Wyrok SN z dnia 2 lutego 2022 r., sygn. II CSKP 512/22

1. Punktem wyjścia wykładni oświadczeń woli powinno być ustalenie treści i celu umowy oraz kreowanego nią stosunku prawnego. Należy przy tym uwzględnić zgodny zamiar stron, treść umowy, w tym związki między jej postanowieniami, okoliczności zawarcia umowy oraz inne czynniki wskazane w art. 65 k.c. i art. 66 k.c., a także zasadę favor contractus ‎i w razie wątpliwości przypisać postanowieniu takie znaczenie, które pozwoli ‎na utrzymanie jego ważności. To, w jaki sposób strony rozumiały oświadczenie woli w chwili jego złożenia, można wykazywać za pomocą wszelkich środków dowodowych. Jeżeli okaże się, że strony nie pojmowały tego samego znaczenia oświadczenia woli, za prawnie wiążące należy uznać jego znaczenie ustalone według obiektywnego wzorca wykładni, czyli tak, jak adresat znaczenie ‎to rozumiał i rozumieć powinien. Wątpliwości interpretacyjne, które nie dają się usunąć w drodze ogólnych dyrektyw wykładni oświadczeń woli, powinny być rozstrzygnięte na niekorzyść strony, która zredagowała tekst je wywołujący; ryzyko nie dających się usunąć w drodze ogólnych dyrektyw wykładni oświadczeń woli niejasności tekstu umowy powinna ponieść ta strona, która tekst zredagowała.

2. Postanowienia umowne zastrzegające dla wierzyciela uprawnienie ‎do żądania zapłaty kary umownej w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego, wymagają ścisłej interpretacji, ‎a niejasności tekstu umowy w tym względzie nie mogą być interpretowane na niekorzyść dłużnika, bowiem możliwość dochodzenia kary umownej nie jest uzależniona od wystąpienia po stronie wierzyciela szkody. 

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) ‎

SSN Władysław Pawlak (sprawozdawca) ‎

SSN Agnieszka Piotrowska

w sprawie z powództwa A. W. ‎przeciwko B. B. ‎o zapłatę, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 lutego 2022 r., ‎skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] ‎z dnia 17 grudnia 2019 r., sygn. akt I ACa […],