Wyrok SN z dnia 30 marca 2022 r., sygn. I NKRS 67/21

Zgodnie z art. 42 ust. 1 u.KRS uchwały Rady w sprawach indywidualnych wymagają uzasadnienia. Powołany przepis nie określa wprost wymaganej treści uzasadnienia uchwał nominacyjnych KRS. Nie powinno jednak ulegać wątpliwości, że ustawodawca nie przyzwala przez to Radzie na arbitralność. Swoboda wyboru kandydatów, którzy zostaną przedstawieni Prezydentowi RP, nie jest nieograniczona, a wyboru kandydatów nie można odrywać od ustawowych przesłanek czy zgromadzonej w sprawie dokumentacji.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Janusz Niczyporuk (przewodniczący)

‎SSN Leszek Bosek ‎

SSN Adam Redzik (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania A. S.-C. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa Nr […] z 11 marca 2021 r. ‎w przedmiocie przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na jedno spośród dwudziestu dwóch stanowisk sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w K., ogłoszonych w Monitorze Polskim z 2018 r., poz. 274, ‎z udziałem M. W. po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 30 marca 2022 r.,

uchyla zaskarżoną uchwałę i przekazuje sprawę Krajowej Radzie Sądownictwa do ponownego rozpatrzenia.

Uzasadnienie

I.

I.1. A. S.-C. (dalej: Skarżąca) pismem z 9 kwietnia 2021 r. wniosła odwołanie od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa (dalej: KRS lub Rada) nr […] z dnia 11 marca 2021 r. w przedmiocie przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na jedno spośród dwudziestu dwóch stanowisk sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w K., ogłoszonych w  Monitorze Polskim z 2018 r., poz. 274, zaskarżając tę uchwałę w całości. Powołując się na art. 398³ § 1 pkt 2 w zw. z art. 398⁴ § 1 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 269, dalej: u.KRS) przedstawiła zarzuty naruszenia przepisów prawa procesowego mające istotny wpływ na wynik sprawy tj.

a) art. 33 ust. 1 u.KRS w zw. z § 9 ust. 1, 2, 3 i 4 Regulaminu Krajowej Rady Sądownictwa poprzez nierzetelne ustne przedstawienie kandydatur Skarżącej oraz M. W. na posiedzeniu Krajowej Rady Sądownictwa, w szczególności wbrew powinności oceny kandydatów na podstawie przejrzystych kryteriów awansu, które odpowiadałyby zasadom równego dostępu do służby publicznej, zasadom równego traktowania oraz zasadom demokratycznego państwa prawa urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej poprzez bagatelizowanie negatywnych aspektów oceny M. W. i braku reakcji przewodniczącego posiedzenia na zaistniałą sytuację, co miało wpływ na ostateczną decyzję Rady poprzez uzyskanie przez jej członków fałszywego wrażenia jakoby Skarżąca miała niższe kwalifikacje niż kontrkandydat, mimo że wniosek taki był rażąco sprzeczny z materiałami zebranymi w toku postępowania;