Interpretacja indywidualna z dnia 15 czerwca 2021 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.180.2021.1.AR

w zakresie ustalenia czy przychody z tytułu otrzymanych przez Spółkę odszkodowań należy zaliczyć do przychodów z działalności rolniczej, do których zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 kwietnia 2021 r., który w tym samym dniu wpłynął do tut. organu za pośrednictwem e-puap, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przychody z tytułu otrzymanych przez Spółkę odszkodowań należy zaliczyć do przychodów z działalności rolniczej, do których zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przychody z tytułu otrzymanych przez Spółkę odszkodowań należy zaliczyć do przychodów z działalności rolniczej, do których zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na mocy umowy dzierżawy z dnia 15 czerwca 1994 roku zawartej z Agencją Własności Skarbu Państwa (aneksowanej następnie w związku ze zmianami organizacyjnymi po stronie przedstawicieli Skarbu Państwa, jako organów będących zarządcami wód śródlądowych, obecnie prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa wykonują (...)), jest dzierżawcą nieruchomości rolnych, na których utworzone są obwody rybackie wraz z rybami bytującymi w wodach tych obwodów, o łącznej powierzchni ponad 4 337 ha. Na mocy tej umowy dzierżawca zobowiązuje się m.in. do corocznego zarybiania jezior materiałem zarybieniowym o równowartości nie mniejszej niż 15% wartości odławianych ryb w ilościach i asortymentach, gatunkach i terminach uzgodnionych każdorazowo z Wydzierżawiającym, sporządzania protokołu zarybienia, prowadzenia jeziorowej księgi gospodarczej, corocznego odławiania ryb na poziomie zbliżonym do uzyskiwanej dotychczas wydajności połowowej ryb towarowych, nie więcej jednak niż 120% średniej wieloletniej dotychczasowych połowów oraz nie większym niż 100% naturalnego potencjału produkcyjnego. Wnioskodawca w trakcie korzystania z przedmiotu dzierżawy zobowiązany jest do przestrzegania obowiązujących przepisów z zakresu ochrony środowiska, w tym w szczególności przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 624). Ustawa ta w art. 9, stanowi, że gospodarowanie wodami prowadzi się z zachowaniem zasady racjonalnego i całościowego traktowania zasobów wód powierzchniowych i podziemnych, z uwzględnieniem ich ilości i jakości, uwzględnia się zasadę wspólnych interesów i wymaga się współdziałania administracji publicznej, użytkowników wód i przedstawicieli lokalnych społeczności w zakresie pozwalającym uzyskać maksymalne korzyści społeczne, opiera się na zasadzie zwrotu kosztów usług wodnych, uwzględniających koszty środowiskowe i koszty zasobowe oraz analizę ekonomiczną oraz prowadzi się w zgodzie z interesem publicznym, nie dopuszczając do wystąpienia możliwego do uniknięcia pogorszenia ekologicznych funkcji wód oraz pogorszenia stanu ekosystemów lądowych zależnych od wód. Z kolei art. 10 wskazuje, że zarządzanie zasobami wodnymi służy zaspokajaniu potrzeb ludności i gospodarki oraz ochronie wód i środowiska związanego z tymi zasobami, w szczególności w zakresie ochrony zasobów wodnych przed zanieczyszczeniem oraz niewłaściwą lub nadmierną eksploatacją oraz tworzenia warunków dla energetycznego, transportowego oraz rybackiego wykorzystania wód. Hodowla ryb oraz ich połów przez Wnioskodawcę jest działalnością rolniczą, wymienioną w art. 2 ust. 2 ustawy, zaś korzystanie z akwenów wodnych i prowadzenie prawidłowej gospodarki i hodowli ryb jest uwarunkowane możliwościami połowu i naturalnego rozrodu ryb. Wraz z rozwojem turystyki oraz agroturystyki na obszarze wokół zbiorników wodnych stanowiących przedmiot dzierżawy prowadzona jest intensywna działalność związana z budową pomostów rekreacyjnych. Budowa pomostu rekreacyjnego wiąże się w określonych sytuacjach z koniecznością uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, zaś Wnioskodawca, jako podmiot uprawniony do rybactwa, narażony jest na szkody w związku z wykonywaniem tego pozwolenia wodnoprawnego. Na mocy art. 401 ustawy Prawo wodne Wnioskodawca staje się stroną prowadzonych postępowań, jako podmiot, na który będzie oddziaływać zamierzone korzystanie z wód, lub podmiot znajdujący się w zasięgu oddziaływania planowanych do wykonania urządzeń wodnych. Z posiadanej przez Wnioskodawcę opinii biegłego sądowego w zakresie rybactwa śródlądowego i ochrony wód powierzchniowych wynika, że budowa pomostu rekreacyjnego prowadzi do ograniczenia możliwości prowadzenia odłowów sprzętem ciągnionym (niewodem). Z kolei według opinii specjalisty ichtiologa rybactwo to niezwykle szerokie pojęcie, oznaczające działalność ludzką oraz całokształt przedsięwzięć związanych z gospodarowaniem, wykorzystaniem oraz kształtowaniem żywych zasobów wód (ryb i innych organizmów wodnych). Należy pamiętać, że rybactwo oprócz tej powszechnie znanej roli, odgrywa znaczące funkcje w rekreacji i ochronie środowiska, poprawie jakości wód, zwiększeniu retencji i poprawie stosunków wodnych oraz ochronie ryb i innych organizmów wodnych. W obliczu rosnącej eutrofizacji oraz zaostrzania norm dotyczących ochrony środowiska, rybactwo staje się głównym narzędziem ochrony ekosystemów wodnych. Wraz ze wzrostem antropogenicznej presji, związanej w dużej mierze z aktywnością rekreacyjno-turystyczną, ekosystemy wodne, a w szczególności strefa litoralu i linia brzegowa mogą być bezpośrednio narażone na degradację. Niszczenie strefy brzegowej wód powierzchniowych odbywa się przede wszystkim przez zabudowę wszelakiego rodzaju molami, pomostami i kładkami rekreacyjno-wędkarskimi. Takie budowle tworzy się zwykle w gęstym pasie roślinności wynurzonej jak i zanurzonej. Niszczenie litoralu najczęściej związane jest z miejscami gdzie znajdują się pomosty oraz miejsca cumowania łodzi, żaglówek lub innego sprzętu pływającego, który dodatkowo zmniejsza dostęp światła do dna. Takie niszczenie fitolitoralu powoduje zdecydowane ograniczenie powierzchni tarlisk dla ryb fitofilnych, w tym tak cennych gatunków jak szczupak czy lin. W połączeniu z suszą i obniżeniem poziomu wód oraz nieprzemyślaną melioracją takie konstrukcje jak wszelakie pomosty mają znaczny wpływ na naturalną rekrutację ww. gatunków.