwiwalentu za niewykorzystany urlop nie można zatem traktować jako odszkodowania. Kodeks pracy wprowadza wyraźne rozgraniczenie pomiędzy wynagrodzeniem – w tym za niewykorzystany urlop, a odszkodowaniem. W konsekwencji, zgodzić się z Panią należy, że wskazane w ugodzie wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych oraz ekwiwalent za niewykorzystany urlop nie stanowią odszkodowania. Nie mogą więc one korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i ekwiwalent za niewykorzystany urlop - jako związane bezpośrednio ze stosunkiem pracy - stanowią przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponadto na podstawie ugody zaproponowanej przez X otrzyma Pani również świadczenie nazwane odszkodowaniem z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. W ugodzie pracodawcy nie zostało jednak wskazane/potwierdzone/ustalone, że wypowiedzenie umowy zostało dokonane z naruszeniem przepisów prawa dotyczących rozwiązywania umów o pracę.

Należy zatem wyjaśnić, że w kontekście rozwiązania umowy o pracę ustawodawca przewiduje odszkodowanie w sytuacji, gdy wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę (art. 45 Kodeksu pracy), bądź rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie (art. 56 Kodeksu pracy). Jednocześnie zgodnie z art. 58 Kodeksu pracy, odszkodowanie, o którym mowa w art. 56 przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. W przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia.

Ustawodawca w sytuacji rozwiązania umowy o pracę przewiduje odszkodowanie wyłącznie w sytuacji gdy wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę.

Funkcję odszkodowawczą w Kodeksie pracy pełnią wyłącznie te świadczenia, których celem jest zrekompensowanie pracownikowi skutków zdarzeń, które noszą cechy czynu niedozwolonego lub zawinionego przez pracodawcę.

Wobec powyższego uznać należy, że wypłacone świadczenie, pomimo nazwania go odszkodowaniem, nie ma w istocie charakteru odszkodowawczego, związanego z zawinionym/niezgodnym z prawem działaniem pracodawcy.

Należy również podkreślić, że nie nazwa, lecz rzeczywisty charakter świadczenia decyduje o tym, czy przybiera ono cechy odszkodowania/zadośćuczynienia, czy też nie. W konsekwencji, w przypadku, w którym wypłata świadczenia następuje na podstawie zawartego przez strony porozumienia (ugody), a więc wyrażonej w ten sposób woli takiego ułożenia wzajemnych relacji prawnych, nie może być mowy o bezprawności działania i naprawieniu wyrządzonej szkody lub krzywdy.

W myśl art. 917 ustawy Kodeks cywilny:

Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Zawarcie ugody przed sądem nie jest więc równoznaczne z uznaniem roszczeń przedstawionych przez Panią.

W związku z powyższym, skoro treść zaproponowanej przez byłego pracodawcę ugody nie potwierdza naruszenia przepisów prawa dotyczących rozwiązywania umów o pracę uznać należy, że świadczenie nazwane w ugodzie „odszkodowaniem z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia” nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak naruszenia przepisów o wypowiadaniu umów o pracę oznacza, że wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z przepisów Kodeksu pracy. Kodeks pracy nie przewiduje odszkodowania w sytuacji gdy nie doszło do naruszenia jego przepisów.

Ponadto ponieważ wskazała Pani, że świadczenie nazwane w ugodzie „odszkodowaniem z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia” dotyczy korzyści, które mogłaby Pani osiągnąć, gdyby umowa o pracę nie została rozwiązana uznać należy, iż nie może ono także korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy. Świadczenie to pomimo, iż zostanie wypłacone na podstawie ugody sądowej nie stanowi odszkodowania lub zadośćuczynienia, o którym mowa w tym przepisie, nie dotyczy bowiem szkody rzeczywistej.

Oznacza to, że świadczenie nazwane w ugodzie „odszkodowaniem z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia” również stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu tym podatkiem.

