Akta osobowe pracowników – jak prawidłowo je prowadzić

Każdy pracodawca zobowiązany jest prowadzić i przechowywać akta osobowe pracowników. Może jednak samodzielnie zdecydować, czy chce prowadzić akta papierowe, elektroniczne czy też w tzw. formie mieszanej.

Akta osobowe pracodawca prowadzi oddzielnie dla każdego pracownika. Składają się one z 4 części: A, B, C i D (§ 3 rozporządzenia w sprawie dokumentacji pracowniczej; dalej: rozporządzenie dokumentacyjne).

Część A akt osobowych

Część A akt osobowych to ta, która jest powszechnie postrzegana jako związana z ubieganiem się o zatrudnienie. Należy w niej zamieszczać oświadczenia lub dokumenty dotyczące danych osobowych, zgromadzone w związku z ubieganiem się o zatrudnienie, a także skierowania na badania lekarskie i orzeczenia lekarskie dotyczące wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich.

• Dokumenty związane z ubieganiem się o zatrudnienie

Katalog danych, których podania pracodawca może żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie, został określony ustawowo (art. 22¹ Kodeksu pracy, dalej k.p.). Należą do nich:

• imię (imiona) i nazwisko;
• data urodzenia;
• dane kontaktowe wskazane przez taką osobę;
• wykształcenie;
• kwalifikacje zawodowe;
• przebieg dotychczasowego zatrudnienia.

Danych dotyczących wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i przebiegu dotychczasowego zatrudnienia pracodawca żąda, gdy jest to niezbędne do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku.

Gdy strony podejmą już decyzję o nawiązaniu stosunku pracy, pracodawca może dodatkowo żądać od pracownika podania danych, obejmujących:

• adres zamieszkania;
• numer PESEL, a w przypadku jego braku - rodzaj i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość;
• inne dane osobowe pracownika, a także dane osobowe dzieci pracownika i innych członków jego najbliższej rodziny, jeżeli podanie takich danych jest konieczne ze względu na korzystanie przez pracownika ze szczególnych uprawnień przewidzianych w prawie pracy;
• wykształcenie i przebieg dotychczasowego zatrudnienia, jeżeli nie istniała podstawa do ich żądania od osoby ubiegającej się o zatrudnienie;