Interpretacja indywidualna z dnia 3 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.669.2022.4.WL

Prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z ponoszeniem Kosztów dotyczących podróży służbowych Współpracowników.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek 5 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z ponoszeniem Kosztów dotyczących podróży służbowych Współpracowników, podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 grudnia 2022 r. (data wpływu 15 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podmiotem działającym w branży rekrutacyjnej. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka specjalizuje się w wyszukiwaniu pracowników dla branży IT. Wspomaga klientów zewnętrznych w procesie rekrutacji i pozyskiwania pracowników/współpracowników na określone stanowisko.

Oferta Spółki obejmuje również:

1)wsparcie procesu rekrutacyjnego działaniami marketingowymi, co ma na celu zwiększenie widoczności marki klienta oraz ofert pracy na rynku kandydatów;

2)szkolenia dla zespołów rekruterów pracujących u klienta (szkolenia ze skutecznej rekrutacji).

Ze względu na złożony charakter świadczonych usług, Spółka prowadzi działalność korzystając zarówno z pracy pracowników (osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę), jak i z pracy podwykonawców – osób fizycznych wykonujących ją na podstawie umowy współpracy, tzw. b2b (dalej: „Współpracownicy”).

Współpracownicy prowadzą własną działalność gospodarczą, są jednak stałym elementem całego zespołu Spółki, uczestnicząc w pracach i projektach przez Nią realizowanych. Jednocześnie, Współpracownicy nie stanowią klientów Spółki.

Spółka współpracuje ze Współpracownikami na podstawie stałej umowy o świadczenie usług, która określa zasady współpracy.

W związku z wykonywaniem zadań na rzecz Spółki, Współpracownicy mają niekiedy obowiązek wykonania podróży (dalej: „Podróż”).

Co do zasady można wyróżnić następujące podstawowe przypadki, w których Współpracownicy odbywają Podróż na żądanie Spółki:

1)Spółka w swojej siedzibie organizuje szkolenia dla swoich klientów lub spotkania merytoryczne dotyczące bądź danego projektu i danego klienta bądź pracy nad potencjalnymi przyszłymi produktami/zleceniami, w których udział danego Współpracownika jest konieczny;

2)Spółka wskazuje swojego klienta, do którego w celu realizacji usługi na rzecz tego klienta jedzie Współpracownik.

Spółka planuje pokrywać koszty danej Podróży Współpracownika (dalej: „Koszty”). W ramach Kosztów nabywane będą noclegi i bilety transportu publicznego (bilety kolejowe, autobusowe, tramwajowe).

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku:

Na pytanie Organu „Jaki wpływ na uzyskanie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów ma poniesienie kosztów podróży Państwa Współpracowników?” wskazali Państwo „Jak Spółka wskazywała we wniosku, celem ponoszenia przez Spółkę przedmiotowych kosztów będzie osiągnięcie przychodów i zachowanie lub zabezpieczenie ich źródła. Koszty będą ponoszone w celu zapewnienia realizacji zleceń na rzecz klientów w ujęciu ogólnym (praca merytoryczna nad produktem) lub w ujęciu szczególnym (praca w konkretnym projekcie, realizowanym na rzecz konkretnego klienta). Zlecenia od klientów generują z kolei przychód po stronie Spółki. Koszty przyczyniają się do:

1)wykonania zlecenia na rzecz klienta Spółki, co bezpośrednio generuje przychód po jej stronie (powoduje uzyskanie przychodu);

2)opracowania produktu/rozwiązania które w przyszłości wygeneruje przychód (spowoduje uzyskanie/potencjalne uzyskanie przychodu).”

Na pytanie Organu „Czy fakt poniesienia przez Państwa wydatków z tytułu odbycia przez Współpracowników podróży służbowej ma wpływ (jaki?) na wysokość wynagrodzenia wypłacanego Współpracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o współpracy (tzw. B2B)?” wskazali Państwo „Zwrot kosztów podróży nie jest elementem wynagrodzenia Współpracowników. Spółka na podstawie ustaleń ze Współpracownikami dokonuje zwrotu kosztów przez nich poniesionych.”

Na pytanie Organu „Jaki związek mają ponoszone koszty podróży Współpracowników Państwa Spółki z prowadzoną przez Państwa Spółkę działalnością gospodarczą?” wskazali Państwo „Podróże Współpracowników, jak wskazano we wniosku związane są ze świadczeniem usług na rzecz klientów Spółki lub z opracowaniem produktów/rozwiązań które będą przedmiotem sprzedaży na rzecz klientów (patrz szerzej odp. na lit. a powyżej). Świadczenie usług na rzecz klientów/opracowywanie produktów w celu późniejszej sprzedaży jest z kolei przedmiotem działalności gospodarczej Spółki. Występuje zatem bez wątpienia powiązanie pomiędzy prowadzoną działalnością gospodarczą a Podróżami Współpracowników.”

