Delegowanie pracowników samorządowych do zadań związanych z obsługą administracyjną obywateli Ukrainy

Pracodawca samorządowy może skierować pracownika do innej pracy, korzystając w ramach przepisów z różnych rozwiązań. W tym celu może np. przenieść pracownika samorządowego do innej jednostki na określony czas czy dokonać zmiany zakresu jego obowiązków lub zastosować wypowiedzenie zmieniające lub porozumienie zmieniające w zakresie miejsca pracy.

Ustawa z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa nakłada na jednostki samorządu terytorialnego liczne zadania związane z zapewnieniem pomocy obywatelom Ukrainy, którzy przybyli do Polski po 24 lutego 2022 r.

Zapewnienie wykonania zadań, które pojawiły się w związku z napływem do Polski obywateli Ukrainy, wymaga zmiany organizacji pracy wielu urzędów, zatrudnienia dodatkowych pracowników lub czasowego oddelegowania pracowników samorządowych wykonujących na stałe inne zadania.

Czasowe powierzenie wykonywania innej pracy do 3 miesięcy

Jeżeli wymagają tego potrzeby jednostki, pracownikowi samorządowemu można powierzyć, na okres do 3 miesięcy w roku kalendarzowym, wykonywanie innej pracy niż określona w umowie o pracę, zgodnej z jego kwalifikacjami. W okresie tym pracownikowi przysługuje wynagrodzenie stosowne do wykonywanej pracy, lecz nie niższe od dotychczasowego (art. 21 ustawy o pracownikach samorządowych, dalej: u.p.s.).

Przesłanką powierzenia pracownikowi samorządowemu innej pracy są potrzeby jednostki organizacyjnej. Chodzi o zapewnienie odpowiedniego funkcjonowania i ciągłości pracy urzędu, a także właściwych warunków działania i organizacji pracy w urzędzie. Potrzeby te muszą być konkretne i uzasadnione stanem faktycznym. Powinny się one wiązać z koniecznością dokonania zmian personalnych na konkretnym stanowisku. Pracodawca natomiast musi wskazać ważne względy, które uniemożliwiają zatrudnienie pracownika na dotychczasowym stanowisku i nie pozostają bez uszczerbku dla interesów pracodawcy (wyrok NSA z 23 października 1995 r., II SA 2205/95).