Wyrok SN z dnia 17 października 2019 r., sygn. IV CSK 654/18

 Świadczenia pieniężne w różnych walutach, których źródłem ten sam stosunek prawny, są jedynie odmiennymi rodzajowo świadczeniami, bowiem nie ulega zmianie rodzaj powództwa, roszczenie na którym jest oparte ani zakres i podstawa odpowiedzialności

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Wojciech Katner (przewodniczący)

SSN Marian Kocon

‎SSN Anna Owczarek (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa J. F. i A. M. ‎przeciwko A. z siedzibą w B. (Niemcy) o zapłatę, ‎po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 17 października 2019 r., ‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 30 maja 2018 r., sygn. akt I AGa (…),

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w (…), pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powodowie J. F. i A. M. pozwem wniesionym w dniu 13 czerwca 2016 r. wnieśli o zasądzenie od pozwanego A. z siedzibą w B. (Niemcy) solidarnie kwoty 122 038 zł z ustawowymi odsetkami tytułem ceny z umowy sprzedaży desek drewnianych wskazując, że dochodzona kwota stanowi równowartość 28 247 euro przeliczonej według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z dnia 10 czerwca 2016 r. Pozwana wniosła o oddalenie powództwa co do kwoty 20 516,92 euro. Powodowie w odpowiedzi wnieśli pismo procesowe zawierające oświadczenie, że dochodzą zasądzenia kwoty 28 247 euro z ustawowymi odsetkami.

Wyrokiem z 27 października 2017 r. Sąd Okręgowy w O. zasądził od pozwanej na rzecz powodów solidarnie kwotę 28 247 euro z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 maja 2016 r., a Sąd Apelacyjny w (…) wyrokiem z dnia 30 maja 2018 r. oddalił apelację pozwanej.

Podstawa faktyczna rozstrzygnięć Sądów obu instancji była zbieżna. Ustalono, że w kwietniu 2015 r. strony zawarły w formie ustnej, po negocjacjach w drodze elektronicznej, ramową umowę sprzedaży drewna dębowego w postaci desek jakości B/C, wilgotności 10-12% uzgadniając cenę 210 euro/m. Umowa miała być wykonywana w cyklach miesięcznych, a zapłata ceny dokonywana w dwóch częściach po 50% przy odbiorze w miejscu załadunku i po załadunku na statek w G.. Jako miejsce wydania towaru wskazano miejscowość P. - siedzibę V. sp. z o.o., prowadzącego tartak, gdzie deski ładowano do kontenerów. Pozwana samodzielnie zlecała przewóz ładunku transportem lądowym do G., dalej morskim do Wietnamu, gdzie odbiorcą końcowym był przedsiębiorca - kupujący z samodzielnej umowy sprzedaży zawartej z pozwaną. Powodowie sprzedali pozwanemu łącznie drewno załadowane do 19 kontenerów. Spór dotyczy sprzedaży desek w czterech oznaczonych kontenerach, wykonanej w kwietniu 2015 r., potwierdzonej fakturą nr (…). Opisana procedura została zachowana, przewóz lądowy realizował przewoźnik O. spółka z o.o. w G.. Pomimo odbioru towaru strona pozwana nie dokonała zapłaty. Według jej twierdzeń w czterech kontenerach brakowało łącznie drewna o kubaturze 6,729178 m wartości 1 749, 53 euro, ponadto część desek była zbyt krótka i nie mogła być wykorzystana przez nabywcę w Wietnamie, co spowodowało obciążenie jej kwotą 2 065 euro. Sąd stwierdził, że pozwana nie udowodniła niezgodności przedmiotu sprzedaży z umową, w tym oznaczenia wymiarów desek. Przedstawiciele pozwanej nie uczestniczyli ani w ich odbiorze ani załadunku do kontenerów, który był ostatnią możliwością kontroli ilości i jakości towaru, a dokumenty i zdjęcia sporządzone w Wietnamie są niemiarodajne.