Na pytanie Organu „Czy faktury dokumentujące poniesione koszty podróży Państwa Współpracowników są wystawione na Państwa Spółkę?” wskazali Państwo „Mogą mieć miejsce dwojakie sytuacje:

‒faktury są wystawiane bezpośrednio na Spółkę, Współpracownik płaci za nie z własnych środków,

‒faktury są wystawiane na Współpracownika i opłacane z jego środków.”

Na pytanie Organu „Z jakimi czynnościami Państwa Spółki związane są usługi świadczone przez Współpracowników Państwa Spółki, w związku z którymi ponoszone są koszty podróży, tj. z czynnościami:

‒opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług,

‒zwolnionymi z opodatkowania podatkiem od towarów i usług,

‒niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?”

wskazali Państwo „Przedmiotowe usługi związane są z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych. Działalność Spółki polega na świadczeniu usług doradczych

i usług pozyskiwania pracowników, które podlegają opodatkowaniu VAT.”

Pytanie

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z ponoszeniem Kosztów (z uwzględnieniem ograniczeń określonych w ustawie o podatku od towarów i usług)? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki ma ona prawo do odliczenia podatku VAT w związku z ponoszeniem wydatków w ramach Kosztów, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy VAT.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast ust. 2 pkt 1 ww. artykułu wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.nabycia towarów i usług,

b.dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn.:

1.odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz

2.gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przy czym, wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Natomiast związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lub przez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy/współpracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy/usługodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Zatem, jeżeli Koszty nie będą miały ani ogólnego, ani pośredniego związku z działalnością gospodarczą Spółki, to Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami w ramach Kosztów.

W kontekście powyższego należy wskazać, że w opisanym przypadku Koszty mają w zależności od przypadku bezpośredni jak i ogólny/pośredni związek z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy gdyż zapewniają realizację danych zleceń lub rozwój produktu/pozyskanie nowych kontraktów.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te będą związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą, zatem będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach otrzymywanych w związku z Kosztami.

Powyższe prawo będzie ograniczone przez art. 88 ustawy VAT, który wskazuje na brak możliwości odliczenia VAT od wydatków na noclegi. Spółka nie będzie zatem odliczać VAT od usług noclegowych. Pozostałe wydatki w ramach Kosztów zdaniem Spółki będą jednak objęte prawem do odliczenia VAT.

Podsumowując, zdaniem Spółki ma ona prawo do odliczenia podatku VAT w związku z ponoszeniem Kosztów (poza usługami noclegowymi).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Należy zaznaczyć, że faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym wykonanie pewnej usługi lub dostawy towaru pomiędzy stronami w niej wskazanymi. Podmiot, będący nabywcą, dla którego została wystawiona faktura ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tej faktury.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Zaznaczyć należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami, a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Mocą art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka specjalizuje się w wyszukiwaniu pracowników dla branży IT. Ze względu na złożony charakter świadczonych usług, Spółka prowadzi działalność korzystając zarówno z pracy pracowników (osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę), jak i z pracy podwykonawców – osób fizycznych wykonujących ją na podstawie umowy współpracy, tzw. b2b (dalej: „Współpracownicy”). Współpracownicy prowadzą własną działalność gospodarczą, są jednak stałym elementem całego zespołu Spółki, uczestnicząc w pracach i projektach przez Nią realizowanych. Jednocześnie, Współpracownicy nie stanowią klientów Spółki. Spółka współpracuje ze Współpracownikami na podstawie stałej umowy o świadczenie usług, która określa zasady współpracy. W związku z wykonywaniem zadań na rzecz Spółki, Współpracownicy mają niekiedy obowiązek wykonania podróży. Spółka planuje pokrywać koszty danej Podróży Współpracownika. W ramach Kosztów nabywane będą noclegi i bilety transportu publicznego (bilety kolejowe, autobusowe, tramwajowe). Zwrot kosztów podróży nie jest elementem wynagrodzenia Współpracowników. Spółka na podstawie ustaleń ze Współpracownikami dokonuje zwrotu kosztów przez nich poniesionych. Podróże Współpracowników związane są ze świadczeniem usług na rzecz klientów Spółki lub z opracowaniem produktów/rozwiązań które będą przedmiotem sprzedaży na rzecz klientów. Świadczenie usług na rzecz klientów/opracowywanie produktów w celu późniejszej sprzedaży jest z kolei przedmiotem działalności gospodarczej Spółki. Występuje zatem bez wątpienia powiązanie pomiędzy prowadzoną działalnością gospodarczą a Podróżami Współpracowników. Usługi świadczone przez Współpracowników związane są z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych. Faktury dokumentujące poniesione koszty podróży mogą być wystawiane bezpośrednio na Spółkę, Współpracownik płaci za nie z własnych środków lub wystawiane na Współpracownika i opłacane z jego środków.

