Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2022 r., sygn. II FSK 200/20

Fundusz Inwestycyjny Zamknięty musi rozliczyć się z dochodów zarówno z najmu, jak i ze sprzedaży nieruchomości, pod warunkiem że jest ona jego środkiem trwałym.

Gazeta Prawna nr 32/2022

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (spr.) Sędzia del. WSA Jolanta Strumiłło Protokolant Magdalena Gródecka po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 189/19 w sprawie ze skargi S. [...] reprezentowany przez S. T. [...] S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 listopada 2018 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.329.2018.2.AJ w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz S. [...] reprezentowanego przez S. T. [...] S.A. z siedzibą w W. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 6 września 2019 r. o sygn. akt III SA/Wa 189/19, w sprawie ze skargi S. P. [...] (dalej jako skarżący, strona) uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 listopada 2018 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

Sąd pierwszej instancji przedstawił w uzasadnieniu swojego orzeczenia następujący stan sprawy. Strona wystąpiła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podlegania podatkiem od przychodów z budynków na podstawie art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, ze zm., dalej: "u.p.d.o.p.") wyłącznie z tytułu przychodów z budynków spełniających kryteria określone w tym przepisie, zwolnienia przedmiotowego z opodatkowania (na zasadach ogólnych) dochodów Skarżącego ze sprzedaży oraz najmu posiadanych nieruchomości i dochodów Skarżącego o charakterze finansowym, także w odniesieniu do dochodów Skarżącego z najmu i sprzedaży niestanowiących środków trwałych budynków przeznaczonych do rozbiórki tymczasowo wynajmowanych oraz budynków biurowych, w których część lub całość powierzchni została wydana najemcom i obiektów, w stosunku do których nie rozpoczęto lub rozpoczęto, ale nie zakończono jeszcze procesu budowlanego i nie wydano pozwolenia na użytkowanie, uznania za środki trwałe budynków Skarżącego posadowionych na gruntach objętych użytkowaniem wieczystym przez okres jednego roku, po jakim Skarżący powinien traktować budynek jako środek trwały, określenia podstawy opodatkowania (na zasadach ogólnych) w przypadku sprzedaży budynku oraz określenia, czy dochód Skarżącego ze sprzedaży budynku podlegający opodatkowaniu CIT powinien zostać obliczony proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku, ustalonej na pierwszy dzień miesiąca w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży.