Wyrok SN z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. II PK 139/15

Prawidłowe wypowiedzenie spółdzielczej umowy o pracę wymaga nawiązania do adekwatnej podstawy prawnej w postaci konkretnej uchwały rady spółdzielni o zmniejszeniu stanu zatrudnienia podyktowanego gospodarczą koniecznością (art. 187 pkt 1 Prawa spółdzielczego). Taka uchwała może zawierać precyzyjne i poddające się weryfikacji sądowej kryteria doboru członków spółdzielni do wypowiedzenia spółdzielczego stosunku pracy ze względu na wymienione w okoliczności (przyczyny) uzasadniające rozwiązanie z członkiem spółdzielni spółdzielczej umowy o pracę w czasie trwania członkostwa, które mogą nawiązywać do przyznania członkowi spółdzielni prawa do emerytury (art. 187 pkt 2 Prawa spółdzielczego), ale taka przyczyna sama w sobie (eo ipso) nie może stanowić wyłącznej przyczyny wypowiedzenia spółdzielczego stosunku pracy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Beata Gudowska (przewodniczący)

‎SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

‎SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa L. G. ‎przeciwko Spółdzielni S. w G. ‎o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za okres pozostawania bez pracy , ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 czerwca 2016 r., ‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku ‎z dnia 28 listopada 2014 r., sygn. akt VII Pa 170/14,

oddala skargę kasacyjną i zasądza od strony skarżącej na rzecz radcy prawnego E. L. kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 28 listopada 2014 r. oddalił apelację pozwanej Spółdzielni S. w G. od wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku VI Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 lipca 2014 r., przywracającego powódkę L. G. do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy (pkt I), zasądzającego od pozwanej na rzecz powódki kwotę 13.702,14 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, pod warunkiem jej podjęcia w terminie 7 dni od uprawomocnienia się wyroku (pkt II), przyznającego radcy prawnemu E. L. od Skarbu Państwa kwotę 1.860,00 zł powiększoną o stawkę należnego podatku VAT w wysokości 23% z tytułu udzielonej pomocy prawnej z urzędu (pkt III), nakazującego ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.432,35 zł tytułem opłaty od pozwu, od której uiszczenia powódka była zwolniona z mocy ustawy oraz kwotę 2.287,80 zł tytułem wydatków (pkt IV).