Wątpliwości Państwa Spółki dotyczą prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z ponoszeniem Kosztów (koszty podróży Współpracowników).

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością, przy czym - jak wyżej wskazano -związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Trzeba wskazać, że z literalnej wykładni art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług bezpośrednio wynika, że odliczyć można podatek naliczony związany z transakcjami, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.). Przepisy Rozdziału 1–4 Tytułu X Dyrektywy VAT (art. 167 i nast.) wprowadzają podstawową regułę wspólnego systemu podatku VAT, zgodnie z którą podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, natomiast prawo takie nie przysługuje w przypadku dokonywania transakcji zwolnionych lub nieopodatkowanych.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną, jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r., (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc), TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia.

W świetle powyższego, nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim przy dokonywaniu świadczeń opodatkowanych, lecz oczywistość oraz bezpośredniość tego powiązania z dokonywaną przez podatnika sprzedażą opodatkowaną, może dopiero dawać uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń wskazane zostało w cytowanym wyżej art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy.

W przedmiotowej sprawie należy wyodrębnić dwa warianty dokumentowania Kosztów, które Państwa Spółka wskazała, tj. sytuacja gdy:

‒faktury dokumentujące poniesione koszty podróży wystawiane bezpośrednio na Spółkę, Współpracownik płaci za nie z własnych środków lub

‒faktury są wystawiane na Współpracownika i opłacane z jego środków.

Zgodnie z treścią art. 106e ust. 1 pkt 3, pkt 4, pkt 5 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

‒imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

‒numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

‒numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym wykonanie pewnej usługi lub dostawy towaru, uprawniającym (po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów prawa) podmiot, dla którego jest wystawiona (nabywcę) do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 106o ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e, oraz zakres tych danych, uwzględniając:

1) konieczność zapewnienia odpowiedniego dokumentowania dostawy towarów lub świadczenia usług i identyfikacji czynności dokonanych przez niektóre kategorie podatników;

2) niską wartość transakcji lub specyfikę niektórych rodzajów działalności związaną z liczbą lub rodzajem wykonywanych czynności.

Minister Finansów wykorzystując delegację zawartą w ww. przepisie ustawy, w rozporządzeniu z dnia 29 października 2021 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. z 2021 r. poz. 1979) w § 3 pkt 1-5 określił przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy.

Zgodnie z treścią § 3 pkt 4 rozporządzenia:

Faktura dokumentująca przejazd autostradą płatną lub przejazd na dowolną odległość, wystawiana w formie biletu jednorazowego przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, powinna zawierać:

a)numer i datę wystawienia,

b)imię i nazwisko lub nazwę podatnika,

c)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku,

d)informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi,

e)kwotę podatku,

f)kwotę należności ogółem.

Zatem, zgodnie z brzmieniem powołanych przepisów bilety transportu publicznego są fakturą, jeżeli posiadają ww. elementy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy Państwa Spółce, jako zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług, nabywającemu usługi, które związane są czynnościami opodatkowanymi pozostającymi w związku z działalnością Państwa Spółki, udokumentowane biletami lub fakturami wystawionymi na Państwa Spółkę, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszeniem Kosztów, tj. biletów za przejazd (bilety kolejowe, autobusowe, tramwajowe).

Jeżeli natomiast usługi transportu publicznego są dokumentowane fakturami wystawionymi na Współpracownika, to Państwa Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT.

Ponadto, stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, Państwa Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych na zakup usług noclegowych w związku ze wskazanymi Kosztami (koszty podróży Współpracownika), niezależnie od tego czy faktury są wystawione na Państwa Spółkę czy na Współpracowników.

Zatem, oceniając całościowo stanowisko Państwa Spółki należało uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko kwestii będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. W niniejszej interpretacji nie dokonywano oceny skutków podatkowych wzajemnych relacji między Państwa Spółką a podmiotami współpracującymi.

Podkreślenia wymaga, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w takich sytuacjach, gdy bilety dokumentują usługi przewozu związane z Państwa działalnością gospodarczą, z czynnościami opodatkowanymi. Natomiast ocena tego związku jest możliwa tylko w ramach postępowania podatkowego. Wobec powyższego, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalone, że związek taki nie występuje, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako ”PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).