Natomiast w odniesieniu do ekwiwalentu za używanie i pranie własnej odzieży, który jak Pani wskazała był ustalony na podstawie przepisów BHP należy przywołać art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku są:

świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zagadnienia dotyczące dostarczania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, a także związanych z tym wypłat ekwiwalentów pieniężnych reguluje dział X „Bezpieczeństwo i higiena pracy”, rozdział IX „Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze” ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.).

Stosownie do postanowień art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy:

Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

1)jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu;

2)ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

W myśl art. 237⁷ § 2 ww. Kodeksu:

Pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zgodnie z art. 237⁷ § 4 Kodeksu pracy:

Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z § 2, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.

Ponadto na podstawie art. 237⁹ § 2 Kodeksu pracy:

Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie.

W myśl art. 237⁹§ 3 Kodeksu pracy:

Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Zgodnie z definicją słownikową ekwiwalent oznacza rzecz zastępującą inną rzecz o równej wartości, odpowiednik, równoważnik (Współczesny słownik języka polskiego, Dunaj B. Warszawa 2007). Z powołanych przepisów Kodeksu pracy wynika, iż dostarczenie pracownikowi odzieży roboczej i obuwia, jest obowiązkiem pracodawcy.

Jeżeli jednak pracodawca dopuszcza używanie przez pracowników własnej odzieży i obuwia, za ich zgodą, wówczas zobowiązany jest do wypłaty stosownego ekwiwalentu pieniężnego. Za używanie własnej odzieży i obuwia pracownicy mają prawo otrzymać ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny, natomiast za pranie odzieży roboczej w wysokości poniesionych przez pracownika kosztów.

Oznacza to, że ekwiwalent za używanie i pranie własnej odzieży, który zostanie ustalony na podstawie przepisów BHP stanowić będzie dla Pani przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowe jest zatem Pani stanowisko, zgodnie z którym ekwiwalent za używanie i pranie odzieży nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Były pracodawca nie będzie zatem zobowiązany do poboru zaliczki od ekwiwalentu za używanie i pranie własnej odzieży, jak również do wykazywania tego świadczenia w informacji PIT-11, bowiem świadczenie to korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

Były pracodawca będzie natomiast zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych stosownie do ww. art. 31 lub art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wypłaconego na podstawie ugody wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, ekwiwalentu za niewykorzystany urlop oraz świadczenia nazwanego w ugodzie „odszkodowaniem z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia”. Świadczenia te razem z pobraną od nich zaliczką powinny zostać wykazane przez byłego pracodawcę w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11).

Jednakże podkreślenia wymaga, że w sytuacji gdy były pracodawca nie wywiąże się z ciążących na nim obowiązków płatnika (tj. nie pobierze zaliczki na podatek i nie wystawi PIT-11) nie będzie to oznaczało, że otrzymane ww. świadczenia w postaci wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, ekwiwalentu za niewykorzystany urlop oraz świadczenia nazwanego w ugodzie „odszkodowaniem z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia” nie podlegają opodatkowaniu. Niezależnie bowiem od obowiązków ciążących na płatniku, podatnik ma obowiązek wykazać przychody (dochody) podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w składanym zeznaniu podatkowym oraz zapłacić należny podatek.

Dodatkowe informacje

Interpretacja zawiera ocenę Pani stanowiska w zakresie w jakim odnosi się ono do opodatkowania świadczeń, które uzyska Pani na podstawie ugody sądowej oraz zastosowania zwolnień przedmiotowych. Interpretacja nie rozstrzyga w zakresie „zgodności z prawem podatkowym” wskazanej przez Panią ugody, jak również nie rozstrzyga jakie kwoty należnych Pani świadczeń powinny zostać zawarte w ugodzie, w szczególności o tym, czy w ugodzie kwoty te powinny być oskładkowane i podwyższone o wartość należnego podatku dochodowego od osób fizycznych. Kwestie te nie są regulowane przepisami prawa podatkowego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i obowiązującego stanu prawnego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA), albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).